AMPHIKTYONBOOKS

TRANSLATION IN MANY LANGUAGES

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ( 1ον)

Γράφει ο *Αμφικτύων

Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης –Αμφικτύων

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης –Αμφικτύων

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Στα Ομηρικά Έπη - ειδικά σε ότι αφορούν τους θεούς-υπάρχουν ασαφείς αναφορές για ορισμένα μυστηριώδη και ανεξήγητα θέματα που αφήνουν πολλά ερωτηματικά και ακόμη δεν έχουν απαντηθεί επαρκώς. Κατόπιν τούτου εκρίθη σκόπιμο να εξετασθούν αυτές , αλλά και άλλες που αναφέρονται στην Ελληνική Αρχαιολογία (Μυθολογία) Θα προσπαθήσουμε λοιπόν στο μέτρο του δυνατού να δώσουμε κάποιες εξηγήσεις στα ανεξήγητα αυτά φαινόμενα.. Διότι δεν είναι επιστημονικά ορθόν να υποστηρίζουν ότι ο Όμηρος ήτο μεγάλος «παραμυθάς» και έπλαθε παραμύθια για τους αφελείς Έλληνες, χωρίς αυτά να έχουν κάποια πραγματική βάση. Όταν μάλιστα με βάση τα γραπτά του ήλθαν στο φως πόλεις της προϊστορίας και επαληθεύθηκαν πλήρως είναι καιρός να πάρουμε στα σοβαρά τον Όμηρο , όπως λέγει και ο .
Ανακύπτουν λοιπόν πολλά ανεξήγητα θέματα τα οποία αναμένουν κάποτε την απάντηση τους από τους επιστήμονες και τους ειδικούς. Αν δεχθούμε ότι όλα είναι γραμμένα στην μνήμη του «θεοτεχνείου» στον Συμπαντικό Όλυμπο- όπως τα σχέδια στο συρτάρι ενός αρχιτέκτονος-τότε μπορούμε να πούμε ότι ο Όμηρος είναι ο πρώτος «κλέφτης» της πνευματικής ιδιοκτησίας των θεών, εάν δεν τα πήρε από το Μουσείο που διατηρούσε αρχεία κάποιου προγενέστερου πολιτισμού. Διότι και με την φαντασία του ακόμη να τα σκεφθεί όσα έγραψε , θα χρειαζόταν κάποια γνώση, και ενυπάρχουσες παραστάσεις τις οποίες πιστεύουμε ότι από κάπου τις άντλησε. Κι’ αν οι προγενέστερες γενιές θεωρούσαν σαν φανταστικά παραμύθια τα αναφερόμενα στους Θεούς του Ολύμπου, σήμερον με την επιτευχθείσα πρόοδον της επιστήμης-τεχνολογίας μπορούν κάλλιστα να εξηγηθούν, διότι έχουν γίνει πραγματικότης, Επομένως προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα :
-Μήπως προϋπήρξε κάποιος πανάρχαιος πολιτισμός ή και πολιτισμοί ανώτεροι από τον σημερινό, που άφησαν τα ίχνη τους ως την εποχή μας ; Και αν ναι –όπως υποστηρίζουμε με ατράνταχτα τεκμήρια- ποια η υφή εκείνου του ευεργετικού για τον Άνθρωπο και την Φύση πολιτισμού ;
-Μήπως ο πολιτισμός αυτός ητο περισσότερο πνευματικός και λιγότερο υλιστικός από τον δικό μας, παρότι δεν υπελείπετο και σε θαυμαστά τεχνολογικά επιτεύγματα ;
- Μήπως σήμερα έχουμε επιλέξει λάθος δρόμο προς την πρόοδο ;
-Μήπως έχουμε το μοντέλο της άκρατης κατανάλωσης υλιστικών Αγάθων είναι σαθρό;
- Μήπως πρέπει να μεταπέσουμε στο μοντέλο της κατανάλωσης περισσότερων πνευματικών αγαθών και ολιγότερων υλικών τοιούτων ;
-Μήπως ωρίμασαν οι καιροί να αναληφθεί από την επιστημονική μας κοινότητα μια Συνολική Μελέτη και Αξιολογική Εκτίμηση του Ελληνικού Πολιτισμού σε σχέση με τον Παγκόσμιο τοιούτο, όχι για να προβάλλουμε το εθνικό μας Εγώ, αλλά για να οδηγηθούμε στην αλήθεια
Γιατί σήμερον η τάση είναι να διασπάσουμε τον παγκόσμιο πολιτισμό για λόγους ευνόητους και να μοιράσουμε ισομερώς την «πίττα» του . Επιβάλλεται λοιπόν να οδηγηθούμε στις ρίζες του θαυμαστού εκείνου πολιτισμού που εξημέρωσε τον Άνθρωπο και τον έβγαλε από την κατάσταση του ζώου . Διότι μόνον από την πηγή εκείνου θα αντλήσουμε διδάγματα για να διορθώσουμε την σημερινή εσφαλμένη πορεία του κόσμου, ώστε να προχωρήσουμε σταθερά στο μέλλον προς την πρόοδο.
- Από πού ήλθε αυτός ο Πολιτισμός; Είναι γηγενής, δηλαδή αναπτύχθηκε εδώ στην Γη, ή τα σπέρματα του, όπως τα σπέρματα της ζωής , ήλθαν από εξωγήινους κόσμους ;
- Μήπως μετά την πλήρη ανάπτυξη του ο Πολιτισμός αυτός τράπηκε προς άλλες εξωγήινες κατευθύνσεις, ιδία μετά την μετατόπιση του άξονος της Γης και τις επελθούσες κοσμολογικές καταστροφές ;
- Υπάρχουν άραγε σπέρματα αυτού του πολιτισμού στο διάστημα , ή κάπου στην Γη που μπορεί να συμβάλλουν στην τεχνολογική πρόοδο ώστε να ξεπεράσουμε τα σημερινά μας αδιέξοδα , εξ αιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτου , της ξηρασίας, των πλημμύρων και των επιδράσεων στη ζωή που θα προκύψουν λίαν συντόμως αν δεν αντιμετωπισθούν επαρκώς.
Δυστυχώς η καταστροφή της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στο μέγιστο μέρος της, έχει αποστερήσει την ανθρωπότητα αυτών των απαραιτήτων πηγών πληροφοριών, που θα μας ήσαν λίαν χρήσιμες σήμερον. Θεωρίες και πληροφορίες, αρχαίες και νεώτερες, χρήζουν διερεύνησεως και αποκωδικοποιήσεως , χωρίς δογματισμούς. Μόνον έτσι θα βρούμε το πραγματικό νόημα τους μέσα από τους συμβολισμούς , την αλληγορία , την ομιχλώδη θολούρα και τις αντιφάσεις τους.

Τα Γένη

Ερωτήματα εγείρονται επίσης σχετικά με τα Γένη του Οβιδίου.[ΩΓΥΓΙΑ, τομ. Α’ σελ. 38, Αθαν. Σταγειρίτης, Ελευθέρα Σκέψις] σύμφωνα με τα οποία η ηλικία του Κόσμου διαιρείται εις τέσσαρες Αιώνας, ήτοι:
1/ Τον Χρυσούν
2/ Το Αργυρούν
3/ Τον Χαλκούν
4/ Τον Σιδηρούν
Ερευνώντας τον «Χρυσούν Αιώνα» της βασιλείας του Κρόνου βλέπουμε ότι οι άνθρωποι τότε ήσαν απλοί, άκακοι και δίκαιοι. Δεν είχαν ούτε διοικητάς , ούτε κριτάς, ούτε νόμους, ούτε πολέμους, ούτε αρπαγάς, ούτε σύνορα, ούτε οίκους, ούτε πόλεις περιτειχισμένες, διά τον φόβο των εχθρών. Ούτε περιήρχοντο από του ενός τόπου εις άλλον δια το κέρδος, ή αρπαγήν , ή χάριν περιηγήσεως, αλλά είχον τους καρπούς των φυτών κοινούς, και τα βλαστήματα της Γης ομοίως. Η Γη εκαρποφόρει σίτον άνευ καλλιέργειας, τα δένδρα είχον μέλι, και οι ποταμοί έρρεον νέκταρ και γάλα. Όθεν και δεν ήσαν ούτε φόβος, ούτε λύπη ούτε άλλο τι κακόν.

Εκ των ανωτέρω προκύπτουν τα εξής :

1/ Η φύση της Γης τότε ήτο διαφορετική από την σημερινή και επιδρούσε διαφορετικά και στην φύση του ανθρώπου, της οποίας είναι αναπόσπαστο μέρος
2/ Τούτο προϋποθέτει ότι ο άξονας της Γης τότε ήτο διαφορετικός από τον σημερινό, διότι έτσι μόνον μπορεί να εξηγηθεί αυτή η γενική καρποφορία και η διαρκής άνοιξη που επικρατούσε τότε.
3/ Για να επικρατεί ίση μέρα και ίση νύκτα και διαρκής άνοιξη και για να μην υπάρχει ούτε ψύχος ούτε ζέστη αλλά ευκρασία του κλίματος, σημαίνει ότι τα αστρονομικά δεδομένα ήσαν διαφορετικά από τα σημερινά.
4/ Ως γνωστόν , η μεταβολή στην φύση της Γης προκλήθηκε από κάποια μείζονα φυσική καταστροφή, όπως η συνάντηση της με κάποιο άλλο ουράνιο σώμα,(κομήτης ) ή η πρόσκρουση αυτού επί της Γης, εξ αιτίας της οποίας να προήλθε μια εκτεταμένη Καταστροφή, ή Κατακλυσμός , όπως αναφέρεται σε όλες σχεδόν τις μυθολογίες του αρχαίου κόσμου. Κατ’ εξαίρεση στην Ελληνική Αρχαιολογία (Μυθολογία) αναφέρονται τρεις τέτοιοι Κατακλυσμοί,
α/ του Ογύγου,
β/ του Δαρδάνου και
γ/ του Δευκαλίωνος .
Ο μύθος του Φαέθοντος που οδήγησε το άρμα του προς τον Ήλιο σημαίνει ότι κάποιο μεγάλο αστρονομικό φαινόμενο συνέβη τότε-όπως λ. χ κάποιος κομήτης πλησίασε τη Γη- με σοβαρές συνέπειες στη Γη.
5/ Μήπως η λήξη της βασιλείας του Κρόνου σηματοδοτεί κάποιον άλλον πολιτισμό που κατεστράφη όταν συνέβη η καταστροφή της Ατλαντίδος και της Αιγηίδος ;
Για την πληρεστέραν ενημέρωση των αναγνωστών επί του βιβλίου τούτου θεωρείται επίσης σκόπιμον να παρατεθούν δύο θεωρίες, ήτοι :

Η Θεωρία περί Εξωγήινων

Αυτή έρχεται συχνά στο προσκήνιο με την εμφάνιση φωτεινών σκαφών υπό την επωνυμία ΑΤΙΑ (Άγνωστα Τροχιακά Ιπτάμενα Αντικείμενα) τα γνωστά μας UFO
Μήπως όμως οι θεοί ήσαν όντα από κάποιον άλλο πλανήτη και είχαν διαφορετική οργανική σύσταση ;
Μήπως υπάρχουν και άνθρωποι που ήλθαν από άλλους κόσμους και κατοίκησαν στη Γη ; Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί η τόσο διαφορετική συμπεριφορά τους και ο διαφορετικός τρόπος σκέψεως ;
Μήπως λοιπόν το Νέκταρ και η Αμβροσία αλληγορούν διαφορετικά συστατικά των εξωγήινων θεών ;
Προσωπικά θέλω να σκέπτομαι λογικά και όχι μεταφυσικά ή φανταστικά. Υπάρχουν όμως διάφορες θεωρίες και απόψεις που πρέπει να μνημονευθούν για να μην θεωρηθούμε δογματικοί

Ο Ψεύτικος Κόσμος

Αν υποθέσουμε ότι όλο το Σύμπαν δημιουργήθηκε από ένα Ασύλληπτο Πρόγραμμα ενός Υπερυπολογιστή που βρίσκεται στο «θεοτεχνείο του Διός και της Ηρας» τότε φθάνουμε αναπόφευκτα στο εξής συμπέρασμα :
Κατά την διάρκεια των 13,7 δισεκατομμυρίων ετών της ζωής του Σύμπαντος σίγουρα θα έχουν εμφανισθεί ατέλειες, ελαττώματα , ακόμη και ιοί που θα έθεταν σε κίνδυνο τη λειτουργία και την εξέλιξη του. Πιθανόν οι «προγραμματιστές» -ας πούμε οι θεοί- να διέγνωσαν εγκαίρως τα λάθη τους και να αναβάθμισαν το πρόγραμμα εξασφαλίζοντας την επιβίωση μας. Μάλιστα ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι αυτά που θεωρούμε μεγάλα μυστήρια της επιστήμης δεν είναι παρά αναβαθμίσεις στο λογισμικό μας. Επομένως όλα στον Κόσμο εξελίσσονται και βαίνουν καθοδηγούμενα από την Ανάγκη και την Ειμαρμένη και σ’ αυτούς τους αμείλικτους Συμπαντικούς νόμους συμπεριλαμβάνονται όχι μόνον οι άνθρωποι , αλλά και οι θεοί. Εξ άλλου κατά τον Πλάτωνα όλα όσα γίνονται στο Σύμπαν –και φυσικά και στην Γη-είναι γραμμένα στο «θεοτεχνείο» του Διός και της Ήρας, δηλαδή στην Συμπαντική Συνείδηση στην Ιλιάδα

Επ’ αυτού οι κοσμολόγοι αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα στην προσπάθεια τους να περιγράψουν το Σύμπαν. Ερωτήματα όπως γιατί το Σύμπαν έχει την ίδια θερμοκρασία παντού ή γιατί η ύλη είναι τόσο ομοιόμορφα κατανεμημένη δεν εξηγούνταν εύκολα από την Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης. Οι κοσμολόγοι πάντως έχουν διαπιστώσει απώλεια θερμότητος, προς τον εξωκοσμικό μας χώρο. Το πρόβλημα της Δημιουργίας του Σύμπαντος φάνταζε δυσεπίλυτο και ημιτελές. Πριν από περίπου είκοσι χρόνια μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Αμερικανό φυσικό Αλαν Γκουθ διετύπωσε μια νέα θεωρία η οποία σε μεγάλο βαθμό παρείχε τις κατάλληλες απαντήσεις. Αυτό που πρότεινε ο Γκούθ ήταν ένα πληθωρικό Σύμπαν που προήλθε από μια υπερταχεία διαστολή τις πρώτες στιγμές μετά τη γέννηση του. Συγκεκριμένα ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη το νεαρό Σύμπαν επεκτάθηκε απότομα Από το αρχικό μέγεθος που είχε-ένα δισεκατομμυριοστό του πρωτονίου- έφθασε στο μέγεθος ενός μικρού νομίσματος. Έτσι μόνον εξηγείται η ομοιόμορφη κατανομή της ύλης. Το περίεργο είναι η χρονική διάρκεια της διαστολής. Αν είχε διαρκέσει λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο δεν θα σχηματιζόταν η ύλη, η βαρύτητα , συνεπώς και η ζωή. Αυτή η σύμπτωση προβληματίζει πολλούς στοχαστές οι οποίοι πιστεύουν ότι ίσως είναι μια εσκεμμένη παρέμβαση με στόχο την επιτυχία του πειράματος της Ζωής. Ένας απ’ αυτούς, ο διακεκριμένος Βρετανός μαθηματικός στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ Τζον Μπάροου, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να πρόκειται για αναβάθμιση στο υποθετικό πρόγραμμα προσομοίωσης του Κόσμου. Πρώτος που υποστήριξε ότι το Σύμπαν έχει ηλεκτρονική δομή είναι ο Τζον Αρμστρογκ Γουίλερ, φυσικός στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον και νονός της «Μαύρης Τρύπας» Η σύσταση όλων των πραγμάτων πηγάζει από δυαδικές επιλογές, δηλαδή από μπιτ. Αυτό ισχύει είτε πρόκειται για σωματίδια είτε για δυνάμεις είτε για τον ίδιο το χωροχρόνο. Ο Κόσμος μας είναι δημιούργημα του σωμάτιου (ωάριου ) της Συμπαντικής Ήρας και του ενέργειου(σπερματοζωάριου) του Συμπαντικού Διός. Σε τελική ανάλυση ακόμη και η ίδια η πραγματικότητα είναι είτε καταφατική είτε αρνητική, και το Μηδέν είναι το ΤΙΠΟΤΑ είτε το ΟΛΟΝ. Με βάση τα ανωτέρω μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Κοσμικοί θεοί του Ολύμπου δεν ήσαν άλλοι παρά οι σοφοί που αναβάθμισαν το λογισμικό πρόγραμμα στη γη προ αμνημονεύτων χρόνων. Με βάση αυτό το πρόγραμμα οι άνθρωποι προικίσθηκαν με το χάρισμα του Λόγου και το προνόμιο να δημιουργούν πολιτισμό.

2/ Η Θεωρία των Ελευθερομασσόνων

Αυτή προβλέπει την ύπαρξη εξωγήινων θεών οι οποίοι ανεμείχθησαν με τους ιθαγενείς γήινους και σχημάτισαν τον «πολιτισμό του φιδιού» [του διακεκριμένου Καναδού καθηγητή Timothy Watson του πανεπιστημίου της Σεούλ ] Η θεωρία αυτή έχει σε μετάφραση ως εξής:
α/ Οι μυστικές ρατσιστικές σχολές
«Μυστηριώδεις σχολές δημιουργήθηκαν στον αρχαίο κόσμο για την προστασία της καταγωγής αυτών που είχαν αριστοκρατικό αίμα. Αυτές οι σχολές είχαν μυητικούς βαθμούς ή επίπεδα , όπως ακριβώς ισχύει στο πανεπιστημιακό σύστημα βαθμών και το σύστημα βαθμών στην στρατιωτική και πολιτική ιεραρχία.. Το μυητικό σύστημα εξυπηρετεί δύο σκοπούς:
Πρώτον τον εσωτερικό έλεγχο και,
Δεύτερον τον έλεγχο του κόσμου από τη εκλεκτή ομάδα.
Το μυητικό σύστημα πρωταρχικά προστάτευε την αριστοκρατική καταγωγή των γαλαζοαίματων. Εντός του ανθρωπίνου γένους επίστευαν ότι υπάρχουν μερικές εκλεκτές οικογένειες εξ αίματος στις οποίες το αίμα είναι περισσότερο καθαρό. Πρόκειται για τους Γαλαζοαίματους. Αυτοί φοιτούν σε μυστηριώδεις ιεραρχικές σχολές που είναι ακόμη εν λειτουργία .

Η Παγκόσμια Τάξη και η Νέα Εποχή

Έργο αυτής της επικίνδυνης πλουτοκρατικής, ιερατικής και καμπαλιστικής μαφίας είναι η εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Δικτατορίας. Μια τέτοια συγκρότηση του κόσμου έρχεται σε αντίθεση-κατά τον αρχαίο Ελληνικό Λόγο – με την πολύπλοκη οργάνωση της ύλης και ενέργειας του σύμπαντος. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν -όπως και οι σημερινοί επιστήμονες- ότι: « Το Σύμπαν είναι μια πραγματική μουσική συμφωνία της οποίας οι νότες είναι άτομα σε συνδυασμούς απίστευτα πολύπλοκους και απείρους, τους οποίους διέπει ο Παγκόσμιος Φυσικός Νόμος. Μια τέτοια μουσική αρμονία είναι και τα Έπη του Ομήρου. Όλα όσα συνέβησαν πάνω στη Γη θα μπορούσαν να είχαν συμβεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν και να επαναληφθούν στο μέλλον μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος» Οι Έλληνες πίστευαν στις τέσσαρες ιδιότητες της Αρετής , ήτοι στην Σωφροσύνη, Ανδρεία, Φρόνηση και Δικαιοσύνη και όχι στην εξ αίματος ανωτερότητα κάποιας «εκλεκτής» φυλής. Επιβεβαιώνεται λοιπόν ο Ηράκλειτος σήμερον όσο ποτέ στο παρελθόν με την μνημειώδη ρήση του «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα »
Η ρατσιστική θεωρία των Ελευθερομασσόνων για την διατήρηση της καθαρότητος του αίματος των ευγενών φαντάζει όχι μόνον ανόητη αλλά και λίαν επικίνδυνη σήμερον. Το Ελληνικό Πάνθεον (το ένδοξο γένος του Διός/ Ζηνός και της Ηρας ) φροντίζει για την διατήρηση των νόμων και θεσμών και την διάδοση της Γνώσεως. Ο Ησίοδος αοράτως και αρρήτως συνδέει δια της Αρετής τον θείον διάκοσμον της Ζωής/Νου/ Διός και των νομίμων συζύγων του και τέκνων του μετά των θνητών. Διά την ανθρωπίνην διάνοιαν τεκνοποίησις σημαίνει γένεσις νέων ιδιοτήτων, ως περιγράφονται υπό των ονομάτων των 27 τέκνων του Διός/Ζηνός, των εκ των θείων γάμων με τις 9 συζύγους προελθόντων , με σκοπόν την ιδιότητα δημιουργίας νέων ορθών «συλλογισμών» [ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ, ΑΛΤΑΝΗ Εκδ. Γεωργιάδη]
Στην μελέτη αυτή γίνεται προσέγγιση όλων των σημείων της προϊστορίας και της ιστορίας που φαντάζουν παράδοξα και μυστηριώδη. Τούτο θα πραγματοποιηθεί μακρυά από δογματισμούς, προκαταλήψεις και αγκυλώσεις που βάζει το Κατεστημένο και υπό το πρίσμα της τεχνολογικής προόδου της σύγχρονης εποχής . .

Τα καυτά ερωτήματα που ανακύπτουν είναι:

-Τι είναι ο κόσμος;
- Πως ταξίδευαν οι Θεοί του Ολύμπου;
Λόγου χάριν θα αναλυθούν όλα τα μυστηριώδη γεγονότα που ως τώρα εθεωρούντο ως παραμύθια της Μυθολογίας, ήτοι :
-Πως ταξίδευσε ο Ζευς με την κουστωδία του στην χώρα των Αιθιόπων (Ινδίες) επι 12ήμερον από τον Ωκεανό, όπως γράφει Όμηρος στην Ιλιάδα ; Γιατί ένα τέτοιο ταξίδι δεν θα μπορούσε να το κάνει με πλοίο, και πολύ περισσότερο πεζός, ή με άμαξα.
- Τι ήτο το φτερωτό άρμα του Ποσειδώνα που έδωσε στο Λίγκα για να μεταφέρει την Μάρπισσα από την Στερεά Ελλάδα στη Μεσσηνία ;
- Πως ο Λυγκεύς έβλεπε και τα μακρά , και τα εν τη Γη και τα εν τη θαλάσση πράγματα ;
- Μήπως εχρησιμοποίει κάποια συσκευή τελειότερη και του σημερινού ραντάρ ;
-Η μήπως είχε αναπτύξει σε υπέρτατο βαθμό άλλες αισθήσεις, όπως η διαίσθηση ή η ενόραση ώστε να βλέπει και μακρυά ;
- Πως έκαναν το 250 π.X οι Έλληνες γιατροί εγχειρήσεις εγκεφάλου! [Οπή δύο εκατ. με τρυπάνι βρέθηκε σε κρανίο του ασθενούς σε εγχείρηση που εικάζεται πως πραγματοποιήθηκε το 250 π.X., σύμφωνα με το εύρημα που ήρθε στο φως σε τάφο της Χίου, όπως εμφαίνεται στην Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 03/04/03]
Πως έκαναν εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς. Με τι τεχνολογικά μέσα τις επραγματοποίουν ;
- Πως γνώριζε ο Μελάμπους τη γλώσσα των πτηνών; Τι όργανα ή αισθητήρια χρησιμοποιούσε;
- Πως κατασκευάσθηκαν τα μεγαλιθικά έργα των Πελασγών, οι Πυραμίδες των Αιγυπτίων, τα τεχνολογικά έργα των Μινύων, τα αυτόματα(Τάλος) των Μινωιτών, ο Υπολογιστής των Αντικηθύρων, το Ευπαλίνειον Όρυγμα κ.ο.κ
-Τι ήτο το μνημείο Στόουνχεντζ της Αγγλίας ;
-Γιατί κρύβουν ότι ήτο ναός του Απόλλωνος , όπως λέγει ο Διόδωρος Σικελιώτης;
Τι συμβαίνει λοιπόν ; Ποιόν φοβούνται ; Μήπως αυτούς που θεωρούμε πρωτόγονους πολιτισμούς , όπως οι Προκατακλυσμιαίοι Αιγαίοι και Ατλάντιοι, οι Πελασγοί, οι Μινύες, οι Μινωίτες, οι Μυκηναΐοι κλπ, αντιλαμβάνονταν και κατανοούσαν τα μυστικά του ουρανού, της ψυχής του ανθρώπου και της ζωής καλύτερα από μας τους δήθεν πολιτισμένους και τεχνολογικά προοδευμένους ανθρώπους ; Άραγε τι θα έχει απομείνει από τα δικά μας σημερινά κτίσματα ύστερα από 3.500 χρόνια ; Γιατί παντού και πάντοτε προβάλλουν την Βίβλο; Ποια συνωμοσία προωθούν αυτές οι εγκληματικές και αντιανθρώπινες μεθοδεύσεις και τα ψεύδη τους ; Η θεωρία των Ελευθερομασσόνων ενδέχεται να μας δώσει απαντήσεις .

Ποιος δημιούργησε τον πρώτον Πολιτισμό;

Τούτο έχει περίτρανα αποδειχθεί από όλες τις επί μέρους μελέτες που έγιναν ως τώρα από την αρχαιότητα ως σήμερον . Όλες μα όλες μας παραπέμπουν στο λαό της θάλασσας που κατοικούσε στην περιοχή του Αιγαίου και πέριξ αυτού, δηλαδή στην ηπειρωτική Ελλάδα, την Ιωνία, την Κάτω Ιταλία(Μεγάλη Ελλάδα) και την Μακεδονία ως την νότια Βαλκανική. Λόγω της φύσεως των Πελασγών που είχαν αγάπη προς τα ταξίδια και τη θάλασσα η περιοχή αυτή επεκτείνεται ως την Εγγύς Ανατολή , την Αίγυπτο και τις ακτές της Βορείου Αφρικής . Αυτή είναι το λίκνο του πανανθρώπινου πολιτισμού και όποια πέτρα κι’ αν σηκώσετε κάτω θα βρείτε τα ίχνη του μεγαλειώδους αυτού πολιτισμού και μαζί και τις σφραγίδες του , δηλαδή τα αρχέτυπα σύμβολα του όπως λ.χ Σβάστικες, Σπείρες, Αετώματα, Κίονες , Ρυθμοί, Γοργόνια, Αμφιθέατρα, Θαλάσσια σύμβολα κ.α που διεσπάρησαν σε όλο τον κόσμο , όταν σε πανάρχαια χρόνια εξακοντίσθηκε ο πολιτισμός αυτός στα πέρατα της οικουμένης.
Παρ’ όλα αυτά ένα θεοκρατικό και μαφιόζικο κατεστημένο έχει ρίξει πέπλο σιωπής , παραπληροφόρησης , παραπλάνησης , διαστρέβλωσης, παραχάραξης και καταστροφής των ιστορικών, αρχαιολογικών, προϊστορικών , ανθρωπολογικών και άλλων ευρημάτων για τους εξής λόγους:
1/. Γιατί δεν θέλει να υπάρχει τίποτα παλαιότερον της δικής του Βίβλου. Και επειδή η Βίβλος ομιλεί ότι ο θεός του Ισραήλ έφτιαξε τον κόσμο περί το 4.000 π. Χ δεν θέλει η ιστορία να εκπορεύεται ενωρίτερον εκείνης της χρονολογίας, όσο γελοίο κι’ αν φαίνεται τούτο σε μια επιστημονική εποχή όπου «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον».
2/ Διότι το Ελληνικό σύστημα Αξιών στηρίζεται στην Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Αλήθεια(επιστημονική και φιλοσοφική), την αξιοπρέπεια του ατόμου, την αμφισβήτηση -ακόμη και των Θεών- τα ανθρώπινα δικαιώματα, του «Γνώθι σ’αυτόν», την Ενότητα, την Ειρήνη κλπ Αντίθετα, το Ιουδαϊκό σύστημα «Αξιών» , στηρίζεται στον υλισμό, αυταρχισμό, δογματισμό , θεοκρατία , το ψεύδος, το «διαίρει και βασίλευε» κλπ. Αυτή η εξουσιαστική συμμορία που ποδηγετεί με το χρήμα εδώ και 17 αιώνες τον κόσμο απαγορεύει την αποκάλυψη αυτής της αλήθειας. Προκειμένου να μάθουμε από πού ξεκίνησε ο παγκόσμιος πολιτισμός και γιατί σταμάτησε η προσπάθεια αυτή του ανθρώπου στο μέσον; Κι ‘αυτό όχι για να καυχηθούμε για τον πολιτισμό που ξεκίνησαν οι πρόγονοι μας, αλλά για να πληροφορηθούμε με ποιες αξίες και ποια ψυχοπνευματικά εργαλεία μπόρεσαν να ξεφύγουν από την πρωτόγονη ζωή και να φθάσουν στο πολιτιστικό επίπεδο των κλασικών χρόνων , που ακόμη και σήμερον θα το ζηλεύαμε. Και ποιος ξεκίνησε την πνευματική και πολιτιστική αντεπανάσταση κατά του νεοσύστατου Ελληνικού πολιτισμού;

Ομηρικά Έπη και Δημιουργική Φαντασία

Αν υπάρχει ένα βιβλίο που να εξάπτει και να φλογίζει τη δημιουργική φαντασία και να βοηθά τον άνθρωπο στην ανάπτυξη της δημιουργικής του σκέψεως και ολοκληρωμένης προσωπικότητος αυτό είναι η Ιλιάδα και Οδύσσεια. Παράλληλα, αναπτύσσει την ηθική συνείδηση του ανθρώπου . Οι ανά τους αιώνες σοφοί δάσκαλοι της ανθρωπότητος δίδαξαν γενεές νέων με τα διδάγματα του ωραιότατου και θελκτικότατου ποιήματος του Ομήρου , διότι αγαπούσαν τους νέους και ήθελαν να τους κάνουν καλύτερους. Η λεγόμενη Ελληνική Μυθολογία που στην πραγματικότητα είναι η πανάρχαια Ελληνική Αρχαιολογία είναι πλούσια σε φαντασία , φιλοσοφία , γνώσεις και συνιστάται ως το καλύτερο βιβλίο για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψεως και δημιουργικής φαντασίας . Δεν είναι τυχαίον ότι ι καλύτεροι επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και πολιτικοί είναι γνώστες της Ελληνική Αρχαιολογίας.
Όμως το τελευταίο ήμισυ του περασμένου αιώνος οι δήθεν «εκσυγχρονιστές» -στην ουσία όμως σκοταδιστές - αντί των Ομηρικών Επών δίδαξαν στους νέους τη δογματική Βίβλο και έκλεισαν λόγω δήθεν «οικονομιών» τις Σχολές Κλασικών Σπουδών σε αρκετά Πανεπιστήμια , με αποτέλεσμα να φθάσει ο κόσμος στα σημερινά αδιέξοδα . Ο Όμηρος εκδικείται όποιον τον περιφρονεί , ή αμείβει αυτόν που τον μελετάει . (όρα Μέγα Αλέξανδρο που τον είχε στο προσκεφάλι του) .

ΤΕΛΙΚΑ ΕΓΙΝΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ?

Παραθέτουμε άρθρο του κ. Mike, Demian από το τελευταίο τεύχος(Jun 04, 2004) του περιοδικού Archaeology για να ενισχύσουμε την άποψη ότι και Ομηρος υπήρξε και Τρωικός Πόλεμος έγινε.
Παρά τις υποθέσεις που ισχυρίζονται το αντίθετο, η αρχαιολογική έρευνα που γίνεται στα πλαίσια του νέου προγράμματος για την Τροία, δεν έχει ως σκοπό την κατανόηση της Ιλιάδος του Ομήρου ή τον Τρωικό Πόλεμο.
Τα τελευταία 16 έτη, περισσότεροι από 350 μελετητές, επιστήμονες, και τεχνικοί από σχεδόν 20 χώρες έχουν συνεργαστεί στις ανασκαφές του χώρου στη βορειοδυτική Τουρκία, που ξεκίνησε ως ακρόπολη της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού στην τρίτη χιλιετία πΧ. και κατέληξε ως Βυζαντινός οικισμός πρίν εγκαταλειφθεί στο 1350πΧ. Εντούτοις, ως διευθυντής των πρόσφατων ανασκαφών, μου τίθεται συνεχώς το ερώτημα εάν ο τρωικός πόλεμος του Ομήρου συνέβη πραγματικά.

Το μέγεθος της Τροίας

Η Τροία φαίνεται ότι καταστράφηκε περίπου το 1180 πΧ. (αυτή η ημερομηνία αντιστοιχεί στο τέλος της ανασκαφής επιπέδων της Τροίας VIi ή VIIa), πιθανώς από έναν πόλεμο. Υπάρχουν στοιχεία μιας πυρκαγιάς, μερικών σκελετών, και ενός σωρού σφαιρών σφεντονών. Αν οι κάτοικοι είχαν υπερασπίσει επιτυχώς την πόλη τους θα είχαν συλλέξει τις σφαίρες σφεντονών τους και θα τις είχαν αποθηκεύσει για ένα επόμενο γεγονός, αλλά ένας νικηφόρος κατακτητής δεν θα είχε κάνει τίποτα με αυτές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σύγκρουση ήταν ο γνωστός πόλεμος -- παρόλο που η αρχαία παράδοση τον τοποθετεί χρονικά γύρω σε αυτήν την περίοδο. Μετά από μια μεταβατική περίοδο μερικών δεκαετιών, ένας νέος πληθυσμός από τα ανατολικά Βαλκάνια ή τη βορειοδυτική περιοχή της Μαύρης Θάλασσας εγκαταστάθηκε προφανώς στα ερείπια, μίας πιθανώς πολύ αποδυναμωμένης πόλης. Το κύριο επιχείρημα κατά της συσχέτισης αυτών των ερειπίων με τη μεγάλη πόλη που περιγράφεται στην Ιλιάδα, ήταν ότι η Τροία της 'Υστερης Εποχής του Χαλκού, ήταν μια πλήρως ασήμαντη πόλη και όχι μία πόλη που αξίζει να κάνεις πόλεμο γι αυτήν. Οι νέες όμως ανασκαφές μας και η πρόοδος της έρευνας στη νοτιοανατολική Ευρώπη έχουν αλλάξει αρκετά αυτή την εικόνα της Τροίας.
Φαίνεται ότι αυτή η πόλη ήταν, με τα πρότυπα της συγκεκριμένης περιοχής εκείνης της περιόδου, πολύ μεγάλη πράγματι, και σίγουρα η θέση της ήταν σημαντική ως προς τον έλεγχο της πρόσβασης από τη Μεσόγειο στη Μαύρη Θάλασσα και από την Μικρά Ασία στη νοτιοανατολική Ευρώπη και αντίστροφα. Η ακρόπολή της ήταν ασύγκριτη στην ευρύτερη περιοχή και, όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, δεν μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε άλλη στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Επίσης η Τροία προφανώς δέχτηκε επανειλημμένες επιθέσεις και χρειάστηκε να υπερασπιστεί επανειλημμένως τον χώρο της, όπως υποδεικνύεται από τις επισκευές των οχυρώσεων της ακρόπολης και τις προσπάθειες να διευρυνθούν και να ενισχυθούν

.

Ένα θεαματικό αποτέλεσμα των νέων ανασκαφών είναι η επαλήθευση της ύπαρξης ενός παλιότερου οικισμού από το 1700 μέχρι τις αρχές του 1200 πΧ. (επίπεδα VI/VIIa) απ έξω, νότια και ανατολικά της ακρόπολης. Όπως δείχνουν οι έρευνες των μαγνητομέτρων και οι επτά ανασκαφές που έλαβαν χώρα από το 1993, αυτή η χαμηλότερη πόλη περιβλήθηκε τουλάχιστον κατά τον 13ο αιώνα από μια εντυπωσιακή σε σχήμα U τάφρο οχύρωσης, περίπου 11.5 πόδια ευρεία και 6.5 βαθιά, κομμένη στον ασβεστολιθικό στρώμα του βράχου. Τα συμπεράσματα για την ύπαρξη και την ποιότητα των κτηρίων μέσα στα όρια της τάφρου έχουν συναχθεί βάσει διάφορων δοκιμαστικών τάφρων και ανασκαφών, μερικές από τις οποίες καλύπτουν μια πολύ μεγάλη περιοχή επιφάνειας. Το σχεδιάγραμμα της πόλης επιβεβαιώθηκε από μια εντατική και συστηματική έρευνα της αγγειοπλαστικής το 2003. Έχουμε ανακαλύψει επίσης ένα νεκροταφείο έξω από την τάφρο στο νότο. Οι πιό πρόσφατες ανασκαφές έχουν καθορίσει ότι η Τροία, που καλύπτει τώρα περίπου εβδομήντα πέντε στρέμματα, είναι περίπου δεκαπέντε φορές μεγαλύτερη από ότι πιστεύαμε παλιότερα.

Η σκηνική τοποθέτηση της Ιλιάδος

Ο Όμηρος είχε ως δεδομένο ότι το ακροατήριό του γνώριζε ότι ένας πόλεμος είχε διεξαχθεί στην πόλη που ονομαζόταν Ιλιος/ν ή Τροία. Και ασφαλώς στα έπη του αφηγείτο αυτόν τον γνωστό σε όλους πόλεμε , όπως διηγούμεθα εμείς τώρα τον πόλεμο του 1940 στα Βορειοηπηρωτικά βουνά

Ο βάρδος ενδιαφέρθηκε κυρίως για την περιγραφή της οργής του Αχιλλέα και των συνεπειών της. Χρησιμοποίησε την Τροία και τον πόλεμο ως ποιητικό "σκηνικό" για μια σύγκρουση μεταξύ των ανθρώπων και ο Θεών. Ο Όμηρος όλα δείχνουν ότι υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του πολέμου της Τροίας και του τοπίου της Τροίας . Οσον αφορά την γραφή των επών τον 8ο αιώνα πΧ, την περίοδο που οι μελετητές γενικά συμφωνούν ότι έγραψε το έπος ο Ομηρος , ασφαλώς πρόκειται για την αντιγραφή από τα ιδεογράμματα των περασμένων χρόνων στην αλφαβιτική γραφή της εποχής εκείνης, ή και την συγκέντρωση και καταγραφή των επών που ως τότε ελέγοντο από στήθους.. .
Η Τροία είχε ερειπωθεί την εποχή του Ομήρου, αλλά τα υπολείμματα της Τροίας VI/VIIa, και η ακρόπολη μαζί με την χαμηλότερη πόλη, ήταν ακόμα εντυπωσιακά. Οι σύγχρονοι ακροατές του και οι μεταγενέστεροι από την περιοχή, υποτίθεται ότι ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν τις γενικές περιλήψεις των θέσεων όπου συνέβει η δράση από τις
περιγραφικές αναφορές στην Ιλιάδα. Θα μπορούσαν να φέρουν στο μυαλό τους την εικόνα, παραδείγματος χάριν, του ανεβάσματος στον λόφο προς το άβατον στο "Ιερο Ιλιον". Το "Ιερό Ιλιον" είναι το πιό συχνά επαναλαμβανόμενο επίθετο στην Ιλιάδα και κάποιος θα ανέμενε να δει ένα ιερό κτήριο σε αυτό το σημείο. Μπορούμε να δώσουμε πειστικά επιχειρήματα για την ύπαρξη ενός ιερού (ή και ιερών), ίσως υπό την μορφή ξύλινου κτηρίου, από τις αρχές του 7ου αιώνα πΧ. το αργότερο -- κατά προσέγγιση σύγχρονο του Ομήρου -- σε αυτήν την θέση, το οποίο εχρησίμευσε στη συνέχεια ως κέντρο λατρείας προς το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δεν υπάρχει τίποτα στο αρχαιολογικό αρχείο
που να αντιτίθεται στο ισχυρισμό ότι η Τροία και η περιβάλλουσα της περιοχή, διαμόρφωσε το "σκηνικό" της Ιλιάδος γύρω στο 700 πΧ.

Η σύνδεση με τους Χιττίτες

Αν και η Τροία είναι στην Ανατολία, ο Carl Blegen, o οποίος διηύθυνε τις ανασκαφές στον χώρο κατά τη δεκαετία του '30, θεωρούσε την Τροία VI/VIIa ως ελληνικό οικισμό. Η ιδέα της ελληνικής Τροίας, στην οποία συμφωνούσε και ο Schliemann, καθιερώθηκε εκείνη την εποχή. Αυτοί οι αρχαιολόγοι ήρθαν στην Τροία από την Ελλάδα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και επέστρεψαν αργότερα στην Ελλάδα, και ήταν προκατειλημμένοι, πιθανότατα ασυναίσθητα, σε αυτή τη θέση τους. Εντούτοις, μέχρι τη δεκαετία του '30 υπήρξε πολύ ελάχιστα αρχαιολογικά
ευρήματα στην Ανατολία που να μπορούσαν να συγκριθούν με την Τροία και σίγουρα όχι στη δυτική Ανατολία.
Σύμφωνα με τα Χιττιτικά αρχεία, στο "βασίλειο της Wilusa=Ιλίου υπήρξαν πολιτικές και στρατιωτικές εντάσεις γύρω από την Τροία ακριβώς κατά την διάρκεια του 13ου και στις αρχές του 12ου αιώνα πΧ - την ίδια εποχή που υποτίθεται ότι έχουμε τον Τρωικό Πόλεμο που περιγράφει ο Όμηρος.

Τελικά έγινε ο Τρωικός Πόλεμος;

Βάσει των ετών μου εμπειρίας και γνώσης της Τροίας, αισθάνομαι ότι η ερώτηση οφείλει να είναι: " Και βεβαίως έγινε ο Τρωικός Πόλεμος διότι η Ελληνική Μυθολογία είναι η Ελληνική Αρχαιολογία;"
Λαμβάνοντας υπόψιν τις σημαντικές ανακαλύψεις που έχουν γίνει τα τελευταία 10-15 χρόνια, το βάρος της υπεράσπισης της θέσης αυτών που αμφισβητούν τα γεγονότα του πολέμου της Τροίας, θα πρέπει να πέσει σε αυτούς που θεωρούν ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως ιστορικός συσχετισμός ανάμεσα σε ό,τι έγινε στην Τροία και της Υστερης Εποχής του Χαλκού , που ενδέχεται να άλλαξε και το τοπίο και οι κάτοικοι της Τροίας..
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά και ιστορικά ευρήματα ειδικά της τελευταίας δεκαετίας, θεωρείται πιθανότερο να υπήρξαν διάφορες ένοπλες συμπλοκές μέσα και γύρω από την Τροία κατά το τέλος της Υστερης Εποχής του Χαλκού. Όμως εδώ δεν πρόκειται για μικροσυμπλοκές τοπικού χαρακτήρος
αλλά ενός γενικοτέρου πολέμου ευρυτάτης κλίμακος για την εποχή εκείνη , ακόμη δε και για την παρούσα εποχή.
Οι πρόσφατες ανακαλύψεις μας οδηγούν να πάρουμε στα σοβαρά τον Όμηρο και την ιστορία του, -αυτή μιάς ένοπλης σύρραξης ευρυτάτης εκτάσεως μεταξύ Ελλήνων και των κατοίκων της Τροίας. Διότι αυτή βασίζεται σε ιστορικές μνήμες, όποιες. Αν κάποιος ερχόταν μια μέρα στις ανασκαφές και εξέφραζε την γνώμη του ότι ο Τρωικός Πόλεμος έγινε πραγματικά εδώ πέρα, η απάντηση μου, ως ένας αρχαιολόγος που εργάζεται στον χώρο της Τροίας, θα ήταν:
Γιατί όχι; "
Όταν τα πάντα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου γιατί να μην έχει υποστεί αλλαγές και το τοπίο; Εδώ πηγαίνουμε στον τόπο καταγωγής μας μισό αιώνα μετά και τον βλέπουμε αγνώριστο και αναρωτιόμαστε αν είναι όντως ο ίδιος. (Ο Manfred Korfmann είναι διευθυντής των ανασκαφών στην Τροία και καθηγητής της αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Tubingen)
Εν κατακλείδι στο βιβλίο « ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ» στα πλαίσια της δημιουργικής φαντασίας θίγονται αρκετά παράδοξα φαινόμενα και δίδονται εξηγήσεις , με γνώμονα την λογική, τις σημερινές γνώσεις , χωρίς φόβο και χωρίς προκαταλήψεις.


ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΡΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1ον

Η ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τα έργα του Ομήρου(ΙΛΙΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΙΑ) είναι τα αρχαιότερα και ωραιότερα ποιητικά αριστουργήματα του κόσμου. Και όμως τα σύγχρονα Ελληνόπουλα στερούνται τους πνευματικούς θησαυρούς των προγόνων μας, οι οποίοι δυστυχώς μόνον στην Ελλάδα αγνοούνται. Γιατί άραγε; Τόση αντιπάθεια τρέφουμε για τους προγόνους μας; Ή υπάρχει μήπως κάποια άλλη αιτία που δεν μας αποκαλύπτει το κατεστημένο;
Κρίναμε σκόπιμο να μελετήσουμε εκ νέου τον θείον Όμηρον με βάση τα σημερινά δεδομένα, διότι δικαίως ο ποιητής των Θεών καλείται και ο Θεός των ποιητών. Και από το θείον πρέπει να αρχίζει κανείς πάντοτε.
Περί της καταγωγής του Ομήρου και της εποχής κατά την οποίαν συνέθεσε τα δύο μνημειώδη έπη του, δεν είναι τίποτα θετικώς γνωστόν. Η χρονολογίες δεν είναι απόλυτα γνωστές και πρέπει να αποκρυπτογραφηθούν από ειδικούς. Πάντως ο Τρωικός Πόλεμος ανάγεται σύμφωνα με σύγχρονες τεκμηριωμένες απόψεις πολύ πριν από το 1350 π. Χ , ίσως και στην 3 ή 4ην Χιλιετηρίδα π. Χ, το δε περιεχόμενο των Επών και οι Πελασγικές του εκφράσεις μαρτυρούν ότι αυτά ίσως ανάγονται σε πολύ παλαιότερες εποχές.
[Σημείωση: Νεώτερες μελέτες επί τη βάσει αστρονομικών δεδομένων, που είχε την πρόνοια ο ποιητής να συμπεριλάβει στα έπη του, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα Ομηρικά έπη είναι αρκετά παλαιότερα. Συγκεκριμένα η μελέτη του ερευνητού-γεωγράφου κ. Κ. Κουτρουβέλη , που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», άγει στο συμπέρασμα ότι ο Τρωικός πόλεμος δεν έγινε το 1350 π. Χ –όπως μέχρι τούδε ενομίζετο- αλλά το 3.140 π. Χ . ]
Και ναι μεν λέγεται ότι «επτά πόλεις ερίζουν την καταγωγή του Ομήρου» , περισσότερον όμως πιθανή είναι η καταγωγή του από τη Λέσβο ή τη Σμύρνη .
[Οι Ελληνες της Σμύρνης –προτού διωχθούν από τους Νεότουρκους του Μουσταφά Κεμάλ- τον αποκαλούσαν «Μελισογενή» διότι κατοικούσε στις όχθες του ποταμού Μέλητος]
Όλα όμως αυτά επειδή χάνονται στην αχλύν του χρόνου της προιστορίας καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου, αλλά όχι και αμφιβολίας . Ωστόσο εσχάτως έρχονται πληροφορίες ς και μαρτυρίες στο φως από ανασκαφές που αποδεικνύουν ότι το έργον του Ομήρου δεν είναι φανταστικόν, όπως υποστήριζαν -κυρίως στο παρελθόν- μερικοί, αλλά αποτελεί την ίδια την ηρωική προϊστορία(αρχαιολογία) του Ελληνικού Έθνους.

Το έργον του Ομήρου είναι σπουδαιότατο διότι μαρτυρεί ότι ο Όμηρος ήτο υπαρκτόν πρόσωπον και μάλιστα ήτο Έλλην εκ Μικράς Ασίας. Δεν θα ασχοληθούμε με τους ισχυρισμούς ορισμένων που θεωρούν ότι η λέξη «Όμηρος» δεν είναι δηλωτικό ονόματος , αλλά σημαίνει «λαϊκό τραγούδι» και ότι το έπος είναι άθροισμα ωδών που εψάλλοντο η μία μετά την άλλη κατά τόπους και κατά καιρούς, διότι αυτές κατέπεσαν σαν χάρτινος πύργος.
[ Η έλλειψη δήθεν γραφής κατά την εποχή του Ομήρου ξεσήκωσε από το 1795 και εντεύθεν μεγάλες συγκρούσεις που έμειναν στην ιστορία με το όνομα»Ομηρικό Ζήτημα. Περιληπτική έκθεση τούτου βλέπε στο βιβλίο «Ομηρικά θέματα» του Ι. Θ. Κακριδή]
Ο Όμηρος λοιπόν υπήρξε ο εμπνευσμένος και μέγιστος αοιδός των ηρωικών κατορθωμάτων της Φυλής του και του δαιμονίου του πνεύματος. Ο θρύλος τον θέλει τυφλόν πλανόδιον τραγουδιστήν, ο οποίος εσχεδίαζε τους στίχους του, είτε ως σύγχρονος της εκστρατείας των Ελληνικών δυνάμεων στην Τροίαν, είτε ως μεταγενέστερος , επί τη βάσει των όσων ήκουσε να θρυλούνται εκ παραδόσεως. Ο ραψωδός στην εποχή του συνεχίζει την αποστολή του Μυκηναίου αοιδού και ασκεί το επάγγελμα του σαν σεμνό λειτούργημα που του εμπιστεύθηκε η παράδοση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο σώζει την ιστορία του λαού του, διατηρώντας τις μνήμες των μεγάλων γεγονότων , τις οποίες εξιστορεί γοητευτικά , ώστε να παρασύρει σε μίμηση και φρονηματισμό τους νεωτέρους. Διότι ναι μεν πριν από τον Όμηρον τίποτα δεν υπάρχει περί της Τροίας ως στοιχείον , όμως από τις αρχαιολογικές έρευνες του Σλήμαν στην Τροία , απεδείχθη ότι είναι αληθή αυτά που έγραψε ο Όμηρος στα έπη του, παρά τις επελθούσες έκτοτε γεωλογικές μεταβολές.
Πιστεύει κανείς ότι όλα αυτά ίσως να μην έγιναν και να είναι φανταστικά ; Μήπως το 1922 δεν επανελήφθη η ίδια εκστρατεία και τα ίδια σφάλματα στις ακτές της Μικράς Ασίας με ήρωες διαφορετικά πρόσωπα, αφού ο Τρωικός Πόλεμος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος της ιστορίας;
[Διότι και οι δύο εμπόλεμοι του Τρωικού Πολέμου (Αχαιοί και Τρώες ) είχαν το αίμομον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομόδοξον]
Αλλά είναι κανείς να αναρωτάται γιατί δεν μας μαθαίνουν τον Τρωικό Πόλεμο και την Μικρασιατική Καταστροφή ; Ώστε να αντλήσουμε διδάγματα …Τι συνέβη τότε και τώρα; Και οι δύο πόλεμοι δεν κρίθηκαν στον στρατιωτικό τομέα , αλλά στον πολιτικό. Όχι στα πεδία των μαχών αλλά στις φλογισμένες ψυχές των Ελλήνων .Σφάλματα στην στρατιωτική ηγεσία τότε και τώρα έγιναν, αλλά δεν έκριναν αυτά τον πόλεμο. Κάτι άλλο τον έκρινε! Και στις δύο περιπτώσεις οι στρατιώτες θα σπρώξουν το βράχο ως την κορυφή και μετά κάτι θα τον κάνει να κατρακυλήσει , σαν τον τραγικό Σίσυφο της μυθολογίας ως τα ριζά του βουνού. Και στις δύο περιπτώσεις στη χώρα του «Μέτρου» και του «Μηδέν Αγαν» το μέτρον άριστον έχει χαθεί. Το ίδιο έχει χαθεί η χρυσή μεσότης , στην πατρίδα του Αριστοτέλη.
Ετσι κάθε ηγέτης φαντάζει για τους μισούς Ελληνες θεός που κατέβηκε από τις βουνοκορφές του Ολύμπου και για τους άλλους μισούς ο Σατανάς που βγήκε από την κόλαση για να φέρει τον όλεθρο. Είμαστε χωρίς άλλο ένας λαός ασταθής και ευμετάβλητος. Μόνον σε ένα σημείο είμαστε αμετάβλητοι και πάντα οι ίδιοι . Στην επανάληψη των ίδιων σφαλμάτων. Η διαμάχη μεταξύ των δύο ηγετών μεταφέρεται στο στράτευμα και στους πολίτες-στρατιώτες. Έτσι το πλήθος φανατίζεται και παραληρεί. Έχει προσβληθεί από το μικρόβιο της φυλής , τη δολερή Διχόνοια.
Και τότε όπως και κατά την πρόσφατη Μικρασιατική Εκστρατεία του 1922 έγινε απόβαση των Ελληνικών δυνάμεων στις ακτές την Μικράς Ασίας, έλαβον χώραν αιματηρές μάχες και καταστροφές και τέλος η επιστροφή των στρατευμάτων κατέληξε σε φρικτή τραγωδία.
[Μήπως και μετά το 1922 δεν υπήρξαν λαϊκοί βάρδοι(αοιδοί) που ζωντάνεψαν τις μνήμες από την Πόλη, τη Σμύρνη και το Αιβαλί ; Ας γυρίσουν μερικές δεκαετίες πίσω στο 1912-13 στο Έπος του ΟΧΙ του 1940 ,της Εθνικής Αντίστασης 1941-45 για να μην περιπλανηθούμε στην πλούσια σε ηρωικά κατορθώματα στην Ελληνική Ιστορία κατά τας περιόδους των Περσικών Πολέμων και της μεγαλειώδους εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου στην Ασία.]
]
Στην Μικρά Ασία τα Ελληνικά φύλα που έχουν σε προϊστορικούς χρόνους εγκατασταθεί εκεί ζουν ανενόχλητα, αναπτύσσουν για πρώτη φορά εξ όσων γνωρίζουμε από την ιστορία, πολιτισμό με ανθρωπιστικά ιδανικά.
Ο Όμηρος ιστορεί τα διατρέξαντα με τόσην φυσικότητα και γλαφυρότητα, ώστε με μόνην την φαντασίαν ούτε θα διενοείτο ο ίδιος ή άλλος- και το σημαντικότερον- θα συγκινούσε τον αιώνα του, ώστε το πλήθος να τα διατηρήσει έκτοτε από μνήμης ανά τους αιώνας σε τόσο μακρό χρονικό διάστημα , φθάνοντας υπό μορφή γραπτού λόγου ως τον 21ον αιώνα μας. Τα γεγονότα λοιπόν των επών συνέβησαν, έστω κι αν ορισμένα έχουν μυθοποιηθεί και εκφράζονται συμβολικά.
[Η λεπτομερής γνώση από τον Όμηρο του πεδίου της μάχης της Τροίας και της διεξαγωγής των επιχειρήσεων , τον καθιστά τον πρώτο πολεμικό ανταποκριτή, όπως θα λέγαμε σήμερα]
Ο Όμηρος-ή ο ραψωδός που έγραψε πριν απ’ αυτόν τα Έπη- ταξιδευτής από τη φύση του έργου του πρέπει να επισκέφθηκε την ηπειρωτική Ελλάδα και να γνώρισε και τα πρόσωπα και τις πατρίδες των ηρώων , που επιχείρησαν τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Ο Όμηρος λοιπόν με την επική ποίηση , ζωντάνεψε για τους Μικρασιάτες Ελληνες την ιστορία των προγόνων των. Το μεγαλείον των Ομηρικών επών έγκειται στο ότι αυτά είναι διαχρονικά και αξεπέραστα. Σκεφθείτε ότι σε εκατό χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχει κανείς από τους σημερινούς ανθρώπους-με εξαίρεση μερικές χιλιάδες αιωνοβίων-πολλά από τα σημερινά έργα θα έχουν είτε καταστραφεί, είτε ξεπερασθεί, αλλά τα Έπη του Ομήρου θα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι, πάντα πρωτότυπα και φρέσκα και θα αυξάνει με το χρόνο η αξία τους. Γιατί κάθε φορά που διαβάζει κανείς τα Έπη σε διαφορετικές εποχές , αποκομίζει νέα πρωτόγνωρα διδάγματα και αξίες σε σχέση με την εποχή του, λίαν χρήσιμα για να καθορίσει το στίγμα πλεύσεως του στο μέλλον. Αυτά έχουν την πρωτοτυπία τους γιατί έχουν καταρρίψει όλα τα βραβεία που θα μπορούσε να κερδίσει ένα λογοτεχνικό έργο, τόσον από απόψεως πλοκής της υποθέσεως, σύμφωνα με την οποίαν οι Αχαιοί ωπλίσθησαν και διαπλεύσαντες το Αιγαίον επετέθησαν στην Μ. Ασία να εκπορθήσουν το Ίλιον του Πριάμου(προς τον σκοπόν να επαναφέρουν την απαχθείσαν ωραίαν Ελένην στην Σπάρτη ή και για κάτι άλλο πιο σοβαρό) όσον και από απόψεως εκτελέσεως της αποβατικής επιχείρησης.
[Η εκστρατεία των Ελλήνων εναντίον της Τροίας αποτελεί την πρώτη στην Ιστορία συνδυασμένη πολυεθνική αποβατική εκστρατεία στον κόσμο, επιχείρηση λίαν δύσκολη και λεπτή]
.
Η Ελληνική Θεογονία

Ο Όμηρος μας δίνει μια πλήρη περιγραφή της Ελληνικής Θεογονίας του Ολύμπου, ήτοι: τον Δία και την Αθηνά, την Δήμητρα και την Αρτέμιδα, τον Άρην και τον Ερμή και τον Ήφαιστο και την Ήρα , πλάθωντας τους καθ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου και ιδιαιτέρως του Έλληνα. Επί πλέον επωφελείται διαφόρων περιστάσεων δια να περιλάβει στην αφήγηση του άφθαστες εις μεγαλείον συλλήψεως εικόνες και παραστατικές παρομοιώσεις, μεστές από την εφηρμομένην φιλοσοφικήν παρατήρηση και την απαράμιλλον διανοητικήν καθαρότητα του αρχαίου λόγου.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο μέγιστος των στρατηλατών και εκπολιτιστών στον κόσμο όλων των εποχών, ο Μέγας Αλέξανδρος, είχε την Ιλιάδα στο προσκεφάλαιο του και ποτέ δεν την αποχωρίζετο, διότι μέσα σ’ αυτήν εύρισκε τις εμπνεύσεις του, τα πρότυπα ήθους και δράσεως-όπως τον ταχύπουν και ακαταμάχητον Αχιλλέα. Από τα Έπη ήντλυε την δύναμη και χαλύβδωνε την θέληση του να κάνει το ακατόρθωτο, να κατακτήσει όλο τον τότε γνωστό κόσμο, όχι μόνον με το ξίφος αλλά και με τον Ανθρωπισμό και τον Ελληνικό Πολιτισμό και το επέτυχε.. Ούτε είναι τυχαίο ότι στην περίφημη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (West Point) το 1956 που το επεσκέφθην είχαν στο μεγάλο αμφιθέατρο στην κορυφή των μεγάλων στραταρχών τον Μέγα Αλέξανδρο, ωσάν τον παντοκράτορα μεταξύ των αγίων.

Τίποτε στην πνευματικήν παραγωγήν της Ανθρωπότητος δεν έφθασεν , ούτε θα προσεγγίσει ποτέ στο ύψος τον Όμηρον. Περί αυτού ουδεμία διαφωνία εφάνη, ούτε θα φανεί στον διεθνή κριτικόν ορίζοντα. Ο Όμηρος είναι η μεγάλη φυλετική μας υπερηφάνεια, πλάι στον Παρθενώνα και περικλείει στα νοήματα του όλους μαζί τους μετέπειτα μεγάλους δημιουργούς της σκέψεως, είτε στην Ιστορία, είτε στην Τέχνη, είτε στην Επιστήμη, είτε στην Στρατηγική και φυσικά και στην Ποίηση . Αλλά ανεπαρκέστατα διδασκόμενος στις ημέρες μας από την σχολαστικήν αντίληψη του κρατούντος εκπαιδευτικού συστήματος, και ελάχιστα διαδεδομένος και ως λογοτεχνία εξωσχολική, μένει σχεδόν άγνωστος στο ευρύ κοινόν, ενώ θα ημπορούσε να χρησιμεύσει ως καθημερινή πνευματική τροφή των γενεών μας, να μας πλατύνει την διάνοιαν, να μας οξύνει την αντίληψη και την φαντασία, να μας δυναμώσει την αυτοπεποίθηση, να μας πραΰνει την ψυχή, να μας γιγαντώσει το φρόνημα και να μας φέρει και πάλι στις κομμένες ρίζες μας.

Μονομαχία Μενελάου και Πάριδος, Η Ιλιάς στην συνολική της υπόθεση δεν είναι παρά ένα και μόνον απλούν επεισόδιον. Δεν αρχίζει καθόλου από το ειδύλλιον της φιλοξενίας του ωραίου Πάριδος , βασιλόπαιδος της Τροίας, στην αυλήν του Μενελάου , και της αρπαγής της Ελένης από αυτόν, ούτε καν από τον επακολουθήσαντα συναγερμόν των Ελλήνων βασιλέων και την συγκέντρωση του στόλου και του στρατού από τα διάφορα μέρη του Ελληνικού κόσμου , ή τον απόπλουν αυτών από την Αυλίδα προς την Τροία. Ευρίσκει τους Αχαιούς στρατοπεδευμένους στην παραλία της Τρωάδος, σε μεγίστη νευρικότητα, διότι ένας εκ των αρχηγών και ο «ανδρειότερος των Ελλήνων ηρώων», ο βασιλεύων της Φθίας Αχιλλεύς, έχει χολωθεί κατά του αρχιστρατήγου βασιλέως των Μυκηνών Αγαμέμνονος, διότι ούτος του αφήρεσε μίαν αιχμάλωτη παρθένα.
Ο πόλεμος αρχίζει με την μονομαχία του Μενελάου και του Πάριδος, με την συμφωνία όποιος νικήσει να πάρει την Ελένη και τους θησαυρούς. Όμως οι Τρώες παραβιάζουν την συμφωνία και αρχίζει γενικός πόλεμος, όπου οι Αχαιοί στην αρχή νικούν. Όταν γυρίζει στην μάχη ο Έκτορας μονομαχεί με τον Αίαντα, αλλά φέρνουν ισοπαλία. Το δέκατο χρόνο τη στιγμή που αρχίζει η αφήγηση του Ομήρου συμβαίνει η γνωστή φιλονικία του αρχηγού των Μυρμιδόνων Αχιλλέως με τον αρχιστράτηγο και βασιλέα των Μυκηνών Αγαμέμνονα για την σκλάβα Βρισηίδα, οπότε αποτραβιέται ο Αχιλλεύς από την μάχη

Αυτό το περιστατικόν είναι σχεδόν το παν.
-Αυτό έγινε την 21η ημέρα.
-Την 23η ημέρα και οι δύο στρατοί θάβουν τους νεκρούς τους.
-Την 24η ημέρα οι Αχαιοί κτίζουν αμυντικό τείχος γύρω από τα πλοία.
-Την 25ην ηττώνται οι Αχαιοί στη μάχη.
-Την 26η ημέρα η μάχη συνεχίζεται, πληγώνεται ο Αγαμέμνων, οι Αχαιοί υποχωρούν και οι Τρώες γκρεμίζουν το τείχος και απειλούν τα πλοία των Ελλήνων. Τότε μπαίνει στη μάχη ο Πάτροκλος με την πανοπλία του Αχιλλέως κατόπιν αδείας του τελευταίου. Ο Έκτωρ φονεύει τον Πάτροκλο και παίρνει την πανοπλία του Αχιλλέως. Ο Αχιλλέας λυπάται κατάκαρδα και φωνάζει δυνατά και τρέπει τους Τρώες σε φυγή.
-Την 27η η Θέτιδα φέρνει την νέα πανοπλία στον Αχιλλέα που του έφτιαξε ο Ήφαιστος. Αυθημερόν μπαίνει στη μάχη και σκοτώνει τον Έκτορα.
-Την 28η ημέρα γίνεται η ταφή του Πατρόκλου και αγώνες στην μνήμη του. Ύστερα από 12 ημέρες από τότε που σκοτώθηκε ο Έκτορας, έρχεται ο Πρίαμος στον Αχιλλέα και παίρνει το νεκρό γιό του. Ο Αχιλλεύς του χαρίζει 11 ημέρες ανακωχή για να κλάψουν και να θάψουν τον Έκτορα .
-Όλο το έργο λαμβάνει χώρα σε 51 ημέρες.
Ο Αχιλλεύς είναι ημίθεος, υιός του Πηλέως εκ της Νηρηίδος Θέτιδος και είναι στο σώμα άτρωτος, πλην της πτέρνας του (εξ ού και η «Αχίλλειος πτέρνα») Ο Αχιλλεύς έχει κηρύξει ένα είδος απεργίας των όπλων και δεν ενδίδει όσο και αν τον παρακαλούν.
[ Τούτο σήμερον θα εθεωρείτο στάση ενώπιον του εχθρού , παρότι ήτο ανεξάρτητος αρχηγός ενός εθνικού σώματος στα πλαίσια του Εκστρατευτικού Σώματος των Ελλήνων. Αν ήτο σήμερον ενδεχομένως να τον υποχρέωναν δια της βίας να επανέλθει στο πεδίον της μάχης, αλλά οι Ελληνες είχαν απόλυτη ελευθερία εκφράσεως και δράσεως]
Από την άποψη αυτή μπορούμε να πούμε ότι ο Αχιλλεύς είναι ο πρώτος απεργός μάχης στην παγκόσμια Ιστορία. Αν δε λάβομεν υπ’ όψιν ότι η απεργία αυτή λαμβάνει χώραν στο στρατό και μάλιστα εν εκστρατεία και εν όψει του εχθρού, αυτό δείχνει τον βαθμό του πνεύματος ελευθερίας και δημοκρατίας που επικρατούσε από αρχαιοτάτης εποχής στους Ελληνες.
Επειδή όμως οι Τρώες επωφελούμενοι επιτίθενται και φέρουν συμφορές , συγκατατίθεται κάποτε να επιτρέψει να λάβει μέρος στην μάχην ο Πάτροκλος, ο επιστήθιος και ισάδελφος φίλος του. Ο Πάτροκλος φονεύεται από τον αδελφό του Πάριδος Έκτορα . Και τότε ώ! τότε, ο Αχιλλεύς λησμονήσας το θυμόν προ του πένθους του, περιβάλλεται την νέαν πανοπλίαν που του κατεσκεύασεν ο Ήφαιστος και εξορμά φονεύων τον Έκτορα και δίδει την νίκην εις τους Ελληνες. Πόσοι κόσμοι όμως θεών και ανθρώπων κινούνται και με τι μεγαλείον, μέσα εις το επεισόδιον αυτό θα το παρακολουθήσετε εν συνεχεία….
Ο Όμηρος λοιπόν ήτο Έλλην και το λέμε αυτό διότι οι Τούρκοι ψευδόμενοι παραχαράσσουν την αλήθεια και ό,τι Ελληνικό στην Μικρά Ασία το βαφτίζουν είτε Ρωμαϊκό είτε Τουρκικό. Έτσι τον Όμηρο τον βάφτισαν «Ομέρ» και τον αποκαλούν Τούρκο εκ Σμύρνης.(Μήπως δεν είχαν και Ομέρ-Βρυώνη) Ακολουθούν δε πάντα την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο του εκτουρκισμού δια του εξισλαμισμού. Σ’αυτό τους βοήθησε και η Ελληνική Πολιτεία και ιδιαιτέρως η Ορθοδοξία που εταύτισε την Ορθοδοξία με τον Ελληνισμό, με αποτέλεσμα να απολέσουμε εκατομμύρια Ελληνες που εκόντες –άκοντες ακολούθησαν άλλα θρησκευτικά δόγματα(Μουσουλμάνοι, Καθολικοί κλπ ενώ στην συνείδηση ήσαν Έλληνες )Τις περιοχές που καταλαμβάνουν οι Τούρκοι με το ξίφος δεν τις παραδίδουν με την πέννα. Όπλο τους είναι η βία , το ψεύδος ο σφετερισμός και εκμετάλλευση της αρχαίας Ελληνικής κληρονομιάς -και όχι μόνον των Ελλήνων αλλά και των λοιπών εθνοτήτων- της Μικράς Ασίας.
Τα Έπη χάνονται στην αχλύ της Προιστορίας που μόνον η Ελληνική γραφίδα και παράδοση κατέγραψαν. Την ονόμασαν Μυθολογία όπως τουλάχιστον πίστευαν ορισμένοι Δυτικοί είτε από άγνοια , είτε από κακόβουλη αντίληψη και φθόνο. Όμως όπως απέδειξαν περιτράνως οι αρχαιολογικές ανασκαφές του Σλήμαν πρόκειται για βιωμένη ιστορία και τα γεγονότα που αναφέρονται είναι αληθινά και έλαβον χώρα στην Τροία και αλλαχού.
Η εκστρατεία στην Τροία αποτελεί επίσης την πρώτη συμμαχική επιχείρηση κάτω από την ηγεσία του βασιλιά των Μυκηνών Αγαμέμνονα . Κάθε συμμαχική επιχείρηση –και ιδιαίτερα αποβατική τοιαύτη-είναι εξαιρετικά πολύπλοκη επιχείρηση που ακόμη και σήμερα παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες και προβλήματα συγκεντρώσεως των δυνάμεων εν χρόνω και εν τόπω, ανεφοδιασμών, συνεννοήσεως, δόγματος , εξοπλισμών, μεταφορικών κ.ο.κ , όπως απέδειξαν οι εκστρατείες της Νορμανδίας, Κορέας και πρόσφατα η «Καταιγίδα της Ερήμου» στο Ιράκ.
Πολιτιστικά μνημεία έφτιαξαν και άλλοι λαοί, ήσαν μεγαλύτερα και θαυμαστότερα από τα Ελληνικά. Όμως κανένας δεν έφτιαξε ανθρωπιστικό πολιτισμό όπως ο Ελληνικός. Η Ελληνική Ιστορία έχει γραφεί με ποταμούς αίματος, όπως θα μας διηγηθεί με τόσην γλαφυρότητα ο πρώτος ιστορικός, ο Όμηρος. Μέσα από τις πανάρχαιες εμπειρίες και τα παθήματα του το Ελληνικό Έθνος απέκτησε αυτοσυνειδησία και πρώτο βρήκε την κλείδα για να ανοίξει την πύλη που οδηγεί προς τον πολιτισμό

Η Μυκηναϊκή Τεχνολόγία θέμα συνεδρίου στο Πολυτεχνείο Πατρών





Το Διεθνές Διεπιστημονικό Συμπόσιο για την «Επιστήμη και Τεχνολογία» διοργανώθηκε από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και το Ινστιτούτο Πολιτισμού και Ποιότητας Ζωής (Ι.ΠΟ.ΠΟΙ.Ζ) που εδρεύει και υποστηρίζεται από το Επιστημονικό Πάρκο Πατρών. Συμμετείχαν επιστήμονες διεθνούς κύρους από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εισηγήσεις από τα περισσότερα πεδία της επιστήμης και της τεχνολογίας (Ιατρική, Βιολογία, Αστρονομία, Δομική Μηχανική κ. α ).
Οι εισηγήσεις των επιστημόνων από όλους τους κλάδους απέδειξαν πως η μελέτη και η σε βάθος έρευνα τους στηριγμένη στις περιγραφές του Ομήρου, έδωσε απίστευτο απόσταγμα γνώσης που μαρτυρά ότι στους Μυκηναϊκούς χρόνους οι άνθρωποι είχαν ευρύτατο γνωστικό πεδίο δυσανάλογο με την εποχή τους, που εν σπέρματι αγγίζει επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας.
Το συγκεκριμένο Συμπόσιο που δημιούργησε από την στιγμή της αναγγελίας του τεράστιο ενδιαφέρον (ολοσέλιδα αφιερώματα στον έντυπο τύπο και τηλεοπτική κάλυψη)
«Όλα ξεκίνησαν όταν κάποιοι από μας επιστήμονες των θετικών επιστημών και της τεχνολογίας, αναγνώρισαν στα ομηρικά κείμενα περιγραφές, οι οποίες μας έδωσαν λόγους να πιστεύουμε ότι αναφέρονταν σε θέματα σχεδόν σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας. Η έκπληξη μας ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν με βάση τα στοιχεία που μας έδωσαν οι περιγραφές αυτές με σύγχρονες ερευνητικές μεθόδους των αντιστοίχων επιστημών μας μπορέσαμε να αναλύσουμε σε βάθος τα σχετικά σημεία και να επιβεβαιώσουμε την αρχική μας υποψία. Σημειώνω, ότι πριν από τρεις ή τέσσερις δεκαετίες με την τότε στάθμη προόδου της επιστήμης τα σημεία που εντοπίσαμε θα είχαν περάσει απαρατήρητα. Ήταν επομένως φυσική η σκέψη ότι σε τακτά διαστήματα και ακολουθώντας τις προόδους της επιστήμης γενικότερα, θα πρέπει οι επιστήμονες όλων των κλάδων να διερευνούν από κοινού τα ομηρικά έπη, έχοντας τη λογική βεβαιότητα ότι θα βρεθούμε μπροστά σε καινούρια γνώση και θα αντικρίσουμε καινούριες ιδέες.» είπε χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια χαιρετισμό απηύθυναν η προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιολογίας κ. Βιβή Βασιλοπούλου, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Χρήστος Χατζηθεοδώρου, ο Δήμαρχος Ολυμπίας Γ. Σκουλαρίκης, ο Ακαδημαϊκός –καθηγητής του ΕΜΠ και επίτιμος πρόεδρος της Γλωσσικής Κληρονομιάς κ. Αντώνης Κουνάδης, η πρόεδρος της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φιλολόγων κ. Γεωργία Ξανθάκη, η οποία στο πλαίσιο του χαιρετισμού της αναφέρθηκε στα Ομηρικά Έπη και ανέπτυξε με γλαφυρότητα την σημασία και την διάσταση που έχουν στην σημερινή πραγματικότητα .
Με θέμα «Η Μυκηναϊκή Τεχνολογία» ο τιμώμενος καθηγητής του ΕΜΠ και πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Θεοδόσης Τάσιος , ξεκίνησε την ομιλία του με σύντομη αναφορά στην πρωταρχική θέση την οποία είχε η Τεχνολογία στην αρχαιοελληνική θρησκεία. « Οι τεχνολόγοι Κύκλωπες ήσαν οι βασικοί παράγοντες της θετικής έκβασης της θεομαχίας, χάρις στο απόλυτο όπλο τους, τον κεραυνό το οποίο δώρισαν στο Δία. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα πρωτοφανή υδραυλικά έργα των Μυκηναίων: την ύδρευση πόλεων, τα φράγματα και πάνω από όλα στα αποξηραντικά έργα-όπως κυρίως εκείνα της Κωπαΐδας (14ος -130 αι. π.Χ.). «Ακόμα και σήμερα λειτουργεί η εκτροπή του χειμάρρου της Τίρυνθος προς τον γειτονικό χείμαρρο, για να γλιτώσει η Τίρυνθα από τις καταστρεπτικές πλημμύρες. Οι Μυκηναίοι είχαν χτίσει τείχος 500 μέτρων κατά μήκος του Κλαδέου, παραποτάμου του Αλφειού (το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα), προκειμένου να αποτραπεί η διάβρωση του ιερού χώρου της Ολυμπίας», όπως είπε χαρακτηριστικά ο καθηγητής Τάσιος. Άρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν άρχισαν το 776 π.Χ όπως κακώς ανέγραψαν τα ιστορικά στοιχεία της Ολυμπιάδας Αθήνα-2004, αλλά από την προϊστορική εποχή. Και αυτή ανάγεται στην εποχή του Κρόνου και του Διός(Κρόνιος Λόφος , αγώνας Διός -Κρόνου)
Επίσης αναφέρθηκε στην οικοδομική τεχνολογία και στα γιγάντια τείχη με τα εσωτερικά τους περάσματα, καθώς και στους τεράστιους θόλους ανοίγματος 14 μέτρων. «Θα χρειάζονταν άλλα 1500 χρόνια για να μπορέσει η ανθρωπότητα να φτιάξει κάτι ανάλογο…» είπε χαρακτηριστικά . Αναφερόμενος στη μεταλλουργία τόνισε πως οι Μυκηναίοι είχαν κληρονομήσει την τεχνογνωσία των κατοίκων της Αττικής για τον άργυρο και το μόλυβδο (2500 χρόνια π.Χ.) καθώς και για τον χαλκό με το παράδειγμα της νότιας Πελοποννήσου (Ασίνη, 2000 π.Χ.).
Ο καθηγητής Τάσιος, έκανε λόγο και για την Μυκηναϊκή ναυπηγική ακολουθώντας τις απόψεις του μεγάλου Βέλγου ερευνητή Basch. «Η Μυκηναϊκή πεντηκόντορος ήταν προϊόν συστηματικής εξέλιξης του παλαιότερου «πλοίου της Σύρου», και επέτρεψε στους Μυκηναίους να νικήσουν τον αήττητο Μινωικό στόλο, ενώ συγχρόνως χάρη στο Μυκηναϊκό στόλο υποστηρίζονταν όλη η εμπορική και στρατιωτική δραστηριότητα των Μυκηναίων στην Α. Μεσόγειο έως και τη Σαρδηνία». Ο κ. Τάσιος, αναφέρθηκε σε μερικές υπερβάσεις της σύγχρονης «ανατολιστικής» τάσης (που θέλει τα πάντα να έχουν εισαχθεί στην προϊστορική Ελλάδα από την Ανατολή…) με συγκεκριμένες αναφορές σε τρεις ξένους συγγραφείς και κατάδειξε ορισμένες χαρακτηριστικές ανακρίβειες, οι οποίες δεν υπηρετούν την αντικειμενικότητα της επιστήμης – όπως δεν την υπηρετούσαν και οι «ελληνολατρικές» υπερβολές του παρελθόντος. (Από το Διεθνές Διεπιστημονικό Συμπόσιο με τίτλο «Επιστήμη και Τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη» τις 27 έως τις 30 Αυγούστου που πραγματοποιήθηκε στην Αρχαία Ολυμπία από τις 27 έως τις 30Αυγούστου στο Συνεδριακό Κέντρο ΣΠΑΠ)
ΤΟ ΠΑΛΛΑΔΙΟ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Στην «Θεογονία» του Ησίοδου και στον «Ομηρικό Ύμνο» η θεά Αθηνά ονομάζεται Τριτογένεια, επειδή γεννήθηκε κοντά σε μια πηγή που ονομαζόταν Τριτωνίς. Οι αρχαίοι συγγραφείς διαφωνούν όσον αφορά τη χώρα που βρισκόταν η πηγή. Άλλοι έλεγαν πως βρισκόταν στην Βοιωτία, άλλοι πως βρισκόταν στην Κρήτη, άλλοι στην Αφρική (τη Λιβύη) και μερικοί στα πέρατα της γης, συγχέοντας την Αθηνά με τον Ωκεανό. Πολλές πόλεις επέμεναν πως η θεά γεννήθηκε σ' αυτές κι είχαν για επιχείρημα τους πως κατείχαν τα Παλλάδια, τα αγάλματα της Αθηνάς, που είχαν πέσει ως έλεγαν, απ΄ τον ουρανό.

Όμως το Παλλάδιο, το πιο ονομαστό είναι το Παλλάδιο της Τροίας. Γράφει ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος «ήταν ένα άγαλμα ύψους τριών πήχεων και παράσταινε τη θεά με τα πόδια ενωμένα και στο χέρι της το δεξιό κρατούσε ένα δόρυ όρθιο και στ' αριστερό ρόκα και αδράχτι». Κατά το μύθο, το άγαλμα ετούτο το είχε η ίδια η θεά κατασκευάσει σύντροφος της Αθηνάς ήταν η Παλλάδα. Οι δυο νεαρές κοπέλες, η Παλλάδα και η Αθηνά, γυμνάζονταν με ασκήσεις αρκετά βίαιες και μια μέρα τσακώθηκαν κι η Παλλάδα ετοιμαζόταν να χτυπήσει την θεά, μα ο Δίας που φοβήθηκε μήπως πάθει τίποτα η δική του κόρη, έβαλε μπροστά της ως ασπίδα την αιγίδα, τρόμαξε η Παλλάδα απ' τη φοβερή ασπίδα και η Αθηνά τη χτύπησε και την άφησε νεκρή. Βαθιά απελπισμένη η θεά, έφτιαξε ένα ξύλινο ομοίωμα της νεκρής Παλλάδας κι έβαλε στο στήθος του την τρομερή αιγίδα και το τοποθέτησε προς τιμή της δίπλα στ' άγαλμα του Δία.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ

Στην Ιλιάδα, το σύμβολο της ψυχής είναι η ωραία Ελένη. Αν δούμε τα δύο έργα συγκριτικά, μπορούμε να πούμε ότι στην Ιλιάδα η αθάνατη ψυχή του ανθρώπου, αυτή που δε χρειάζεται να εξελιχθεί γιατί είναι τέλεια, αυτή που μένει σταθερή στο κέντρο της είναι η Ελένη . Είναι το πρόσωπο που το όνομά της συμβολίζει το Φως, την Ελλάδα(πετρώδης χώρα του φωτός εκ του Ελ=φως και του Λά=λίθος) αλλά και την αιώνια γυναίκα, την ομορφιά, τον έρωτα. , την συζυγική απιστία και την νοσταλγία της επιστροφής στην πατρίδα της , στην συζυγική της κοίτη, στον άνδρα της και στα παιιιδιιιά της Ο άνθρωπος- Μενέλαος , που είναι παντρεμένος μαζί της, μετά από την απαγωγή από τον Πάρι, αισθάνεται βαριά πληγωμένος και μαζί του και ο βασιλιάς-αρχιστράτηγος Αγαμέμνων και ολόκληρο το Ελληνικό τράτευμα. Ο Μενέλαος αισθάνεται επίσης προδομένος από τον δεσμό της γυναίκας του με τον άγνωστο αλλά γοητευτικό επισκέπτη που κατεχράσθη την φιλοξενία του και του πήρε εκόντας άκοντος την γυναίκα του. Αυτό το τελευταίο δίλημμα είναι που τον κατατρώγει και η αμφιβολία μέσα του γίνεται ερινύα που του θολώνει την σκέψη.
Πως συνέβη η απαγωγή της Ελένης από τα ανάκτορα; Ακολούθησε μήπως με την θέληση της τον όμορφο βασιλόπουλο της Τροίας για να δοκιμάσει καινούργιες συγκινήσεις, η αρπαγή έγινε δια της βίας , οπότε η Ελένη εξιλεώνεται στα μάτια του . Αν έχουν έτσι τα πράγματα τότε το φταίξιμο είναι δικό του . Κάποια του πράξη ή παράλειψη στα συζυγικά του καθήκοντα οδήγησαν στην επαίσχυντη απαγωγή. Όλα αυτά τα συναισθήματα και τα διλήμματα τον βασάνιζαν συνεχώς και του έτρωγαν τα σωθικά σαν τον αετό που έτρωγε το ήπαρ του Προμηθέα. Παράλληλα όμως του φούντωναν τον πόθο για την Ελένη , που μπορεί αυτή τη στιγμή που συλλογιζόταν αυτά να κοιμάται και να ερωτεύεται με τον αγαπημένο της , χλευάζοντας τον γέρο-Μενέλαο . Δύο κόσμοι αντίθετοι : Η Ελένη είχε γίνει το σύμβολο της γυναικείας ομορφιάς και απιστίας στον κόσμο, σε αντίθεση με την Πηνελόπη που ήτο το σύμβολο της συζυγικής πίστεως. . Πως άραγε τον αντίκριζαν στο Ελληνικό στράτευμα;; Άλλοι ασφαλώς θα τον λυπόνταν , ενώ άλλοι θα τον λοιδορούσαν και μερικοί θα τον μισούσαν που τους έφερε στην Μικρά Ασία, μακριά από τα σπίτια τους και τους δικούς τους σε ένα πόλεμο που λίγο τους ενδιέφερε. Αναλαμβάνουν μια πρωτοφανή σε προσπάθεια , κόπους , έξοδα, κινδύνους υπερπόντια εκστρατεία για να επανακτήσουν την χαμένη τιμή τους και να αποκαταστήσουν την τρωθείσα αξιοπρέπεια , στην αθάνατη ψυχή της Ελένης. Την Ελένη ότι και να είναι κανείς δεν την μισεί γιατί είναι γυναίκα , έχει την γυναικεία ψυχή, τα γυναικεία θέλγητρα, την καίει ο έρωτας για τον άνδρα και ο καθένας την βλέπει σαν δική του γυναίκα έστω και με την φαντασία του.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι και η Ιλιάδα και η Οδύσσεια συμβολίζουν τον εσωτερικό πόλεμο, με κάποιες διαφοροποιήσεις όμως. Στη Ιλιάδα ο άνθρωπος μάχεται για τον έλεγχο και την κατάκτηση της προσωπικότητάς του, για τον έλεγχο του ψυχισμού του (Ελένη) και τελικά το καταφέρνει. Ας θυμηθούμε εδώ ότι οι Αχαιοί παίρνουν την Τροία χάρη στο σχέδιο του πολυμήχανου Οδυσσέα. Αυτό που κυριαρχεί λοιπόν είναι το Κάμα-Μάνας, ο βασιλιάς της προσωπικότητας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου, αλλά δεν είναι το τέρμα.
Στην Ιλιάδα οι Έλληνες έχουν μαζί τους σύμμαχο τους την πλουτοφόρο Ήρα και αυτό μαρτυρεί τον εσωτερικό σκοπό της εκστρατείας στην Τροία που δεν ήτο η Ελένη , αλλά η απόκτηση μεγάλου πλούτου από τον έλεγχο των Στενών και την κατάκτηση των εύφορων παραποτάμιων εκβολών του Σκαμάνδρου και των άλλων ποταμών της Μικράς Ασίας.
*Ο γράφων έχει προσωπική αντίληψη του πλούτου της Ιωνίας από την εποχή που υπηρετούσα στο Συμμαχικό Στρατηγείο Σμύρνης. Τα πάντα ήσαν τόσο πλούσια στην Σμύρνη, και αυτό το έβλεπες στην αγορά του Κονάκ . Τα γεωργικά , κτηνοτροφικά και αλιευτικά προϊόντα ήσαν σε μεγάλη αφθονία . Κρέατα, ψάρια, κυνήγια, λαχανικά ήσαν άφθονα και σε χαμηλές τιμές για μας που πληρωνόμαστε σε δολάρια . Αντίθετα τα βιομηχανικά προϊόντα ήσαν πολύ ακριβά , όπως άλλωστε συνέβαινε και στην Ελλάδα. Εκεί επιβεβαίωσα στην πράξη εκείνο που έλεγαν οι πρόσφυγες : «Είχαμαν και τι δεν είχαμαν… στις χαμμένες αλλά όχι και αλησμόνητες πατρίδες»
Ένα δεύτερο πρόσωπο στο πλευρό των Ελλήνων είναι ένας εκ των νεωτέρων θεών , ο χωλός Ήφαιστος, ο τεχνουργός του Ολύμπου. Τρανή ένδειξη ότι οι Έλληνες είχαν βάλει στο χέρι την τεχνολογία των όπλων για να φέρουν σε πέρας την μεγάλη τους εκστρατεία. Ο Άρης είναι φυσικά παρόν και στους δύο εμπολέμους, αφού έχει συμφέρον να συνεχίζεται επί μακρόν κάθε πόλεμος , για να τον επικαλούνται και να τον δοξάζουν με νέα όπλα και με ποταμούς αίματος οι εμπόλεμοι. Πιο πολύ όμως τον δοξάζουν οι οπλέμποροι και οι πολέμαρχοι , που ενώ βρίκονται πάντα στα μετόπισθεν, αυτοί κερδίζουν χρήμα και δόξα μεγάλη, . Αντίθετα αυτοί που βρίσκονται μπροστά στο μέτωπο , χύνουν το αίμα τους και υφίστανται τις κακουχίες του πολέμου είναι τα μεγάλα θύματα και οι μεγάλοι χαμμένοι όλων των πολέμων. Βέβαια εκείνη την εποχή τα πράγματα ήσαν διαφορετικά, διότι η μάχη εκρίνετο κυρίως από την μονομαχία των αρχηγών .
Η παρουσία της θεάς της θαλάσσης Θέτιδος συμβολίζει την ύπαρξη ναυτικών στόλων που έχον ανάκγη ναυπηγήσεως νέων σκαφών και άριστης ναυτοσύνης που κατείχον οι Έλληνες των παραθαλασσίων πόλεων. Η στήριξη των Τρώων από τον θεό Απόλλωνα αλληγορεί τον Ηλιον. Όμως η αγάπη του για τους Τρώες οφείλεται στο εξής γεγονός. Κάποτε βρέθηκε στην Λακεδαίμονα και ερωτεύθηκε σφόδρα τον Υάκινθον, τον όμως οποίον εφόνευσε . Φοβούμενος αντιδικία εκ μέρους των συγγενών του φονευθέντος έφυγε και εγκατεστάθη στην Τρωάδα, γενόμενος βουκόλος του Λαομέδοντος . Εκεί συνήντησεν και τον Ποσειδώνα δυστυχέστερον και έκτισαν τα τείχη της Τρωάδος. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που μετά το τέλος του πολέμου κατά την επιστροφή των Ελλήνων ο Ποσειδών ετάραξε υπέρ το δέον τη θάλασσα και έπνιξε αρκετούς , ενώ τους πιο πολλούς τους έβγαλε ναυαγούς σε άλλες πατρίδες όπου τελικά χάθηκαν . Αυτή είναι κατά την γνώμη μας και η περιβόητη επιστροφή των Ηρακλειδών. Αλλά και όσοι γύρισαν βρήκαν στον τόπο τους μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από αυτήν που άφησαν όταν έφυγαν για την εκστρατεία. Βρήκαν την εξουσία τους απαλλοτριωμένη από σφετεριστές , τις γυναίκες να συμβιώνουν και να έχουν τεκνοποιήσει με άλλους, τις περιουσίες τους απαλλωτριωμένες ή ρημαγμένες, Γύρισαν –όσοι δεν χάθηκαν -σωστά ναυάγια από τον πόλεμο αυτό και οι περισσότεροι δύσκολα έφτιαξαν εκ νέου τη ζωή τους. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση . Ολοι όσοι επιστρέφουν από πολέμους μετά αντικρύζουν την ωμή πραγματικότητα και διαπιστώνουν ότι τα ιδανικά για τα οποία έδωσαν ακόμη και το αίμα τους διαψεύσθηκαν . Σωστά ερείπια σωματικά και ψυχολογικά επιστρέφουν οι βετερανοι από το Ιράκ και νοιώθουν την παγερή εγκατάλειψη της Πολιτείας, διότι ούτε τα νοσοκομεία τους δέχονται , οι πιο πολλοί άνεργοι χωρίς δουλειά , μερικοί είναι άστεγοι και κοιμούνται στα παγκάκια και η εκτίμηση από την κοινωνία είναι μηδενική. Στον Τρωικό Πόλεμο οι θεοί είναι σχεδόν μοιρασμένοι , άλλοι προς το στρατόπεδο των Ελλήνων και άλλοι προς το στρατόπεδο των Τρωαδιτών. Είναι κι’ αυτό ένα δέιγμα της δημοκρατίας των Ολύμπιων θεών , οι οποίοι δεν υπακούουν σε δογματικές εντολές κάποιου Γιαχβέ , όπως συμβαίνει με τους εκπροσώπους τους στην Γη: Πάπες , Πατριάρχες , Αρχιραββίνους, Μουλάδες και θρησκευτικούς ηγέτες που επιβάλλουν δικτατορικά την θέληση τους στο ποίμνιο(κοινώς κοπάδι ή στάνη) Ο Ζεύς είναι ουδέτερος και δεν διανοήθηκε ποτέ να επέμβει για να επαναφέρει στην τάξη κάποιον θεό που εξέφρασε την γνώμη του υπέρ του άλφα ή του βήτα εμπολέμου.
Ο Ζεύς τηρεί στάσιν ουδετέραν, αλλά λόγω της επιρροής της Ήρας επ’ αυτού, η στάση του είναι μάλλον υπέρ των Ελλήνων. Τούτο συνάγεται και από την τελική έκβαση του πολέμου με την νίκη των Ελλήνων επί των Τρώων. Τούτο φανερώνει ότι ο Ζεύς που αλληγορεί την συμπαντική δύναμη θα πάει προς το μέρος του δυνατού . Και η δύναμη βρίσκεται προς την πλευρά των Ελλήνων. .Παρά τις όσες νίκες στο τακτικό πεδίο των Τρώων τελικά θα καμφθούν προ της Ελληνικής αριθμητικής υπεροχής , της τόλμης και του στρατηγικού αιφνιδιασμού που επέτυχον με τον Δούρειο Ίππο. Οι Τρώες που βασίσθηκαν στους Ασιάτες μισθοφόρους τελικά θα λυγίσουν προ της Ελληνικής πολεμικής ανδρείας και του στρατηγήματος να εισέλθουν εντός της πόλεως με τον Δούρειο Ίππο και να την καταλάβουν με έφοδο εκ των έσω και εκ των έξω.
*Τα φρούρια πέφτουν όταν πολιορκούνται εκ των έσω και εκ των έξω. Η Πόλη έπεσε διότι α/ την πρόδωσαν οι Χριστιανοί καλογήροι και ο κλήρος και β/ οι αιώνιοι εφιάλτες των Ελλήνων, οι Εβραίοι άνοιξαν την αφύλακτη Κερκόπορτα στην Εβραϊκή συνοικία . Τα Ιμια συνέβησαν διότι η στρατιωτική μας ηγεσία δεν είχε επανδρώσει την Μικρή Ιμια και την άφησε έρμαιο των Τούρκων κομάντος.
Στην Ιλιάδα κεντρικό και το πιο τραγικό συνάμα πρόσωπο είναι ο Αχιλλεύς, ο γιός του Πηλέως και της Θέτιδος, βασιλικός και θεϊκός γόνος ,. Αυτός παρότι του έχει πει η μητέρα του Θέτις ότι είναι τρωτός στην πτέρνα, διότι όταν τον άκυσε για να τον κάνει αθάνατο δεν βράχηκαν οι πρέρνες του επειδή τον κρατούσε από τα πόδια. Ωστόσο αυτός δέχεται να συμμετάσχει στην εκστρατεία. Και παρότι γνωρίζει ότι μετά τον θάνατο του φίλου του Πατρόκλου θα πεθάνει με μαθηματική ακρίβεια, πέφτει στη μάχη χωρίς να υπολογίσει την ζωή του. Προφανώς ο Πάτροκλος είναι η ίδια η ψυχή του που έχει τρωθεί διττά, αφ’ ενός από την αφαίρεση της καλής του Βρησηίδος από τον Αγαμέμνονα και αφ’ ετέρου από την τροπή του δεκάχρονου πολέμου που δεν λέει να τελειώσει με νίκη των Ελλήνων.
*Συχνά η νεανική ορμή , το φιλότιμο , η ανδρεία , η αλαζονεία και η αγάπη για τη νίκη , την προβολή και την επιτυχία μας κάνει να αψηφούμε ακόμη και την ζωή μας . Το άκρον άωτον αυτής της τάσεως ήτο ο Μέγας Αλέξανδρος ο οποίος θεωρείται ό πλέον ριψοκίνδυνος ηγέτης στον κόσμο.
Οι κεντρικοί ήρωες της Ιλιάδος (θεοί -ηγέτες ) εμφανίζονται στον ορίζοντα , μεσουρανούν και μετά εξαφανίζονται από το στερέωμα, όπως ακριβώς οι διάφοροι αστέρες στον ουρανό.. Θα μπορούσαμε να τους κατατάξουμε αναλόγως του μεγέθους των και της διαρκείας παραμονής τους στον ορίζοντα της Ιλιάδος με τον Ηλιο, τους παλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και εν συνεχεία με τους πιο φωτεινούς αστέρες έξω από αυτό. Οι στρατιώτες εκπροσωπούν το πλήθος των μικρών αστέρων που το φως τους μόλις και μετά βίας φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Τίποτα δεν έχει μπει τυχαίως στην Ιλιάδα . Όλα έχουν ανάγκη αποκωδικοποίησης και ερμηνείας. Στην Ιλιάδα ο Οδυσσέας παίζει ένα μεσολαβητικό και συμβουλευτικό ρόλο , ωσάν να είναι εκπρόσωπος κάποιας θεότητας που τον έχει ορίσει να νουθετεί και να συνενώνει τους Έλληνες που έχουν μέσα τους το σαράκι της Διχόνοιας και του αλληλοσπαραγμού.
*Επομένως αν για τους άλλους λαούς ο Όμηρος και ειδικότερα η Ιλιάδα είναι ένα πολυτιμότατο βιβλίο για την άντληση σοφίας, για μας τους Έλληνες που έχουμε στο γονίδιο μας από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια την δολερή διχόνοια είναι ένα λυτρωτικό και σωτήριο βιβλίο που θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις τάξεις της Κατωτέρας και Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ στα πανεπιστήμια πρέπει να είναι θέμα διδακτορικής διατριβής.
*Με την βοήθεια της Ιλιάδος το Ελληνικό Έθνος θα πρέπει να κάνει την συλλογική του ψυχανάλυση , ώστε να ιαθεί από την βαριά αρρώστια της Διχόνοιας και των συνδρόμων της αυτοκαταστροφής μας( φιλαυτία, εγωκετρισμός, ωχαδερφισμός, αλαζονεία, ατομισμός, παραίτηση στο κρισιμότερο σημείο της μείζονος προσπαθείας, αυτομαστίγωση, ξενολαγνία, ευπιστία , προδοσία, εξαγοράς, έξαψη παθών, μαζοποίηση(=ποίμνιο) κ.ο.κ) Το χειρότερο όμως ελάττωμα ΄του Έλληνα είναι η απείθεια προς τους Νόμους. Ειδικότερα τον τελευταίο καιρό η παραβατικότης των νόμων έχει φθάσει σε οξύτατο βαθμό. Αν δεν ανακοπεί το φαινόμενο τούτο με δρακόντεια κοινωνικά, εκπαιδευτικά , αλλά και προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα , να διαφαίνεται μέγας κίνδυνος διαλύσεως της Πολιτείας και καταπτώσεως σε κατάσταση αναρχίας και ανεξέλεγκτης βίας.


Η συνέχεια δίνεται στην Οδύσσεια. Εδώ ο άνθρωπος Οδυσσέας μάχεται πλέον για να ταυτιστεί με το Εγώ του, για να κατακτήσει την ατομικότητά του, για να ταυτιστεί με την αθάνατη ψυχή του (Πηνελόπη). Και το όπλο του ανθρώπου σ’ αυτή την περίπτωση είναι η Σοφία. Γι’ αυτό βλέπουμε την Αθηνά να παίζει κυρίαρχο ρόλο στην Οδύσσεια. Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, στον τόπο προέλευσής του, μιλάει με την Αθηνά έχοντας πλέον την επίγνωση ότι μιλάει με την ίδια τη θεά. Εκεί, στο λιμάνι της Ιθάκης (ραψ. ν), η Αθηνά αποκαλύπτει την ταυτότητά της.
Ο Οδυσσέας είναι εκείνος που καταφέρνει να σωθεί από την ύλη (θάλασσα, Κίρκη, Ναυσικά, Ποσειδώνας) και να κατευθυνθεί προς το βραχώδες νησί της Ιθάκης (Αθηνά-Σοφία).
• Όσον αφορά τον τόπο καταγωγής του Οδυσσέως , οι ιστορικοί κάνουν μια παρανόηση , όταν θεωρούν την Ιθάκη σαν τόπο καταγωγής του , ενώ Ιθάκη τότε ήτο η σημερινή Κεφαλονιά. Επ’ αυτού έχουν γίνει αρκετές μελέτες , όμως είναι κι’ αυτό ένα σημείο δογματικής αποκρυσταλλώσεως ενός ψέμματος που δεν μπορεί εύκολα να διορθωθεί.
Είναι ο φωτισμένος, άνθρωπος που απέδρασε από το σπήλαιο και μετά την περιπλάνηση του στον κόσμο , ανεκάλυψε τα μυστικά της ζωής και ξαναγυρίζει πολυμήχανος και πολύτροπος στο σπήλαιο για να διδάξει αυτούς που είναι ακόμη έγκλειστοι σ’ αυτό. Έρχεται για να δώσει τις γνώσεις και τις εμπειρίες του από τον νέο κόσμο , στους απλούς ανθρώπους της πατρίδος του, αλλά και να δοξασθεί εκεί . Διότι μόνον στην πατρίδα σου δοξάζεσαι πραγματικά.
Αντίθετα ο Αχιλλεύς ήρωας μια άλλης σχολής που έχει ήδη παρέλθει θα θυσιασθεί και θα εκλείψει οριστικά. Αυτή η έκλειψη του είναι αλληγορική της αλλαγής των προτύπων των ανθρώπων . Από την εποχή των μονομάχων ηγετών έχουμε ήδη εισέλθει στους σοφούς ηγέτες τύπου Οδυσσέως , οι οποίοι θα εκτοπίσουν οριστικά τους ορμητικούς και θυελλώδεις ηγέτες , όπως αντικατέστησε σήμερα ο υπολογιστής τα βιβλία και τα τεφτέρια του παρελθόντος ή το ατμόπλοιο τα πλοία με πανιά στο παρελθόν. Επομένως η Ιλιάδα μας δίνει ένα ακόμη μήνυμα της αλλαγής μιάς εποχής και της ελεύσεως της κλασικής τοιαύτης. Αυτό συνέβη και με την μετανάστευση και των Τρωαδιτών ηρώων , οι οποίοι μετανάστευσαν στην Ιταλία.
Αντίθετα, οι σύντροφοί του, τα κατώτερα στοιχεία του, οι κατώτερες επιθυμίες του πεθαίνουν, για να φτάσει ο ίδιος χωρίς περιττά βάρη στον τόπο προέλευσής του. Είναι σημαντικό να προσέξουμε και τους χαρακτηρισμούς που υπάρχουν μέσα στο έργο για τον Οδυσσέα: κανείς άλλος δε φτάνει τον Οδυσσέα στη γνώση, λέει ο Δίας (ραψ. α 67-68), είναι πολυμήχανος, σοφός, θεϊκός, πολύπαθος, πολύπειρος, πολύσοφος. Ο Οδυσσέας, πριν φτάσει στην πατρίδα του, περνάει 12 δοκιμασίες, μοτίβο που βρίσκουμε και σε άλλους ήρωες που ξεπερνούν το ανθρώπινο επίπεδο εξέλιξης.
Θα δούμε πολύ σύντομα παρακάτω τους σταθμούς-δοκιμασίες που πέρασε ο Οδυσσέας στο ταξίδι του προς την Ιθάκη και το βασικό συμβολισμό του καθενός. Ο Οδυσσέας είναι ένας ηλιακός ήρωας, όπως ο Θησέας ή ο Ηρακλής. Καθένα από τα εμπόδια που βρίσκει στο δρόμο του (θάλασσα-δοκιμασίες ζωής) συμβολίζει ένα σημείο του ζωδιακού με τα χαρακτηριστικά του. Κι αφού ο ήρωας έχει περάσει απ’ όλα τα σημεία του ζωδιακού κύκλου κι έχει ολοκληρώσει το συμβολικό αριθμό 12, ταυτίζεται με τον ήλιο.
H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Όσα φαινόμενα δεν μπορούν να εξηγήσουν οι άνθρωποι με φυσικό τρόπο τα εναποθέτουν στην Μεταφυσική(Θεό). Όταν κάποτε προχωρήσει στο μέλλον η επιστήμη και δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα του σημερινού μεταφυσικού χώρου, τότε θα τα πάρει από τον μεταφυσικό χώρο και θα τα βάλει στο χώρο φυσικής.
Η Ελληνική Αρχαιολογία(Μυθολογία) δεν είναι Παραμύθια

Οι αναφορές που γίνονται για τους θεούς(άρματα, εξοπλισμός, ταξίδια, ιδιότητες θεών κ.ο.κ) συχνά δεν αφορούν τα ίδια τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται , αλλά αποσκοπούν να διασώσουν κάποιες πληροφορίες της Προκατακλυσμιαίας Εποχής, που δεν είναι άλλη από τη Χρυσή Εποχή του Ησιόδου. Η Ελληνική Αρχαιολογία παρέχει πληροφορίες άλλες μεν για πραγματικά γεγονότα και άλλες υπό αλληγορική μορφή, ώστε να διασωθεί από γενιά σε γενιά ένας πανάρχαιος χαμένος πολιτισμός, στους βοσκούς και στους βουκόλους, που επιβίωσαν στους ορεινούς όγκους από τον Κατακλυσμό(Πλάτων –Τίμαιος 22b) . Αυτές τις συναντάμε στις περισσότερες αρχαίες παραδόσεις(Έπος Γκιλγκαμές, Ιερή λογοτεχνία Ινδών, Θρύλοι Ινδιάνων Αμερικής κ. α) Ο πανάρχαιος αυτός πολιτισμός άφησε παντού κοινά σύμβολα (λ. χ Γοργόνιο Αθηνάς, Μαιάνδρους, Σβάστικες, Σπείρες, Διπλούς Πελέκεις, Μεγαλοκατασκευές, Πυραμίδες κ. α) Επίσης άφησε κοινές βασικές αρχές και αξίες που έχουν προέλευση την θρησκεία του 12θεου. Το κυριώτερο όμως απομεινάρι της Χρυσής Εποχής είναι η Ελληνική Γλώσσα, που σε κάθε λέξη , συλλαβή ή και γράμμα της είναι αποτυπωμένη όλη η γνώση και η σοφία του παρελθόντος. .[Για παράδειγμα η Ομηρική λέξη «Ηλικία» δηλώνει την περιστροφή της Γης περί τον Ηλίο{ήλιος + κίω= ηλικία}(κίω=περιελίσσομαι εξ ού και ο κισσός) Επίσης δηλώνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την σφαιρικότητα της Γης και το Ηλιοκεντρικό Σύστημα(Πλάτων-Κρατύλος 401b) ] Επομένως, στους μύθους μεταφέρονται υψηλοτάτου επιπέδου πληροφορίες και έννοιες από το απώτατο παρελθόν, που χάθηκαν λόγω του Κατακλυσμού. Γιατί όμως δεν τα έλεγαν ανοικτά αλλά με μύθους ; 1/ Οι ορεσίβιοι που διέφυγαν την Καταστροφή δεν είχαν το κατάλληλο πνευματικό επίπεδο να τα δεχθούν και 2/ Ο μύθος κεντρίζει περισσότερο την φαντασία και την έρευνα από τον πεζό λόγο και σώζεται ευκολότερα μέσω του χρόνου.

Οι Έλληνες εσέβοντο τους Μύθους

Ο Σωκράτης και όλοι οι σοφοί της αρχαιότητος, αντιμετώπιζαν τους μύθους με εξαιρετική σοβαρότητα και όχι με απόρριψη και λοιδορία, όπως συμβαίνει με τους σημερινούς πιστούς στο δόγμα . Οι πρόγονοι μας μετά από κάθε μύθο κατέληγαν με την επωδό: «έτσι διασώθηκε αυτός ο μύθος και θα σώσει κι’ εμάς αν ακολουθήσουμε τα διδάγματα του» Σε άλλες περιπτώσεις έλεγαν : «έτσι χάθηκε αυτός ο μύθος… » Όταν όμως άρχισε η παρακμή αυτή συνοδεύτηκε από την αμφισβήτηση και τη δυσπιστία προς τους μύθους της Ελληνικής Αρχαιολογίας, για ευνοήτους λόγους. Ο Νεοπλατωνισμός είχε βρεθεί σε αμφισβήτηση και αναντιστοιχία με τη λατρεία του 12θεου και είναι αυτός που καλλιέργησε το έδαφος για την επέλαση του Ιουδαιοχριστιανισμού. Τότε ο άνθρωπος από λογικός και ερευνητής έγινε δογματικός και δούλος του Ιερατείου.

Το 12θεο κρύβει Πανάρχαιες Επιστημονικές Πληροφορίες

Στους μύθους της Ελληνικής Θρησκείας του 12θεου βρίσκουμε υψηλότατες επιστημονικές έννοιες(για το Σύμπαν, Ηλιακό Σύστημα, Μαθηματικά , Επιστήμη-Τεχνολογία Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό, Τέχνη, Φιλοσοφία, Ελευθερία, Δημοκρατία κλπ) , που σημαίνει ότι οι άνθρωποι εκείνοι ήταν διάνοιες με υψηλό πνευματικό και τεχνολογικό πολιτισμό και όχι ειδωλολάτρες, όπως τους χαρακτήρισαν οι αμαθέστατοι οπαδοί της θρησκείας της ερήμου. Όμως σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης και τεχνολογίας μερικά ανεξήγητα της Ελληνικής Αρχαιολογίας αρχίζουν να φωτίζονται . Ο ακριβολόγος και σχολαστικός Όμηρος, του οποίου οι πληροφορίες επαληθεύθηκαν από τις αρχαιολογικές ανασκαφές (Τροία, Πελλάνα, Μυκήνες κ.α) μας δίνει γνώσεις και καινούργιες προκλήσεις για περαιτέρω έρευνα. Ο Όμηρος έχει δώσει υψηλού επιπέδου πληροφορίες που μοιάζουν ακόμη και στην τεχνολογικά προηγμένη εποχή μας, ως φανταστικές, διότι ως τώρα δεν μπορούν να τις εξηγήσουν με βάση τις γνώσεις του αρχαίου κόσμου . Αναφέρομαι λ. χ «στο ταξίδι του Διός στη χώρα των Αιθιόπων» που αδυνατούμε να δώσουμε κάποια εξήγηση : 1/ Πως γίνονταν τα ταξίδια των Θεών ; 2/ Τι μέσα χρησιμοποιούσαν ; 3/ Τι ήσαν οι θεοί των Ελλήνων που διέθεταν αυτή την θαυμαστή τεχνολογία ; 4/ Μήπως πρόκειται για τον Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό που κανείς δεν αμφισβητεί;

Απόσπασμα εκ της Ομήρου Ιλιάδος

Διάλογος της Θέτιδος με τον γιό της Αχιλλέα σε μετάφραση Ιωάννου Πολυλά και Αλεξάνδρου Πάλλη (Ιλιάς Α’ 415-440) :
[Του αποκρίθηκε τότε χύνοντας δάκρυα η Θέτις:
«Αλλοίμονο, γυιέ μου, γιατί λοιπόν να σ’ αναθρέψω τον πικρογεννημένο; Ας καθόσουν καλλίτερα χωρίς καυμούς και δίχως δάκρυα κοντά στα πλοία, αφού η μοίρα σου είνε να ζήσης λίγα χρόνια. Τώρα όμως είσαι πιο λιγόζωος και πιο δυστυχισμένος απ’ όλους. Θα ήταν κακιά η ώρα όταν σ’ εγεννούσα στο σπίτι. Τα λόγια σου όμως αυτά θα πάω στον χιονισμένο Όλυμπο να τα ειπώ εγώ η ίδια στο Δία, μήπως πεισθή. Ως τόσο κάθησε τώρα εδώ στα πλοία και κράτα το θυμό σου και μην πας καθόλου στον πόλεμο. Γιατί ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες. Όμως σε δώδεκα ημέρες θα γυρίση πάλι στον Όλυμπο και τότε θα τρέξω στα χαλκοστρωμένα ανάκτορα του να πέσω στα πόδια του και θαρρώ πως θα τον πείσω.»]

1/ Η Γέννηση του Αχιλλέως

Η πρώτη απορία είναι το που γεννήθηκε ο Αχιλλεύς ;. Το «σπίτι» που αναφέρει η μητέρα του Θέτις εντελώς αόριστα συσκοτίζει αντί να φωτίζει την αλήθεια. Ο Όμηρος κάτι θέλει να κρύψει. Αν δεν ήτο το σπίτι τι άλλο μπορεί να ήτο την εποχή εκείνη ; Μήπως να τον γεννήσει σε νοσοκομείο, στα ανάκτορα στον Όλυμπο, ή σε κάποιο διαστημόπλοιο, ή βαθυσκάφος; Γιατί δεν το λέει το μέρος επακριβώς. Η Θέτις γνωρίζει ότι παρότι τον γέννησε στο «σπίτι», ο γυιός της είναι θνητός . Όλα στο Σύμπαν έχουν αρχή και τέλος, γέννηση και θάνατο, δημιουργία και καταστροφή. Διότι ο θάνατος είναι αναπόδραστη Ανάγκη για να ανθίσει η νέα ζωή. Όμως τον συμβουλεύει να επιδείξει ψυχραιμία, κρατώντας το θυμό του χαμηλά, και να μείνει κοντά στα πλοία, αλλά να μην πάει στον πόλεμο. Μήπως επειδή ο Αχιλλεύς ήτο θεικός γόνος δεν έπρεπε ν’ ανακατευθεί στον πόλεμο της Τροίας;

2/ Όχι στον Πόλεμο

Η συμβουλή της να μην πάει στον πόλεμο προέρχεται μόνον από το μητρικό της φίλτρο για να μην σκοτωθεί ο γιός της ή από κάποια άλλη αιτία που δεν μας αποκαλύπτει;. Διότι σαν θεά γνωρίζει την τρωτότητα του γιού της στην πτέρνα, αλλά και το χρησμό που λέει ότι όταν σκοτωθεί ο Πάτροκλος θα έλθει νομοτελειακά και το δικό του τέλος. Καμμιά μάνα- ακόμη και η Σπαρτιάτισσα-δεν θέλει να σκοτωθεί το παιδί της στον πόλεμο ή αλλού. Η Σπαρτιάτισσα όμως ήτο έτσι διαπαιδαγωγημένη ώστε να δίνει την ασπίδα στο γιό της με την ρήση: «ή ταν ή επι τας» , δηλαδή η θα νικήσεις ή θα σε φέρουν σ’ αυτήν .

3/ Το Ατρωτον του Αχιλλέως

Η Θέτις έκαιε τον Αχιλλέα στην πυρά για να τον κάνει αθάνατο και μετά τον έβρεχε στο ύδωρ της Στυγός. Έτσι τον έκανε αθάνατον, εκτός της πτέρνης του που δεν βράχηκε στο ύδωρ επειδή τον κρατούσε από τα πόδια. Εξ ού και η ονομασία Λιγύρων και Πυρίσωος, επειδή εσώθη εκ του πυρός, όταν τον έκαιε η Θέτις.(Ωγυγία, Αθαν. Σταγειριτης, Ελλευθέρα Σκέψις, τομ Β! σελ. 90,185, , Γ! σελ. 78, 202, 302 Δ! σελ.211 και Ε! σελ. 50-56 κ.ε 59) Ο δε Χείρων ο πρώτος ιατρός τον ονόμασε Αχιλλέα εκ του λύω το άχος, επειδή και ο Αχιλλεύς έγινε ιατρός άριστος και έλυε τα άχη και τα πάθη. Την ίδια όμως μέθοδο αθανασίας εχρησιμοποίησε και η Δήμητρα στον Τριπτόλεμο για να τον αποθανατίσει. Επομένως βλέπουμε ότι πρόκειται για κάποια τεχνική της προηγμένης τάξεως των Θεών που μπορούσε να τους κάνει αθανάτους ή να τους χαρίσει μακροζωίαν. Όμως αυτή η πληροφορία είναι πιθανόν να αναφέρεται στον Πολιτισμό των Προκατακλυσμιαίων ανθρώπων, ήτοι στη «Χρυσή Εποχή» του Ησιόδου. Εξ άλλου η πύρωση του μετάλλου και η εμβάπτιση του στη φωτιά είναι γνωστή μέθοδος για την σκλήρυνση των μετάλλων . Τι να σημαίνουν όλα αυτά κάτω από τις σημερινές γνώσεις και εμπειρίες μας ; Είχε βρει το γένος των θεών, ή των Προκατακλυσμιαίων ανθρώπων, το ελιξίριο της μακροζωίας και είχε γίνει σχεδόν αθάνατο; Αν το δεχθούμε μπορεί να εξηγήσουμε και την δυνατότητα τους να επιβιώνουν στο διάστημα και να αναλαμβάνουν μακρά διαστημικά ταξίδια . Συμπέρασμα : Οι μύθοι συγκαλύπτουν επιστημονικές πληροφορίες υψηλού επιπέδου, τις οποίες εσκέπασε η σιωπή, οι ανόητες εξηγήσεις, ή ακόμη χειρότερα η άρνηση αποδοχής, ή η γελοιοποίηση τούτων. Είναι πασιφανές ότι προ αμνημονεύτων χρόνων συνέβησαν τρομακτικές γεωλογικές καταστροφές που αίτιο τους είχαν την μετατόπιση του άξονος περιστροφής της Γης, με αποτέλεσμα την καταστροφή ενός λίαν εξελιγμένου παγκοσμίου πολιτισμού, του Προκατακλυσμιαίου που είχε κέντρο τον Όλυμπο.

4/ Το Ταξίδι του Διός

Το περίεργο αυτό ταξίδι το Διός στην χώρα των Αιθιόπων μας μεταφέρει στην σημερινή εποχή όπου ο πρόεδρος της υπερδύναμης παίρνει την κουστωδία του στο αεροσκάφος AIRFORCE ONE και επισκέπτεται κάποια μακρυνή χώρα, εν προκειμένω την Ινδία, για ένα δωδεκαήμερο ταξίδι ,όπου θα έχει συνομιλίες (συμπόσιο) με τους εκεί αρμοστές της αποικίας . Ο Όμηρος είναι ακριβολόγος στις περιγραφές του και ουδείς καλόπιστος μπορεί να τον αμφισβητεί. Προφανώς η χώρα των Αιθιόπων δεν βρίσκεται στο Νότο, αλλά στην Ανατολή, δηλαδή στις Ινδίες διότι και εκεί υπάρχουν Αιθίοπες. Σύμφωνα δε με προϊστορικές μελέτες οι Αιθίοπες μετανάστευσαν από τις Ινδίες στην Αιθιοπία . Δεδομένου δε ότι η άρχουσα τάξη της Ινδίας ήσαν Έλληνες, που μετέβησαν στο απώτατο παρελθόν με τον Διόνυσο, Ηρακλή, Ερμή κ. α.[ Οι Βραχμάνοι δεν είναι άλλοι από τους αρχαίους Βραγχίδες ιερείς του Μαντείου της Μιλήτου. Η λεγομένη «Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα» είναι η γλώσσα που μετέφεραν εκεί οι εκπολιτιστές του Αιγαίου της Προκατακλυσμιάιας Εποχής.] Το ότι ο Ζευς πήγε στην Ινδία και όχι στην Αιθιοπία συνάγεται από τα εξής: Αν πήγαινε στην Αιθιοπία δεν θα περνούσε τον Ωκεανό, δηλαδή τον Ινδικό Ωκεανό, αλλά μέσω της Μεσογείου που ίσως κατ’ εκείνη την εποχή δεν ήτο ακόμη Θάλασσα , αλλά δύο ξεχωριστές λίμνες( Ανατολική και Δυτική) . Εξ άλλου και η ετυμολογία της λέξεως «Μεσό-γειος» φανερώνει ότι στο απώτερο παρελθόν ήτο ξηρά. Αν πάλι πήγαινε στον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε θα τον ανέφερε με το όνομα του, δεδομένου ότι ήτο γνωστός στους Αιγαίους. Άρα αποκλείεται να πέρασε τον Ατλαντικό και να πήγε στην Ατλαντίδα, η οποία ας σημειωθεί ήτο κι’ αυτή γνωστή στους Έλληνες(Πλάτων-Τίμαιος 24e κ.ε) Όπως αποκλείεται να πήγε και προς νότον στην Αιθιοπία, για τους λόγους που προαναφέραμε. Ας μην λησμονούμε ότι η αποικία που επεσκέφθη ο Δίας έφερε και το όνομα του( «Ιν-Δία», ήτοι στη χώρα του Δία)

5/ Με τι Μέσον Ταξίδευαν οι Ολύμπιοι θεοί;

Αν υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσαν πλοίο θα έπρεπε να διαπλεύσουν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, δηλαδή την Αφρικανική Ήπειρο, διότι τότε δεν υπήρχε η διώρυξ του Σουέζ(που αραβιστί διαβάζεται εκ δεξιών προς τ’ αριστερά SUEZ= ZEUS)οπότε ο χρόνος που θα απαιτείτο είναι μακρότατος , μετρούμενος σε αρκετούς μήνες ή και χρόνια, αν τελικά έφθαναν σώοι, λόγω των κινδύνων εκ τρικυμίας, ρευμάτων ή και των αγρίων φυλών στα υποχρεωτικά λιμάνια που θα πόντιζαν για ανεφοδιασμό. Όμως ο ακριβολόγος Όμηρος προκαθορίζει το ταξίδι ακριβώς σε 12 ημέρες, όπως θα έκανε κάποιος σύγχρονος ηγέτης που το μέσον μεταφοράς του δεν υπόκειται σε περιορισμούς, αναβολές ή καθυστερήσεις λόγω καιρού ή άλλων προβλημάτων. Επομένως πρέπει να αποκλείσουμε την περίπτωση χρησιμοποιήσεως πλοίου. Ένα 12ήμερο ταξίδι περιλαμβάνει συνήθως δύο ημέρες ταξιδίου (μία μεταβάσεως και μία επιστροφής) και 10 ημέρες για το συμπόσιο και την ξενάγηση στην αχανή χώρα της Ινδίας.[Ο γράφων επεσκέφθη το 2003 την Ινδία. Το ταξίδι ήτο 10ήμερο, ήτοι δύο ημέρες ταξιδίου και οκτώ ημέρες για την διάσκεψη στο Ρατζαστάν και την περιοδεία στο εσωτερικό της Ινδίας(Γκουζαράτ μέχρι Βομβάη).]
Τα χερσαία μέσα τα αποκλείουμε διότι μας λέγει σαφώς ο Όμηρος ότι πέρασαν τον Ωκεανό. Τι άλλο μέσον μπορούσε να τους μεταφέρει στην Ινδία εντός 1-2 ημερών; Φθάσαμε στα συνήθη αδιέξοδα , που αγόμαστε οσάκις ερευνούμε τους Προκατακλυσμιαίους Πολιτισμούς! Αν η έρευνα μας συνέβαινε προ του 1904, δηλαδή πριν κάνουν οι αδελφοί Ράιτ στις ΗΠΑ την πρώτη τους πτήση, ασφαλώς θα είμαστε κατηγορηματικοί ότι πρόκειται για σκέτη φαντασία ή για υπερφυσική πτήση αγγέλων . Όμως στην Ελληνική αρχαιότητα οι άνθρωποι πετούσαν με πτητικές μηχανές(Δαίδαλος-Ίκαρος) έφτιαχναν χάρτες της υδρογείου από αεροφωτογραφίες, πετούσαν οι θεοί από και προς τον Όλυμπο και ποτέ δεν περπατούσαν, διότι η πρόσβαση στην κορυφή, όπου τα ανάκτορα του Διός, ήτο λίαν κουραστική και χρονοβόρα ενασχόληση και άλλα πολλά. Αλλά κι’ αν ακόμη δεχθούμε ότι δεν διέθεταν πτητικές μηχανές, πως με την φαντασία του ο Όμηρος και η θρησκεία του 12θεου διετύπωναν τέτοιες ακραίες πληροφορίες χωρίς να έχουν κεκτημένες παραστάσεις; Συμπέρασμα: Ο Ζευς με την κουστωδία του ταξίδευσαν πάνω από τον Ωκεανό προς την χώρα των Αιθιόπων(Ινδία)με κάποιο λίαν προηγμένο εναέριο ή διαστημικό όχημα.

6/ Πως Πληροφορήθηκε η Θέτις το Ταξίδι;

Εξ όσων γνωρίζουμε η Θέτις ήτο θαλασσία θεά και δεν κατοικούσε στα ανάκτορα του Διός, στον Όλυμπο, αλλά σε κάποιο παραθαλάσσιο θέρετρο. Όμως στον Αχιλλέα μεταφέρει μια λίαν αξιόλογη πληροφορία, ότι :«ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεσμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες » Πως πληροφορήθηκε περί του ταξιδιού του Διός ;.Με τι μέσα επικοινωνίας έλαβε την πληροφορία ; .Μήπως εκτός από τις φρυκτωρίες της Μυκηναϊκής εποχής οι θεοί(ή οι Προκατακλυσμιαίοι Αιγαίοι) είχαν αναπτύξει κι’ άλλα άγνωστα σε μας μέσα εσωτερικής νοητικής επικοινωνίας; Κι’ αυτό, όπως και τα άλλα, θα παραμείνει ένα σκοτεινό μυστήριο, εκτός κι’ αν επιστρατεύσουμε λίγο την φαντασία, την κρίση τις σύγχρονες εμπειρίες και γνώσεις μας για να το λύσουμε. Ίσως όμως το μυστήριο τούτο να λυθεί στο μέλλον όταν οι άνθρωποι θα έχουν αναπτύξει τη νοητική επικοινωνία(τηλεπάθεια)

7/ Εξωγήινοι Πολιτισμοί

Δεν πρέπει να αποκλείσουμε εντελώς την θεωρία ότι υπήρχαν-και ακόμη υπάρχουν- υπολείμματα προηγμένου προκατακλυσμιαίου πολιτισμού κάπου στο διάστημα και μας επισκέπτονται από καιρού εις καιρόν . Και είναι φυσικό οι άνθρωποι ενός τόσο προηγμένου πολιτισμού να είχαν παραμείνει στην μνήμη των ομηρικών χρόνων ως θεοί. Επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το θέμα των εξωγήινων, υποστηρίζουν ότι η μεταπολεμική έκρηξη των τεχνολογικών ανακαλύψεων και αλλαγών στη ζωή στη Γη οφείλεται στην μετάγγιση της τεχνολογίας (Ραντάρ, ηλεκτρονική ανάπτυξη, Υπολογιστές, διαστημικά ταξίδια, μοριακή βιολογία, DNA κλπ ) πανάρχαιων γήινων πολιτισμών που τα υπολείμματα τους υπάρχουν ακόμη είτε στο διάστημα ή στο υπέδαφος και την θάλασσα. Η θεωρία αυτή-που δεν είναι επαρκώς επιβεβαιωμένη και γι’ αυτό αναφέρεται μετ’ επιφυλάξεως - υποστηρίζει ότι η NASA διαθέτει άκρως απόρρητες πληροφορίες, που δεν είναι ανακοινώσιμες στο ευρύ κοινό, για επαφές με εξωγήινους πολιτισμούς [.Σύμφωνα με την θεωρία αυτήν, οι ανασκαφές για το μετρό της Αθήνας έδωσαν σημαντικότατες πληροφορίες, ηλικίας άνω των 15.000 ετών, από αντικείμενα της προιστορικης εποχής που κρύβονται στα έγκατα της πανάρχαιας πόλης των Αθηνών.] Και διερωτώμεθα :Γιατί δεν λέγει ο Όμηρος υπερβολές για το καράβι του Οδυσσέως ή για τα θέματα των ανθρώπων της εποχής του, παρά λέγει αυτά τα αλλόκοτα πράγματα μόνον για το γένος των θεών και ημιθέων; Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.

8/ Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός

Υπήρξε λοιπόν Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός που κατεστράφη από ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα, αλλά τα ίχνη του τα ανακαλύπτουμε ακόμη σε όλα τα μέρη και τα πλάτη του πλανήτου μας. Η παρουσία απολιθωμάτων, αποτυπωμάτων, η εξαφάνιση πλείστων ειδών, (δεινοσαύρων κλπ) αλλά και ολοκλήρων ηπείρων(Ατλαντίς,, Ωκεανίς στον Ειρηνικό, Αιγηίς, δημιουργία Μεσογείου Θαλάσσης, αποξήρανση Θεσσαλίας κλπ ) συνηγορεί υπέρ της θεωρίας ταύτης. Για να γίνει αντιληπτή η ενέργεια που δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση, ή την διέλευση πλησίον της Γης κάποιου ουρανίου σώματος θα αναφέρουμε μόνον τα εξής στοιχεία: Παρήχθη τρομακτικό έργον σε ίππους ίσον με 10 στην 22α δύναμιν , ικανόν να ανυψώσει τρεις φορές εις ύψος 4.000 μέτρων τα 12 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα των οροσειρών (Κορδιλιέρα) της Νοτίου Αμερικής. Κατά την πρόσκρουση κατεβυθίσθηκαν 55 εκατομμύρια τετραγωνικά χλμ σε βάθος 4000 μέτρων. Τα κύματα σηκώθηκαν σε ύψος 2000 μέτρων και έπληξαν με ταχύτητα 400 χλμ την ώρα την ξηρά. Αυτό το τιτάνιο κύμα δεν ήτο δυνατόν να αφήσει οτιδήποτε στο πέρασμα του. Όλες οι Θεογονίες και οι παραδόσεις ομιλούν για τον Κατακλυσμό, που πρέπει να έγινε 15.000 περίπου χρόνια προ της εποχής μας. Αλλά ενδεχομένως να έχουν προηγηθεί και άλλοι, διότι η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρει τρεις Κατακλυσμούς και όχι έναν όπως όλες οι άλλες παραδόσεις [Ο ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, του Παν. Μαρίνη, Νέα Θέσις, σελ. 60 και ε.κ].Επομένως τα μόνα μέρη που ξέφυγαν από την Καταστροφή ήσαν οι ορεινές περιοχές , όπως λ. χ της Αρκαδίας , Στερεάς Ελλάδος και της οροσειράς της Πίνδου κ.α .

9/ Ακόμη δεν ξεφύγαμε από τον Μεσαίωνα

Μολονότι ξεφύγαμε από τον σκοτεινό Μεσαίωνα ακόμα ισχύει το δόγμα που έχει Ιουδαιοχριστιανικές ρίζες, αλλά οι φύλακες του δεν είναι πλέον αποκλειστικά και μόνον το Ιερατείο, αλλά και οι στρατευμένοι προς τούτο επιστήμονες και χρυσωμένοι κονδυλοφόροι. Με τέτοια φυλακισμένη επιστημονική γνώση η κατάσταση που επικρατεί σήμερον είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.. Είναι δυνατόν επιστημονικές θεωρίες να διατηρούνται τεχνητώς στην ζωή(Big Bang, Θεωρία Σχετικότητος ,Ινδοευρωπαίοι, Μαύρη Αθηνά, Βίβλος, το Φοινικικό Αλφάβητον κ. α ), ενώ άλλες να γεννώνται εξ υπολογισμού; Αντίθετα οι πανάρχαιες επιστημονικές γνώσεις της Ελληνικής Ιστορίας και Αρχαιολογίας να αποσιωπώνται συστηματικά και να παραχαράσσονται; Για να επιτύχει αυτή η απάτη εδώ και 2.000 χρόνια οργανώθηκε μιά παγκόσμια συνωμοσία. Αυτή ενετάθη μεταπολεμικώς με την επιβολή διαφόρων απαγορεύσεων στην έρευνα, στην έκφραση και στην προβολή ορισμένης κατηγορίας ιδεών, ώστε αυτές που εκτίθενται να συμφωνούν με το « δογματικώς ορθόν». Παράλληλα αναπτύσσεται μια πρωτόγνωρη κίνηση Διαφωτισμού, από λαμπρούς διανοητές που πιστεύουμε ότι θα ρίξουν φως στην Ελληνική Ιστορία και Προϊστορία για να λάμψει η Αλήθεια Αυτή η παγκόσμια συνωμοσία πρέπει να αποκαλυφθεί και να ανατραπεί για να προχωρήσει ο κόσμος στο ξέφωτο του Πολιτισμού .



Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης –Αμφικτύων

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

ΤΡΙΤΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ


ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΣ

ΡΑΨΩΔΙΑ Α’

ΕΧΘΡΑ ΒΑΣΙΛΕΩΝ- ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ- ΔΙΧΟΝΟΙΑ

Κωνσταντίνε είναι καιρός να μπούμε στην Ιλιάδα του Ομήρου για να γνωρίσεις τους θεούς μας και τους προγόνους μας στο ωραιότατο αυτό ποίημα. Να γνωρίσεις τα προτερήματα , αλλά και τα ελαττώματα της φυλής μας, την ανδρειοσύνη της, τη λεβεντιά της , τα μίση της και τα πάθη της. Κι’ αν λένε ορισμένοι αμαθέστατοι σήμερα ότι δεν είμαστε γνήσιοι Ελληνες είναι αυτό το πανάρχαιο ποίημα που τους διαψεύδει , διότι μοιάζουμε με τους προγόνους μας σαν δύο σταγόνες νερού. Μέσα στα αγιασμένα ύδατα της Ιλιάδος θα βαπτισθείς στα όσια και ιερά της φυλής μας και θα νοιώσεις υπερηφάνεια που είσαι Έλληνας. Θα γνωρίσεις ακόμη ότι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο υπάρχει πολιτισμός από αμνημονεύτων χρόνων , ακόμη και πριν από τον Κατακλυσμό. Αυτός δε ο πολιτισμός έχει αφήσει βαθειά ίχνη στην ψυχή του Ελληνα , έτσι ώστε οι άλλοι βάρβαροι –ή οι ολιγότερο πολιτισμένοι λαοί- να μας θεωρούν ως αιρετικούς εμάς τους Ελληνες και να μας μισούν διότι δεν είμαστε σαν αυτούς , τυποποιημένοι, μονολιθικοί και μονόπλευροι.
Παππού την έχω διαβάσει όταν ήμουν μικρός σε παιδικά βιβλία αλλά τώρα εσύ θα με μπάσεις στην ουσία.
[Σχολίαση. Η εξαίρετη μετάφραση ανήκει στους πνευματικούς ανθρώπους του περασμένου αιώνος Ιάκωβο Πολυλά και Αλέξανδρο Πάλλη και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» το 1932. Περιήλθε στον γράφοντα από τον αείμνηστο σοφότατο θείο μου, Παναγιώτη Κωνσταντινίδη-Τριφύλιο, συγγραφέα, διανοούμενο, ευπατρίδη και άνθρωπο με βαθειά μόρφωση και ανθρωπιά ]

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ
Στην Ιλιάδα, το σύμβολο της ψυχής είναι η ωραία Ελένη. Αν δούμε τα δύο έργα συγκριτικά, μπορούμε να πούμε ότι στην Ιλιάδα η αθάνατη ψυχή του ανθρώπου, αυτή που δε χρειάζεται να εξελιχθεί γιατί είναι τέλεια, αυτή που μένει σταθερή στο κέντρο της είναι η Ελένη . Είναι το πρόσωπο που το όνομά της συμβολίζει το Φως, την Ελλάδα(πετρώδης χώρα του φωτός εκ του Ελ=φως και του Λά=λίθος) αλλά και την αιώνια γυναίκα, την ομορφιά, τον έρωτα. , την συζυγική απιστία και την νοσταλγία της επιστροφής στην πατρίδα της , στην συζυγική της κοίτη, στον άνδρα της και στα παιδιά της Ο άνθρωπος- Μενέλαος , που είναι παντρεμένος μαζί της, μετά από την απαγωγή από τον Πάρι, αισθάνεται βαριά πληγωμένος και μαζί του και ο βασιλιάς-αρχιστράτηγος Αγαμέμνων και ολόκληρο το Ελληνικό στράτευμα. Ο Μενέλαος αισθάνεται επίσης προδομένος από τον δεσμό της γυναίκας του με τον άγνωστο αλλά γοητευτικό επισκέπτη που κατεχράσθη την φιλοξενία του και του πήρε εκόντας άκοντος την γυναίκα του. Αυτό το τελευταίο δίλημμα είναι που τον κατατρώγει και η αμφιβολία μέσα του γίνεται ερινύα που του θολώνει την σκέψη.

Παππού πως έγινε η απαγωγή της Ελένης από τα ανάκτορα του Μενελάου στη Σπάρτη; Ακολούθησε μήπως με την θέληση της τον όμορφο βασιλόπουλο της Τροίας για να δοκιμάσει καινούργιες συγκινήσεις, η αρπαγή έγινε δια της βίας , οπότε η Ελένη εξιλεώνεται στα μάτια του; Αν έχουν έτσι τα πράγματα τότε το φταίξιμο είναι δικό του .
Κωνσταντίνε δεν αποκλείεται κάποια του πράξη ή παράλειψη στα συζυγικά του καθήκοντα οδήγησαν στην επαίσχυντη απαγωγή. Όλα αυτά τα συναισθήματα και τα διλήμματα τον βασάνιζαν συνεχώς και του έτρωγαν τα σωθικά σαν τον αετό που έτρωγε το ήπαρ του Προμηθέα. Παράλληλα όμως του φούντωναν τον πόθο για την Ελένη , που μπορεί αυτή τη στιγμή που συλλογιζόταν αυτά να κοιμάται και να συνευρίσκεται με τον αγαπημένο της , χλευάζοντας τον γέρο-Μενέλαο . Δύο κόσμοι αντίθετοι : Η Ελένη είχε γίνει το σύμβολο της γυναικείας ομορφιάς και απιστίας στον κόσμο, σε αντίθεση με την Πηνελόπη που ήτο το σύμβολο της συζυγικής πίστεως. . Πως άραγε τον αντίκριζαν στο Ελληνικό στράτευμα;; Άλλοι ασφαλώς θα τον λυπόνταν , ενώ άλλοι θα τον λοιδορούσαν και μερικοί θα τον μισούσαν που τους έφερε στην Μικρά Ασία, μακριά από τα σπίτια τους και τους δικούς τους σε ένα πόλεμο που λίγο τους ενδιέφερε. Αναλαμβάνουν μια πρωτοφανή σε προσπάθεια , κόπους , έξοδα, κινδύνους υπερπόντια εκστρατεία για να επανακτήσουν την χαμένη τιμή τους και να αποκαταστήσουν την τρωθείσα αξιοπρέπεια , στην αθάνατη ψυχή της Ελένης. Την Ελένη ότι και να είναι κανείς δεν την μισεί γιατί είναι γυναίκα , έχει την γυναικεία ψυχή, τα γυναικεία θέλγητρα, την καίει ο έρωτας για τον άνδρα και ο καθένας την βλέπει σαν δική του γυναίκα έστω και με την φαντασία του. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι και η Ιλιάδα και η Οδύσσεια συμβολίζουν τον εσωτερικό πόλεμο, με κάποιες διαφοροποιήσεις όμως. Στη Ιλιάδα ο άνθρωπος μάχεται για τον έλεγχο και την κατάκτηση της προσωπικότητάς του, για τον έλεγχο του ψυχισμού του (Ελένη) και τελικά το καταφέρνει. Ας θυμηθούμε εδώ ότι οι Αχαιοί παίρνουν την Τροία χάρη στο σχέδιο του πολυμήχανου Οδυσσέα. Αυτό που κυριαρχεί λοιπόν είναι το Κάμα-Μάνας, ο βασιλιάς της προσωπικότητας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου, αλλά δεν είναι το τέρμα. Στην Ιλιάδα οι Έλληνες έχουν μαζί τους σύμμαχο τους την πλουτοφόρο Ήρα και αυτό μαρτυρεί τον εσωτερικό σκοπό της εκστρατείας στην Τροία που δεν ήτο η Ελένη , αλλά η απόκτηση μεγάλου πλούτου από τον έλεγχο των Στενών και την κατάκτηση των εύφορων παραποτάμιων εκβολών του Σκαμάνδρου και των άλλων ποταμών της Μικράς Ασίας.

ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ (ΕΧΘΡΑ ΒΑΣΙΛΕΩΝ)

(Ομήρου Ιλιάς 1-5) Τραγούδησε μας θεά , το φοβερό θυμό του Αχιλλέως, που τόσες πίκρες έφερε στους Αχαιούς και τόσες έστειλε ψυχές στον Άδη, ψυχές παλληκαριών, που τα ωραία κορμιά τους έγιναν σπαράγματα των σκυλιών και των ορνέων. Τούτο ήταν το θέλημα του Διός απ’ τη στιγμή που ο λεβέντης γυιός του Πηλέως, ο Αχιλλεύς και ο γυιός του Ατρέως, ο αρχηγός των βασιλέων, ο Αγαμέμνων εφιλονίκησαν μεταξύ τους κι’ εχωρίθηστηκαν.
Ποιός άραγε, από τους θεούς τους έβαλε ν’ αλληλοφαγωθούνε;

Σχολίαση:
Ο Αχιλλεύς είναι ημίθεος, γιός του Πηλέως εκ της Νηρηίδος Θέτιδος
και είναι στο σώμα άτρωτος, πλην της πτέρνης του. Εκεί μόνον ήτο
τρωτός
Ο Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός
Ο Όμηρος εν αρχή της Ιλιάδος επικαλείται την Μούσα «Άνδρα μοι έννεπεν Μούσα πολύτροπον» για να ψάλει τον φοβερό θυμό του Αχιλλέως. Τι αλληγορεί όμως η μούσα ; Πρόκειται μήπως για τα γραπτά που υπήρχαν στα μουσεία περί των προηγουμένων πολιτισμών και αυτά επικαλείται ο Όμηρος για το ποίημα του ; Δεδομένου ότι ο Όμηρος :
α/ Έγραψε τα Έπη είτε σαν αυτόπτης μάρτυς του Τρωικού Πολέμου, ή συγκέντρωσε το υλικό των ποιημάτων του από προγενεστέρους.
β/ Ο Τρωικός Πόλεμος έγινε είτε την 2η χιλιετία ή την 4ην χιλιετία π. Χ,
τούτο δείχνει ότι η εποχή αναφέρεται στον Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό, και την τεχνολογία εκείνη θέλει να δώσει ο Όμηρος μέσα από σιβυλλικά και ανεξήγητα για τα ανθρώπινα μέτρα αποσπάσματα που αφορούν τους θεούς. Αυτά δεν μπορούσαν να εξηγήσουν οι άνθρωποι των προηγουμένων γενεών και μίλησαν για «Μυθολογία» ωσάν να επρόκειτο για ψέμματα και φαντασίες του Ομήρου. Όμως ο Όμηρος, όπως απέδειξαν οι ανακαλύψεις της Τροίας, της Πελλάνας και άλλων τόπων, δεν είναι φαντασίες. Ο Όμηρος είναι θετικός και λέει την αλήθεια , άλλο αν οι άνθρωποι των μετέπειτα εποχών και μέχρι πρότινος δεν μπορούσαν να τα κατανοήσουν και να τα εξηγήσουν δεν φταίει γι’ αυτό. Φταίει η δογματική αντίληψη που επεκράτησε στον κόσμο εδώ και 1700 χρόνια, ήτοι μετά την καταστροφή του Ελληνικού Πολιτισμού. Όμως σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας εξηγούνται αρκετά πράγματα και αυτά φιλοδοξεί να δώσει ο γράφων στο μέτρο που θα μπορέσει να ερμηνεύσει τα παράξενα και σκοτεινά σημεία της ζωής και της συμπεριφοράς των θεών και των γεγονότων που αναφέρονται σ’ αυτούς. Οι Έλληνες θεοί σε αντίθεση με το θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών, δεν κάνουν θαύματα. Ο,τι κάνουν οι άνθρωποι το κάνουν με την βοήθεια της τεχνολογίας και των φυσικών δυνάμεων . Δεν είναι θεοί ακίνητοι και στατικοί, ούτε άυλοι και υπερφυσικοί, αλλά έχουν ανθρώπινες ανάγκες, κινούνται, ζουν, ταξιδεύουν, χαίρονται τη ζωή, δημιουργούν σχέσεις μεταξύ τους και με τους ανθρώπους. Εκεί που διαφέρουν είναι ότι οι θεοί είναι αθάνατοι, ενώ οι άνθρωποι θνητοί.
Όλα όμως δείχνουν ότι ο Όμηρος όταν ομιλεί για τους θεούς , αναφέρεται σε προγενέστερη εποχή, δηλαδή στο Χρυσούν Γένος που έζησε πριν από 8.000 χρόνια. Σ’ εκείνη την εποχή εξ άλλου ανάγεται και ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνος ήτοι 12.000 χρόνια π. Χ Εκ των πληροφοριών που γνωρίζει ο Όμηρος δεν θα δώσει τα πάντα, αλλά κατ’ επιλογήν αυτά που θέλει και αυτά που θεωρεί αναγκαία να μάθουν οι επόμενες γενεές. Εκείνο που χαρακτηρίζει ολόκληρο το έργο του Ομήρου είναι η λεπτομερής και γλαφυρή περιγραφή σε ό, τι αφορά τους ανθρώπους της εποχής του ή και των προηγουμένων εποχών και η φειδώ και λιτότητα των περιγραφών του σε ό,τι αφορά τους θεούς. Μας δίνει παράξενα ταξίδια, τον περίτεχνο εξοπλισμό των θεών, τα οχήματα των θεών, την ανάγκη των θεών για μετακινήσεις και τόσα άλλα συμβαίνοντα στο αθάνατο γένος, χωρίς περιττά σχόλια και εκτενείς περιγραφές. Προκειμένου για τους θεούς είναι λίαν συνοπτικός , στο έπακρον λιτός και συχνότατα γίνεται και δυσνόητος και σκοτεινός , διότι παραπέμπει σε τεχνολογία που δεν διέθεταν οι άνθρωποι του Τρωικού Πολέμου , αλλά μόνον οι θεοί. Να φαντασθούμε ότι ο Όμηρος ήτο τόσο φαντασιόπληκτος που να είχε την διαίσθηση ότι κάποια μακρινή εποχή το ανθρώπινο γένος θα έφθανε να αποκτήσει αυτήν ή παραπλήσια τεχνολογία και να κάνει αυτά τα αξιοθαύμαστα εγχειρήματα που κάνουν οι θεοί ; Πρέπει να θεωρείται αδιανόητον και εξωπραγματικό. Ίσως αν έδινε τότε περισσότερες λεπτομέρειες ούτε κατανοητές θα γίνονταν από τους ανθρώπους της εποχής του και ενδεχομένως να γινόταν στόχος των για βεβήλωση των θεών. Εδώ ο Μυστικός Κώδικας του Νταβίνσκι ξεσήκωσε σάλο διότι έγραψε ότι ο Χριστός είχε σύζυγο την Μαρία Μαγδαληνή και έκανε μαζί του δύο παιδιά. Πολύ περισσότερο στην εποχή του Ομήρου , δεν θα γινόταν ούτε κατανοητός, ούτε συγχωρητέος για ασεβείς αναφορές προς τους θεούς και για τεχνολογίες που ήσαν άγνωστες στον κόσμο. Γι’ αυτό πιθανότατα τα έδωσε αλληγορικά με κατανοητούς όρους , λ. χ αντί να πει πύραυλοι ή ιπτάμενοι δίσκοι λέγει φτερωτοί ίπποι, ή άρματα, αντί να πει θαλάσσιο σκάφος του Ποσειδώνος λέγει το άρμα του Ποσειδώνος, περιγράφει την Θέτιδα και την Ίριδα σαν γοργόνες της θάλασσας που μας παραπέμπει ευκόλως σε υποβρύχια ή και βαθυσκάφη κ.ο.κ. Ωστόσο οσάκις μιλάει για τους θεούς υπάρχει στο λόγο του παρών, ο παράγων προηγμένη τεχνολογία. Δεν δίνει λοιπόν λεπτομέρειες για τα συμβαίνοντα στους θεούς , ούτε δίνει μακροσκελείς περιγραφές και παρομοιώσεις όπως συνηθίζει να κάνει για τους κοινούς ανθρώπους , παρά μόνον τα απολύτως αναγκαία, κι’ αυτά υπό αλληγορική μορφή. Ωστόσο σε μερικά σημεία δίνει ορισμένες πληροφορίες που φανερώνουν ότι κάτι άλλο κρύβει στο λόγο του. Λόγου χάριν ομιλεί για ίππους που τους περιβάλλει η ομίχλη., λέγει ότι τα άρματα των θεών στον ουρανό πετούν με θόρυβο, και ότι πετούν με άλματα κ. ο. κ. Επίσης χρησιμοποιεί ορισμένες περίεργες λέξεις, όπως λ. χ την αμβροσία για να περιγράψει την τροφή των θεών και των ίππων των θεϊκών αρμάτων, που με λίγη φαντασία μπορούμε να καταλάβουμε ότι πρόκειται για τον ανεφοδιασμό των θεών και των οχημάτων των σε τροφή και καύσιμα.
Είναι γεγονός ότι ο Όμηρος μιλάει για δύο κόσμους: τον κόσμο των ανθρώπων και τον κόσμο των θεών. Οι άνθρωποι δεν έρχονται σε επαφή με τους θεούς , ούτε ανεβαίνουν στα οχήματα τους και πολύ περισσότερον δεν διαθέτουν την τεχνολογική γνώση των θεών για να κατανοήσουν λεπτομέρειες. Σαν να ομιλούν σήμερα Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επιστήμονες από την μια μεριά με μια απομονωμένη από τον πολιτισμό φυλή στα βάθη της ζούγκλας του Βόρνεο. Πως είναι δυνατόν να τους μιλήσεις-όχι φυσικά για τα αεροπλάνα που τα βλέπουν να πετούν στον ουρανό- αλλά για την μοριακή βιολογία, για τα διαστημικά προγράμματα του μέλλοντος, για νέα μοντέλα κομπιούτερ κ. α Όλα αυτά θα ήσαν ακατανόητα στους αγρίους της ζούγκλας, αν έχουν μείνει μερικοί ακόμη εκεί μετά την εξαφάνιση των τροπικών δασών.

Η ΔΟΛΕΡΗ ΕΡΙΣ



Κωνσταντίνε, από το πρώτο κεφάλαιο ο Όμηρος ομιλεί για το σαράκι της φυλής μας την Διχόνοια. Αυτό έπρεπε να είναι το πρώτο μάθημα στα Ελληνικά σχολεία για να μπορέσουμε να μετριάσουμε τον ύπουλο αυτό εχθρό που τρώει τα σωθικά μας και μας εμποδίζει να μεγαλουργήσουμε.
Με την ερώτηση «Ποιος άραγε από τους θεούς τους έβαλε ν’ αλληλοφαγωθούνε;» ο Όμηρος ασκεί κριτική στην ατελή φύση του ανθρώπου και αμφισβητεί ευθέως τους Θεούς. Από την άλλη μεριά ψέγει την αλαζωνεία του βασιλέως και αρχιστρατήγου των Ελλήνων Αγαμέμνονος , ο οποίος φέρθηκε σκληρά στον Χρύση, τον ιερέα του Απόλλωνος. Μια τέτοια κριτική θα ήτο αδιανόητη ακόμη και στις μέρες μας στις χώρες που υιοθετούν αυταρχικά συστήματα Ανατολικού τύπου. Εξ άλλου βλέπουμε ότι το εξουσιαστικό σύστημα από τότε μέχρι σήμερον έχει τα ίδια αυταρχικά και αλαζονικά συστατικά. Οι Τούρκοι στρατοκράτες αρνούνται ως σήμερον(2010) να δώσουν στις πονεμένες μανάδες των αγνοουμένων Κυπρίων της εισβολής του 1974 ακόμη και πληροφορίες γι’ αυτά, πολύ περισσότερον να επιστρέψουν τα οστά των αδικοχαμένων παιδιών τους. Όμως ο Αχιλλεύς θα ευσπλαχνισθεί και θα δώσει τελικά στον γέρο Πρίαμο το άψυχο σώμα του γιού του και μάλιστα θα κάνει προσωρινή ανακωχή των επιχειρήσεων για τον ενταφιασμό του Έκτορος. Δεν είδαμε την παράδοση από τους Αμερικανούς του νεκρού σώματος του Σαντάμ Χουσεΐν στους δικούς του

Η Ομηρική Αχαΐα

Κωνσταντίνε βλέπεις ότι ζούμε πάνω στα μέρη που έζησα οι ένδοξοι πρόγονο μας και θεωρούμε αυτούς τους τόπους ενεργειακούς . Ο κόσμος τους λέει ‘ιερά χώματα’ Κάθε σπιθαμή γης εδώ έχει την ιστορία της και έχει ποτισθεί με ποταμούς αίματος. Βρισκόμαστε λοιπόν στην Ομηρική Αχαία, την κοιτίδα των Αχαιών.
Από την Αχαϊκή Δωδεκάπολη των ιστορικών χρόνων, όπως αυτή αναφέρεται στον κατάλογο του Ηροδότου, μόνο πέντε πόλεις είναι γνωστές στον Όμηρο: η Πελλήνη, η Υπερησίη (η μεταγενέστερη Αίγειρα), οι Αιγές, η Ελίκη και το Αίγιον. Εκ της προϊστορικής γεωγραφίας αποδεικνύεται η Ελληνικότης της Μακεδονίας, η οποία διαθέτει πόλη Αιγές η πρώτη πόλη των Μακεδόνων. Αυτές κείται στη νότια άκρη του μακεδονικού κάμπου, σκαρφαλωμένες στους πρόποδες των Πιερίων, και είναι "ο τόπος με τα πολλά κοπάδια γίδια",
Αν και οι Αιγές δεν περιλαμβάνονται στον Κατάλογο των Πλοίων, είναι γνωστές στον Όμηρο ως κέντρο λατρείας του Ποσειδώνα μαζί με το κατεξοχήν κέντρο λατρείας του θεού που βρισκόταν στην Ελίκη (Ιλ. 8.201-204 και 20, 403-405) και όπου ο Ποσειδών λατρευόταν ως Ελικώνιος με την πρωταρχική του ιδιότητα ως θεού των υδάτων και της βλάστησης, όπως δείχνουν σχετικές μελέτες επί του θέματος . Η Ελίκη, το Αίγιον, η Πελλήνη και η Υπερησίη (Αίγειρα) απαριθμούνται στον Νηών Κατάλογο (2. 573-575) ως πόλεις του μυκηναϊκού βασιλείου του Αγαμέμνονα που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας.
Σύμφωνα με το Ομηρικό κείμενο, το βασίλειο του Αγαμέμνονα αποτελείται από ένδεκα πόλεις που βρίσκονται μεταξύ των Μυκηνών και της περιοχής του Αιγίου: Μυκήνες, Κλεωνές, Ορνειές και Αραιθυρέα στην Αργολίδα, Κόρινθος, Σικυών και Γονόεσσα στην Κορινθία, Πελλήνη, Υπερησία, Ελίκη και Αίγιον στην Αχαΐα. Το βασίλειο αυτό, ο Αιγιαλός όπως δηλώνεται στον καταληκτικό στίχο 575, δεν περιλαμβάνει καμία από τις Αχαϊκές πόλεις δυτικά του Αιγίου και διαφέρει σημαντικά από την ιστορική Αχαΐα που εκτείνεται δυτικά ως τα σύνορα με την Ηλεία. Εξάλλου η Ώλενος, οι Φαρές και η Δύμη, όλες πόλεις της δυτικής ιστορικής Αχαΐας ανήκουν, σύμφωνα με την Ομηρική γεωγραφία, στην Ηλεία. Ο πυρήνας, επομένως, της χώρας που μετεξελίχθηκε στη μετέπειτα γνωστή Αχαΐα βρίσκεται στον Ομηρικό Αιγιαλό (Αιγιάλεια) και στις παλαιές μυκηναϊκές πόλεις.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τον Αχαϊκό αποικισμό της Δύσης στον οποίο πήραν μέρος μόνον πόλεις της ανατολικής Αχαΐας. Πρώτη η Ελίκη το 730 π.Χ., ηγήθηκε του αποικισμού στην Κάτω Ιταλία με την ίδρυση της διάσημης αποικίας της Συβάρεως. Σε αυτή την πρωτοβουλία συμμετείχαν και άποικοι των Αιγών και της Βούρας. Το παράδειγμα της Ελίκης ακολούθησαν οι Ρύπες και το Αίγιον που ίδρυσαν τις αποικίες του Κρότωνα και της Καυλωνίας πριν από το τέλος του 8ου αι. π.Χ. Αλλά ακόμη και αργότερα, τις τελευταίες δεκαετίες του 7ου αι. π.Χ., μόνον Αχαιοί από τις πόλεις της ανατολικής Αχαΐας συμμετείχαν στην ίδρυση του Μεταποντίου και της Ποσειδωνίας που ήσαν θυγατρικές αποικίες της Συβάρεως στο Ιόνιο και στο Τυρρηνικό πέλαγος αντίστοιχα. Σε αυτές τις κινήσεις, καμία πόλη της δυτικής Αχαΐας δεν συμμετείχε.
Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε και όταν επιχειρήσουμε επισκόπηση των ιστορικών γεγονότων στην Πελοπόννησο κατά τον 8ο και τον 7ο αιώνα π.Χ. Στις εξελίξεις με πρωτοβουλία του Άργους, ηγεμονικής πόλης στην Πελοπόννησο του 8ου αιώνα, μόνον οι πόλεις της ανατολικής Αχαϊας συμμετείχαν. Οι ίδιες αυτές πόλεις έστειλαν τις αποικίες στη Δύση, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κορίνθου που ίδρυσε την Κέρκυρα και τις Συρακούσες, και επιχείρησαν να αποκτήσουν ηγεμονική θέση στην Πελοπόννησο. Το Αίγιον, για παράδειγμα, πολέμησε εναντίον των Αιτωλών για να επιτύχει τον έλεγχο του Κορινθιακού κόλπου. Η Πελλήνη και η Αίγειρα πολέμησαν κατά των Σικυωνίων. Η Αίγειρα μάλιστα που πριν ονομαζόταν Υπερησία, πήρε το νέο της όνομα μετά τη νίκη που επέτυχε κατά των Σικυωνίων το δεύτερο μισό του 7ου αι. π.Χ., χάρη στο τέχνασμα με τις αίγες, όπως διηγείται ο Παυσανίας (7.26.2-3).
Μια εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι στην περιοχή που ταυτίζεται ως Ομηρικός Αιγιαλός και εκτείνεται ανάμεσα στο Αργος και το Αίγιον, επικρατούν ονόματα πόλεων, περιοχών και προσώπων με την ίδια ρίζα «αιγ». Για παράδειγμα, ο Αιγιαλεύς από τον οποίο πήρε το όνομά της η παράλια ζώνη της βορειοδυτικής Πελοποννήσου είναι ο αυτόχθων βασιλιάς της Σικυώνας, της οποίας το αρχαιότατο όνομα ήταν Αιγιάλη ή Αιγιαλοί (Παυσ. 2.6.5, Στρ. 8.6.25). Αιγιάλη ή Αιγιάλεια ονομαζόταν η κόρη του Αδράστου, πρώτου βασιλιά του Άργους που υπήρξε για μικρό διάστημα και βασιλιάς της Σικυώνας. Τρεις από τις πόλεις του Αιγιαλού φέρουν τα ονόματα Αίγιον, Αίγειρα και Αιγές. Το παλαιό όνομα Αιγιαλός, παρέμενε σε χρήση στην Αχαΐα ακόμη και κατά την ύστερη αρχαιότητα, όπως μας πληροφορούν οι αρχαίες πηγές (Παυσ. 2.5.6 και 7.1.4, Στρ. 8.7.1), δηλαδή πολλούς αιώνες μετά την εγκατάσταση των Αχαιών στον Αιγιαλό υπό την ηγεσία του Τισαμενού γιου του Ορέστη στα τέλη της Μυκηναϊκής περιόδου (12ος αι. π.Χ.) και τη μετονομασία της χώρας σε Αχαΐα.]


(Ομήρου Ιλιάς 5-10) Ο γυιός της Λητούς και του Διός, ο Απόλλων
που είχε θυμώσει με τον Αγαμέμνονα κι’ έστειλε μια τρομερή
επιδημία που εθέριζε το στράτευμα και τούτο γιατί ο Αγαμέμνων είχε
φερθή σκληρά στον Χρύση, τον ιερέα του Απόλλωνος.

Σχολίαση:

Η Διχόνοια

Κωνσταντίνε , είναι η μοίρα της Ελληνικής φυλής στις κρίσιμες περιστάσεις να διχάζεται και να θρηνεί κάθε φορά τις φοβερές καταστροφές που της φέρνει η Διχόνοια. Με αυτήν τη διχόνοια μεταξύ Αχιλλέως και Αγαμέμνονος αρχίζει και το πρώτο επεισόδιο της Ιλιάδος, και με την ίδια διχόνοια του Εμφύλιου Πολέμου 1946-1949, και την διαμάχη Μακαρίου-Γρίβα στην Κύπρο κλείνει και το τελευταίο επεισόδιο της πρόσφατης Ιστορίας μας . «Εάν μισούνται αναμεσά τους, δέν τούς πρέπει ελευθεριά» γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στον Ύμνος εις τήν Ελευθερίαν (Εθνικός μας Ύμνος) Και δεν έχει σημασία αν ορισμένοι προτιμούν να τον αποκαλούν «Συμμοριτοπόλεμο» αντί εμφύλιο, διότι η ουσία είναι ίδια, δηλαδή η επανάληψη της δολερής διχόνοιας.
Κι’ αν ο Όμηρος ρίχνει ποιητική αδεία την ευθύνη της διαμάχης στους
θεούς , οι σημερινοί Έλληνες έχουμε την τάση να ρίχνουμε πάντα την
ευθύνη στους ξένους. Ειδικότερα στον εμφύλιο πόλεμο την ευθύνη την
έχουν Έλληνες και από τα δύο μέρη διότι έγιναν όργανα των ξένων
δυνάμεων. Όμως περισσότερη ευθύνη φέρουν αυτοί που σήκωσαν
πρώτοι τα όπλα εναντίον της νομίμου πολιτείας. Παρότι όλα τα ρίχνουμε
πάντα στους ξένους, οι κύριοι φταίχτες είμαστε εμείς οι ίδιοι για το
σαράκι του διχασμού που κατατρώγει τα σωθικά του Έθνους μας. Γιατί
ποίος ξέρει πως θα ήτο ο κόσμος ολόκληρος:
-Αν οι Λακεδαιμόνιοι δεν είχαν διασπάσει την Αμφικτιονική Ένωση των Ελληνικών πόλεων-κρατών .
-Αν δεν είχε συμβεί ο φοβερός Πελοποννησιακός Πόλεμος;Αυτός κατέστρεψε την Ελλάδα.
-Αν ζούσε περισσότερο ο Μέγας Αλεξάνδρος δεν είχαν διασπασθεί οι επίγονοι του ;
-Αν δεν είχε συμβεί ο εθνικός διχασμός Βενιζέλου-Κωνσταντίνου το 1915-16;
Δεν θα είχε γίνει η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922
-Αν δεν είχαν προηγηθεί τα Δεκεμβριανά το 1944 και μετέπειτα ο εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 θα διεκδικούσαμε τα εθνικά μας δίκαια από τους συμμάχους.
-Αν δεν είχε γίνει η διαίρεση Μακαρίου και Γριβα και το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974, σήμερα η Κύπρος θα ήτο ενιαία και Ελληνική
Αλλά και τι μπορούσε να συμβεί με την διχόνοια του 1821, όπου παρ’ ολίγον να ταφεί η Εθνική μας Παλιγγενεσία; Η Διχόνοια είναι η αιτία που ο Ελληνισμός δεν ενώθηκε στο διάβα της ιστορίας του. Αιτία τούτου σήμερα αντί να είμαστε η πολυπληθέστερη φυλετική οντότητα να κινδυνεύουμε με εξαφάνιση. Όμως η ιστορία δεν γράφεται με τα εάν , αλλά με δράση, ρεαλισμό, ορθολογισμό και την αποφυγή λαθών ]

Ο Χαρακτηρισμός του δικαστή ΚΕΛΥ για τον Έλληνα

Παππού έχω ακούσει ότι ένας δικαστής του Σικάγου πριν περίπου 70
χρόνια, ο Αμερικανός δικαστής Ν. Κέλλυ, έδωσε το
ακόλουθο πορτραίτο του νεοέλληνα, πορτραίτο που βραβεύτηκε σε
διεθνή διαγωνισμό της εποχής και δημοσιεύθηκε στην ”Εφημερίδα
της Ουάσιγκτων”:

Προ του δικαστηρίου της αδεκάστου Ιστορίας ο Έλλην απεκαλύφθη
ανέκαθεν κατώτερος των περιστάσεων, καίτοι από απόψεως
διανοητικής κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλλην είναι ευφυέστατος,
αλλά και αισθηματίας, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά
πλήρης προλήψεων, θερμόαιμος, ανυπόμονος, αλλά και πολεμιστής.
Έκτισε τον Παρθενώνα και μεθυσθείς εκ της αίγλης του αφήκε
βραδύτερον να γίνει στόχος οβίδων. Ανέδειξε τον Σωκράτη δια να τον
δηλητηριάσει.Εθαύμασε τον Θεμιστοκλέα δια να τον
αποπέμψει.Υπηρέτησε τον Αριστοτέλη δια να τον καταδιώξει.Έκτισε
το Βυζάντιον δια να το εκτουρκεύσει.Έφερε το ‘21 δια να
το διακυβεύσει. Εδημιούργησε το 1909 δια να το λησμονήσει.
Ετριπλασίασε την Ελλάδα και παρ’ ολίγον να την κηδεύσει.

Κόπτεται την μίαν στιγμήν δια την αλήθειαν και την άλλην μισεί
τον αρνούμενον να υπηρετήσει το ψεύδος.Παράδοξον πλάσμα,
ατίθασσον, περίεργον, ημίκαλον, ημίκακον, ασταθές, αβέβαιων
διαθέσεων, εγωπαθές και σοφόμωρον ο Έλλην.Οικτήρετέ τον,
θαυμάσατέ τον αν θέλετε, ταξινομήσατέ τον αν ημπορείτε

Παππού και ποιο εσύ νομίζεις ότι είναι το φάρμακο για να
ξεπεράσουμε αυτό το σύμπλεγμα κατωτερότητος; Διότι
κατωτερότητα είναι να κάνουμε τόσο παράλογα πράγματα
Κωνσταντίνε, να αδιαφορούμε για την γνώμη των ξένων για μας και
να κάνουμε αυτογνωσία ώστε να γνωρίσουμε τον εαυτόν μας. Πρέπει
να μην φοβόμαστε να παρουσιασθούμε αυτοί που είμαστε , δηλαδή
αυθεντικοί , χωρίς να τρεπόμαστε.

Ο Χρύσης, δηλαδή, είχε πάει στα γοργά πλοία των Αχαιών δια να απελευθερώση την θυγατέρα του με άφθονα λύτρα και κρατώντας στα δύο χέρια του, επάνω στο χρυσό σκήπτρο του τα στεφάνια του Απόλλωνος, ικέτευε και θερμοπαρακαλούσε όλους, μα ξεχωριστά του δύο γυιούς του Ατρέως:
«Ατρείδαι και λοιποί αρματωμένοι Αχαιοί, είθε οι θεοί που κατοικούν στον Όλυμπο να δώσουν σ’ εσάς να κυριεύσετε την πόλιν του Πριάμου και με το καλό να πάτε στα σπίτια σας πάλι, εμένα όμως δώστε μου την ακριβή μου κόρη και πάρτε αυτά τα λύτρα, έτσι να έχετε τη χάρι του Απόλλωνος, του γυιού του Διός που σημαδεύει από μακρυά με το τόξο του»

Το Βασίλειο των Μυκηνών- και οι Ατρείδες

Κωνσταντίνε, τώρα θα πάμε στο ένδοξο βασίλειο των Ατρειδών στις
Μυκήνες. Η έμμονος ιδέα της ανακαλύψεως του βασιλείου των
Ατρειδών παρακίνησε τον Ερρίκο Σλήμαν να σκάψει την ακρόπολη
των Μυκηνών, όπου βρήκε τους γνωστούς κάθετους λακκοειδείς
τάφους, διάφορα αγγεία σπάνιας τέχνης, δείγματα Μυκηναϊκού
πολιτισμού που αναπτύχθηκε με κέντρο τις Μυκήνες από τα 1600-
1100 π.Χ. Το έργο του Σλήμαν συνέχισε από το 1888 ο Χρήστος
Τσούντας, η συστηματική, σχεδόν επί εικοσαετία, σκαπάνη του
οποίου έφερε στο φως το ανάκτορο στην κορυφή της ακρόπολης
καθώς και πλήθος θαλαμοειδών τάφων στην ευρύτερη περιοχή. Το
έργο του Schliemann και του Χρήστου Τσούντα συνέχισε επάξια ο A.
Wace, διευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής, που από τα
1919 έως τα 1955. Άξιοι συνεχιστές της επιστημονικής παρακαταθήκης
των προηγουμένων, οι Lord William Taylour, η έρευνα του οποίου
έφερε στο φως το Θρησκευτικό Κέντρο στην κάτω δυτική πλαγιά του
τειχισμένου λόφου, του Ι. Παπαδημητρίου ο οποίος έφερε στο φως τον
Ταφικό Κύκλο Β, ο Γ. Μυλωνάς που ως διευθυντής ανασκαφών της
Αρχαιολογικής Εταιρείας για 30 περίπου χρόνια, διεκπεραίωσε το πλέον
σημαντικό ανασκαφικό έργο στην ακρόπολη των Μυκηνών,
αποκαλύπτοντας εκτεταμένα οικιστικά συγκροτήματα όπως οι Βόρειες
Αποθήκες, η Βορειοδυτική και Νοτιοδυτική Συνοικία, συμβάλλοντας
στην κατανόηση της οργάνωσης και χρήσης του χώρου σ' ένα μοναδικό
ανακτορικό συγκρότημα όπως των Μυκηνών. Επιπλέον, η συμβολή του
Σπ. Ιακωβίδη αλλά και της E. French την τελευταία τριακονταετία
κεφαλαιοποιεί την σχεδόν επί έναν αιώνα συναρπαστική και ατέρμονη
ανάγνωση του μυκηναϊκού πολιτισμού. Τέλος, σημαντική είναι η
προσφορά διαχρονικά της Διεύθυνσης Αναστήλωσης αφού στις αρχές
της δεκαετίας του 1950 έφερε σε πέρας το δύσκολο έργο της
αποκατάστασης της αρχιτεκτονικής μορφής του ανακτορικού
συγκροτήματος και της αίθουσας του θρόνου (εστία), της θόλου του
τελευταίου μνημειώδους θολωτού τάφου που χτίστηκε στις Μυκήνες,
γνωστού ως της Κλυταιμνήστρας αλλά και των τειχών. Στα τέλη της
δεκαετίας του 1990 η Αρχαιολογική Εταιρεία προχώρησε στην
αναστήλωση και διάσωση του θολωτού τάφου, γνωστού ως Αιγίσθου
αλλά και του σημαντικού κτηριακού συγκροτήματος στα δυτικά της
τειχισμένης ακρόπολης, της Συνοικίας του Λαδέμπορα.
α/Περσείδες
Παππού έχουν σχέση αυτοί οι Περσείδες με την βροχή των άστρων που πέφτουν από τον ουρανό;
Κωνσταντίνε , κάθε χρόνο, στις 12-13 Αυγούστου, γίνεται η ετήσια επίσκεψη μιας ροής σωματιδίων που σχηματίζουν τη «Βροχή των Περσίδων». Η «βροχή» αυτή ονομάζεται έτσι επειδή τα μετέωρα αυτά φαίνεται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Περσέα και οφείλονται στα σωματίδια που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης Σουίφτ-Τατλ. Τόσον ο αστερισμός όσο και τα σωματίδια οι Περσίδες πήραν το όνομα από τον Περσέα, τον εγγονό του Ακρισίου , αλλά αν πρόσεξες τα σωματίδια γράφονται με γιώτα.
Κωνσταντίνε, εδώ είμαστε στο χωριό Μυκήνες ( το σημερινό Φίχτη) και από εδώ θα πάμε στο λόφο που βλέπεις να επισκεφθούμε τον τάφο του Αγαμέμνονος. Η παράδοση αναφέρει ότι τις Μυκήνες ίδρυσε ο Περσέας, εγγονός του βασιλέα του Άργους Ακρισίου. Εκείνο που θα δεις πιο κάτω είναι ότι ο Ακρίσιος είναι ο πρώτος που θεμελίωσε το θεσμό των Ηνωμένων Εθνών της εποχής του . Αυτός καθόρισε τις πρώτες διατάξεις του Αμφικτυονικού Συνεδρίου και όρισε τις πόλεις που μετείχαν σε αυτό. Στην ελληνική μυθολογία ο Ακρίσιος ήταν βασιλιάς του `Αργους. Από γενεαλογικής απόψεως ήταν γιος του `Αβαντα και της Αγλαΐας, κόρης του Μαντινέα. Ο Ακρίσιος είχε ένα δίδυμο αδελφό, τον Προίτο, με τον οποίο είναι χαρακτηριστικό ότι μάλωνε από τότε που βρίσκονταν ακόμα μέσα στην κοιλιά της Αγλαΐας. Οι έριδες των δύο αδελφών συνεχίσθηκαν και κατά την παιδική τους ηλικία, διαχρονικά. Φυσιολογικά, όταν μεγάλωσαν ο Άβαντας χώρισε στα δύο το βασίλειό του της Αργολίδας και έδωσε το Άργος στο Ακρίσιο και την Τίρυνθα στον Προίτο, μετά από αιματηρές μάχες μεταξύ των δύο κληρονόμων. Μάλιστα μυθολογείται ότι σε αυτές τις μάχες χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά η ασπίδα ως αμυντικό όπλο.
Σε κάποια από τις συνεχείς μάχες τους, ο Ακρίσιος νίκησε τον Προίτο και τον έδιωξε στη Μικρά Ασία, από όπου επέστρεψε με στρατό του Λύκιου βασιλιά Ιοβάτη. Με τον στρατό αυτό ο Προίτος κατάφερε να ξανακερδίσει την Τίρυνθα, περιορίζοντας τον Ακρίσιο στο νόμιμο μερίδιό του. Ο Ακρίσιος πήρε ως σύζυγό του την Ευρυδίκη, την κόρη του Λακεδαίμονα, και απέκτησαν μόνο μία κόρη, τη Δανάη (για τον λόγο αυτό, η Δανάη απαντάται και με το επίθετο Ακρισιώνη). Επειδή ο Ακρίσιος ήθελε και αγόρια, συμβουλεύθηκε το Μαντείο των Δελφών, αλλά ο χρησμός ήταν απογοητευτικός: όχι μόνο δεν θα αποκτούσε ο ίδιος αγόρια, αλλά ο γιος της κόρης του θα τον σκότωνε. Φοβισμένος τότε ο Ακρίσιος απεφάσισε να εμποδίσει τη Δανάη να γίνει μητέρα. Κατασκεύασε λοιπόν ένα υπόγειο χάλκινο δωμάτιο, έκλεισε εκεί τη Δανάη μαζί με την παραμάνα της και έβαλε φρουρά. Αλλά ο Δίας, γοητευμένος από την ομορφιά της Δανάης, μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και εισέδυσε μέσα στο χάλκινο δωμάτιο από την οροφή του. Γεννήθηκε έτσι ο Περσέας, ο εγγονός του Ακρισίου. Ο Ακρίσιος άκουσε μια μέρα τον θόρυβο που έκανε παίζοντας ο εγγονός του και με τον τρόπο αυτό πληροφορήθηκε τη γέννησή του. Τότε έκλεισε τη Δανάη και τον γιο της μέσα σε ένα κιβώτιο και τους έριξε στη θάλασσα. Για την τύχη τους, δείτε το άρθρο Περσέας. Μεγάλος πια και με ηρωικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, ο Περσέας επέστρεψε ως στο `Αργος μαζί με τη Δανάη και τη σύζυγό του Ανδρομέδα. Ο Ακρίσιος τότε έντρομος εγκατέλειψε την πόλη και πήγε στη Λάρισα της Θεσσαλίας. Μετά από καιρό όμως ο Περσέας πήγε κι αυτός στη Λάρισα για να συμμετάσχει στους νεκρικούς αθλητικούς αγώνες που είχε οργανώσει ο βασιλιάς της πόλεως Τευταμίδης στη μνήμη του πατέρα του. Και, καθώς αγωνιζόταν ο Περσέας στη δισκοβολία, έριξε χωρίς να το θέλει τον δίσκο στο κεφάλι του Ακρισίου, ο οποίος παρακολουθούσε τους αγώνες, και τον σκότωσε. Ο Περσέας, μη θέλοντας να κληρονομήσει το βασίλειο εκείνου που είχε σκοτώσει, πρότεινε στον νέο βασιλέα της Τίρυνθας Μεγαπένθη, γιο του Προίτου, να ανταλλάξουν βασίλεια. Με αυτό τον τρόπο, οι απόγονοι του Περσέως βρέθηκαν τελικώς να βασιλεύουν στην Τίρυνθα και στις Μυκήνες. Ο Στράβων γράφει ότι ο Ακρίσιος είχε καθορίσει τις πρώτες διατάξεις του Αμφικτυονικού Συνεδρίου και είχε ορίσει τις πόλεις που μετείχαν σε αυτό. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι είδε στο `Αργος το χάλκινο δωμάτιο όπου ο Ακρίσιος είχε φυλακίσει τη Δανάη. Ο Ντεσάρμ στην «Ελληνική Μυθολογία» του παρομοιάζει το δωμάτιο αυτό με τον λεγόμενο «Θησαυρό του Ατρέα» στις Μυκήνες (τον υποτιθέμενο τάφο δηλαδή του Αγαμέμνονα), ο οποίος είχε χάλκινες πλάκες στον θόλο του.(Πηγές Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia, Το άρθρο «Ακρίσιος» του Ηλία Ν. Μίχαλου στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Χάρη Πάτση), τόμος 3 (1967), σελ. 390)




Χρυσό προσωπείο των Μυκηνών γνωστό και ως "Μάσκα του Αγαμέμνονα",

Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΤΡΕΙΔΩΝ
Παππού τι ήσαν οι Ατρείδες;
Κωνσταντίνε, τώρα θα μάθεις πως πήρε το όνομα της η Πελοπόννησος. Η δυναστεία του Ακρισίου ανατράπηκε από τη δυναστεία των Πελοπιδών από τους οποίους προήλθαν οι Ατρείδες. Οι Πελοπίδες φτιάξανε «την πύλη των λεόντων» και δραστήριοι, όπως ήταν, κυριάρχησαν σε όλη την Πελοπόννησο και τα γύρω νησιά, απέκτησαν δύναμη και κύρος, ώστε όλοι οι βασιλείς εκείνων των χρόνων θεώρησαν ως αρχηγό τους στην εκστρατεία κατά της Τροίας τον Αγαμέμνονα. Σ' αυτούς ανήκουν τα οχυρά της Ακρόπολης, οι θολωτοί τάφοι, όπως ο περίφημος τάφος του Ατρέα, ένα θαυμάσιο έργο των αρχαίων Ελλήνων κι ακόμα πολλοί άλλοι μικρότεροι τάφοι, που βρέθηκαν ανοιχτοί και λεηλατημένοι για πολλά χρόνια, όπως αναφέρει ο Παυσανίας κι ο Σοφοκλής.
Περί του Πέλοπος

Κωνσταντίνε, δεν είναι ο χρησμός που έκανε τον Οινόμαο να
παντρέψει την κόρη του με τον νικητή των αγώνων αρματοδρομίας,
αλλά ο κανόνας της αξιοκρατίας. Αυτός ο κανόνας ισχύει και στους
Ολυμπιακούς και λοιπούς Αγώνες των Ελλήνων . Αυτό ήτο το
μυστικό που έκανε τους Ελληνες να μεγαλουργήσουν. Το «αίεν
αριστευειν» και «αίεν υψιπετείν». Αυτό το συναντάμε
συχνά στην Ελληνική Προϊστορία(Μυθολογία) δηλαδή την
διεξαγωγή αγώνων για την μνηστεία της κόρης των βασιλέων.
Ο Οινόμαος, ο γιος του Αξίωνα (ή του Άρη, σύμφωνα με τα εγκώμια
των ποιητών), κυβερνούσε την περιοχή της Πίσσας. Ο Οινόμαος είχε
λάβει ένα χρησμό από το μαντείο των Δελφών, ο οποίος έλεγε, ότι όταν η
κόρη του παντρευτεί, αυτό θα σήμαινε και το τέλος της ζωής του. Έτσι,
ανακοίνωσε ότι θα παντρέψει την κόρη του, Ιπποδάμεια, με τον
μνηστήρα που θα τον νικούσε σε αρματοδρομία, με την προϋπόθεση, ότι
ο μνηστήρας θα έπρεπε να έχει την κόρη του πάνω στο άρμα του. Είχε
επίσης συμφωνηθεί, ότι εάν ο μνηστήρας έχανε τον αγώνα, ο Οινόμαος
θα τον σκότωνε. Ο Οινόμαος είχε σκοτώσει δεκατρείς μνηστήρες (ή
σύμφωνα με άλλους δεκαοχτώ), όταν ο Πέλοψ, γιος του Τάνταλου από
την Λυδία, ήλθε για να λάβει μέρος. Με την βοήθεια του Μυρτίλου, γιου
του Ερμή, ο οποίος ήταν βοηθός στην άμαξα του Οινόμαου, ο Πέλοψ
νίκησε. Ο Οινόμαος σκοτώθηκε κατά την διάρκεια της αρματοδρομίας (ή
αυτοκτόνησε κατά άλλους). Ο Πέλοψ παντρεύτηκε την Ιπποδάμεια, έγινε
βασιλιάς της Πίσσας, κατέλαβε την Ολυμπία από τους Επειούς και
επανέφερε τους Αγώνες με μεγάλη αίγλη, και γι' αυτό τον τιμούσαν σαν
ήρωα.

Η Κατάρα του Οίκου των Ατρειδών

Παππού έχω ακούσει για την κατάρα ορισμένων οίκων, όπως λ, χ για τους Κέννεντι, για τους Ωνάσηδες κ.α . Λες να σέρνουν κάποια κατάρα;
Κωνσταντίνε, φαίνεται ότι με τις πράξεις τους προκαλούν τις τρεις Μοίρες ήτοι :τη Λάχεση που τραβάει το λαχνό, την Κλωθώ που τον κλώθει για να ωριμάσει την τιμωρία και την φοβερή Ατροπό που κάνει το γεγονός αναπότρεπτον . Γι’ αυτό λένε ότι σέρνουν την κατάρα των «Ατρειδών » Προφανώς αυτοί υποπίπτουν σε κάποια ύβρι και τιμωρούνται από την θεία δίκη.
Ο Ατρεύς ήτο υιός του Πέλοπος βασιλέως της Πίσσας. Ο Πέλοψ πήγε στην Φρυγία και ήρπασε την Ιπποδάμειαν . Εκείθεν ήλθεν εις τον ωκεανόν και εκκαθαρισθείς υπό του Ηφαίστου , επέστρεψε και έλαβε την βασιλεία του Οινομάου. Το ότι ήτο Έλλην την καταγωγή δεν μπορεί να αμφισβητηθεί διότι ήτο από Έλληνες γονείς και έκτισε στην Φρυγία ναό της Κορδάκας Αρτέμιδος για την νίκη του στους ιππικούς αγώνες του Οινομάου. Το βασίλειο του επεξέτεινε σε όλη την Απία(προηγουμένη ονομασία της Πελοποννήσου) την οποία, μετενόμασεν Πελοπόννησον. Ο Πέλοψ εγέννησε πολλά τέκνα :τον Ατρέα, Θυέστην, Χρύσιππον, Κοπρέα, Πιτθέα, Πλεισθένην, Τροιζήνα, Αλκάθουν, Υππάλκιμον, καθώς επίσης την Λυσιδίκην, Νικίππην και Αμφιβίαν. Επειδή ο Ατρεύς και Θυέστης φοβούμενοι μήπως ο Πέλοψ αφήσει το βασίλειο στον Χρύσιππον, τον οποίον υπερηγάπα , τον εφόνευσαν και έρριψαν το σώμα αυτού στο φρέαρ. Τότε ο Πέλοψ τους έδιωξε και καταράστηκε αυτούς και τους απογόνους των να αλληλοφονεύονται. Ο Ατρεύς και Θυέστης ήλθαν στο Αργος με την μητέρα των Ιπποδάμεια και έλαβε γυναίκα την Αερόπην θυγατέρα του βασιλέως του Άργους Ευρυσθέως και μετά τον θάνατον του εγένετο αυτός βασιλεύς . Αυτή είναι η κατάρα του οίκου των Ατρειδών. Ο Αγαμέμνων κατάγεται από τον βασιλικό οίκο των Ατρειδών.

Οι Αχαιοί και Πελασγοί δεινοί θαλασσοπόροι

Κωνσταντίνε , επειδή ο Όμηρος κυριολεκτεί στις περιγραφές του,
με εξαίρεση την συμβολική παρεμβολή των θεών, πρέπει να
δεχθούμε ότι οι Έλληνες Αχαιοί και οι Πελασγοί πριν από αυτούς
ήσαν δεινοί θαλασσοπόροι και διέθετον ταχύπλοα πλοία αρκετές
χιλιάδες χρόνια Π. Ε (Προ Εποχής)
Δεν γνωρίζουμε το ακριβές σύστημα προώσεως των πλοίων της εποχής
εκείνης, πάντως έχουν διατυπωθεί από ναυτικούς ερευνητές θεωρίες κατά
τις οποίες εκτός από την χρησιμοποίηση του ανέμου στα πανιά των
ιστιοφόρων εχρησιμοποίουν σαν πρόωση σε μεγάλες αποστάσεις στις
ανοικτές θάλασσες και στους ωκεανούς την δύναμη των κυμάτων]

(Ομήρου Ιλιάς 20-30) Τότε όλοι οι άλλοι φώναξαν κι’ είπαν να
σεβασθούν τον ιερέα και να λάβουν τα πλούσια λύτρα. Αυτό όμως δεν
άρεσε καθόλου στον Αγαμέμνονα, ο οποίος τον έδιωξε με πολύ
άσχημο τρόπο λέγοντας του βαρειά λόγια:
«Κύτταξε, γέρω, μη σ’ απαντήσω πουθενά εδώ κοντά στα καράβια,
είτε τώρα ν’ αργοστέκεσαι, είτε να ξαναγυρίσης πίσω, μη και δεν σου
χρησιμεύσουν σε τίποτα ούτε το σκήπτρο, ούτε τα στεφάνια του θεού.
Την κοπέλλα δεν στην δίνω εγώ πριν γεράση μέσ’ στο σπίτι μου, στο
Αργος, μακρυά από την πατρίδα της, όπου την ημέρα θα την έχω να
υφαίνη και την νύκτα συντροφιά στο κρεββάτι μου . Μόνο φύγε και
μη μ’ ερεθίζεις, αν θέλης να μείνης γερός»

Η Αλαζονεία του Αγαμέμνονα

Κωνσταντίνε, η στιχομυθία δείχνει την αλαζονεία του στρατοκράτη
Αγαμέμνονα, αρχηγού του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος
στην Τροία προς τον ιερέα Χρύση, τον πατέρα της Χρυσιίδος. Η
παντοδυναμία του τον κάνει άκρως κυνικό ώστε δεν διστάζει να
αποκαλύψει τη μοίρα της Χρυσιίδος που την ημέρα θα υφαίνει στους
αργαλειούς των ανακτόρων του και το βράδυ θα τον συντροφεύει
στο κρεββάτι του σαν παλλακίδα. Πρόκειται δηλαδή για τον πλήρη
εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ωστόσο η αντίθεση των
άλλων συντρόφων του που τάχθησαν υπέρ της παραδόσεως της
Χρυσιίδος στον πατέρα της είναι χαρακτηριστική της πολιτιστικής
στάθμης των Ελλήνων, αλλά και του δημοκρατικού πνεύματος που
ίσχυε τότε ακόμη και στο Στρατό.

Τα σκήπτρα των θρησκευτικών ηγετών( οι πατερίτσες των επισκόπων
και πατριαρχών) είναι σύμβολα ισχύος και υποταγής. Αυτά αλλά και
όλο το λειτουργικό μέρος και οι ύμνοι και το μέλος της Χριστιανοσύνης
και άλλων θρησκειών έχει κοινή προέλευση την Ορφική λατρεία .
Επίσης η ιδέα της αθανασίας της ψυχής και άλλες δοξασίες του
Χριστιανισμού προέρχεται από την Ορφική Φιλοσοφία. Αυτά
υιοθετήθησαν μετά την επιβολή του Χριστιανισμού στον Ελληνικό
Κόσμο της Ανατολής και τώρα θεωρούνται χριστιανικά, ενώ κατ’
ουσίαν προέρχονται εκ κλοπής. Και το κακό είναι ότι δεν το ομολογούν

(Ομήρου Ιλιάς 35-40) Αυτά είπε και ο γέρος φοβήθηκε κι’ υπήκουσε. Και με ψυχή
βαρειά πήρε άκρη-άκρη στην αμμουδιά της πολυθόρυβης θαλάσσης
κι’ όταν ευρέθηκε απόμερα παρακάλεσε θερμά τον Απόλλωνα, τον
γυιό της καλλικόμου Λητούς και είπε:



«Ακουσε με ώ αργυρότοξε, προστάτη της Χρύσης και της
ιερής Κίλλης, κραταιέ θεέ της Τενέδου, Σμινθεύ! Εάν κι’ εγώ καμμιά φορά σου εστόλισα το ναό σου κι’ αν έκαψα στο βωμό σου μηρούς ταύρων και αιγών εισάκουσε την παράκλησι μου: Να πληρώσουν οι Δαναοί τα δάκρυά μου με τα βέλη σου»

Σχολίαση:

Τένεδος Ελληνικοτάτη από την εποχή του Ομήρου

Κωνσταντίνε, ποιός περίμενε ότι η Ελληνικοτάτη Τένεδος από την
εποχή ακόμη του Ομήρου, θα κατέληγε σήμερον Τουρκική; Παρά
το γεγονός ότι η Συνθήκης της Λωζάννης προβλέπει αυτοδιοίκηση.
Ο Μάο Τσε-Τουγκ είπε ότι :«Η πολιτική εκπηγάζει από την κάνη
των όπλων». Ωστόσο η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να απαιτήσει από
την Τουρκία να εφαρμώσει την «αυτοδιοίηση» που προβλέπει η
Συνθήκη της Λωζάνης για τα δύο νησιά , Ιμβρο και Τένεδο.
Στο διάβα του χρόνου είναι δυνατόν η Ιωνία να ξαναγίνει
Ελληνική; Όχι βέβαια με τα όπλα αυτή τη φορά, αλλά με τον
Ελληνικό πολιτισμό που μπορεί να ασπασθούν κάποια μέρα οι
πληθυσμοί της Ιωνίας και Μικράς Ασίας. Τίποτα δεν τελειώνει στον
κόσμο. Εσείς στην Αμερική λέτε «ακόμη δεν βγήκε η χοντρή» Εχει η
ιστορία γυρίσματα.
Στην Τένεδο υπήρχεν Ιερόν του Απόλλωνος , ο δε Απόλλων το οποίον
επικαλείται ο ιερεύς Χρύσης ήτο εις την Χρύσην πόλιν, όπου υπήρχε
ύστερον και άγαλμα αυτού, έργον του Παρίου Σκόπα, έχον προς τους
πόδας ποντικόν, σύμβολον του ονόματος του Απόλλωνος. Τούτο εδόθη
επειδή κάποτε εφάνησαν στην Χρύσην πόλιν πολλοί ποντικοί και
έβλαπτον την χώραν, ο δε Απόλλων τους εφόνευσε. Επειδή οι Κρήτες
ονόμαζον τους ποντικούς Σμίνθους ονομάσθη ο Απόλλων Σμινθεύς
επειδή τους εξόντωσε.

ΠΑΤΡΩΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Παππού ποια είναι η πατρώα θρησκεία που πάντα μου λες;
Κωνσταντίνε θα στο αναλύσω αργότερα. Θέλω πρώτα να
κατανοήσεις ορισμένα πράγματα μόνος σου, ώστε να μην στα βάλω
εγώ στη βούληση σου
Ο θεσμός του προστάτη αγίου της πόλεως προέρχεται από την πατρώα
θρησκεία και υιοθετήθηκε από τον Χριστιανισμό, όταν επεβλήθη δια της
βίας στους Έλληνες. Η Αθήνα έχει προστάτη τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη,
τον εξωμότη της Πατρώας Θρησκείας .

Παππού τι πάει να πει εξωμότης;
Κωνσταντίνε , είναι αυτός που δεν κρατάει το όρκο του προς την
Πατρίδα , δηλαδή αυτός που προδίδει τους συντρόφους του ή την
πατρίδα του.

Οι Θεοί των Ελλήνων

Παππού τώρα ήλθε η ώρα να μου μιλήσεις για το Χριστιανισμό που
όπως λες τον 3ον και 4ον αιώνα επιβλήθησαν με τα Ρωμαϊκά όπλα σαν
επίσημη θρησκεία και εξοβέλισαν την Πατρώα Θρησκεία.

Κωνσταντίνε, αφού με προκαλείς θα σου πω λίγα τινά και τα λοιπά
θα τα βρεις εσύ μέσα από την έρευνα. Διότι είπαμε «πάντα ερεύνα και
αμφέβαλε» Θα σου πω τι είπε ο φιλόσοφος Νίτσε για το
Χριστιανισμό:
1/ Πώς; Είναι ο άνθρωπος απλώς ένα λάθος του Θεού; Ή μήπως ο
Θεός είναι ένα λάθος του ανθρώπου;

2/ Και ο χρόνος μετριέται από την καταραμένη μέρα από την οποία
άρχισε αυτή η συμφορά- από την πρώτη μέρα του χριστιανισμού!
Γιατί να μην τον μετρούμε από την τελευταία μέρα του
χριστιανισμού; Γιατί όχι από σήμερα; Επαναξιολόγηση όλων των
αξιών!

3/ Την περισσότερη ανεντιμότητα τη δείχνουμε απέναντι στο Θεό:
δεν του επιτρέπουμε να αμαρτήσει!

4/ Η αγάπη για έναν άνθρωπο είναι βαρβαρότητα, επειδή ασκείται σε
βάρος όλων των άλλων. Παρόμοια και η αγάπη για τον Θεό

5/Κάθε είδος περιφρόνησης του σεξ, κάθε βρώμισμά του μέσω της
έννοιας “ακάθαρτο” είναι το κατ’ εξοχήν έγκλημα εναντίον της ζώης.
Και αυτό το διαπράττει ο χριστιανισμός.

6/ Θεωρώ απαραίτητο να πλύνω τα χέρια μου πριν έρθω σε επαφή με
θρήσκους ανθρώπους

7/ Δεν είναι η αγάπη τους για την ανθρωπότητα, είναι η ανικανότητα
της αγάπης τους αυτή που εμποδίζει τους σημερινούς χριστιανούς να
μας κάψουν..

8/Είναι απάνθρωπο να ευλογούμε όταν μας καταριούνται..

9/ Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να εφευρίσκουμε μύθους για
έναν κόσμο διαφορετικό απ’ αυτόν εδώ, εκτός κι αν έχει επικρατήσει
μέσα μας ένα ένστικτο δυσφήμισης, υποτίμησης, υποψίας απέναντι
στη ζωή: στην περίπτωση αυτή εκδικούμαστε τη ζωή με τη
φαντασμαγορία μιας “άλλης”, μιας “καλύτερης” ζωής

10/ Γύρω από έναν ήρωα όλα γίνονται τραγωδία, γύρω από έναν
ημίθεο όλα γίνονται σατιρικό δράμα, και γύρω από τον θεό όλα
γίνονται- τί λοιπόν; Μήπως “κόσμος” ;

11/ Η αντίρρηση, το ξεγλίστρημα, η χαρούμενη δυσπιστία, η
απόλαυση με το κορόιδεμα είναι σημάδια υγείας: καθετί απόλυτο και
δογματικό ανήκει στην περιοχή της παθολογίας. Ο χριστιανισμός
είναι δε απόλυτα δογματικός

12/ Η παραφροσύνη είναι κάτι σπάνιο στα άτομα- αλλά σε ομάδες,
κόμματα, λαούς, εποχές είναι ο κανόνας.

13/ Ο τσομπάνος πάντα χρειάζεται ένα κριάρι- ή πρέπει να γίνει ο
ίδιος το κριάρι. Σου αρέσει να έχεις το ιερέα για κριάρι;

14/ Η χριστιανική απόφαση να βρίσκει άσχημο και κακό τον κόσμο
τον έκανε άσχημο και κακό

15/ Η ίδια η λέξη “χριστιανισμός” είναι παρανόηση: κατά βάθος
υπήρχε μόνο ένας χριστιανός κι αυτός πέθανε επάνω στο σταυρό.

16/ Η ζωή τελειώνει εκεί που αρχίζει η “βασιλεία του θεού”

17/ Αρνούμαστε το Θεό, αρνούμαστε την ευθύνη ενώπιον του Θεού:
μόνον έτσι σώζουμε τον κόσμο.

18/ Όσο πιο αφηρημένη είναι η αλήθεια που θέλεις να διδάξεις, τόσο
περισσότερο πρέπει να ξελογιάσεις τις αισθήσεις μ’αυτήν.

19/ Η “αγάπη για το πλησίον μας” δεν είναι λαχτάρα για νέα
ιδιοκτησία;

20/ Αγωνιζόμαστε για το απαγορευμένο: μ’ αυτό το έμβλημα η
φιλοσοφία μου θα θριαμβεύσει μια μέρα, γιατί αυτό που έχει
απαγορευθεί μέχρι σήμερα είναι μόνον η αλήθεια..

21/ Απολύμανση της αγάπης διαμέσου της εκκλησίας: ο γάμος

22/ Κάθε φιλοσοφία η οποία, με αφορμή ένα πολιτικό γεγονός,
θεωρεί το πρόβλημα της ύπαρξης τρελό ή εξ’ ολοκλήρου λυμένο,
είναι μια φιλοσοφία φαιδρή, μια ψευτοφιλοσοφία.

Κωνσταντίνε , επειδή δεν μου αρέσει η κατήχηση σου έδωσα
ορισμένους προβληματισμούς για να σκεφθείς εσύ το θέμα της
θρησκευτικής πίστης.
Παππού , κατάλαβα περισσότερα από ότι να μου μίλαγες επί ώρες.
Κατάλαβα ότι θεός είναι η Αλήθεια.


(Ομήρου Ιλιάς 45-50) Αυτά είπε και ο Φοίβος Απόλλων τον
εισήκουσε και κατέβηκε από την κορυφή του Ολύμπου γεμάτος οργή
με το τόξο και με την φερέτρα του γεμάτη βέλη στους ώμους του.
Εβρόντηξαν δε τα βέλη στην πλάτη του καθώς εξεκίνησε
χολιασμένος και σκοτεινός σαν την νύκτα από την φούρκα του.
Έπειτα στάθηκε μακρυά, αντίκρυ στ’ αραγμένα πλοία των Αχαιών
κι’ έρριξε ένα βέλος που αντήχησε τρομακτικά.

Σχολίαση:

Ο Γήινος και ο Κοσμικός Όλυμπος

Παππού είμαι κυριολεκτικά γοητευμένος από την Ελληνική
Μυθολογία. Αυτές όμως τις πληροφορίες για πρώτη φορά τις ακούω
και είναι συναρπαστικές, γιατί δείχνει ότι οι Έλληνες είχαν
συμπαντική συνείδηση

Ο Όλυμπος δεν είναι μόνον γεωγραφικός, ούτε μόνον γήινος . Υπάρχουν δύο Ολυμποι:
α/ Ο Κοσμικός και γήινος που είναι το «Ιερό Όρος » του Ελληνισμού, όπου ευρίσκοντο τα ανάκτορα του Ολυμπίου Διός και
β/ Ο Συμπαντικός, που βρίσκεται στον ουρανό , στο Σύμπαν.
Ο Κόσμος μας είναι μια απειροελάχιστη παρέκβαση-παρεκτροπή- της αιωνιότητος και απειρότητος του Χαοτικού Σύμπαντος που έχει ένα καθορισμένο όριο μέχρι την διάλυση του και επιστροφή του στο Απόλυτο Χάος και στην Συμπαντική αταξία και ανυπαρξία, όπου υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στην αιωνιότητα . Σ’ αυτό τον κανόνα υπακούουν όλα τα παγκόσμια δημιουργήματα, γιατί όλα έχουν ένα ορισμένο όριο ζωής . Η έλλειψη της αιωνιότητος μας στέρησε την τελειότητα και την αθανασία και μας έκανε νοσταλγούς του Απόλυτου Χάους από το οποίον ξεκινήσαμε για την παρούσα πεπερασμένη σε χρόνο και χώρο περιπέτεια μας . Ο Πλάτων μιλάει για την νοσταλγία της Ψυχής προς το Χάος, κι’ αυτή δεν είναι άλλη από την νοσταλγία γι’ αυτό που είμαστε από προαιωνίων χρόνων μέχρι της εποχής που γονιμοποιήθηκε το σωμάτιο της Ήρας από το ‘ενέργειον’ του Διός(της Μεγάλης Έκρηξης). Αλλιώς πως εξηγείται ο άνθρωπος να κοιτάζει συνεχώς πίσω στο παρελθόν και μόνον εξ ανάγκης να υποχρεώνεται κάθε φορά να αποκολλάται από αυτό για να μετακινηθεί προς τα εμπρός; Πως γίνεται ο άνθρωπος που οσφραίνονται το θάνατο να αναπολεί να επιστρέψει στην κατάσταση της ανυπαρξίας το δυνατόν συντομότερον ; Αυτός διακατέχεται από την ενυπάρχουσα τάση να επιστρέψει στο Απόλυτο Χάος και στον Συμπαντικό Νιρβάνα της ανυπαρξίας.
Στον ίδιο κανόνα εμπίπτουν και οι θεϊκές δυνάμεις που έχουμε σχηματίσει στην συνείδηση μας . Και οι θεοί μας είναι ατελείς , και πεπερασμένοι, όπως εμείς οι άνθρωποι που τους δημιουργήσαμε. Γιατί δεν μπορεί ο ατελής άνθρωπος να κατασκευάσει στην σκέψη του θεούς τέλειους . Όσον αφορά την «εξ Αποκαλύψεως» Αλήθεια και Λόγο του Θεού αυτό είναι μεγίστη πλάνη για να μην πούμε και αγυρτεία. Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι αν τα λιοντάρια έφτιαναν το θεό τους σίγουρα θα του έδιναν την μορφή λέοντος, τα άλογα την μορφή ίππου, κ.ο.κ. Αυτός είναι και ο λόγος που οι θεοί μας είναι εξελισσόμενοι με τον ρυθμό που εξελίσσονται οι κοινωνίες μας και συγκροτούνται οι παραγωγικές δυνάμεις της εποχής. Όσο ανέρχεται η κλίμακα προς την επιστροφή, τόσο τελειοποιούνται και οι θεϊκές ιδιότητες και ολόκληρος ο Κόσμος γίνεται περισσότερο νοήμων. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η σοφία και η αγαθότης είναι κατά τεκμήριο προνόμιο των μεγάλων. Αυτοί ξεκίνησαν από μια χαμηλή νοημοσύνη και συνειδητότητα και στο τέλος του βίου τους , μέσω της γνώσεως , προσεγγίζουν την υψηλή παγκόσμια νοημοσύνη. Επομένως είναι, αν μη τι άλλο, αναχρονιστικό να πιστεύουμε ακόμη τον Ιουδαίο θεό ύστερα από 3.000 χρόνια , ο οποίος μάλιστα δίνει εντολές πώς να ζούμε, πώς να συμπεριφερόμαστε, πώς να ερωτευόμαστε και πώς να αντιλαμβανόμαστε την μεταθανάτια ζωή, όταν μάλιστα δεν γύρισε κανείς από τον Άδη. Ο γιός του Κοσμικού Διός, ο Προμηθεύς, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από αυτό που έκανε και ο πατέρας του , ο Συμπαντικός Δίας, να γονιμοποιήσει βίαια το ωάριο της Συμπαντικής Ήρας μέσα στον αιώνιο και άπειρο ωκεανό του Συμπαντικού Χάους , παρά την θέληση των παρθένων Συμπαντικών Ουσιών . Σαν κύρωση για την παραβίαση της παρθενίας και της καθαρότητος οι Συμπαντικές Δυνάμεις επέβαλαν στους δύο Θεούς επαχθείς όρους . Και αυτοί οι όροι είναι η συμμόρφωση των προς την Ειμαρμένη , δηλαδή η επιστροφή από εκεί που ξεκίνησαν . Γι’ αυτό οι θεοί του 12θέου ήσαν υποχρεωμένοι να υπακούουν στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη. Πολύ σκοτεινές αυτές οι θεότητες και κανείς δεν μπορούσε να τις δαμάσει, ακόμη και οι θεοί. Διότι αυτές ήσαν οι πανίσχυροι και προαιώνιοι Νόμοι που ξεκινούσαν από πολύ μακριά-από την αιωνιότητα του απείρου - και εθεωρούντο ανώτεροι και από τους θεούς. Διότι οι θεοί μεταβάλλονται κατά διαστήματα από τους ανθρώπους Γι’ αυτό έλεγαν το «Ανάγκας και οι Θεοί πείθονται » Δεν είναι υπερβολή λοιπόν να πούμε ότι και τις κοινωνίες μας κινεί η Ανάγκη, ενώ τον Άνθρωπο τον εξουσιάζει η Ειμαρμένη , η αδυσώπητη δύναμη που καθορίζει το μοιραίο του θάνατο .

ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ

Φιλοσοφική Ανάλυση
Παππού αυτή η λέξη είναι πολύ παράξενη και με μεταφέρει στη γενεσιουργό δύναμη του σύμπαντος. Στο συμπαντικό χάος όπου όλα είναι σκοτεινά , ύλη και ενέργεια εν ταυτώ και απουσία του χρόνου.
Κωνσταντίνε, η Ειμαρμένη είναι η δύναμη που καθορίζει όλα όσα συνέβησαν στο παρελθόν, συμβαίνουν στο παρόν και θα συμβούν στο μέλλον , συμφώνως προς την Ειμαρμένη, αλλά πάντοτε συνδιαμορφωτικά με την «προαίρεσιν» και το «εφ' ημίν» (δηλαδή αυτό που είναι στο χέρι μας να διαμορφώσουμε), ο δε άνθρωπος συνιστά υπ' αυτήν ένα οργανι¬κό στοιχείο ενός τεταγμένου συνόλου. (Χρύσιπος)



Η αμείλικτη Ειμαρμένη, σκληρή ως άρκτος, τοποτηρήτρια της Κοσμικής Νομοτέλειας. Τυραννική και αγαπημένη ψευδαίσθηση, του Ανέφικτου μετεικασία, θολό το "ξίφος του Απόλυτου" που κραδαίνει η Ειμαρμένη που στήνει χορό με τη ζωή σου
Ειμαρμένη, η τοποτηρήτρια της Κοσμικής Νομοτέλειας.

Η Ειμαρμένη, προσφέρουσα σε θεούς και ανθρώπους, το πυρ ( = ευτυχία) αλλά και το ψύχος ( = δυστυχία), ταυτοχρόνως.

Τα μάτια της Ειμαρμένης Καλλιτεχνική Αναπαράσταση.

O βαθυκύανος οφθαλμός της Ειμαρμένης. Στον αμφιβληστροειδή του κατοπτρίζεται η Γη, ο γαλάζιος πλανήτης, που η Ειμαρμένη παρατηρεί ατέρμονα. Καλλιτεχνική Αναπαράσταση
Ειμαρμένη (λατ. Fatum) είναι το πεπρωμένο, το αναπόφευκτο, που πολύ συχνά ταυτίζεται με την Ανάγκη σε έναν Κόσμο συνύπαρξης θεών και ανθρώπων, ο οποίος διέπεται από αυστηρή νομοτέλεια. Η Ειμαρμένη αποτελεί το καθορισθέν υπό της Μοίρας, τον «Λόγο του Κόσμου». «Ειμαρμένη εστίν ο του Κόσμου Λόγος» διακηρύσσουν οι Στωικοί, όπως διασώζει ο Στοβαίος. Θεωρείται ως μία αδιάσπαστη αλυσσίδα αιτιοτήτων, την οποία οι Στωικοί αντιλαμβάνονται ως φυσική και ηθική δύναμη, σχεδόν ταυτιζόμενη με τον Θεό αλλά και με την Δικαιοσύνη και την Πρόνοια (σύμφωνα και με τις απόψεις του Παρμενίδου και του Δημοκρίτου), ως αμείλικτη εξέλιξη των φυσικών τάσεων του Παντός (καθώς μόνον οι φυσικές τάσεις των επιμέρους πραγμάτων μπορούν κάποιες φορές να εμποδιστούν).
Την επικράτηση της αναγκαιότητος και της Ειμαρμένης σε όλον τον Κόσμο, δέχονται και οι Ατομικοί Λεύκιππος και Δημόκριτος (Διογένης Λαέρτιος, 9, 33 και 45) ενώ κατά τον Ξενοκρά¬τη, οι Μοίρες παραστέκουν στην ανθρώπινη Γνώση, ορίζοντας η κάθε μία από ένα εκ των τριών τμημάτων της τελευταίας (Επιστήμη - Αίσθηση - Δόξα).
Αντιθέτως ο Αναξαγόρας αποκαλεί «κενή λέξη» την Ειμαρμένη, και διακηρύσσει, ότι τίποτε δεν γίνεται συμφώνως προς αυτήν.
Κατά τον Στωικό Χρύσιππο, η Ειμαρμένη είναι «μια ορισμένη φυσική και συγκροτημένη διάταξη των πάντων μέσα στην αιωνιότητα, όπου μια ομάδα πραγμάτων αενάως απορ¬ρέει από άλλη και εμπλέκεται με άλλη, σε μία απαραβίαστη αλληλουχία» (Γέλλιος, «Αττικές Νύκτες» η.ι.3). Η όλη περί Ειμαρμένης αντίληψη των Στωικών περιγράφεται λακωνικά από μία μεταφράση του Κικέρωνα, την οποία διέσωσε ο Σενέκας: «Εκείνον που θέλει, οι Μοίρες τον οδηγούν, εκείνον που δεν θέλει, τον σύρουν» («dukunt volentem fanta, volentm trahunt» Η Ειμαρμένη δημιουργεί γεγονότα όχι όμως ανθρώπινες ποιότητες, οι οποίες είναι αποτέλεσμα αποκλειστικώς της ανθρωπίνης ελεύθερης βούλησης.
Οι Πυθαγόρειοι τοποθετούν τον ανθρώπινο βίο ανάμεσα σε δύο πόλους,
α/ την εξαναγκαστική Ανάγκη και
β/ την ελευθεροβουλητική Δύναμη (Ιεροκλής, «Χρυσά Έπη», 8), ενώ η Ειμαρμένη, απαντάται και στον Ηράκλειτο, κατά τον οποίο τα πάντα γίνονται «καθ' ειμαρμένην», υπό την έννοια όμως του «κατ' αναλογίαν».
Οι Στωικοί ορίζουν από την πλευρά τους την Ειμαρμένη, ως μία ταυτοχρόνως φυσική και θεϊκή οργανωτική δύναμη του Κόσμου, που αποτελεί τον Λόγο και την νομοτέλεια του Παντός, δύναμη, που διατηρεί και διατηρείται κυβερνώντας και περιλαμβάνοντας τα ενάντια, ταυτόσημη με την Μοίρα, την Πρόνοια, την Φύση, το Σύμπαν, και εν τέλει με τον ίδιο τον θεό Δία. Η Ειμαρμένη (ή η Πρόνοια, ή το «ουκ εφ' ημιν», δηλαδή αυτό που δεν εξαρτάται από τον άνθρωπο) και η Ελευθερία (ή το Αυτεξούσιο, ή το «εφ' ημίν»), αποτελούν τους βασικούς πόλους (ως το δεδομένο και το ζητούμενο) του βίου των θνητών στη μακρά οδό προς την τελείωση τους.
Παππού τώρα θαυμάζω τους αρχαίους προγόνους μας για το κοφτερό τους μυαλό να συλλαμβάνουν τόσο βαθιές φιλοσοφικές έννοιες.
Κωνσταντίνε, οι πρόγονοι μας είναι εκείνοι που έβαλαν ακόμη και το χάος(που χαρακτηρίζεται από την απόλυτη αταξία) σε τάξη. Δεν το λέω εγώ . Το είπαν οι ξένοι σοφοί.
Τώρα όμως θα επισκεφθούμε τα πεδία των μαχών με τους Πέρσες. Πρώτα θα πάμε στο Μαραθώνα , μετά στους Δελφούς και θα καταλήξουμε στη Σαλαμίνα για να σου δείξω τα Μυστικά Οπλα των Αρχαίων Ελλήνων. Βέβαια αυτά τα όπλα δεν τα έβγαζαν στο φως της δημοσιότητος διότι εθεωρούντο όπλα των θεών.
Παππού για τα μυστικά αυτά όπλα έχω δει ένα συναρπαστικό βίντεο στην τηλεόραση στην Αμερική. Λες να είναι αλήθεια;
Κωνσταντίνε, δεν μπορώ ούτε να το επιβεβαιώσω ούτε να το διαψεύσω. Επομένως το θέμα παραμένει προς εξέτασιν. Ισως αργότερα που θα έχουμε προχωρήσει σε πνευματικότερες σφαίρες να μπορέσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε και εξηγήσουμε όλα αυτά τα φαινόμενα.
ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ;
Λέγεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μυστικά όπλα που τα έκρυβαν στα
Ιερά και τα χρησιμοποιούσαν μόνον σε καταστάσεις επειγούσης ανάγκης.
Παρόμοιες περιπτώσεις χρησιμοποιήσεως μυστηριωδών όπλων
σημειώνονται στην Μάχη του Μαραθώνος, στη ναυμαχία της Σαλαμίνος
και στους Δελφούς. Πως είναι δυνατόν ένα απλό βέλος να αντηχήσει
τρομακτικά, όπως αναφέρει ο Όμηρος; Για να συμβεί αυτό στην
βλητική ή θα πρέπει να έχει μεγάλη εκρηκτική γόμωση(συμβατική ή
πυρηνική) ή να έχει υπερηχητική ταχύτητα όπως ακριβώς συμβαίνει με
τους μετεωρίτες που πέφτουν με μεγάλη ταχύτητα και οι περισσότεροι
διαλύονται στην ατμόσφαιρα. Πως λοιπόν ο Όμηρος σκέφθηκε να
περιγράψει ένα τέτοιο φαινόμενο που ακόμη και με τις σημερινές
επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις δεν είμαστε σε θέση να τα
εξηγήσουμε; Να υποθέσουμε ότι δεν γνώριζαν τι έλεγαν αυτοί οι
άνθρωποι; Η φιλοσοφική και ορθολογιστική τους συγκρότηση ήτο
τόσο ευρεία ώστε δεν μπορούμε να τους αμφισβητήσουμε. Δεν έχουμε να
κάνουμε με ευφάνταστους και τυφλωμένους από την θεολογική πίστη
παραμυθάδες ώστε να πιστεύουν σε θαύματα. Και τότε η Μυθολογία τι
είναι ; Έργον της Μυθολογίας είναι η απόκρυψη των εννοιών , ώστε να
υποχρεώσει τον ερευνητικό άνθρωπον να διεισδύσει στο βάθος των
σημαινομένων και με διαφορετικές μεθόδους να φθάσει στην αλήθεια και
στην σοφίαν των μη αποκαλυπτομένων στην πρώτην αναζήτηση
εννοιών. Ο μύθος ιδωμένος σαν μια ανθρώπινη εξελικτική βιολογική
αναγκαιότητα είναι η απαρχή της διαδικασίας ωρίμανσης των λαών και
των ατόμων. Πραγματικότητα και φαντασία στα πρώτα στάδια της
εξέλιξης συμφύρονται σε πολυεπίπεδη ανταγωνιστική επιλογή στα νέα
άτομα και στους λαούς.

Η Αταξία των Ελληνικών Μύθων και η Αταξία του Χάους

Ο Μύθοι των Ελλήνων έχουν ατέλειωτη πολυπλοκότητα που αντικατοπτρίζει την χαοτική κατάσταση του χώρου και των ανθρώπων. Οι εξελίξεις των δυναμικών συστημάτων καταλήγουν σε διακλαδώσεις , όπου οι ελκυστές , με παράγοντα την τύχη, κατευθύνουν προς την μια ή την άλλη πορεία, έτσι και οι Ελληνικοί μύθοι παρουσιάζουν την ίδια εξελικτική πορεία, συναντώντας κάθε φορά μυθοπλαστικές διακλαδώσεις. Λόγω της μακραίωνος ιστορίας της οι παραλλαγές ενός αρχικού γενεαλογικού δένδρου αυξάνουν πολλαπλασιαστικά, με όλα τα χαρακτηριστικά μίας μη γραμμικής εξέλιξης. Σ' αυτό συμβάλλει:
1/ Το ανήσυχο και ευφάνταστο πνεύμα του Έλληνα, που από την χαοτική χωροχρονική υπόσταση της πατρίδος μας, μέσα στην οποία γαλουχηθήκαμε και διαβιούμε επί χιλιετίες έχουμε γονιδιακά κληρονομήσει το απρόβλεπτον και το αβέβαιον της ζωής και επομένως του μύθου που είναι η προβολή στο φανταστικό επίπεδο.
2/ Η πολυπλοκότητα του Ελλαδικού χώρου, στον οποίον ένας μύθος , είτε γηγενής είτε εισαγόμενος , κατά την μεταφορά του στις αυτόνομες Ελλαδικές πόλεις-κράτη και στις αποικίες , παραλλάσσεται προς ανεξαρτήτους , και σε διακλαδώσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε αυτόνομα γενεαλογικά δένδρα.
Κωνσταντίνε , έτσι ο Έλληνας έμεινε για πάντα νέος, και όπως είπαν οι Αιγύπτιοι ιερείς της Σαϊν στον Σόλωνα: "αεί παίδες εισίν" (πάντα παιδιά είναι )
Περί του γένους των Ελλήνων πολλά έχουν γραφεί . Ο γηγενής λαός, με οικουμενική αποστολή , γέννημα του χαοτικού Ελλαδικού χωροχρόνου αναδύεται με τις χιλιετίες της ενδοζύμωσης ακολουθώντας ξέχωρα στάδια , που θα χαράξουν τη μοναδική πορεία του στον πλανήτη . Μία πορεία που οδηγεί στις πανύψηλες Ολύμπιες κορυφές της Γνώσης, της Σκέψης, της Τέχνης και της Ανθρωπιάς. Και όταν οι μύθοι αποκτήσουν στο σύνολο την αναγκαία πληρότητα των λαών, τότε μεταβάλλονται σε θρησκείες. Είναι γνωστόν πως η θρησκεία των Ελλήνων , με πρώτη εκδήλωση προς την πολυπλοκότητα -όπως εκφράζεται στη φύση-μορφοποιείται από τον Ησίοδο στην αρχή της οποίας υπήρξε το Χάος. Είναι η στιγμή που ο ποιητής επιβάλλει την τάξη στο Ομηρικό πάνθεον.
Το Χάος, η αναγκαία πρωταρχική οντότητα , θα εκτοξεύσει από τα άδυτα της, κάθε μορφή τάξης και δευτερεύουσας αταξίας, και που όλες μαζί θα αιτιολογήσουν την εκδήλωση των φυσικών δυνάμεων στον περίλαμπρο Ελλαδικό χώρο. Η δημοκρατική συνύπαρξη θεών και ανθρώπων θα τονώσουν την ατομικότητα του Έλληνα, που συχνά φθάνει στην αμφισβήτηση των θεών τους. Θα παρατηρήσουμε λοιπόν στα Επη της Ιλιάδος ότι έχει γενάρχη το Χάος-και όχι κάποιον εξωσυμπαντικό Γιαχβέ- την ευρύστερνη Γαία και τον Έρωτα. Ουδείς δίδει εντολές όπως ο Θεός της Βίβλου για την γένεση. Η Κοσμογονία παρέχει τον αυτοματισμό ενός ανεξερεύνητου σχεδιασμού, αποδίδοντας την πατρότητα του Χάους στον ίδιο τον ποιητή: "Ησίοδος πρώτον Χάος φησί γενέσθαι" έγραψαν οι μεταγενέστεροι του. Το τέρας της αταξίας φονεύεται από τον ήρωα των Αθηναίων Θησέα , αλλά μόνον με την βοήθεια της Αριάδνης και του μίτου μπορεί να βγει από το Λαβύρινθο. Η επιβολή της τάξης πάνω στο γεωμετρικό χάος του Δαιδάλου είναι μία μυθολογική πρόρρηση της γεωμετρικής αλήθειας πως οποιαδήποτε , απροσδιορίστων ενδιαμέσων διαστάσεων κατασκευή , Φράκταλ κατά Μαντελμπρότ, μπορεί να δαμασθεί με την μεγάλη επινόηση των Ελλήνων , τη Γεωμετρία[Περιοδ. ΑΕΡΟΠΟΣ Ιούλ-Αύγ. 1999 . ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ του Παύλου Δημοτάκη , καθηγητού Πανεπιστημίου Πατρών]

Οι Έλληνες θεοί και Ημίθεοι(Ήρωες) διέθεταν είτε την προκατακλυσμιαία υψηλή τεχνολογία, είτε φυσικές δυνάμεις, που τις χρησιμοποιούσαν επιλεκτικά και επενέβαιναν σε δεδομένες κρίσιμες στιγμές για να αλλάξουν το ρου των πραγμάτων. Αυτές τις ικανότητες δεν τις είχαν όλοι φυσικά , αλλά μερικοί - εκλεκτοί που ήσαν μυημένοι στα μυστικά των Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων . Ο γράφων θέλει να πιστεύει στην πρώτη εκδοχή , δηλαδή στην ύπαρξη προκατακλυσμιαίας τεχνολογίας, που την γνώριζαν ορισμένοι μυημένοι στα μυστήρια. Σήμερον εκείνους –και κατ’ επέκτασιν όσους από τους σημερινούς ασχολούνται με την αποκρυπτογράφηση των Αρχαίων Ελληνικών Γνώσεων -τους ονομάζουν «Ομάδα Ε». Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά, αλλά τα κύρια είναι τρία :
Πρώτον, τι ήτο το ιερόν άροτρον (=έχετλον);
Δεύτερον, τι ήσαν τα σημεία που παρέδωσε η Αίθρα στον γιό της για να τον καταστήσει ικανό να νικήσει μόνος του τους φοβερούς κακούργους στο δρομολόγιο από το Αργος στην Αθήνα; Ασφαλώς θα πρόκειται για κάποιο φοβερό όπλο που μπορούσε να εξουδετερώνει την δύναμη των ληστών και των θηρίων της εποχής, όπως λ. χ την Κρομυονίαν Συν και τον Ταύρον του Μαραθώνος.
Τρίτον. Τι ήτο το περίφημο νήμα της Αριάδνης που έκανε το Θησέα ικανό να προσανατολίζεται μέσα στο σκότος του Λαβυρίνθου;

Το Ιερόν «Εχετλον» της Μάχης του Μαραθώνα

Στην μάχη των Αθηναίων κατά των Περσών ο στρατός των Αθηναίων και Πλαταιέων δεν υπερέβαινε τις 10-11.000 , ενώ ο Περσικός στρατός κατά τους μετριότερους υπολογισμούς ανήρχετο σε 110.000 . Άλλοι τον αναβιβάζουν σε 300.000 και μερικοί ακόμη και σε 500-600.000 άνδρες. Οι Πέρσες διέθεταν και στόλο από 600 πλοία. Κατά το θρησκευτικό έθος των Ελλήνων , ο πολέμαρχος προσήνεγκε προ πάντων θυσίαν ευλαβή εις τους θεούς του πολέμου, τα δε ιερά απέβησαν αίσια. Ο Μιλτιάδης ωμίλησε στο στράτευμα και τους είπε να εφορμήσουν δρομέως κατά του εχθρού και συγχρόνως αντήχησε ο παιάν. Τότε έπεσε σαν πραγματικός κεραυνός εναντίον των Περσών. Και μέσα στο πεδίον της μάχης φάνηκε η οπτασία του προστάτη της Αθήνας, Θησέα, να μάχεται δίπλα στον Μιλτιάδη, ντυμένος με την χρυσή του πανοπλία που ετύφλωνε τους Πέρσες

Το Ολογράφημα του Επίζήλου Τότε ενεφανίσθη ένας γιγαντιαίος οπλίτης με μακριά γένια που σκέπαζαν σχεδόν την ασπίδα του και μέσα σ’ ένα εκτυφλωτικό νέφος σκορπούσε κι’ αυτός θανατικό στον εχθρό!. Κατά τον Ηρόδοτο ένας οπλίτης ονόματι Επίζηλος του Κουφαγόρου εξ αιτίας της λάμψεως έχασε την όραση του[Ηρόδ. VI, 11] Τότε ακούσθηκε από το βουνό ένας εκκωφαντικός θόρυβος σαν να κυλούν πέτρες και βράχοι, που τα δρασκέλιζε με άνεση ένας αγρότης, που έτρεχε να πολεμήσει εναντίον των Περσών, με το βαρύτατο για τα ανθρώπινα μέτρα εργαλείο του, καλούμενο «έχετλον»(= αλέτρι ). Το ανάστημα και αυτού ήτο γιγάντιο, όπως και των προηγουμένων.! Με το αλέτρι του αυτό ή «έχετλον» άρχισε να σπέρνει το θάνατο στις Περσικές γραμμές. Μετά την μάχη το μυστηριώδες αυτό άτομο εξαφανίσθηκε και κανείς δεν το ξαναείδε. Ητο ο ήρωας που ωνομάσθηκε Εχετλαίος[Παυσαν. 1, 32, 5] , ο οποίος από τότε έγινε προστάτης των Αθηνών.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΘΕΑΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Παππού ποίος ήτο ο Θησεύς;

Κωνσταντίνε ο Θησεύς ήτο Ήρωας και προστάτης των Αθηνών. Ο μεγαλύτερος άθλος του ήτο η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην Αττική, τότε που οι άλλοι άνθρωποι είτε ήσαν ανθρωποφάγοι , είτε ζούσαν στα σπήλαια και στα δάση. Είδες μια ακόμη σκόπιμη παραπλάνηση της ιστορίας ότι η ηλικία της δημοκρατίας είναι 2.500 χρόνια ενώ αυτή είναι χιλιάδες χρόνια πριν.
Η εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Αττική έγινε:
α/ με την συνένωση των 12 πόλεων
β/ την δημιουργία κοινού Πρυτανείου κα
γ/ το σταμάτημα των συγκρούσεων μεταξύ των φυλών.[Δεν θα ήτο υπερβολή να την παρομοιάσουμε ως πρόδρομον της σημερινής Ε.Ε, με την εξής διαφοράν: Ότι η Ε.Ε δεν εφαρμόζει την αρχή της ισομοιρίας διότι είναι η ένωση του πολυεθνικού κεφαλαίου και όχι η ένωση των λαών] Το θείον κήρυγμα του ήτο «Δεύρ ίτε πάντες λεώς επί ισομοιρίαν» Οι φτωχοί προσήλθαν ασμένως στο κάλεσμα του, ενώ οι πλούσιοι αντέδρασαν. Τέλος, κατόρθωσε να πείσει και τους πλουσίους ότι ήτο προς το συμφέρον τους η δημοκρατία. Τότε πρόσφερε στους πολίτες της Αττικής αβασίλευτη και δημοκρατική πολιτεία , αυτός δε παρέμεινε ο φύλαξ των νόμων και στρατηγός της δημοκρατίας.[ Αυτά να τα βλέπουν οι αμαθείς που γράφουν ότι η δημοκρατία στην Αττική εθεσπίσθη επί Σόλωνος. Όμως τα ιστορικά τεκμήρια τους διαψεύδουν. Η δημοκρατία που ίδρυσε πρώτος ο Θησεύς είναι ηλικίας 12.000 έως 8.400 ετών Προ Εποχής. Όπερ σημαίνει ότι οι Έλληνες είχαν δημοκρατία ακόμη και προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, που συνέβη περίπου μεταξύ 9.000 και 10.000 π. Χ. Οι ξένοι λοιπόν οφείλουν το μεγαλύτερο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας στους Έλληνες, δηλαδή το δικαίωμα της δημοκρατίας. Όμως αυτοί μισούν τον ευεργέτην τους και ανταποδίδουν την ευεργεσία με την αγνωμοσύνη και εχθρότητα προς του Έλληνες και την πλαστογράφηση της ιστορίας τους ] Τότε ονόμασε την πόλιν Αθήνας(πληθυντικός), δια το άθροισμα των πολλών πόλεων και κατέστησε και τον Ισθμιακόν Αγώνα. Ο θάνατος του λέγεται ότι επήλθε στην Σκύρο , όπου γκρεμίστηκε εξ αγνοίας, ή τον γκρέμισε ο Λυκομήδης στον γκρεμό, λόγω φθόνου, και έκτοτε κανείς δεν τον ανεζήτησεν. Ύστερον όμως εφάνησαν σημεία προς τιμήν του που συνεκλόνισαν τους Αθηναίους και μάλιστα στην μάχη του Μαραθώνος. Τότε είδον πολλοί το φάσμα του ένοπλου Θησέως έμπροσθεν του Ελληνικού στρατού»


Παππού ποια ήσαν τα «Σημεία» του Θησέως;

Κωνσταντίνε, άθλους στην αρχαιότητα δεν έκανε μόνον ο Ηρακλής, αλλά και άλλοι πολλοί, όπως λ.χ ο Θησεύς. Πρώτος όμως που ενίκησε τον Κρόνο, τους Γίγαντες και ξεκαθάρισε τον κόσμο από τους κακούργους ήτο ο Ζευς. Μακάρι και σήμερον που η χώρα μας –και όχι μόνον- μαστίζεται από το έγκλημα , τις ληστείες , τα ναρκωτικά και τη βία να ερχόταν και πάλι ο Ζευς για να μας λυτρώσει . Ο Θησεύς ήτο υιός του Αιγαίως και της Αίθρας και εγεννήθη κατά τον εξής τρόπο: Ο Πιτθεύς εκήρυξε ότι εγεννήθη εκ του Ποσειδώνος για να μην ντροπιασθεί η Αίθρα. Τον ανέθρεψαν με επιμέλεια με παιδαγωγόν του τον Κοννίδαν, άνθρωπον ενάρετον, που τον εόρταζαν μίαν ημέραν προ των Θησείων. Όταν ο Θησεύς ήτο επταετής σε κάποια επίσκεψη του Ηρακλή προς τον Πιτθέα , ο Ηρακλής αφήκεν την λεοντήν κατά γης, όταν εκάθησαν για δείπνον. Εκεί ήσαν αρκετά παιδιά και όταν είδαν την λεοντήν ετρόμαξαν και ετράπησαν σε φυγή, διότι την εθεώρησαν λέοντα. Όχι όμως και ο Θησεύς. Αυτός αρπάσας πέλεκυν παρά των δούλων, ώρμησε να φονεύσει τον λέοντα. Η Αίθρα έκρυβε τον Θησέα μέχρι που έφθασε δέκα έξη ετών. Όταν έγινε έφηβος ήλθεν στους Δελφούς και αφιέρωσε την θρεπτήριον κόμην του. Αυτό σημαίνει κούρεμα των μαλλιών του. Να σημειωθεί ότι υπήρχαν δύο είδη αφιερώσεως της κόμης. Η μία ήτο η θρεπτήριος και η άλλη δε η πένθιμος. Όμως ο Θησεύς αφιέρωσε μόνον τα μπροστινά του μαλλιά και αυτό το είδος κουρέματος ωνομάσθη Θησηίς. Και το μέρος εκείνο που εκουρεύθη ο Θησεύς στους Δελφούς το ωνόμασαν Θησείον.

Παππού ο ναός του Θησείου νοτίως της Ακροπόλεως έχει σχέση με το Θησέα.
Κωνσταντίνε, έγινε προς τιμήν του Θησέως, ο οποίος ήτο προστάτης των Αθηνών.

Οι Άθλοι του Θησέως Όταν μεγάλωσε ο Θησέας η Αίθρα του έδειξε τα σημεία του πατρός του που ήσαν κρυμμένα κάτω από μια μεγάλη πέτρα. Όταν έλαβε αυτά ο Θησεύς αποφάσισε να έλθει στην Αθήνα διά ξηράς. Η οδός ήτο εξόχως επικίνδυνος και εθεωρείτο αδιάβατος την εποχή εκείνην, λόγω των ληστών και κακούργων, που την ελυμαίνοντο . Ο Πιτθεύς και η Αίθρα τον συμβούλευαν να έλθει δια θαλάσσης. Να σημειωθεί ότι ο Ηρακλής την εποχήν εκείνην ήτο στην Ασίαν, δούλος της Ομφάλης. Όμως ο Θησεύς ήθελεν να μιμηθεί τον Ηρακλήν και ξεκίνησε από την Τροιζήνα να έλθει δια ξηράς στην Αθήνα. Καθ’ οδόν εσκότωσε στα μέρη:
1/ Επιδαυρία τον Κορυνήτην,
2/ Ισθμό τον Σίννιν,
3/ Κορινθία την Κρομυωνίαν Συν,
4/ Μέγαρα τον Σκίρωνα,
5/ Ελευσινίαν τον Κερκύονα και
6/ Στον Κηφισό τον Προκρούστην.
Έτσι εκκαθάρισε την οδόν από τους ληστές. Όταν έφθασε στην Αθήνα αγνώριστος την ογδόη ημέραν του Κρονίου μηνός(Σεπτ/Οκτ) βρήκε την Αθήνα σε αταξία, επειδή την βασιλεία κατετάρασσαν οι Παλλαντίδες και τον οίκο του πατρός του η Μήδεια, την οποία είχε τότε γυναίκα ο Αιγεύς. Μπήκε στο πατρικό του σπίτι χωρίς να αναγνωρισθεί, υποπτευόμενος τα πάντα, διότι η Μήδεια στο μεταξύ είχε πείσει τον Αιγαία να τον φαρμακώσει. Κάθισε στο τραπέζι και έβγαλε το ξίφος να κόψει το κρέας . Τότε ο Αιγεύς ανεγνώρισε το ξίφος και πείσθηκε ότι ήτο γιός του, οπότε πέταξε κατά γης το δηλητήριον, το οποίον εχύθη στον περίβολο του Δελφινίου Απόλλωνος, διότι εκεί ήτο ο οίκος του Αιγαίως. Τότε τον αγκάλιασε και τον έκανε διάδοχο του θρόνου και τον έβγαλε να τον ιδούν οι πολίτες των Αθηνών. Οι Παλλαντίδες τον επιβουλεύοντο προφασιζόμενοι ότι ο Αιγεύς δεν ήτο νόμιμος βασιλιάς, και ότι ήτο θετός υιός του Πανδίωνος. Επαναστατήσαντες οι συνωμότες διηρέθησαν σε δύο μέρη έτοιμοι να πλήξουν τον Αιγαία . Τότε εξήλθεν ο Θησεύς και εφόνευσε τους κρυμμένους συνωμότες, ενώ οι άλλοι διεσκορπίσθησαν πριν φθάσει εκεί ο Θησεύς. Έπειτα δε εφόνευσε, τον λεγόμενον Μαραθώνιον Ταύρον, και τότε τον εφιλοξένησε η Εκάλη.

Παππού μπήκε ο Θησεύς στο Λαβύρινθο και σκότωσε το Μινώταυρο;

Κωνσταντίνε, τώρα μπαίνουμε στο θαυμαστό παλάτι του Μίνωος και μετά θα πάμε και στο Λαβύρινθο και θα τα δεις όλα με τα μάτια σου. Αν προσέξεις διαθέτει εξαιρετική αρχιτεκτονική , ανεξίτηλους χρωματισμούς , προηγμένα υδραυλικά συστήματα , ακόμη δε και λουτρά , την εποχή που οι άλλοι λαοί ζούσαν σε αγρία κατάσταση. Μην ξεχάσεις ποτέ ότι από την Κρήτη ξεκίνησε ο πρώτος Ελληνικός Πολιτισμός και η Κρήτη υπήρξε η πρώτη πανίσχυρη αυτοκρατορία , της οποίας τα πλοία έπλεαν σε όλες τις θάλασσες και τους ωκεανούς.
Μετ’ ολίγον ήλθαν και οι πρέσβεις του Μίνωος και ζητούσαν τον τρίτον δασμόν, δηλαδή τους νέους που θα έτρωγε ο Μινώταυρος. Η επιλογή θα γινόταν με κλήρο , θεσμό που ίσχυε παντού στην Ελλάδα για λόγους δημοκρατίας και δικαιοσύνης. Ταύτα δε ακούσας ο Θησεύς συγκινήθηκε και παρουσιάσθηκε στο Πρυτανείον προσφερθείς ο ίδιος ακλήρωτος να μεταβεί στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρον και να ελευθερώσει δια παντός την Αθήνα από τον φόρον του αίματος. Τότε ο Αιγεύς έδωσε στον κυβερνήτη του πλοίου λευκά και πορφυρά ιστία να βάλει όταν θα έλθει, λευκά μεν αν νικήσει ο Θησέας και πορφυρά αν φονευθεί από τον Μινώταυρον. Ο Σκίρων εκ της Σαλαμίνος έδωσε σ’ αυτόν κυβερνήτην τον Ναυσίθοον και πρωρέα τον Φαίακα, έμπειροι και οι δύο της ναυτικής τέχνης. Ο Θησεύς αφού έλαβε τους παίδας από το Πρυτανείον ήλθεν πρώτον στο Δελφίνιον και αφιέρωσε στον Απόλλωνα την ικετηρίαν , δηλαδή κλάδον από την Ιεράν Ελαίαν, με λευκόν μαλλίον εστεμμένος. Έπειτα προσευχηθείς εσάλπαρε την έκτη του Μουνυχιώνος(Απρ/Μάιος) στην Κρήτην. Μερικοί λέγουν ότι η Αριάδνη, η κόρη του Μίνωος, τον αγάπησε και του έδωσε άτρακτον διδάξασα τον τρόπον πώς να εξέλθει δια του νήματος εκ του Λαβυρίνθου όταν θα σκοτώσει τον Μινώταυρον . Ο Θησεύς πολέμησε και εναντίον των Κεντ-αύρων στην Κενταυρομαχία. Οι Κέντ-αυροι ήσαν άγριοι, θηριώδεις με τερατώδη και παράδοξη δύναμη ώστε έρριπταν δένδρα, λίθους τεράστιους, σκοπέλους κ. α Η τεράστια δύναμη τους τους έκανε γένος απροσμάχητον και κινδυνωδέστατον. [Τι ήτο όμως η άτρακτος και το νήμα της Αριάδνης; Μήπως ήτο κάποιο όργανο για να μπορέσει να βγει από τον λαβύρινθο; Μήπως ήτο κάποιο μέσον επικοινωνίας με τους συντρόφους του , ή κάποιο μέσον συλλογής πληροφοριών; Προς το παρόν δεν είμαστε εις θέσιν να καθορίσουμε το είδος της τεχνολογίας της ατράκτου της Αριάδνης. Μια άτρακτος όμως μπορεί να είναι και ένα πηνίον παραγωγής ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, μια γεννήτρια, ή και μια συσκευή παραγωγής ακτίνων λέιζερ. Τούτο λύνει αρκετά ανεξήγητα πράγματα. Διότι με τις ακτίνες λέιζερ θα μπορούσε αφ’ ενός να σκοτώσει τον Μινώταυρον και αφ’ ετέρου
να τρυπήσει τα πλοία των Κρητών για να μην τον καταδιώξουν. Τι ήσαν οι Κένταυροι που είχαν τόση δύναμη; Κι’ αυτό το ερώτημα προς το παρόν θα μείνει αναπάντητο. Μήπως ήτο κάποια μηχανή που μπορούσε να σηκώνει με την μέθοδο της αντιβαρύτητος ογκώδη αντικείμενα; ]

Παππού πως τρύπησε τα πλοία των Κρητών τα οποία ασφαλώς θα ήσαν επανδρωμένα και προστατευμένα;;

Κωνσταντίνε, ο Θησεύς με ένα και μοναδικό πλοίο με έξη νέους και έξη νέες συν τον πλοίαρχο και τον Πρωρέα ήτο εις θέσιν να καταστρέψει ολόκληρο τον πανίσχυρο στόλο του Μίνωα. Δύσκολον έως αδύνατον , εκτός κι’ αν διέθετε κάποιο αόρατο όπλο υψηλής τεχνολογίας, όπως λ. χ ακτίνες λέιζερ ή κάτι άλλο . Η συμμαχία του στόλου με τον Μινώταυρο και οι τιμές που έκανε στον Θησέα ο Μίνωας δείχνει ότι ο βασιλεύς ήτο όμηρος κάποιων ξένων δυνάμεων που εβίαζαν το βασίλειο του. Τούτο γίνεται αντιληπτόν διότι ο Μίνωας εχάρη για τον οαπέπεμψε τον Θησέα εντίμως. Όταν εξήλθε νικητής ετρύπησε τα πλοία των Κρητών και λαβών την Αριάδνη και τους παίδες των Αθηνών μετ’ αυτού απέπλευσε για την Αθήνα. [ Τι ήτο όμως ο Μινώ τ-αυρος ; Από την Ελληνική Αρχαιολογίαν (ΩΓΥΓΙΑ τ. Δ’, σελ. 382, Αθ. Σταγειρίτης ) πληροφορούμεθα ότι: « επειδή έλεγεν , ότι οι θεοί έδωκαν αυτώ την βασιλείαν, εζήτησαν σημείον εις πίστωσιν τούτου . Όθεν προσευχήθη , και έπεμψεν ο Ζευς τον ρηθέντα ταύρον εκ της θαλάσσης» Τι σημείον είναι αυτό που ζήτησαν οι θεοί ; Και τι ήτο στην πραγματικότητα ο ταύρος που του έστειλεν ο Ζευς εκ της θαλάσσης, ο οποίος ας σημειωθεί, έτρωγε νέους ως θυσία και εμοίχευε την Πασιφάην την σύζυγο του Μίνωα;
Οργόνη: Η Κοσμική Ενέργεια

Παππού έχω ακούσει για την Οργόνη ότι έχει παράξενες ιδιότητες όπως η αύρα . Το ξέρεις το θέμα να μου το αναπτύξεις ;
Κωνσταντίνε, ο Βίλχεμ Ράιχ ο οποίος ανακάλυψε την βιοενέργεια είχε πει ότι ακόμα και αν η ενέργεια της ζωής , ήταν γνωστή για χιλιάδες χρόνια , κατάφερε να την κάνει συγκεκριμένα χρησιμοποιήσιμη , και ότι η εποχή των εφαρμογών της μόλις έχει αρχίσει . (πόσο δίκιο είχε ...)
‘Η ανακάλυψη της οργόνης είναι ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα στην ιστορία του ανθρώπου’, όπως γράφει ένα γράμμα προς την Αμερικανική Ιατρική Εταιρία , υπογεγραμμένο από 17 γιατρούς το 1949 .
Η ανακάλυψη της οργονοενέργειας και οι ιατρικές της εφαρμογές μέσω του συσσωρευτή οργονοενέργειας , του οργονοβόλου , των βιόντων γης , και του νερού οργόνης έχουν ανοίξει μια πληθώρα νέων και , όπως φαίνεται , εκπληκτικά καλών προοπτικών’ (. Από το βιβλίο ‘Η βιοπάθεια του καρκίνου (ανακάλυψη της οργόνης , τόμος 2)’ , Βίλχεμ Ράιχ , γιατρός 1948 )
Υπάρχουν όμως κι’ αυτοί που την αμφισβητούν ‘...η οργονοενέργεια δεν υπάρχει’ – Δικαστής Τζον Ντ. Κλίφορντ , από μια απόφαση δικαστηρίου των Η.Π.Α. το 1954 με βάση την οποία όλα τα βιβλία και ερευνητικά περιοδικά του Δρ. Ράιχ απαγορεύθηκαν , και διατάχθηκε , να καούν σε κλιβάνους , ενώ ο Ράιχ κλείσθηκε σε ομοσπονδιακή φυλακή , όπου πέθανε .

Παππού γιατί αυτή η συμπεριφορά σε ένα τόσο φωτεινό και ακούραστο μυαλό για να δώσει στην ανθρωπότητα κάτι το νέο και πολύ χρήσιμο ; Να δώσει το ανεξάντλητο πυρ του Προμηθέα.
Κωνσταντίνε , υποψιάζομαι ότι εθίγοντο τα μεγάλα τράστ της ενέργειας και αυτά δεν σηκώνουν να τους θίξεις τα συμφέροντα.

Η οργονοενέργεια είναι η κοσμική ζωική ενέργεια , η θεμελιώδης δημιουργική δύναμη γνωστή από μακρού σε ανθρώπους που είναι σ` επαφή με τη φύση , και για την οποία έχουν γίνει υποθέσεις από τους φυσικούς επιστήμονες , αλλά πλέον έχει μετρηθεί αντικειμενικά και έχει αποδειχθεί η ύπαρξη της . Η οργόνη ανακαλύφθηκε από το Δρ. Βίλχεμ Ράιχ , ο οποίος προσδιόρισε πολλές από τις βασικές της ιδιότητες . Για παράδειγμα η οργονοενέργεια φορτίζει κάθε ζωντανή και μη ζωντανή ύλη και ακτινοβολείται από αυτές . Επίσης , μπορεί εύκολα να διαπεράσει όλες τις μορφές ύλης αν και με διαφορετική ταχύτητα .Όλα τα υλικά επηρεάζουν την οργονοενέργεια, ελκύοντας και απορροφώντας την ή απωθώντας και αντανακλώντας την . Την οργόνη μπορούμε να τη δούμε , να τη φωτογραφήσουμε , να την αισθανθούμε και να τη μετρήσουμε . Είναι μια πραγματική , φυσική ενέργεια , και όχι μόνο κάποια μεταφορική , υποθετική δύναμη .
Η οργόνη υπάρχει επίσης σε μια ελεύθερη μορφή στην ατμόσφαιρα , και στο κενό του διαστήματος . Είναι διεγέρσιμη , συμπιέσιμη , διαστελλόμενη και συστελλόμενη και ικανή να έχει αυθόρμητο παλμό . Το φορτίο οργόνης μέσα σ` ένα δεδομένο περιβάλλον , ή μέσα σε μια δεδομένη ύλη , θα μεταβάλλεται με το χρόνο , συνήθως μ` ένα περιοδικό τρόπο . Η οργόνη έλκεται πολύ δυνατά προς τα ζωντανά όντα , το νερό και τον εαυτό της . Η οργονοενέργεια μπορεί να διατρέξει ή να ρεύσει κανονικά από μια τοποθεσία σε μια άλλη στην ατμόσφαιρα , αλλά γενικά διατηρεί μια ροή από δυσμάς προς ανατολάς , κινούμενη μεν , αλλά λίγο πιο γρήγορα από την περιστροφή της γης. Είναι ένα μέσο που υπάρχει παντού , ένας κοσμικός ωκεανός δυναμικής , κινούμενης ενέργειας , η οποία ενώνει όλο το υλικό σύμπαν . Όλα τα ζωντανά όντα , τα καιρικά συστήματα και οι πλανήτες , επηρεάζονται από τους παλμούς και τις κινήσεις της .
Η οργόνη σχετίζεται με άλλες μορφές ενέργειας αλλά είναι τελείως διαφορετική απ` αυτές .Μπορεί , για παράδειγμα να προσδώσει μαγνητικό φορτίο σε σιδερένιους μαγνητικούς αγωγούς , αλλά δεν είναι η ίδια μαγνητική . Μπορεί να προσδώσει ηλεκτροστατικό φορτίο σε μονωτές , αλλά δεν είναι πλήρως ηλεκτροστατική στη φύση της .Αντιδρά με μεγάλη διαταραχή στην παρουσία ραδιενεργών υλικών , ή στον τραχύ ηλεκτρομαγνητισμό (H.A.A.R.P) με μεγάλη ομοιότητα προς το ερεθισμένο πρωτόπλασμα . Μπορεί να καταγραφεί σε ειδικά διασκευασμένους μετρητές Γκάιγκερ .Η οργόνη επίσης είναι το μέσο δια του οποίου μεταδίδονται ηλεκτρομαγνητικές διαταραχές , με μεγάλη ομοιότητα προς την παλαιότερη έννοια του αιθέρα , αν και η ίδια δεν είναι ηλεκτρομαγνητική στη φύση της . Ρεύματα οργονοενέργειας μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης επηρεάζουν αλλαγές στους τρόπους κυκλοφορίας του αέρα . Δράσεις της ατμοσφαιρικής οργόνης αποτελούν την βάση της συγκέντρωσης δυναμικών καταιγίδας , και επιδρούν στη θερμοκρασία , πίεση και υγρασία του αέρα .Λειτουργίες της κοσμικής οργονοενέργειας επίσης φαίνεται ότι συμβαίνουν στο διάστημα , επηρεάζοντας ηλιακά φαινόμενα και της βαρύτητας .Παρόλα αυτά , η ελεύθερη από μάζα οργονοενέργεια δεν είναι κανένας απ` αυτούς τους φυσικομηχανικούς παράγοντες , ή ακόμα και το άθροισμα τους . Οι ιδιότητες της προέρχονται περισσότερο από την ίδια τη ζωή , με μεγάλη ομοιότητα προς την παλιά έννοια μιας ζωτικής δύναμης – élan vital . Σε αντίθεση με αυτές τις παλαιές έννοιες , εν τούτοις η οργόνη έχει βρεθεί ότι υπάρχει σε μια μορφή χωρίς μάζα , στην ατμόσφαιρα και στο διάστημα . Είναι πρωταρχική αρχέγονη κοσμική ζωική ενέργεια , ενώ όλες οι άλλες μορφές ενέργειας είναι δευτερεύουσες στη φύση τους .
Στον κόσμο των ζωντανών όντων , οι λειτουργίες της οργονοενέργειας αποτελούν τη βάση κύριων διαδικασιών της ζωής . Παλμοί , ροή και φορτίο της βιολογικής οργόνης καθορίζουν τις κινήσεις , τις δράσεις και συμπεριφορά του πρωτοπλάσματος και των ιστών , όπως επίσης και την ισχύ των «βιοηλεκτρικών» φαινομένων .Η συγκίνηση είναι η άμπωτις και η παλίρροια , η φόρτιση και η εκφόρτιση της οργόνης μέσα στην μεμβράνη ενός οργανισμού , ακριβώς όπως ο καιρός είναι η άμπωτις και η παλίρροια , η φόρτιση και η εκφόρτιση της οργόνης στην ατμόσφαιρα . Και οι δύο , ο οργανισμός και ο καιρός αντιδρούν στον επικρατούντα χαρακτήρα και την κατάσταση της ενέργειας της ζωής . Οι λειτουργίες της οργονοενέργειας εμφανίζονται σε ολόκληρη τη δημιουργία , στα μικρόβια , τα ζώα , σε σύννεφα καταιγίδων , σε τυφώνες και γαλαξίες . Η οργονοενέργεια δεν φορτίζει μόνο και ζωογονεί τον υλικό κόσμο , είμαστε βυθισμένοι σε μια θάλασσα απ` αυτήν , με τον ίδιο τρόπο που ένα ψάρι είναι βυθισμένο στο νερό . Πολύ περισσότερο , είναι το μέσο που μεταβιβάζει συγκίνηση και αντίληψη , δια μέσου των οποίων συνδεόμαστε με το Σύμπαν , και γινόμαστε ένα με όλα τα έμβια όντα .(βιβλίο ‘Εγχειρίδιο συσσωρευτή οργόνης’ του Τζειμς Ντεμέο , Ph.D)
Παππού ώστε υπάρχει κάτι αόρατο που συνδέει τα πάντα στο Σύμπαν ; Έχω ακούσει ότι ο κάθε άνθρωπος διαθέτει τη δική του Αύρα. Τι είναι αυτή ;. Ξέρεις να μου το εξηγήσεις ;
Κωνσταντίνε , ναι είμαστε όλοι κόκκοι του σύμπαντος ενωμένοι με την αόρατη ενέργεια. η λέξη αύρα σημαίνει ατμόσφαιρα του πολύχρωμου φωτός, αποκαλούμενη "aureola". Η ανθρώπινη αύρα είναι ένα πολυστρωματικό πεδίο ενέργειας που παράγεται πρώτιστα από τα , σώμα / πνεύμα. Η αντιληπτή επίδραση φωτοστεφάνου γύρω από το ύψος πίεσης καλείται "numbus". Η αύρα απεικονίζει τις διαθέσεις, την προσωπικότητα, τα γνωρίσματα, τις συγκινήσεις, τη γενική ευημερία, τις πνευματικές δυνατότητες και την εξέλιξη.. γίνεται επάνω της απεικόνισης διάφορων στρωμάτων ή σωμάτων και σχετικά με τα διαφορετικά chakra και τις πτυχές της πνευματικής και υλικής ζωής και φύσης μας. Η αύρα μπορεί να "λαμπρύνει" ορατά και να αλλάξει όταν παραδείγματος χάριν εξετάζουμε ή τραβάμε με κάποιο τρόπο τα στοιχεία συμπεριφοράς του πνεύματός μας όπως στην πνευματική θεραπεία ή την περισυλλογή ή σε άλλες δραστηριότητες, καθώς επίσης και στα κανονικά καθημερινά γεγονότα της ζωής μας. Μετά από αυτή την παρέκβαση γυρίζουμε στο Θησέα. Μήπως ο ΜΙΝΩ Τ-ΑΥΡΟΣ σημαίνει τα ασθενή ενεργειακά πεδία ή την λεγομένη «Αύραν» και την χρησιμοποίηση ταύτης για κάποιους σκοπούς;
Η Αύρα περιβάλλει και περικλείει το σώμα κάθε ζωντανό οργανισμό. Αυτή έχει την προέλευση της από την οργοενέργεια. Είναι ένα είδος πολύχρωμου φωτοστέφανου, που αντικατοπτρίζει τη διάθεση, την κατάσταση και γενικότερα την ποιότητα της ζωής αλλά και την "εξέλιξη" του οργανισμού. Οι μύστες ανακάλυψαν ότι οι φωτεινές αυτές λάμψεις προέρχονταν από κάποια συγκεκριμένα σημεία νεύρων, τα οποία δεν ήταν εδώ και αιώνες διόλου άγνωστα στους βελονιστές. Η περίφημη αρχαία κινέζικη ιατρική χρησιμοποιεί βελόνες προκειμένου να επανα-ισορροπήσει τις ενέργειες μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Είναι πολύ πιθανό, οι πρώτοι Κινέζοι βελονιστές να ανακάλυψαν αυτά τα νευρικά κέντρα και τους στρατηγικούς κόμβους τους παρατηρώντας την αύρα του ανθρώπου... Οι εκπομπές φωτός που συνθέτουν την αύρα και που βγαίνουν από κάθε ζωντανό οργανισμό, συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμα κι όταν το σώμα που τις παρήγαγε φεύγει από τη συγκεκριμένη περιοχή. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι δείχνουν να "νιώθουν" τις δονήσεις ενέργειας που προέρχονται από αυτές τις εκπομπές. Στα ζώα, το χάρισμα αυτό είναι πολύ διαδεδομένο.
Τα ζώα πιάνουν σχεδόν όλες τις ακτινοβολίες που προέρχονται από τον άνθρωπο, χαρά, συγκίνηση, θλίψη, φόβο. Είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους τα κατοικίδια, ειδικότερα ο σκύλος και η γάτα, βρίσκονται συναισθηματικά τόσο κοντά στα αφεντικά τους. Λέγεται ότι τα παιδιά επίσης, ακόμα άφθαρτα και αυθόρμητα, είναι σπουδαίοι δέκτες τέτοιων φαινομένων, γιατί το πνεύμα τους είναι ελεύθερο και ακόμα αντιδογματικό. Η φυσική μας υπόσταση λοιπόν πρέπει να βρίσκεται σε ισορροπία με την πνευματική.
πΠως κατεστράφη ο Μινωικός Πολιτισμός;

Παππού έχω διαβάσει ότι ο Μινωικός Πολιτισμός κατεστράφη από το ηφαίστειο της Θήρας. Είναι σωστό αυτό;
Κωνσταντίνε έχει πλέον γίνει αποδεκτόν από τους επιστήμονες ότι ο Μινωικός Πολιτισμός κατεστράφη από το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα ή κυματοσυρμός (τσουνάμι) που σάρωσε μέσα σε λίγα λεπτά τις βόρειες ακτές της μεγαλονήσου. Οι σεισμολόγοι , ιστορικοί και γεωλόγοι πιστεύουν ακράδαντα ήτο η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης κατέστρεψε τον Μινωικό πολιτισμό . Όλα δείχνουν ότι η καταστροφή οφείλεται στην μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Τούτο κατέστρεψε την βόρεια ακτή της Κρήτης, όπου ήτο η Κνωσσός και το παλάτι του Μίνωα . Την ολοκληρωτική καταστροφή ήλθε να συμπληρώσει η τέφρα που εκάλυψε τα πάντα σαν νεκρικό σάβανο. Και ο ρόλος του Θησέως ποιος ήτο σ’ αυτήν την ιστορία; Πιθανόν λοιπόν ο Θησεύς να μετέβη στην Κρήτη προς βοήθεια του Μίνωος και να επεκράτησε η άποψη ότι αυτός με την βοήθεια του νήματος της Αριάδνης εφόνευσε τον Μινώταυρον. Και φυσικά σε μια χαώδη κατάσταση όπως αυτή που επεκράτησε ολίγον μετά την καταστροφή θα χρειάσθηκε την βοήθεια και τις πληροφορίες της πριγκίπισσας Αριάδνης, για να φέρει εις αίσιον πέρας το έργον του. Έτσι εξηγείται:
α/ Ο έρωτας προς αυτόν της Αριάδνης.
β/ Ότι ο Μίνως τον κατευόδωσε με τιμές ,
γ/ Ότι ο Μινώταυρος εμοίχευε την σύζυγο του Μίνωος Πασιφάη(δηλαδή την Ειρήνη του βασιλείου του)
δ/ Η δύσκολη αποστολή που ανελάμβανε εθελοντικά ο Θησεύς να απαλλάξει την Κρήτη από το θηρίο κ.ο.κ .
Και να σημειωθεί ότι η Πασιφάη τελικά εφαρμάκωσεν τον Μίνωα διότι έκανε παιδιά και με άλλες γυναίκες(προφανώς επακολούθησε αταξία), αλλά τελικά τον εθεράπευσεν η Πρόκρις(Πρώτη κρίση ή Πρωτο-Κρής). Όλα ταύτα κάποιο σοβαρό γεγονός σημαίνουν . Κάποιο σοβαρός και πιεστικός παράγων ήτο ο Μινώταυρος που του είχε στείλει ο Ζευς για να τον ελέγχει, ή συνέβη και τότε αυτά που συμβαίνουν στην εποχή μας . Δηλαδή τα δημιουργήματα του ανθρώπου να γίνουν οι δυνάστες του; Μήπως ο Μινώταυρος ήτο ένα σούπερ κομπιούτερ, ή κάποια θανατηφόρος ακτινοβολία;

Κωνσταντίνε, είναι πανάρχαια η ιστορία μας και μην πιστεύεις όσους λένε ότι η Αιγυπτιακή, Βαβυλωνιακή ή η Κινεζική ιστορία είναι αρχαιότερη της Ελληνικής. Αυτό το είπε και ο ιερέας της Σάιν στον Σόλωνα. Απλώς λόγω των γεωλογικών καταστροφών που συνέβησαν σ’ αυτή τη χώρα κατεστράφησαν τα πάντα. Το γεγονός ότι έχουμε την αρχαιότερη ιστορία και προϊστορία πηγάζει από την Ελληνική Αρχαιολογία, που είναι βιωμένη πανάρχαια ιστορία χωρίς ημερομηνίες
Την εποχή που έζησε περίπου ο Θησεύς συνέβη και ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνος. Σύμφωνα με τον Νόννο άσμα , s, στ 229-230 «Ο Ζευς κατέκλυσε όλη τη γη όταν ο Ήλιος έλαμπε στα νώτα του Λέοντος(…) και η Αφροδίτη κατείχε το εαρινό σημείο στον άνευ χειμώνα Ταύρον» Κατά τους αστρονόμους αυτά σημειώνονται από το 10.950-8.800 π. Χ ]
Κωνσταντίνε τούτο φανερώνει πόσο βαθειά στο χρόνο είναι η ιστορία μας.Το τέλος της ιστορίας του Θησέως είναι γνωστόν . Ο καπετάνιος παρέλειψε να υψώσει τα λευκά ιστία και μπήκε στο Φάληρο με τα μελανά. Ένεκα τούτου ο Αιγεύς καταληφθείς εκ λύπης έπεσε εκ βράχου στην θάλασσα και επνίγη .[ΩΓΥΓΙΑ, τ. Δ’ σελ.241-]


Παππού ποιοι ήσαν οι Εκατόγχειρες, οι Τιτάνες , οι Γίγαντες και οι Σειρήνες;
Κωνσταντίνε , αυτά ήσαν φανταστικά τέρατα με τεράστια δύναμη που αλληγορούσαν διάφορα φαινόμενα. Λ. χ ο Εγκέλαδος αλληγορούσε το σεισμό:
Εκατόγχειρες: Βρυάρεω, Γύγης, Κόττος από τόν Ουρανό καί τήν Γή. Καθέ εκατόγχειρας είχε 100 χέρια
Κύκλωπες: Άργης, Στερόπης, Βρόντης από τήν Γή. Ο Ουρανός τούς πέταξε στόν Τάρταρο, τόπο σκοτεινό στόν Άδη.
Τιτάνες: Ωκεανός, Κοίος, Υπερίων, Κρείος, Ιαπετός, Κρόνος καί Τηθύς, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη, Διώνη, Θεία. Γεννήθηκαν απ' τόν Ουρανό καί τήν Γή.
Γίγαντες: Πορφυρίων, Αλκυονεύς, Εφιάλτης, Εύρυτος, Κλυτίος, Μίμαντας, Εγκέλαδος (νικήθηκε κατά την Γιγαντομαχία απότην Αθηνά που τον καταπλάκωσε με την Σικελία), Πάλλας, Ιππόλυτος, Γρατίωνας, Άγριος καί Θόως κλπ Λένε ότι ήσαν 100
Σειρήνες: Σκύλα, Χάρυβδις από τόν Αχελώο καί τήν Μελπομένη ή τήν Στερόπη

Οι Έρευνες για το σχέδιο «VRILL»(Αύρα)

Παππού έχω ακούσει για την ΑΎΡΑ ή VRILL των Γερμανών. Ξέρεις να μου τα εξηγήσεις εσύ που έζησες στον Β! Π.Π και είσαι και στρατηγός;

Κωνσταντίνε , οι Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της ανθρώπινης αύρας, όπως γνώριζαν και τα χρώματα της Ίριδος και το Ουράνιο Τόξο.[Αξίζει να αναφέρουμε τον μύθο της Αύρας του Φειδώλα, η οποία παρότι έρριξε τον αναβάτην της ήλθε πρώτη στους ιππικούς αγώνες] Μια άλλη ερμηνεία του φαινομένου μας λέγει ότι η Αύρα τρέχει μπροστά από τον άνθρωπο και συχνά προδίδει τον καλό ή κακό του χαρακτήρα. Πρόκειται για το ψυχοτρονικό πεδίο του κάθε ανθρώπου, αυτό που λέει ο λαός , ο καλός ή κακός ίσκιος. Οι θρησκείες αναπαράστησαν την ενέργεια της αύρας ως φωτοστέφανο γύρω από την κεφαλή του θεού και των αγίων. Προφανώς η Αύρα αποτελείται από το ασθενές ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που εκπέμπει το ανθρώπινο σώμα και η ανθρώπινη ψυχή, εν είδη ουρανίου τόξου. Αξία προσοχής είναι και η τελευταία ανακάλυψη της ιατρικής , σύμφωνα με την οποίαν τέσσερις βραβευμένοι με βραβείο Νόμπελ επιστήμονες ανακάλυψαν «ότι η λειτουργία του DNA δεν εξαρτάται από τις πρωτεΐνες του κυττάρου , αλλά από την ηλεκτρομαγνητική του ενέργεια»]
Οι Γερμανοί –και όχι μόνον- προσπάθησαν να ερευνήσουν το φαινόμενο της Αύρας, την οποίαν ονόμασαν ‘VRILL’(=αύρα) . Μετά το τέλος του Β! Παγκοσμίου Πολέμου οι Βρετανοί ανακάλυψαν πολλά εργαστήρια κατασκευής «ιπταμένων οχημάτων » των Γερμανών και συνελήφθησαν –ουσιαστικά απήχθησαν –οι κορυφαίοι Γερμανοί επιστήμονες όπως λ. χ ο Βέρνερ Φον Μπράουν και ο Κούρτ Νταίβις, οι οποίοι εγκατεστάθησαν μυστηριωδώς στις ΗΠΑ πριν από την λήξη του πολέμου. Ο Αμερικανός ερευνητής Γουίλιαμ Χάμπινσον τονίζει πως « η Ομάδα VRILL έχει αναπτυχθεί τεχνολογικά σε τέτοιο βαθμό, ώστε κατορθώνει να ελέγχει χιλιάδες ανθρώπους με καίριες θέσεις σε όλο τον πλανήτη. Ήδη άλλωστε από την δεκαετία του 30’ τα μέλη της ομάδας VRILL ισχυρίζονταν ότι είχαν αναπτύξει τόσο πολύ την τεχνολογία τους , που θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτή του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού» [ΕΛΛΑΝΙΟΝ τ. 27, Δεκ/Φεβρ 2005] Όμως αυτά με πάσαν επιφύλαξιν

Υπάρχει Ομάδα «Ε»;

Παππού έχω ακούσει ανθρώπους να μιλούν περί Ομαίδος «Ε» θαρρείς και είναι αυτή κάποια συνωμοτική ομάδα που αποβλέπει στην ανατροπή του κόσμου. Υπάρχει Ομάδα «Ε»;

Κωνσταντίνε , είναι ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει συχνά τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη. Και βεβαίως υπάρχει, και μην πάει ο νους σου σε καταχθόνιες και συνωμοτικές οργανώσεις και σε σατανικές στοές τύπου Μασονίας και Σιωνισμού. Είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες και Φιλέλληνες, οι ευπατρίδες , οι συνειδητοποιημένοι πολίτες και δημοκράτες, που βλέπουμε την παρακμή αυτού του κόσμου και θέλουμε να φέρουμε μια πνευματική επανάσταση και μεταβολή για την σωτηρία του. Ομάδα «Ε» είμαστε όλοι εμείς που θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψεως και να διαδώσουμε τις Ελληνικές Αξίες, την Ελληνική Σκέψη και το Ελληνικό Πνεύμα στον παραπαίοντα κόσμο μας, όχι σαν επιστροφή στο παρελθόν , διότι άπαξ αυτό διαβαίνει τον ποταμό του χρόνου, αλλά σαν ένα νέο ξεκίνημα με τις αξίες εκείνων . Ισως έτσι θα προχωρήσουμε ειρηνικά προς τον 21ον αιώνα και την 3η χιλιετία της Γνώσεως , του Πολιτισμού , και της Ειρήνης. Είμαστε όλοι εμείς οι απανταχού Έλληνες που ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση του Ελληνισμού. Γιατί θα ήτο πραγματική τραγωδία να χαθεί η αρχαιότερη γλώσσα και φυλή του κόσμου και ο θεματοφύλακας του πρώτου πραγματικού πολιτισμού που έβγαλε τον κόσμο από την πρωτόγονη αταξία και βαρβαρότητα και την οδήγησε στο πνευματικό φως. Τέλος είναι όλοι οι άνθρωποι πάνω στη Γη που διψούν για περισσότερη Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Μέτρον, σεβασμό στο περιβάλλον, στον άνθρωπο , στον πολιτισμό , στην διαφορετικότητα. Ένα κόσμο που θα ισχύει πάλι το «Πάντων μέτρον άνθρωπος»]

(Ομήρου Ιλιάς 50-55) Στην αρχή σημάδευε τα μουλάρια και τα σκυλιά αλλ’ ύστερα όμως άρχισε να ρίχνη βέλη φαρμακερά στους ανθρώπους και αδιάκοπα ανυψώνοντο πυκνές φλόγες απο νεκρούς Επί εννέα ολόκληρες ημέρες πέφτανε πυκνά τα βέλη του θεού ανάμεσα στο στράτευμα , την δε δεκάτην ο Αχιλλεύς εκάλεσε τον λαό στη συνέλευσι κατ’ έμπνευση της κρουσταλλόμορφης θεάς Ήρας η οποία δεν βαστούσε να βλέπει τους Αχαιούς. Έτσι να θερίζωνται. Αφού λοιπόν συγκεντρώθησαν όλοι και κατέλαβε καθένας την θέσι του, εσηκώθηκε εις το μέσον ο ταχύπους Αχιλλεύς και είπεν αποτεινόμενος στον Αγαμέμνονα.

Σχολίαση:

Παππού τι είδους βέλη είχε ο Απόλλων; Γιατί όλα αυτά μοιάζουν με τους σημερινούς πυραύλους.

Κωνσταντίνε, όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας, τα βέλη του
Απόλλωνα εκτός από τρομακτικά ήσαν και φαρμακερά, που μπορούμε
να υποθέσουμε ότι ήσαν φορείς μικροβιολογικού πολέμου δηλαδή,
τοξινών και μικροβίων . Και τα μεν βέλη εναντίον των κτηνών ήσαν
τρομακτικά, ενώ τα άλλα εναντίον των ανθρώπων φαρμακερά. Δηλαδή
ότι ο Απόλλων έκανε Βιολογικό Πόλεμο στους Έλληνες. Έχουμε επίσης
άλλη μία χρήσιμη πληροφορία από το πεδίο της μάχης: Μας
πληροφορεί ότι σηκώνονταν πυκνές φλόγες από νεκρούς. Με τα γνωστά
σήμερον οπλικά συστήματα τούτο μπορεί να συμβεί μόνον είτε με την
χρήση βομβών ναπάλμ και λευκού φωσφόρου, είτε με πυρηνικά όπλα
είτε με όπλα ακτίνων λέιζερ. Ο βομβαρδισμός αυτός μας φέρνει στη
μνήμη α/ Τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και Ναγκασάκι με ατομικές
βόμβες που έκαψε και εξαέρωσε τους ανθρώπους, ενώ άλλων το ίχνος
κόλλησε σαν την χαλκομανία στον τοίχο. β/ Τους Αμερικανικούς
βομβαρδισμούς στην Βαγδάτη και στο Βελιγράδι, που αποσκοπούσαν
στο «μαλάκωμα» των στόχων και στην κάμψη του ηθικού των
αμυνομένων .
2/ Στα δημοκρατικά καθεστώτα των Ελληνικών πόλεων-κρατών(πλην Σπάρτης) οι στρατιώτες εθεωρούντο οπλισμένοι πολίτες και οι πολίτες εν εφεδρεία στρατιώτες. Στην Σπάρτη όλοι οι άρρενες ήσαν στρατιώτες. Αυτή ήτο η διαφορά της δημοκρατικής Αθήνας εν σχέσει με την ολιγαρχική και στρατοκρατική Σπάρτη.
Οι Έλληνες δεν εφήρμοζαν τους δημοκρατικούς θεσμούς μόνον στην Πολιτεία και μόνον εν ειρήνη , αλλά και στο στράτευμα , ακόμη και εν εκστρατεία , αλλά και σε κάθε κοινωνική ή άλλη εκδήλωση. Κι’ αυτό φαίνεται από την απόφαση του Αχιλλέως να συγκαλέσει συνέλευση του λαού. Οι Έλληνες επειδή εμφορούντο από δημοκρατική αντίληψη, ποτέ δεν υπήρξαν στρατοκράτες και επομένως οι αρχηγοί τους δεν μπορούσαν να διοικήσουν στρατοκρατικά. Για κάθε δύσκολη απόφαση καλούσαν συνέλευση του στρατεύματος και αποφάσιζαν με καθολική ψηφοφορία . Επίσης πληροφορούμεθα ότι ο καθένας κατέλαβε την θέση του, γεγονός που φανερώνει ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί είχαν συνείδηση της ιεραρχίας και δεν ξέφευγαν από τα όρια της ενσυνειδήτου πειθαρχίας και ευπρεπείας . Η δημοκρατία έχει νόμους που πρέπει να λειτουργούν για να είναι σεβαστή από όλους τους πολίτες. Όταν παραβιάζονται οι νόμοι στην δημοκρατία, τότε επέρχεται αναρχία και οχλοκρατία, η οποία καταλήγει, είτε στην ολιγαρχία , είτε στην βασιλεία. Η δύναμη των πολιτών ήτο ανέκαθεν η δύναμη της δημοκρατίας, αλλά και ο πολλαπλασιαστής της δυνάμεως και του ηθικού του δημοκρατικού στρατού . Εκεί έγκειται η υπεροχή του δημοκρατικού πολιτεύματος έναντι του ολιγαρχικού ή της μοναρχίας.


Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΣΕ ΠΕΤΡΙΝΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Σάββατο, 24 Ιούλιος 2010 10:00

Η είδηση κυκλοφόρησε το... 2006. Ερώτηση. Έκανε ο... κανένας κάποια κίνηση για τη χρονολόγηση της πινακίδας; Τι τρέμουν; Μήπως τους βγει καμιά χρονολογία μερικών χιλιάδων ετών και γκρεμιστούν όλα τα ψεύδη με τα οποία έχουν χτίσει την ανυπαρξία τους; Και εκείνη την πάλαι ένδοξη και τώρα έρμη τοποθεσία, δεν έχουν το τσαγανό να εξαλείψουν την υβριστική ονομασία..."άγιος αθανάσιος"; Τόσο πολύ τους κάθεται στο λαιμό η "Σχολή Ομήρου";

Επεισόδια της Οδύσσειας σε αρχαία πινακίδα.


Ενα σημαντικό εύρημα από την Ιθάκη, μία πινακίδα που «αφηγείται» με γλαφυρό τρόπο ένα από τα επεισόδια της Οδύσσειας, παρουσιάστηκε στο γερμανικό αρχαιολογικό περιοδικό «Kadmos». Στην πινακίδα απεικονίζεται ένα πλοίο με τον Οδυσσέα δεμένο στο κατάρτι και εκατέρωθεν τερατόμορφα σχέδια, μία τρίαινα και σημάδια πιθανής γραφής Γραμμικής Β.

Το εύρημα, ώς τώρα αχρονολόγητο, βρέθηκε μαζί με άλλες πινακίδες που φέρουν επίσης σκηνές από την Ιλιάδα και Οδύσσεια, στην περιοχή «Αγιος Αθανάσιος» ή «Σχολή Ομήρου» της Ιθάκης κατά τις ανασκαφές που διενεργεί στη θέση αυτή για λογαριασμό του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων η Λίτσα Κοντορλή - Παπαδοπούλου και ο Θανάσης Παπαδόπουλος. Την επιστημονική δημοσίευση του αρχαίου συνυπογράφουν οι δύο Ελληνες αρχαιολόγοι με τον ειδικό σε θέματα επιγραφικής Βρετανό G. Owens.

Πινακίδες με Γραμμική Β στην Ελλάδα έχουν βρεθεί σε προαύλια αρχαίων ανακτορικών συγκροτημάτων. Στη θέση του «Αγίου Αθανασίου» έχει ανακαλυφθεί από το 1996 που ερευνάται, μεγάλη αρχαία κτιριακή εγκατάσταση με δύο άνδηρα που επικοινωνούν μεταξύ τους με λαξευμένες στο βράχο κλίμακες που παραπέμπουν σε ανακτορικού τύπου συγκρότημα.

Αναγνωρίζοντας το υπουργείο Πολιτισμού τη σημασία των ευρημάτων της Ιθάκης προχώρησε προ μηνός (20/9/2006) στη δημοσίευση της απόφασης της απαλλοτρίωσης περίπου 25,5 στρεμμ. στην ως άνω περιοχή προκειμένου να συνεχισθεί η αρχαιολογική έρευνα, η οποία όμως γίνεται κάθε χρόνο με ελάχιστα οικονομικά μέσα που προσφέρουν τοπικοί φορείς της Ιθάκης και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μία ενίσχυση από την πολιτεία, κάποιες τράπεζες ή επιχειρήσεις θα μπορούσε να φωτίσει μια σελίδα της Ιστορίας της πατρίδας του Οδυσσέα που παραμένει ακόμη στην αχλύ του μύθου.
Πηγή(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/11/2006
Άλλη μία σχετική πρόκληση: Τολμήστε να χρονολογήσετε τις πέτρες της αφετηρίας και του τερματισμού του Σταδίου της Ολυμπίας!



ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Παππού λένε ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων είναι το ίδιο με αυτό των αρχαίων προγόνων μας. Είναι αλήθεια;
Κωνσταντίνε, καίτοι μερικοί «φοινικίζοντες» και «εβραιόφρονες» το αμφισβητούν η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Καλό είναι να μελετήσουν το έργο του Luigi Luca Cavalli-Sforza με τίτλο «Genes, Peoples and Languages», εκδόσεις North Point Press. Σε αυτό θα βρουν την κατανομή της 4ης γενετικής παραμέτρου κατανεμημένης γεωγραφικώς. Θα παρατηρήσουν, όπως απεικονίζει στον παρατιθέμενο χάρτη ο μεγάλος γενετιστής, ότι η κατανομή της που προήλθε από την μελέτη των μυτοχόνδριου γονότυπου mtDNA δειγμάτων ιστού από ζώσες γυναίκες έξι διαφορετικών κρατών συμπίπτει απολύτως με τη γεωγραφική κατανομή των Ελλήνων γύρω στα 900 π.Χ. στη Νότιο Ιταλία, στις χώρες που είναι βορείως των σημερινών συνόρων της χώρας μας, καλύπτοντας το νότιο τμήμα τους (Αλβανία, Σερβία και Βουλγαρία) και βεβαίως και στη Δυτική Μικρά Ασία σε πλάτος προεκτεινόμενο μέχρι την Τραπεζούντα συμπεριλαμβανομένης. Αυτό το απροσδόκητο αποτέλεσμα σημαίνει ότι το mtDNA των γυναικών αυτών, εκτός του ότι είναι το ίδιο παντού, προέρχεται από ένα παρελθόν 3.000 χρόνων πριν. Αυτή η γενετική παράμετρος δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη άλλων πληθυσμών, έχει όμως αντοχή στο χρόνο παρά τους φόνους, τη γενετική λεηλασία και την «αβρότητα» των κατακτητών όλων των περιόδων. Αυτή η σταθερότητα του γονοτύπου συνδέεται όλως τυχαίως με την επιβίωση των ηθών, των εθίμων, όπως των κύκλιων χορών που μπορεί να δουν οι επισκέπτες του αρχαιολογικού μουσείου του Ναυπλίου που είναι ίδιοι από την προϊστορική περίοδο λόγου χάριν, και της ελληνικής γλώσσας του ενδοχώριου πληθυσμού. Δυστυχώς οι εβραιόφρονες και οι φοινικίζοντες ισχυρίζονται ότι είμαστε κληρονόμοι και διάδοχοι όχι των αρχαίων Ελλήνων. Προτιμούν να είμαστε όλων των άλλων που πέρασαν από εδώ εκτός βεβαίως των Ελλήνων. Αυτό τους πειράζει , όπως και η εθνότητα μας, η γλώσσα μας , η ιστορία μας , η πατρώα μας θρησκεία , η φιλοσοφική μας αμφισβήτηση , το δημοκρατικό μας πνεύμα και οι ιδιαιτερότητες του Έλληνος(Δρ Σταύρος Παπαμαρινοπουλος - Καθηγητής. Πανεπιστημίου Πατρών)Το DNA των Ελλήνων
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_UjOLG-FKGTnensg-OuvRsCHJdgAeYs4Ht45DxIhJ-GjDJWgmKWvldP9u5-MfKC08d9INh9eaExl2gbvrsgPt9tNJ-p06-NxpEoGj-TBtQW0P3KBHh_aajt67aY4TGiaZBktQxMzzB0U/s280/Triantafyllidis_DNA.jpghttps://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwL6kChYsWV0_kK6IwKckH-lEyOOMB4akPnyh96oXSmBIQUDmXTcEHbw2E9qw1nmMtQpSfUelWTgDkk5s7oqtsgMsJW4Gwn6ipbHku-56P1uoJQtmDdaaBNVtx97w6b-Gw-B7wa2nJVsY/s1600/Genetiki_Istoria_Elladas.jpg
Πέρασαν 46.000- 59.000 χρόνια από τότε που ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, ωστόσο, χάρη στις αναλύσεις του DNA, έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για την ταυτότητα των Ελλήνων.
Εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτουν μέρα με τη μέρα οι γενετικές έρευνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και σε άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, συμπληρώνοντας το παζλ για την καταγωγή των Ελλήνων. Τα πιο σύγχρονα επιστημονικά στοιχεία για τη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας παραθέτει στο βιβλίο του «Η γενετική ιστορία της Ελλάδας - Το DNA των Ελλήνων» ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, ο οποίος έχει αφιερώσει πολλά χρόνια στη συγκεκριμένη έρευνα.
Από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που παρουσιάζει είναι ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν γενετικά από άλλους λαούς, αλλά αντίθετα μετέδωσαν το DNA τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Μάλιστα, το ελληνικό γενετικό υλικό «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών, λιγότερο με των Γάλλων και με ένα ποσοστό των Ισπανών, όχι όμως και με των Τούρκων, όπως θα περίμενε κανείς λόγω της τουρκικής κατοχής.
Εντυπωσιακό είναι ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων δείχνει καταγωγή από τη Νεολιθική εποχή και άμεση συνέχεια με αυτό των αρχαίων Ελλήνων, χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες προσμείξεις και, επιπλέον, το ενδεχόμενο οι αρχαίοι Έλληνες να είχαν φτάσει στην... Αμερική αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών» εξετάζεται σήμερα ως πολύ πιθανό από τους επιστήμονες.
Στο βιβλίο του, εκτός από την παράθεση δεδομένων, ο καταξιωμένος επιστήμονας συγκρίνει τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων με αντίστοιχα στοιχεία λαών της Βαλκανικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. «Η DNA υπογραφή των Ελλήνων αντικατοπτρίζει, ακόμη και σήμερα, την εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει τη συνέχεια των Ελλήνων στο χώρο και στο χρόνο», επισημαίνει ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Οι εκπλήξεις της γενετικής
Οι νέες έρευνες, που βασίζονται στη μελέτη του DNA και όχι στις αναλύσεις αίματος όπως παλιότερα, οδηγούν σε πιο έγκυρα συμπεράσματα και αναμένεται να δώσουν νέες πληροφορίες για το γενετικό υλικό των Ελλήνων, εκτιμά ο κ. Τριανταφυλλίδης. «Το γεγονός ότι απέχουμε γενετικά από τους Σλάβους το είχαμε διαπιστώσει και παλιότερα, μελετώντας τις ομάδες αίματος. Πλέον έχουμε στοιχεία από 300.000 γονίδια και γενετικούς δείκτες για να αποδείξουμε ότι δεν ισχύουν, για παράδειγμα, ισχυρισμοί όπως ότι οι Έλληνες έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως είχαν υποστηρίξει εσφαλμένα, τελικά, οι Σκοπιανοί», υπογραμμίζει ο καθηγητής.
Προσθέτει ότι με ενδιαφέρον αναμένονται και τα αποτελέσματα μελλοντικών μελετών. «Οι Σουηδοί επιστήμονες μελέτησαν οστά σε τάφους στη νότια Σουηδία και διαπίστωσαν ότι κάτοικοι των Μυκηνών είχαν φτάσει εκεί χιλιάδες χρόνια πριν, μεταφέροντας όχι μόνο πολιτιστικά αγαθά, αλλά και πλοία, καθώς και το γενετικό υλικό τους. Αυτό ξεφεύγει από όλα όσα ξέραμε ώς τώρα», αναφέρει ο κ. Τριανταφυλλίδης.
Νέους δρόμους, σύμφωνα με τον ίδιο, για τη διάγνωση και θεραπεία πολλών ασθενειών, ανοίγουν η αποκρυπτογράφηση του γενετικού κώδικα και η πρόσφατη ανακάλυψη ομάδας ερευνητών της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Γενετικής Γιάννη Σταματογιαννόπουλο. «Η τελευταία ανακάλυψη αφορά ένα δεύτερο γενετικό κώδικα μέσα στο DNA, που περιέχει πρόσθετες πληροφορίες που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες διαβάζουν τον κανονικό κώδικα του DNA και εξηγούν τις μεταλλάξεις του από άποψη υγείας. Σήμερα, η πρόκληση είναι να βρούμε τις εφαρμογές στην Ιατρική, ώστε να γίνεται μοριακή διάγνωση για χιλιάδες ασθένειες. Πρέπει όμως να οριστούν με νόμο οι προδιαγραφές, όπως ισχύει διεθνώς», καταλήγει ο κ. Τριανταφυλλίδης.
Στο βιβλίο του, παντρεύει τη Γενετική με την Ιστορία, την Αρχαιολογία, τη Γλωσσολογία, την Ανθρωπολογία, την Παλαιοντολογία και τη Μυθολογία, δίνοντας επιστημονικές απαντήσεις σε ερωτήματα για την ταυτότητα και την καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί το Σάββατο 25 Ιανουαρίου, στις 11.30, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 4), στη Θεσσαλονίκη.

Το ελληνικό DNA μέσω Αξιού και Δούναβη
Ένα από τα βασικά συμπεράσματα των πολυετών μελετών του γενετικού υλικού των Ελλήνων είναι ότι οι Έλληνες μετέφεραν τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη, μέσω της κοιλάδας του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη. Η μετακίνηση των εποίκων ξεκίνησε δηλαδή από τις περιοχές της Θεσσαλονίκης, της κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.
«Συγκρίνοντας το DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας, διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό είναι ίδιο. Η γενετική συμβολή των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας ανέρχεται στο 37,3% και 10%, αντίστοιχα. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές της Μεγάλης Ελλάδας, στη νότια Ιταλία, αποτελούνται κυρίως από ελληνικούς πληθυσμούς, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το γενετικό αποτύπωμα εξακολουθεί να αποκαλύπτεται σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια!», παρατηρεί ο κ. Τριανταφυλλίδης.
Όπως περιγράφει, οι επιστήμονες δίνουν μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι μετά από δεκάδες έρευνες δεν ανακαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Εξηγεί ότι, παρά την τουρκική κατοχή στην Ελλάδα, δεν αποδεικνύεται, όπως αναμενόταν, κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Το ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο, ενώ το ίδιο δεν ισχύει, για παράδειγμα, για τους σημερινούς Ισπανούς, οι οποίοι σε σημαντικό ποσοστό έχουν αραβική γενετική προέλευση.
Εκτός από τους Τούρκους, και οι Βούλγαροι, Σλάβοι της ΠΓΔΜ και Αλβανοί διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους Ελληνες. Επιπλέον, τα γενετικά δεδομένα απορρίπτουν ως εσφαλμένη τη θεωρία του Φαλμεράυερ περί της καταγωγής των Ελλήνων, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι ομαδοποιούνται γενετικά με ευρωπαϊκούς λαούς.




ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Αν υπάρχει ένα βιβλίο που να εξάπτει και να φλογίζει τη δημιουργική φαντασία και να βοηθά τον άνθρωπο στην ανάπτυξη της δημιουργικής του σκέψεως και ολοκληρωμένης προσωπικότητος αυτό είναι η Ιλιάδα και Οδύσσεια. Παράλληλα, αναπτύσσει την ηθική συνείδηση του ανθρώπου . Οι ανά τους αιώνες σοφοί δάσκαλοι της ανθρωπότητος δίδαξαν γενεές νέων με τα διδάγματα του ωραιότατου και θελκτικότατου ποιήματος του Ομήρου , διότι αγαπούσαν τους νέους και ήθελαν να τους κάνουν καλύτερους. Το τελευταίο ήμισυ του περασμένου αιώνος οι δήθεν «εκσυγχρονιστές» στην ουσία όμως σκοταδιστές , αντί των Ομηρικών Επών δίδαξαν στους νέους τη δογματική Βίβλο με αποτέλεσμα να φθάσει ο κόσμος στα σημερινά αδιέξοδα .
Για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις ενός ραγδαία μεταβαλλόμενου κόσμου που ζούμε, και που έρχεται απειλητικότερος, θα πρέπει να αναπτύξουμε και αξιοποιήσουμε την ευρηματικότητά και εφευρετικότητά μας, Η αναγκαιότητα αυτή, για εξοπλισμό της προσωπικής μας φαρέτρας με ανεπτυγμένες τις δημιουργικές μας ικανότητες, είναι περισσότερο επιτακτική για τους νέους μας σήμερον.
Θα πρέπει όλοι οι φορείς που είναι επιφορτισμένοι με τη φροντίδα και την αγωγή των παιδιών να ενδιαφερθούν και να συλλειτουργήσουν, ώστε να δοθεί, από ενωρίς, στο κάθε παιδί η ευκαιρία να ασκήσει και να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του. Κι’ αυτό φυσικά δεν γίνεται με τη συσσώρευση γνώσεων –που σήμερα τις βρίσκουμε στις μνήμες των υπολογιστών μας- αλλά στην ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψεως και φαντασίας και ευρηματικότητας των νέων.
Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, στη δουλειά που κάνουμε, στις διάφορες καθημερινές μας δραστηριότητες, συνεχώς συναντάμε θέματα και προβλήματα που, για να βρούμε λύσεις, θα πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει. Ο ‘τυφλοσούρτης ‘ και οι αντιγραφές δεν αρκούν .
(Ένας θεωρητικά «άριστος» στρατηγός του 1ου Π.Π που είχε διαβάσει όλους τους στρατιωτικούς κανονισμούς και τα συγγράμματα στρατηγικής και τακτικής, σε μια δύσκολη τροπή της μάχης άνοιξε όλα αυτά να τα συμβουλευθεί για να του δώσουν τη σωστή λύση. Το αποτέλεσμα, έχασε τη μάχη και είπε το αμίμητο : Για δες ατυχία. Όλες τις περιπτώσεις τις είχαν οι κανονισμοί εκτός από μία , αυτή της ήττας μου)
Επομένως πρέπει να δώσουμε εντολή στο νου μας να κινητοποιηθεί και να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητές του για να μας βρίσκει λύσεις πρωτότυπες, ρεαλιστικές και αποτελεσματικές και προ παντός να έχει και εναλλακτικές λύσεις για τυχόν αποτυχία της πρώτης λύσεως .
Ποιες όμως είναι οι διάφορες δυνατότητες που διαθέτει ο ανθρώπινος νους, οι λεγόμενες νοητικές ικανότητες; Με ποιο τρόπο, με ποιες εντολές, μπορούμε να τις δραστηριοποιήσουμε ;
Εμείς οι παλιοί αυτή την ανάγκη την αντιμετωπίζαμε καθημερινά και ενστικτωδώς για να επιβιώνουμε μέσα στο δύσκολο περιβάλλον των πολέμων (2ος Π.Π, Κατοχή, Εμφύλιος κλπ. Σήμερα όμως χρειάζεται η επιστημονική ανάπτυξη της ευρηματικότητας και καινοτομίας )
Ειδικότερα, οι δραστηριότητες αυτές αφορούν σε μια από τις νοητικές μας ικανότητες, τη λεγόμενη «δημιουργική σκέψη». Είναι η ικανότητα του μυαλού μας που , για να επιλύσουμε κάποιο θέμα – πρόβλημα, αναζητεί να βρει πολλές ιδέες, ως πιθανές εναλλακτικές λύσεις. Και μάλιστα, οι ιδέες και οι λύσεις αυτές να είναι νέες, πρωτόγνωρες, πρωτότυπες ακόμη και πέραν της πεπατημένης. Και ενώ εμείς τότε αυτά τα κάναμε ενστικτωδώς και επί τη βάσει των εμπειριών του παρελθόντος , οι σημερινοί νέοι μαθαίνουν στο σχολείο πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται τις εισερχόμενες πληροφορίες με τις τέσσερις νοητικές λειτουργίες του ήτοι :
1/ Πρόσληψη Γνώσεων και Παραστάσεων(Το γραπτό ή ηλεκτρονικό βιβλίο και το Διαδίκτυο μπορεί να μας δώσει αρκετές γνώσεις και παραστάσεις ώστε να τις χρησιμοποιήσουμε ως βάσεις στο συλλογισμό μας)
2/ Μνήμη(ορισμένα κέντρα σήμερα θέλουν να μας κάνουν αμνήμονες της ιστορίας, της γεωγραφίας, της παράδοσης μας , της εθνικής μας ταυτότητος κ. α. Θέλουν να γίνουμε ευκολότερα χειραγώγιμοι )
3/ Κριτική Σκέψη (η συνεχής προσκόλληση στην μικρή οθόνη καταστρέφει την κριτική μας σκέψη και μας καθιστά φυτά. Επομένως πρέπει να μην πιστεύουμε αυτά που μας προσφέρουν τα κανάλια, αλλά να τα περνάμε από την δική μας κρίση)
4/ Δημιουργική Φαντασία.(η μικρή οθόνη και το Διαδίκτυο μπορεί να μας προάγει την δημιουργική σκέψη αν επιλέγουμε τα ανάλογα προγράμματα που δεν υποβιβάζουν τον άνθρωπο σε ποίμνιο και ανεγκέφαλη μονάδα )
Μαθαίνουν πως λειτουργεί η δημιουργική Φαντασία και για τη σπουδαιότητά της στη ζωή . Στην εποχή μας ο κάθε λογής δογματισμός(θρησκευτικός, ιδεολογικός, κομματικός, συνδικαλιστικός κ.α) είναι συχνά αρνητικός παράγοντας για την ανάπτυξη της πνευματικής ευχέρειας και πνευματικής ευλυγισίας. ΄ Επομένως η Παιδεία πρέπει να άρει τα εμπόδια που βάζουν φραγμό στην δημιουργική σκέψη προς όφελος της «παπαγαλίας» άχρηστων γνώσεων και δημιουργίας μαθητών «κιβωτίων γνώσεων» χωρίς κρίση και φαντασία. Ο νέος πρέπει να ασκηθεί στην δημιουργική επίλυση των προβλημάτων .Τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να απεμπολήσουμε τις αρχές και διαχρονικές μας αξίες εν ονόματι του εκσυγχρονισμού. Αντίθετα στο μέτρο που οι εμπειρίες του παρελθόντος μας βοηθούν να προσαρμοσθούμε στις νέες συνθήκες θα πρέπει να τις ασπαζόμαστε και τις προσαρμόζουμε στη ζωή μας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανακήρυξε το 2009 ως «Ευρωπαϊκό Έτος Δημιουργικότητας και Καινοτομίας» για να ευαισθητοποιήσει τους Ευρωπαίους πολίτες να συνειδητοποιήσουν την αξία της. ( «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΑΙΔΑΛΟΣ» Ιωάννης Ν. Παρασκευόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών. Πολυξένη Ι. Παρασκευοπούλου, M.Sc. Σχολικής Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκδ. ΓΡΗΓΟΡΗ, Σόλωνος 71, ΑΘΗΝΑ)



Η ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Η Θεά του Κάλλους είναι μία από τας πλέον ζωηράς αλ¬ληγορικάς παραστάσεις της Ελληνικής Θρησκείας. Αναφέρεται εις γεγονότα της δημιουργίας των μορφών της Φύσεως, της αν¬θρωπίνης υπάρξεως και εις τας λειτουργίας του δρώντος υπε¬ράνω ημών πνεύματος. Ότι αναφέρεται εις τους νόμους τούτους της Φύσεως θα διακρίνωμεν ευθύς ως εξετάσωμεν την γενεο¬λογίαν της.
Η Αφροδίτη, κατά τας παραδόσεις των αρχαίων Ελλήνων ήτο θυγάτηρ του Ουρανού και της Θαλάσσης, του Ουρανού και της Ημέρας, του Κρόνου και της Ευρυνόμης, του Διός και της Διώνης. Επίσης ελέγετο, ότι προήλθεν εξ ωού περιστεράς, πε¬σόντος εξ ουρανού εις την Γην. Κατά την πρώτην εκδοχήν εγεν¬νήθη εκ του αφρού της θαλάσσης, όταν ερρίφθησαν εντός αυ¬τής τα αποκοπέντα υπό της φοβεράς Άρπηος του Κρόνου μό¬ρια της ανδρότητος του Ουρανού. Ευθύς μετά την γέννησίν της πλέουσα επί των κυμάτων εντός οστράκου, έφθασε το πρώτον εις Κύθηρα και έπειτα εις Κύπρον, όπου περιεποιούντο αυτήν ως τροφοί αι Ώραι.
Κατά τους αρχαίους μύστας τα αποκοπέντα μόρια της αν¬δρότητος του Ουρανού συμβολίζουν σπερματικόν τύπον, ο οποίος μεταφερόμενος διά της ουσίας του αιθέρος εις την θά¬λασσαν, αποκτά εκεί μορφήν. Ο Κρόνος εικονίζει τον Χρόνον και η Άρπη τα διά του Χρόνου εμφανιζόμενα σπέρματα του Ου¬ρανού. Επίστευον, δηλαδή, ότι αι δυναμικαί ιδιότητες, αι προκα¬λούσαι τηv σύστασιν των μορφών προέρχονται εκ των επιδρά¬σεων του Ουρανού προς την Γην, και ότι αι επιδράσεις αύται δίδουν προς την ουσίαν της Γης, με την βοήθειαν του φωτός της ημέρας, τον τόνον να ενεργή κατά τρόπον .συντελούντα εις την διάπλασίν της και εις την κατά μέρος οργάνωσίν της εις μορφάς.
Η δημιουργική αύτη εργασία, κατά τους αρχαίους μύστας, εγένετο τη βοηθεία της ουσίας του αιθέρος. Πως όμως δεν γνωρίζομεν σήμερον. Ίσως τα κατερχόμενα εξ ουρανού προς την Γην κύματα του αιθέρος μίγνυνται με τα μη συναποτελέσα¬ντα ακόμη μορφάς υλικά άτομα. Εκ της μίξεως δε επέρχεται η συνεργασία των, ή αν τούτο δεν γίνεται, τα εξ Ουρανού κύματα επιδρούν κατά τοιούτον τρόπον επί του υπάρχοντος μεταξύ των υλικών ατόμων αιθέρος ώστε να τον εξαναγκάζουν εις ωρισμέ¬νας ενεργείας, συντρεχούσας την συγκρότησιν των μορφών. Τα εξ ουρανού προερχόμενα κύματα είναι διαφόρου εντάσεως. Είναι ανάλογα προς την θέσιν και την κίνησιν των διαφόρων σωμάτων του πλανητικού μας συστήματος, τα οποία κινούνται συνεχώς. Επί πλέον ο αιθήρ ο οποίος συνδέει τα άτομα της ύλης, δεν ενεργεί εις εκάστη μορφήν με την ιδίαν έντασιν και τον ίδιον τρόπον. Διά τον λόγον αυτόν χωρίζεται και διακρίνεται η ειδικότης των μορφών, ο ατομικός των τύπος, ο διαιωνιζόμενος και εξελισσόμενος εις την Φύσιν. Τον ατομικόν τούτον μορφικόν τύπον συμβολίζει η Θεά του Κάλλους. Ο συμβολιζόμενος υπό της Θεάς Αφροδίτης τύπος των μορφών είναι εκείνο το οποίον διακρίνομεν εις τους διαιωνιστι¬κούς πυρήνες και ειδικότερον εκείνο το οποίον συνδέει τα υλικά στοιχεία, τα αποτελούντα αυτάς. Δεν είναι όμως το πρωταρχι¬κόν πυρ, το αλληγορούμενον υπό του Θεού Διός, αλλά μία από τας θαυμασιωτέρας εμφανίσεις του.
Ετέρα εμφάνισις του πρωταρχικού πυρός είναι η μετά των υλικών στοιχείων επαφή του, εκ της οποίας έρχεται εις το Είναι του το υλικόν πυρ, το αλληγορούμενον υπό του Θεού Ηφαί¬στου, συζύγου της Θεάς του Κάλλους.
Κατά τας δοξασίας των αρχαίων μυστών, όλαι αι αλλοιώ¬σεις των μορφικών πλασμάτων και οι μετασχηματισμοί των στοιχείων τα οποία αποτελούν αυτά, οφείλονται κυρίως εις τας δύο διαφορετικάς από απόψεως ενεργείας, εμφανίσεις του πρωταρχικού πυρός, τας αλληγορουμένας υπό των Θεών Ηφαίστου και Αφροδίτης. Τούτο δε καταφαίνεται εάν προσέξω¬μεν τας αλληγορίας των Θεών Διός, Ήρας, Ηφαίστου, Άρεως, Αφροδίτης και των τέκνων της, Έρωτος και Αρμονίας.
Η συνεργασία του Θεού Διός, πρωταρχικού πυρός, και της Θεάς Ήρας, υλικής ουσίας, έχει ως αποτέλεσμα τα υλικόν πυρ, τον Θεόν Ήφαιστον και την παραγομένην κίνησιν, τον Θεόν Άρην. Ακολούθως η συνεργασία της κινήσεως, του Θεού Άρεως, και του τύπου των μορφών, της Θεάς ‘Αφροδίτης, δη¬μιουργεί τα τέκνα των Έρωτα και Αρμονίαν. Τα δύο αυτά τέκνα των Θεών έρχονται εις το Είναι των εκ της αδιαχωρίστου πλέον ενώσεως της κινήσεως και του μορφικού τύπου, ή καλλίτερον, εκ της ενεργείας του τύπου των μορφών και της κινήσεως των υλικών στοιχείων, των συντρεχόντων εις την δημιουργίαν της υλικής μορφής. Δια την επίτευξιν των μεγάλων τούτων αποτελεσμάτων της Θεάς Αφροδίτης και του Θεού Άρεως τα μέγισται υποβοηθεί ο Θεός Ήφαιστος δια της ισχύος του. Περιβάλλει αμφοτέρους τους Θεούς με το χρυσούν του δίκτυον το οποίον αλληγορεί, ότι μετά την εκδήλωσιν του υλικού πυρός ουδέποτε θα επέλθει χωρισμός μεταξύ του τύπου των μορφών και της κινήσεως των υλικών στοιχείων. Αντιθέτως τα δύο ταύτα αμοιβαίως θα εξελίσ¬σωνται εις Θειοτέρας ενεργείας και θα δημιουργούν τελειοτέ¬ρους κόσμους.
Τα ανωτέρω εικάζομεν και εκ σωζομένου αποσπάσματος ύμνου των Ορφικών προς την Θεάν του Κάλλους, ο οποίος λέ¬γει: «πάντα γαρ εκθέσεν έστιν, υποζεύξατο δε κόσμον και κρα¬τείς τρισσών Μοιρών γέννος δε πάντα, όσα τ’ εν Ουρανώ έστι και εν γαίη πολυκάρπω εν πόντω τε βυθώ τε, σεμνή βάκχοιο πάρεδρε».[1]
Και ο Αισχύλος εις τας «Δαναΐδας» του λέγει περί της Θεάς του Κάλλους τα εξής: «Ερά μεν αγνός ουρανός τρώσαι χθόνα. Ερως δε γαίαν λαμβάνειν γάμου τυχείν, όμβρος, δ’ απ’ ευναέντος ουρανού πεσών, έκυσε γαίαν, η δε τίκτεται βροτοίς, μήλων τε βοσκός και βίον Δημήτριον.[2]
Η Θεά του Κάλλους, κατ’ άλλην παράδοσιν, προήλθεν εξ ωού περιστεράς, πεσόντος εξ ουρανού εις την Γην. Κατά τους αρχαίους μύστας το ωόν της περιστεράς συμ¬βολίζει ακτίνα αγνού φωτός η οποία εισχωρήσασα εις την λει¬τουργίαν της ψυχής των όντων και συνδυασθείσα με τας ιδικάς της δυνάμεις, επέτυχε την δημιουργίαν του τύπου του ανθρωπί¬νου οργανισμού. Διά της ακτίνος του φωτός τούτου η ψυχή κα¬τώρθωσε vα φέρη περισσότερον προς τον οργανιομόν τας δυ-νάμεις της, αι οποίαι διεμόρφωοαν τα κέντρα της νοήσεως, τα συντελέσαντα εις την διάπλασιν των αισθήσεων. Τώρα ποία είναι τα κύματα του ουρανίου φωτός, τα οποία έφερον το δώρον τούτο προς την ψυχήν της Γης, δια να δυνηθή να εμφανίση εαυτήν εις την εις την ανθρωπίνην μορφήν, και να εξωτερικεύση τας θαυμασίας ιδιότητας του πλέον διανοουμένου όντος της Φύσεως; Τούτο δεν το γνωρίζω. Εάν όμως συνδυά¬σωμεν τα νοήματα της ερμηνευθείσης εν αρχή γενεαλογίας, με τα νοήματα της παρούσης, ακοπώτερον θα κατανοήσωμεν την έννοιαν, την οποίαν έχουν επί της ανθρωπίνης υπάρξεως οι Θεοί Άρης και Ήφαιστος, ως και την έννοιαν της συνεργασίας των μετά της Θεάς του Κάλλους. Η τοιαύτη δε κατανόησις θα μας προαγάγη προς σαφή διάγνωσιν του ρόλου, τον οποίον υποδύονται επί της ανθρωπίνης μορφής τα τέκνα της Θεάς του Κάλλους και του Θεού Άρεως, ο Έρως και η Αρμονία.
Η Αφροδίτη, κατά την Ελληνικήν παράδοσιν, είναι και θυ¬γάτηρ του Θεού Διός και της Νύμφης Διώνης. Η αλληγορία της παραδόσεως ταύτης αναφέρεται εις τον πνευματικόν κόσμον, διότι περιγράφει, την Φύσιν των Θεών και τας σχέσεις των προς τας νύμφας, ψυχάς της Γης. Προ παντός εικονίζει τα έργον του μεταμορφουμένου Θεού του Ολύμπου Διός, το αναφερόμενον εις τας προσπαθείας του, όπως δώση προς την ψυχήν της Γης το φώς δια να ελευθερωθή εκ του σκό¬τους του Άδου. Τούτο προσεπάθουν να κατανοήσουν καλώς οι Έλληνες μύσται. Διότι άνευ της γνώσεως των υπό της γενεαλογίας ταύ¬της εικονιζομένων καθίστατο αδύνατος η κατανόησις της τύχης της ανθρωπίνης ψυχής πέραν του ανθρωπίνου κόσμου. Αλλ’ ίνα η κατανόησίς των συντελεσθή πλήρως έδει οι μύσται να μά¬θουν πρότερον σαφώς την όλην λειτουργίαν της ανθρωπίνης ψυχής επί του ανθρωπίνου οργανισμού, και να διακρίνουν τας τάσεις και προσπαθείας της, όπως ελευθερωθή του ανθρωπί¬νου περιβάλλοντος.
Την πραγματικήν σημασίαν των εικονιζομένην υπό της Θεάς του Κάλλους εν τη γενεαλογία ταύτη μαντεύομεν μόνον. Διότι διά να κατανοήση τις την έννοιάν των, θα απητείτο μακρά και εμπεριστατωμένη μύησις την οποίαν θα έπρεπε να καθοδη¬γούν πεφωτισμένοι Ιεροφάνται των αληθειών της Φύσεως.
Το τέκνον του Θεού Διός και της νύμφης Διώνης είναι προωρισμένον να κατανοηθή μόνον υπό των ανθρώπων εκεί¬νων, οι οποίοι προσήγγισαν και διέγνωσαν τας λειτουργίας της πνευματικής Φύσεως και τας σχέσεις της προς τον διέποντα τους κόσμους Θεόν. Γνωρίζομεν όμως όλοι μας, ότι η Θεά του Κάλλους είναι η πρόγονος του Θεού Διονύσου, είναι η μήτηρ της Νύμφης Αρμονίας, συζύγου του βασιλέως Κάδμου του εικο¬νίζοντος εν τη Ελληνική παραδόσει το Φως του Ηλίου, συνεπεία του οποίου ενεργεί ο νοητικός ανθρώπινος κόσμος και ευρίσκει η ψυχή του φυσικού κόσμου την οδόν των ατελευτήτων μετα-μορφώσεών της.
Η Θεά Αφροδίτη ηνωμένη μετά του Άρεως, και περιβε¬βλημένη μετ’ αυτού υπό του χρυσού δικτύου του Θεού Ήφαί¬στου, ου μόνον φανερώνει την δημιουργίαν της πνευματικής ατομικότητος, αλλά και την εσαεί αναλλοίωτον διατήρησίν της εις τον άπειρον κόσμον εικονίζει το θεμέλιον επί του οποίου στηρίζονται αι μεταμορφώσεις του πνεύματος εις τον άπειρον χρόνον, δυνάμει των οποίων και η νόησις και η συναισθηματι¬κότης του εντείνονται. Το τέκνον της Θεάς Αφροδίτης και του Θεού Άρεως, ο Έρως, ο επί του πνευματικού επιπέδου ενεργών, αποτελεί την θαυμαοιωτέραν εικόνα του ανελισσομένου νοητικού κόσμου, του καθισταμένου ολονέν Θειοτέρου, αλλά και το εξασφαλiζον μέσον της άνευ τέρματος προόδου του πνεύματος της Φύσεως.
Η Θεά Αφροδίτη απέκτησε και άλλο περίλαμπρον τέκνον μετά του Θεού του πνεύματος Ερμού, τον Ερμαφρόδιτον. Η έννοια του Ερμαφροδίτου βεβαίως δεν είναι εκείνη, την οποίαν διακρίνομεν εις τας ανωμάλους ενεργείας της ζωϊκής Φύσεως, αλλ’ άλλη, αναφερομένη εις τας εκδηλώσεις του προαχθέντος ανθρωπίνου πνεύματος. Η συγκέντρωσις των ιδιοτήτων του άρρενος και του θήλεος εις μίαν ανθρωπίνην ή πνευματικήν προσωπικότητα, είναι ίσως η απαρχή της αποθεώσεως.
Ανέφερα τα περί της Θεάς του Κάλλους με την πεποίθη¬σιν, ότι υπάρχουν αλήθειαι, τας οποίας πρέπει οι ελευθέρως σκεπτόμενοι να ερευνήσουν. Η δε τοιαύτη έρευνα, έχω την βε¬βαιότητα, ότι θα αποδώση μέγιστα ωφελήματα, ου μόνον θα μας δημιουργήση την σκέψιν ν’ απονείμωμεν την προσήκουσαν ευλάβειαν προς τους γίγαντας του αρχαίου Ελληνικού πνεύμα¬τος, οι οποίοι έφεραν τόσον επιτυχώς Θείας γνώσεις περί Φύ¬σεως και πνεύματος εις την επιφάνειαν της ανθρωπίνης σκέ¬ψεως, αλλά και θα μας ωθήση να χωρήσωμεν εις το επίπεδον της διανοήσεως των προγόνων μας.
Τα μεγαλουργήματα του ανθρωπίνου πνεύματος δεν πρέπει να μας αφήνουν ασυγκίνητους, διότι αυτά και μόνα εξα¬σφαλίζουν την πρόοδον του πνεύματος ημών και μας ωθούν εις την οδόν της γαλήνης και της ευδαιμονίας.
Δημοσιεύθηκε εις το περιοδικό «Πυθαγόρας» το 1930
________________________________________
[1] «Διότι όλα από σε προέρχονται, όλον δε τον κόσμον υπήγαγες υπό τον ζυγόν σου και είσαι κυρίαρχος των τριών Μοιρών, εγέννας δε όλα, και όσα είναι εις τον ουρανόν και εις την πολύκαρπον Γην, και εις την θάλασσαν και εις τον βυθόν, σεμνή πάρεδρε του Βάκχου».
[2] «Επιθυμεί μεν ο αγνός (καθαρός) αιθήρ να γονιμοποιήση την Γην, επιθυμία δε την Γην καταλαμβάνει να τύχη του γάμου. Όμβρος δε από του ερώντος Ουρανού πεσών κατέστησε την Γην καρποφόρον. Αύτη δε γεννά εις τους θνητούς βοσκάς προβάτων και βίον της Δήμητρος (σιτηρά)».( Δημοσιεύθηκε από lykofron στο 10/20/2009(ΝΑΓΟΥ)