ΜΑΧΗ ΚΡΗΤΗΣ-ΟΧΥΡΩΝ- ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΝΑΖΙ-ΑΝΟΔΟΣ ΧΙΤΛΕΡ

Α1) Ευχαριστώ τον Πρόεδρο, τo Δ.Σ. και όλους εσάς για την σημερινή ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ και ΠΡΟΚΛΗΣΗ, να συμμετάσχω στον 47ο εορτασμό για την ΜΑΧΗ της ΚΡΗΤΗΣ για να ασχοληθώ με το Πολιτικό Νόημα και Μήνυμα της Μάχης και της Αντίστασης στην Κρήτη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κυρίες και Κύριοι,
Α2) Ο Ελληνισμός πολέμησε τον Φασισμό και τον Ναζισμό, που είχε ενσκήψει στην Ιταλία  και την Γερμανία με τρεις Μάχες και δυο Αντιστάσεις. Οι Έλληνες Μαχητές του Στρατού και του Λαού, έδωσαν -με Κυβερνήσεις μάλιστα Δικτατόρων  που τους είχαν στερήσει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-
1) τη Μάχη της Αλβανίας,
2) τη Μάχη των Οχυρών της Μακεδονίας και
3) τη Μάχη της Κρήτης.
Εξάλλου, ο Ελληνικός Λαός ανέπτυξε το ’41 – ’45 στην υπόδουλο και υπό Ιταλο-Γερμανο Βουλγαρική Κατοχή δύο Αντιστάσεις:
1) της Ηπειρωτικής Ελλάδας και Νησιών και
2) της Κρήτης
Α3) Η Μάχη και η Αντίσταση στην Κρήτη, είχε την ΙΔΙΟΓΕΝΕΙΑ ότι απ’ την πρώτη στιγμή, μέχρι και την τελευταία, αδιάκοπα και αδιάπτωτα ο Κρητικός Λαός για 4 στρόγγυλα χρόνια (21 Μαίου 1941 – 22 Μαίου 1945), πολέμησε με τα «νύχια και τα δόντια» τους Κατακτητές – κύρια Γερμανούς – που την είδαν απ’ την αρχή μέχρι το τέλος σαν το σκαλοπάτι της Παν-Κυριαρχίας του ΑΞΟΝΑ ή την Παν- Γερμανική Κυριαρχία στην Αφρο- Ασία και τον Κόσμο και γι’ αυτό έριξαν όλες τις δυνάμεις τους στη Μάχη και ανέπτυξαν όλα τα πρωτοποριακά για την εποχή τμήματα, σχήματα και όπλα, όπως ήταν τα Επίλεκτα Τάγματα, Συντάγματα των Αλεξιπτωτιστών και η φοβερή Βέρμαχτ,
(σημαία της Βέρμαχτ)
προκειμένου να την Κατακτήσουν – Υποδουλώσουν – Υποτάξουν, χωρίς κινδύνους αποτυχίας και στους χρόνους σχεδιασμού, αλλά απέτυχαν πανηγυρικά και ομολογημένα πια, κατά τρόπο μοναδικό και επώδυνο για τους Εισβολείς.
Φίλες και Φίλοι,
Α4) Επειδή είμαι βέβαιος ότι, τα περισσότερα απ’ τα γεγονότα αλλά και τις λεπτομέρειες της Μάχης της Κρήτης του 10ημέρου, είναι λίγο – πολύ γνωστά σε όλους, δεν θα σας ξανα-υποβάλω στην δοκιμασία να τα παρουσιάσω στις λεπτομέρειές τους. Όμως, το πρόχειρο «σκίτσο» της 10ήμερης Στρατιωτικής και Λαϊκής Εποποιίας, που εξελίχθηκε στα 4 διαμερίσματα του Νησιού, μέχρι την Κατάκτηση τους απ’ τις Δυνάμεις του Άξονα είναι απαραίτητα και αναπόφευκτα αναγκαίο να «παρουσιαστεί», γιατί «χρωματίζει» και αξιολογεί τον Αγώνα των Κρητικών για την Ελευθερία.
ΙΙ
Φίλες και Φίλοι,
Β1) Η μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο άνοδος του Μουσολίνι και των Φασιστών (1928) και ιδιαίτερα του Χίτλερ και των Ναζιστών (1933) στην Γερμανία είχαν σφραγίσει έστω κι αν δεν το γνώριζε η ίδια την μοίρα της Ευρώπης και της Υφηλίου. Ο κόσμος ωδηγείτο αναπόδραστα προς τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Χιτλερική Νέα Τάξη από το 1938 – ’39 «κτυπά» στην Κεντρική Ευρώπη (ΔΥΤΙΚΗ κ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ), ενώ τον Οκτώβρη του ’40 και τον Μάη του ’41 περνά τα κτυπήματα της στην Ν.Α. Ευρώπη με επιθέσεις στην Βαλκανική και στην Ελλάδα.
Β2) Έξη μήνες πριν από την 20η Μάη του 1941, στις 20 Οκτώβρη του ’40 ο Αρχηγός των Γερμανών Ναζί, ο Χίτλερ, γράφοντας στον Αρχηγό των Ιταλών Φασιστών, τον Μουσολίνι, για να τον πείσει να μην ξεκινήσει αμέσως τη δράση του κατά της Ελλάδας. Ανάμεσα στ’ άλλα έλεγε:
«Ιδιαίτερα θα ήθελα να σας τονίσω, Ντούτσε μου, την ανάγκη να μην αναλάβετε την ενέργεια αυτή προτού να καταλάβετε με κεραυνοβόλο δράση την Κρήτη. Για την τελευταία αυτή επιχείρηση ήθελα να σας κάνω συγκεκριμένες προτάσεις να χρησιμοποιήσετε μια Μεραρχία αλεξιπτωτιστών και μια άλλη Μεραρχία αερομεταφορόμενου πεζικού».
Με αυτόν τον τρόπο, ο Ηγέτης των Ναζί του Γ’ Ράιχ, εξωτερίκευε την αξιολόγηση του για την σημασία της Κρήτης στην περιοχή και τα σχέδιά του γι τον τρόπο εισβολής σ’ αυτήν. Δήλωνε έτσι ταυτόχρονα τη σκέψη του για το πώς θα αντιμετώπιζε αυτός, λίγους μήνες αργότερα το δικό του εγχείρημα για την κατάκτηση της Μεγαλονήσου.
Β3) Η ήττα των Ιταλών στην Ηπειρωτική Ελλάδα το 1940 επισημαίνει στους Γερμανούς την ανάγκη δικής τους επέμβασης. Την 6η Απριλίου 1941, επεμβαίνουν στα ΟΧΥΡΑ της Μακεδονίας.
Τότε ο Γκαίριγκ προτείνει στον Χίτλερ τα σχέδια της Κρήτης, που αναθέτουν την επιχείρηση, κύρια στην αεροπορία. Ο Χίτλερ τον συγχαίρει αλλά τα απορρίπτει σαν ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΑ.
Το σχέδιο προβλέπει ότι η Κρήτη ύστερα από την κατάληψή της, θα γίνει ορμητήριο για νέες εξορμήσεις των γερμανικών δυνάμεων στο Κέντρο για την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Διώρυγα του Σουέζ, Ανατολικά τη Συρία και την Παλαιστίνη και Δυτικά τη Λιβύη και την Κυρηναϊκή. Τα σχέδια μιλούν και για την συντριβή της Στρατιωτικής και Ναυτικής δύναμης των Βρετανών στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Χίτλερ αποφαίνεται, πως τα  σχέδια είναι εξαίρετα αλλά όχι εφαρμόσιμα. Τελικά όμως πείθεται απ’ τον Γκαίριγκ  και Στούντεν για την δυνατότητα να εφαρμοστεί το σχέδιο κατά της Νήσου Κρήτης και στις 25 Απριλίου ο Χίτλερ υπογράφει τις οδηγίες για την «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΡΜΗΣ», που αφορά την κατάληψη της Κρήτης.
Β4) Η «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΡΜΗΣ» μεταξύ των άλλων  προβλέπει:
α) Πρέπει να προετοιμαστούμε να καταλάβουμε το νησί της Κρήτης, ως βάση για τον αεροπορικό πόλεμο εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
β)Οι Επιχειρήσεις στην Κρήτη δεν πρέπει να καθυστερήσουν τις Επιχειρήσεις κατά της Ρωσίας της «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ».
Αργότερα  ο Στρατάρχης  Ζούφκοφ πρώτος θα αναγνώριζε ότι τελικά η Γερμανία αυτό ακριβώς δεν το απέφυγε.
γ) Έπειτα από την κατάληψη του νησιού όλα τα τμήματα των αερομεταφερόμενων δυνάμεών μας θα αντικατασταθούν προκειμένου να ετοιμαστούν για νέα καθήκοντα στα νέα μέτωπα Πολέμου.
δ) Η διαταγή για να πραγματοποιηθεί θα δοθεί από μένα και μόνο, Αδόλφος Χίτλερ.
‘Ετσι μετά από αυτά ο κύβος για την επιχείρηση κατά της Κρήτης έχει ριφθεί.
Γ1) Όσο πλησιάζει η μέρα δράσης, οι Γερμανοί δημιουργούν ένα επίλεκτο σώμα 22.000 περίπου ανδρών (13.000 αλεξιπτωτιστές και 9.000 αλπινιστές)   και 1.300 περίπου αεροπλάνα (600 μεταγωγικά, 300 βομβαρδιστικά και 200-300 καταδιωκτικά), που τα βάζουν υπό τις διαταγές των Γερμανών στρατηγών της Εισβολής (Λωρ και Σουντέντ) της 4ης αεροπορικής στρατιάς. Ο Χίτλερ θεωρούσε το πιο πάνω σώμα από τα πιο διαλεχτά του τμήματα, «πιο σκληρούς ακόμα κι από τα μάχιμα ΕΣ-ΕΣ». Κατά τον Τσώρσιλ, «ήταν η ενσάρκωση του τευτονικού πνεύματος εκδικήσεως για την ήττα του 1918».
Γ2) Την ευθύνη της άμυνας στην Κρήτη την είχαν οι Βρετανοί και την σχεδίασαν κατά τις Βρετανικές ανάγκες.
Από την αρχή του Ελληνο – Ιταλικού πολέμου ο Τσώρτσιλ κινήθηκε γι’ αυτό. Από το τέλος Οκτωβρίου 1940 την Κρήτη τη θεωρούσε «πολύτιμο γέρας» για την Αγγλία.

Στη θύελλα που είχε ενσκήψει έστειλε αμέσως ένοπλη δύναμη στη Σούδα. Η πρώτη μικρή βρετανική δύναμη με 20 αντιαεροπορικά και με μερικά τηλεβόλα επάκτιας άμυνας. Σε όλη τη διάρκεια του πενταμήνου ως τη Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα, ο Τσώρτσιλ με συνεχή τηλεγραφήματα του στον Ήντεν και τους Βρετανούς Στρατηγούς (τον Ντιλ και τον αρχηγό Ουέϊβελ), αξίωνε να ενισχυθεί η άμυνα της Κρήτης.
Στις 17 Απριλίου 1941, όταν πια έδωσε τη συγκατάθεσή του για να φύγουν τα αγγλικά στρατεύματα από την Ηπειρωτική Ελλάδα, ο Άγγλος Πρωθυπουργός τηλεγράφησε στον Ουέϊβελ:
«Η Κρήτη πρέπει να κρατηθεί με ισχυρές δυνάμεις και δέον να προνοήσετε δια τούτο κατά την ανακατανομή των δυνάμεών σας. Είναι απαραίτητο όπως ισχυρές μονάδες του Ελληνικού Στρατού εγκατασταθούν στην Κρήτη, μετά του Βασιλιά και της Κυβέρνησης. Θα βοηθήσουμε και θα υπερασπιστούμε την Κρήτη με όλες μας τις δυνάμεις μέχρις εσχάτων».
Ο Τσώρτσιλ, όπως έγραφε ο ίδιος, ήθελε να κάνει τον κόλπο της Σούδας «ένα  δεύτερο Σκάπα Φλόου». Αλλά ο Ουέϊβελ, απασχολημένος κυρίως με το μέτωπο της Κυρηναϊκής και με την ανεπάρκεια δυνάμεων και μέσων που είχαν ακόμα οι Βρετανοί, παραμέλησε την άμυνα και την οχύρωση της Κρήτης.
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΜΥΝΟΜΕΝΩΝ
Γ3) Η αφοπλισμένη, άοπλη και ορφανή από τα παιδιά της, η Κρήτη έχει σαν φρουρά ξένα στρατεύματα. Απέναντι στις δυνάμεις των επιτιθεμένων οι αμυνόμενοι διέθεταν 30.000 περίπου αυτοκρατορικά στρατεύματα (κυρίως Νεοζηλανδούς και Αυστραλούς) και 10.000 Έλληνες σκορπισμένους σ’ ολόκληρη την Κρήτη με αρχηγό τον Αχιλλέα Σκουλά, οργανωμένους σε μονάδες, που είχαν συγκροτηθεί την τελευταία στιγμή (πολιτοφυλακή 1.500, χωροφύλακες 900, Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυπλίου 4.585, Σχολή Ευελπίδων 300). Όμως πράγμα καίριο και αποφασιστικό, η Κρήτη ήταν αφοπλισμένη από την Δικτατορία και η Μεραρχία Κρητών βρισκόταν στα Ηπειρωτικά βουνά από την αρχή του Αγώνα. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθεί και η αυθόρμητη συμμετοχή αστράτευτων – μαχητών – εθελοντών, άγνωστου αριθμού ανδρών και γυναικών, 600-1000 περίπου μικροομάδων 3 μέχρι 80 ατόμων, που εμφανίστηκαν στη διάρκεια της μάχης απροσκλήτως και αυθορμήτως, με υποτυπώδη εξοπλισμό πήραν μέρος στον Αγώνα.
Ο Ουέϊβελ που είχε χρεωθεί την Βόρεια Αφρική, είχε στο μυαλό του το δικό του πόλεμο  και τον πόλεμο των Βρετανών, όχι των Κρητών. Στο διάστημα που οι Βρετανοί έφεραν την ευθύνη της άμυνας ενέργησαν σχετικά ανεξάρτητα από την Ελληνική Ηγεσία και με πνεύμα υπεράσπισης των γενικότερων – όχι των στενά τοπικών Κρητικών – συμφερόντων τους.
Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ (στα απομνημονεύματα του) διαπιστώνει τις ελλείψεις και γράφει:
«Όλες οι προετοιμασίες, είχαν προχωρήσει με βραδύ ρυθμό (…) Ούτε κανένα σχέδιο, ούτε καμία παρόρμηση για εργασία υπήρχε. Μέσα σε έξη μήνες διορίστηκαν έξη διοικητές της φρουράς της Κρήτης. Το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής θα έπρεπε να έχει μελετήσει προσεκτικότερα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα έπρεπε ίσως να υπερασπιστούμε κάποτε την Κρήτη από αεροπορική και θαλάσσια επίθεση. Δεν είχε προβλεφθεί η ανάγκη υπάρξεως, αν όχι ενός Λιμένος, τουλάχιστον όμως, ευκολιών αποβάσεως στην νότιο πλευρά της νήσου, στα Σφακιά ή στο Τυμπάκι και η κατασκευή ενός δρόμου από εκεί ως τον κόλπο της Σούδας και τα αεροδρόμια, από τα οποία θα μπορούσε να ενισχυθεί η δυτική Κρήτη από την Αίγυπτο. Η ευθύνη για την ελλιπή μελέτη του προβλήματος και για την κακή εκτέλεση οδηγιών που είχαν δοθεί, βαρύνει εξίσου το Κάϊρο και το Ουάϊτχωλ».
Οι ΈΛΛΗΝΕΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ
Γ4) Σε όλα αυτά οι Έλληνες Ηγέτες και ο Λαός, στέκουν αδύναμοι και παράμεροι.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την 28η Απριλίου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός τηλεγραφώντας στον Έλληνας Πρεσβευτή στο Λονδίνο λέει:
«Προσπαθήσατε να πείσετε τους αυτόθι να διατάξουν τις εδώ Βρετανικές Στρατιωτικές, Ναυτικές και Αεροπορικές αρχές σπεύσουν να παρασκευάσουν σοβαρά την Άμυνα της Κρήτης, καθόσον η υπάρχουσα είναι ανεπαρκέστατη. Εάν δεν το αντιληφθούν εγκαίρως, βαίνουμε απλώς προς ένα ένδοξο Αρκάδι. Αλλά τότε οι οδοί προς Σουέζ ανοίγουν εύκολα».
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ – Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
Δ1) Όπως είχε προβλέψει ο Χίτλερ – αλλά για άλλους λόγους – το Σχέδιο Απέτυχε (οι Γερμανοί καταναυμαχόνται στη θάλασσα και από αέρος στην αρχή ηττώνται)και σε τόπο και σε χρόνο. Αλλά Απέτυχε  και ή Άμυνα. Όταν την αυγή της 20ης Μαίου 1941 ξεκινούν οι ρήψεις Γερμανών Αλεξιπτωτιστών  στα 3 μέτωπα Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, οι Αμυνόμενοι Βρετανοί αιφνιδιάζονται, αλλά αντιδρούν και απαντούν. οι Γερμανοί στρατηγοί (Στούντεντ σχεδίασαν αεροναυτική Επιχείρηση, που έπρεπε να τελειώσει σε 3 ημέρες – ξεκινώντας από τα 3 αεροδρόμια σε Χανιά (Μάλεμε) – Ρέθυμνο – Ηράκλειο. Το Λασίθι έμενε για τους Ιταλούς.
Από τα μέσα Μαίου έχει αρχίσει ένας άγριος βομβαρδισμός της Κρήτης και όλων των πλοίων, που πηγαίνουν προς βόρεια λιμάνια της, από την Λουφτβάφε. Την αυγή της 20ης Μαίου 1941 ένας ανηλεής βομβαρδισμός ξεσήκωσε την περιοχή των Χανίων, της Σούδας και του Μάλεμε και ειδοποιούσε τους αμυνόμενους, ότι η επίθεση έρχεται σύντομα. Τα Στούκας και τα Μέσσερμιτ,   που ουρλιάζουν πάνω από τα κεφάλια των υπερασπιστών της Κρήτης, σε λίγες ώρες εξουδετερώνουν σχεδόν όλα τα αντιαεροπορικά πολυβόλα στο Μάλεμε και στη Σούδα. Κατά τις 8 το πρωί ο ορυμαγδός των βομβών σταματά και μέσα από τα σύννεφα της σκόνης αρχίζουν  να προσεδαφίζονται στα 3 κύρια μέτωπα Χανιά – Ρέθυμνο – Ηράκλειο, οι πρώτοι Γερμανοί βγάζουν τους πρώτους Εισβολείς. Στο Μάλεμε, στην κοιλάδα των Φυλακών της Αγίας  και στη Χερσόνησο του Ακρωτηρίου τα μαύρα αεροπλάνα. Ταυτόχρονα ο ουρανός γεμίζει από πολύχρωμα μανιτάρια.
«… Οι αλεξιπτωτιστές φαίνονται ψεύτικοι και είναι δύσκολο να πιστέψεις – αφηγείται ο υποστράτηγος Ουώλτερ Τόμας, – πως είναι επικίνδυνοι.
Καθώς προβάλουν με φόντο το βαθυγάλαζο ουρανό της Κρήτης, νωρίς το πρωί, ανάμεσα σ’ ένα γκριζοπράσινο πλαίσιο από κλαδιά ελαιόδεντρων, μοιάζουν  σαν μικρές μαριονέτες, που τα κυματιστά τους φορέματα, πράσινα – κόκκινα – κίτρινα – άσπρα έχουν μπλεχτεί στα σύρματα που τις κινούν (…) πασκίζω να πιάσω το νόημα αυτής της πολύχρωμης φαντασμαγορίας, να συνειδητοποιήσω ότι οι όμορφες αυτές κούκλες σημαίνουν ξαναζωντάνεμα όλων των φρικαλεοτήτων, που γνωρίσαμε τόσο πρόσφατα στην  Ελλάδα».
Οι υπερασπιστές της Κρήτης – Βρετανοί – Αυστραλοί – Νεοζηλανδοί – Έλληνες στρατιώτες ή άμαχοι ντόπιοι – υποδέχτηκαν τους επιδρομείς με όλων των ειδών τα πυρά και τα όπλα:

«Από την παραλία του Μάλεμε ως τα Χανιά και πίσω από τους λόφους στο Ακρωτήρι άκουγες τις στριγγές κραυγές των ελαφρών όπλων και το πιο βραχνό αλύχτισμα των όλμων».
Πολλοί αλεξιπτωτιστές σκοτώνονται στον αέρα, άλλοι καθώς οι σφαίρες τρυπούν τα αλεξίπτωτά τους, πέφτουν στη γη και τσακίζονται ή πνίγονται στη θάλασσα.
Εκατοντάδες εξοντώνονται μόλις φτάνουν στη γη.
«Έγινε γρήγορα φανερό – γράφει ο Στιούαρτ – ότι οι Αλεξιπτωτιστές ήταν πολύ τρωτοί στις άμεσες αντεπιθέσεις. Σε ακτίνα πάνω από διακόσιες γυάρδες τα αυτόματα πιστόλια τους δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά όσα τα τουφέκια. Με εύστοχο πυρ μπορούσε κανείς να τους πετυχαίνει ένας – έναν καθώς έτρεχαν με φρενιασμένη βιασύνη να καλυφθούν κάπου».
«Όσους έπεφταν στους δρόμους, τους καταδίωκε ολόκληρος ο πληθυσμός, ακόμη και οι γυναίκες και τα παιδιά, ακόμη και οι σκύλοι, αυτοί οι Κρητικοί χρησιμοποιούσαν οποιοδήποτε όπλο, τουφέκια με πέτρα που είχαν πάρει από τους Τούρκους πριν από έναν αιώνα, τσεκούρια, ακόμη και τσάπες».
Εξάλλου, οι Γερμανοί Αλεξιπτωτιστές, παρά  την ανώτερη στρατιωτική τους εκπαίδευση, δεν ήταν συνηθισμένοι σε τέτοιες συνθήκες πολέμου. Βρισκόντουσαν έξω από τα νερά τους. Όχι μόνο γιατί δεν γνώριζαν τον τόπο, αλλά και γιατί τους έλλειπε η πρωτοβουλία και καθώς έπεφταν, έχαναν την ιεραρχική τάξη, μέσα στην οποία και μόνο ήταν αποτελεσματικοί στρατιώτες:
Οι Αλεξιπτωτιστές – γράφει ο Κλάρκ – παρά τα νιάτα τους, την τέλεια υγεία τους, την εκπαίδευσή τους, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητά του υλικού τους, δύσκολα τα έβγαζαν πέρα με τους Νεοζηλανδούς, μ’ όλο που αυτούς τους είχαν εξουθενώσει οι βόμβες, ή με τους θαρραλέους Έλληνες με τις τέσσερις σφαίρες σε κάθε άντρα. Μόνο όταν σχηματίστηκαν τα μέτωπα και η επίθεση πήρε κλασική μορφή, άρχισαν  να εκδηλώνονται και πάλι η έμφυτη ανωτερότητα του Γερμανού στρατιώτη στην πειθαρχία και στην εκγύμναση και η αναμφισβήτητη εξουσία και δύναμη των υπαξιωματικών και των κατώτερων αξιωματικών.
Ε1) Όμως η έκπληξη ήρθε από τους αστράτευτους Κρητικούς Μαχητές.
«Οι μαχόμενοι υπερασπιστές βρήκαν ένα ισχυρό στήριγμα από ένα είδος μαζικής εξέγερσης του πληθυσμού», γράφει ο Γερμανός στρατηγός Φον Ντε Χεύντε.
Η προσπάθεια των επιτιθέμενων κυρίως στράφηκε από την αρχή στην εξασφάλιση του αεροδρομίου του ΜΑΛΕΜΕ σαν «προγεφύρωμα» της Εισβολής.
Στόχος που μετέτρεψε την περιοχή του αεροδρομίου σε κόλαση φωτιάς και θανάτου από τις πρώτες ώρες της μάχης.
Το ύψωμα 107, στάθηκε η Πύλη εισόδου του εχθρού.
Οι μοιραίες «Καυκάλες» η κορυφή του Λόφου, που δεσπόζει της περιοχής του αεροδρομίου, υπήρξε η αιχμή του αγώνα, το μήλο της έριδας και ταυτόχρονα το κλειδί για την τελική έκβασή του.
Οι απώλειες των Γερμανών τις πρώτες ώρες της εισβολής ήταν υπέρογκες. Πολλοί αξιωματικοί σκοτώθηκαν κατά την κάθοδο ή την προσγείωση των ανεμοπλάνων. Ο αντιστράτηγος Σούεσμεν, διοικητής της κεντρικής ομάδας των στρατευμάτων εισβολής σκοτώθηκε, όταν το ανεμόπλανό του, λίγο αφού το άφησε το αεροπλάνο που το μετέφερε και συντρίφθηκε σε βράχια του Αιγαίου. Στη Σούδα αντιμετώπισαν ισχυρότερα αντιαεροπορικά πυρά απ’ ότι περίμεναν. Στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο οι Επιχειρήσεις, όμοια δεν προχωρούν. Καθηλώνονται.
Έτσι, το βράδυ της πρώτης μέρας ο αιφνιδιασμός και η επίθεση είχε αποτύχει, οι απώλειες ήταν βαριές και οι προοπτικές ζοφερές για τους επιτιθέμενους, γι’ αυτό και ο Στούντεντ διέταξε ενεργό άμυνα σ’ όλα τα μέτωπα και εντοπισμό της προσπάθειας στο Μάλεμε για εξασφάλιση προγεφυρώματος. Σκέψη πέρα για πέρα σωστή ενός αρχηγού, από εκείνους που διέθετε η ναζιστική στρατιωτική μηχανή και που αποτελούσαν «το καλύτερο προϊόν του είδους» κατά τον Άγγλο ιστορικό Liddel Hart. (Η άλλη πλευρά του λόφου)
Για την κρισιμότητα της κατάστασης εκείνες τις ώρες ο Στούντεντ λέει: «Αν τη νύχτα της 20ης προς 21η ή νωρίς το πρωί της επόμενης, έκαναν επίθεση θα βρίσκονταν σε δύσκολη θέση και θα κινδύνευαν να εκκαθαριστούν τα κουρασμένα τμήματα του συντάγματος».
Και ενώ η γερμανική διοίκηση παρ’ όλες τις αναποδιές, το απρόβλεπτα και τις δυσκολίες αντιμετώπιζε ψύχραιμα και ρωμαλέα την κατάσταση, από την άλλη πλευρά τη βρετανική, δεν έγινε το ίδιο.
Τις πρώτες βράδυνες ώρες ο Νεοζηλανδός αντισυνταγματάρχης Άντριους, διοικητής του υψώματος 107, κουρασμένος, θορυβημένος μέσα στη σκόνη και τις εκρήξεις, μη μπορώντας να ελέγξει την περιοχή του, ζήτησε από τον διοικητή της 5ης μεραρχίας Χάργκεστ (Πλατανιά) να εγκαταλείψει το ύψωμα. «If you must, you must» ήταν η απάντηση, που σφράγισε τη μοίρα της Κρήτης. («Εάν πρέπει, μπορείς»).
Αυτή ήταν μοιραία στιγμή. Γιατί έτσι μπόρεσαν οι επιτιθέμενοι να επιτύχουν προγεφύρωμα στο αεροδρόμιο.

Το Γερμανικό αποβατικό Ναυτικό, συναντά τους Άγγλους Ναυάρχους Γκλένυ και Κίνγκ. Η ήττα των Γερμανών στη θάλασσα μεταφέρει και εξαρτά την επιτυχία του εγχειρήματος των Γερμανών στον αέρα. Όμως σ’αυτό με υπεράνθρωπη προσπάθεια επιτυγχάνουν ρήγμα.
Όμως, το πρώτο ρήγμα είχε ήδη υπάρξει. Το πάρσιμο του Μάλεμε αποδείχτηκε μοιραίο.
Μετά την 1η μέρα που έκλεισε με την απροσδόκητη και αδικαιολόγητη υποχώρηση των Βρετανών, τις μέρες που ακολούθησαν η γιγαντομαχία έφτασε σε ανυπέρβλητα ύψη. Οι δυνάμεις του Φράϊμπεργκ, αντιμετώπιζαν πια τμήματα συγκροτημένα, που αποβιβάζονταν στο Μάλεμε μαζί με τον οπλισμό τους και προχωρούσαν σταθερά προς τα ανατολικά.
Φονικές επικές μάχες διεξάγονται στο Καστέλλι με το Ι’ Σύνταγμα Πεζικού, στο  Κολυμπάρι με την Σχολή Ευελπίδων, στο Γαλατά με Νεοζηλανδούς, στα Περίχωρα των Χανίων της Σούδας, στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο, όπου οι γερμανοί τις πρώτες μέρες καθηλώθηκαν από μια πρωτοφανή λαϊκή αντίσταση και πολέμησαν σκληρά για να κρατήσουν τις θέσεις τους. Το χωριό Γαλατάς κοντά στα Χανιά είναι το σημείο που άλλαξε πολλές φορές χέρια των αντιμαχόμενων και στρώθηκε από πτώματα.
Στις 26 ο Χέυντεν μπαίνει στα Χανιά και την επόμενη καταλαμβάνεται η Σούδα.
Από τι στιγμή εκείνη η «Μάχη» παίρνει άλλη μορφή. Οι αμυνόμενοι οπισθοχωρούν. Στόχος του Ρίγκελ, που πέφτοντας με αλεξίπτωτο στις 23 δυτικά του Ταυρωνίτη είχε αναλάβει τη διοίκηση, είναι να εγκλωβίσει και να συλλάβει τις Βρετανικές και Ελληνικές δυνάμεις και να τις εμποδίσει να διαφύγουν στη Μ. Ανατολή.
Σ’ αυτό απέτυχε. Προχωρώντας οι Γερμανοί ενώνονται στις 29 με τους αμυνόμενους συμπολεμιστές τους στο Ρέθυμνο και το βράδυ της ίδιας μέρας με την ανατολική ομάδα, που βρίσκεται καθηλωμένη στην περιοχή του Ηρακλείου.
Την 1η Ιούνη η «Μάχη της Κρήτης» έχει τελειώσει.

Σωστότερα η πρώτη φάση της. Η Αρχή. Η μεγάλη όμως Μάχη των Κρητικών κατά των Ναζί θα τελειώσει τη μέρα, που και ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης θα εγκαταλείψει το νησί. Στις 21/22 Μάη του 1945, 4 στρογγυλά χρόνια από την στιγμή που οι Γερμανοί πατούν στην Κρήτη.
Απώλειες Γερμανών
Η απογραφή των απωλειών και των θυσιών θέλει 7.000 Γερμανούς εκτός μάχης από τους οποίους 4.000 τουλάχιστον νεκροί, 220 αεροσκάφη κατεστραμμένα και 143 με βλάβες.
Απώλειες Βρετανών
12.000 αιχμάλωτοι, 3.500-4.000 νεκροί και τραυματίες. Στο Ναυτικό 40.000 από 18.000
Απώλειες Ελλήνων
9.000-10.000 μαζί με αυτούς που εκτελέστηκαν. Από το Στρατό και την Πολιτοφυλακή 600 και από την Χωροφυλακή 150.
Αυτοί βοήθησαν για να γραφεί αυτή η ένδοξη και αιματόβαφη σελίδα της Ιστορίας, που έρχεται σε μας σαν τη «Μάχη της Κρήτης».
ΙΙΙ
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
ΣΤ1) Την 1η Ιούνη 1941, η Μάχη της Κρήτης, έχει τελειώσει. Σωστότερα η πρώτη φάση της, η Αρχή. Η μεγάλη Μάχη των Κρητικών κατά των Ναζί κλείνει όταν και ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης εγκαταλείπει το Νησί την 21/22 Μάη 1945.
Σ’ αυτή την κατάσταση, όπως διαμορφωνόταν και εξελισσόταν μετά την 1η Ιουνίου 1941 και το αμέσως μετά διάστημα, ποια τάχα υπήρξε η κατάσταση στο νησί μετά την ολοκληρωτική κατάληψή του, από τον κατακτητή και ποια τάχα υπήρξε η στάση και η απάντηση του Κρητικού Λαού; Να τι απαντά στα κρίσιμα αυτά ερωτήματα ένα επίσημο ντοκουμέντο, η επίσημη αναφορά – υπάρχει στα αρχεία του πολέμου – της αντιπροσωπείας των ανταρτών, που πολύ αργότερα την 1η Ιουνίου 1943 επισκέφθηκε το Κάϊρο για να ζητήσει βοήθεια από την Ελληνική Κυβέρνηση και το Στρατιωτικό Στατηγείο Μ. Ανατολής.
ΕΠΙΣΗΜΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 1ης Ιουνίου 1943
ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
Αμέσως μετά την ΚΑΤΑΛΗΨΗ της ΚΡΗΤΗΣ από τους Γερμανούς. Αρχή Ιούνη, άρχισε από αυτούς η Εκκαθάριση – Καταδίωξη – Αιχμαλωσία από αυτούς των Εγκλωβισμένων Βρετανικών Στρατευμάτων ή των Ελλήνων και Κρητών Μαχητών της «Μάχης της Κρήτης» και οι Εκτελέσεις Κατοίκων με την επιχειρηματολογία της Συμμετοχής στην Μάχη, αστράτευτου πληθυσμού, που δεν καλυπτόντουσαν απ’ την Συνθήκη της Γενεύης υπέρ των Κανόνων του Πολέμου.
Να πως περιγράφεται σε αναφορά Κατοίκων της Περιοχής η συμπεριφορά του Στρατού Κατοχής, κατά τις πρώτες ώρες και ημέρες Ιουνίου.
«Η συμπεριφορά Στρατού Κατοχής εις Γερμανοκρατούμενες περιοχές:
1) Επεδείχθη κτηνώδης συμπεριφορά με βανδαλισμούς και αθρόους τουφεκισμούς, ομαδικές εκτελέσεις Πολιτών υπό το πρόσχημα της συμμετοχής του Λαού στον Αγώνα κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων.
2) Πραγματοποιήθηκαν πυρπολήσεις και δηώσεις χωριών ευρισκόμενων εγγύς των πεδίων μαχών.
3) Πραγματοποιήθηκαν οργανώσεις Στρατοπέδων συγκεντρώσεων, συλλήψεις ομήρων, φυλακίσεις πλέον επιφανών και ζωτικών στοιχείων και εκτελέσεις πλείστων εξ αυτών αυθαιρέτως και άνευ διαδικασίας υπό το πρόσχημα της ανυπακοής και παρακινήσεως του πληθυσμού προς αντίδραση κατά των επιβαλλόμενων υπ’ αυτών μέτρων και της περιθάλψεως των παραμεινάντων εντός της νήσου συμμαχικών στρατευμάτων.
4) Πραγματοποιήθηκαν αυθαίρετες απογυμνώσεις των οικιών και καταστημάτων εκ των επίπλων, ειδών ιματισμού και κλινοστρωμνής και μέσων πολεμικής ανάγκης και άλλων χρειωδών ως και καταλήψεις των οικημάτων δι’ εξώσεως των ενοίκων και εγκαταστάσεως αυτών.
5) Πραγματοποιήθηκε αυθαίρετη επίταξη όλων των προϊόντων γης, μεγάλων και μικρών ζώων επί ποινή θανάτου. Επιβολή αναγκαστικής προσωπικής εργασίας στους κατοίκους από 16 έως 65 ετών δια τα πολεμικά τους έργα με εξοντωτικές κυρώσεις σε χρήμα και τρόφιμα υπό το πρόσχημα διενέργειας σαμποτάζ διάφορων μορφών εγκλίσεων σε στρατόπεδα ομήρων νεανίδων και γυναικών (πολλών εξ’ αυτών βιασμένων) προς εξαναγκασμό του λαού σε υποταγή και εκτέλεση των εκάστοτε εκδηλούμενων διαταγών.
6) Πραγματοποιήθηκαν πυρπολήσεις οικιών και δημεύσεις των περιουσιών των εν γένει Γερμανο- καταδιωκόμενων προσώπων.
7) Αποτολμήθηκε προσπάθεια των Αρχών Κατοχής και των εθελόδουλων οργάνων, προς διαφθορά των ηθικών δυνάμεων του τόπου, στρεφόμενη κατ’ αρχήν προς το κλήρο και μεθοδικά προς άπαντα τα κοινωνικά στρώματα.
Αποτολμήθηκε εφαρμογή της πολιτικής διασπάσεως της Εθνικής Ενότητας δια του διχασμού του πληθυσμού προς δημιουργία φιλικής προς αυτούς παρατάξεως. Παραλλήλως προσπάθεια δημιουργίας Εθνικο- σοσιαλιστικής Κινήσεως ενταχθείσα δια του έργου ενεργού ενδιαφέροντος της Κυβέρνησης των Αθηνών.
9) Έξη μήνες μετά από την Κατάληψη της Νήσου – από την αρχή του 1942 – η συνέχιση της εφαρμογής των εξοντωτικών μέτρων αυθαιρεσίας προσέλαβε νομότυπη μορφή δια της ιδρύσεως Στρατοδικείων, εκτάκτων και τακτικών, εις τα δεύτερα ταύτα επιτραπείσης προ δεκαμήνου περίπου της παραστάσεως συνηγόρων.
10) Επίσης δια της ασκούμενης πολιτικής των διαφόρων οικονομικών συνδυασμών, αναγκαστική ανταλλαγή τροφίμων κλπ, προς δικαιολόγηση των τουφεκισμών και των διαρπαγών της περιουσίας».
Ζ1) Αλλά ποια υπήρξε η στάση και η απάντηση του Κρητικού Λαού στις Προκλήσεις των πρώτων ημερών της Κατοχής; Να πως απαντά το
Ντοκουμέντο:
«Αντιμετώπισης της δημιουργηθείσης καταστάσεως κατά τη διάρκεια της κατοχής». Η ίδια αναφορά λέει: «Ο Λαός παρά τα εξοντωτικά μέτρα του στρατού Κατοχής διατήρησε ακλόνητη συνοχή και εθνική αλληλεγγύη και αντέταξε πείσμονα και γενναιοφόρα αντίδραση κατά της βάναυσου, καταπιεστικής ενέργειας του κατακτητή.
Η βιοτική κατάσταση του Λαού κατόπιν των απηνών καταδιώξεων, των διαρπαγών, των εξαντλητικών επιτάξεων κινητών περιουσιών και τροφίμων, της καταλήψεως εκλεκτών παραγωγικών χωρών, της παραλύσεως της αγροκαλλιέργειας δια της επιτάξεως κινητών περιουσιών και τροφίμων, της καταλήψεως εκλεκτών παραγωγικών χωρών, της παραλύσεως της αγροκαλλιέργειας δια της επιτάξεως των αροτριώντων ζώων και της ελλείψεως τεχνικών και χημικών μέσων, περιήλθε εις εσχάτη εξαθλίωση». Αλλά το ηθικό του Κρητικού Λαού παρέμενε ΑΚΜΑΙΟ και με ΠΙΣΤΗ στην ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ. Αυτό ακριβώς το Ηθικό ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΕ και ΑΝΕΠΤΥΞΕ την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
Ζ2) Να πως το αφηγείται η πιο πάνω αναφορά:
«Μικρόν χρόνον μετά την Κατάληψη της Νήσου συνεκροτήθησαν οι πρώτοι Πυρήνες Εθνικής Απελευθερωτικής δράσεως και συν τω χρόνω αύξησαν τις δυνάμεις τους δια την οργάνωση σοβαρού τμήματος του πληθυσμού σε μαχητικές ομάδες και της εμψυχωτικής ανυψώσεως του ηθικού και του εθνικού φρονήματος του υπολοίπου πληθυσμού, πλην των ευάριθμων δεδηλωμένων αντιπατριωτικών δρώντων Γερμανόφιλων σε σημείο ώστε σήμερα  να παρουσιάζεται αγαστή Εθνική Ενότητα και αλληλεγγύη και ώριμο το αίσθημα της ενόπλου εξέγερσης κατά του βάρβαρου κατακτητή».
Έτσι, σ’ όλους τους νομούς και ανεξάρτητες περιοχές, κινούνται αρκετοί για τη συγκρότηση ένοπλων δυνάμεων ή ομάδων και Οργανώσεων Αντίστασης, επιζητώντας μάλιστα την επαφή με την Ελληνική Κυβέρνηση και το Στρατιωτικό Στρατηγείο Μ. Ανατολής.
Αυτήν την περίοδο στην Κρήτη παρατηρείται η συγκρότηση ανωνύμων ή μη Ομάδων Αντίστασης. Χωρίς συγκεκριμένη ονομασία ή με ελάχιστες ονομασίες, που διασώθηκαν, συγκροτούνται Αντιστασιακές Ομάδες όπως: Ανώτατη Επιτροπή Αντιστάσεως Κρήτης (ΑΕΑΚ), Κρητική Επαναστατική Επιτροπή, μετέπειτα Εθνική Επαναστατική Επιτροπή, Εθνική Απελευθερωτική Δράση, Φιλική Εταιρεία, Εθνική Οργάνωση, Εθνική Οργάνωση Χανίων, Εθνική Οργάνωση Ρεθύμνης, Εθνική Οργάνωση Ηρακλείου, Εθνική Οργάνωση Λασιθίου (ΑΕΑΚ) και πολλές άλλες, που ξεκινούν την Αντιστασιακή τους Δράση. Από την πρώτη στιγμή Καπετάνιοι ή Οπλαρχηγοί – σε σύντομο με τις αντιστασιακές ομάδες ή όχι – με μικρές ή μεγάλες ομάδες ενόπλων κινούνται σε ορεινές περιοχές ή στα βουνά της Κρήτης, αρνούμενοι την υποταγή.
Σαν επίσημες ημερομηνίες των Οργανώσεων (ΕΟΕ) Εσωτερικού θεωρούνται η 15η Ιουνίου 1941, των δε (ΕΑΟ) ενόπλων η 15η Οκτωβρίου 1941 γενικώς, των δε Αρχηγείων η 15η Ιουνίου 1941. Ενώ στην Ελλάδα δεν συγκροτούνται Αντιστασιακές Οργανώσεις νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο του 1941.
Μάλιστα την 1η Ιουνίου 1941 οι ένοπλες ομάδες των ανεξάρτητων αρχηγών, που συνεργάζονταν με αντιστασιακές οργανώσεις, άρχισαν να οργανώνονται, χωρίς όμως συγκεκριμένο και κατευθυνόμενο πρόγραμμα. Ήταν δε εκείνες των οποίων οι αρχηγοί είχαν λάβει μέρος με άντρες τους στη Μάχη της Κρήτης.
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
1941 /’42/’43

Η1) Βέβαια, τα πρώτα Αντιστασιακά σαμποτάζ ξεκινούν στα μέσα του 1942. αλλά δεν πρέπει να λησμονείται ο όγκος και η ισχύς του Στρατού Κατοχής που υπήρχε στην ΕΛΛΑΔΑ και την ΚΡΗΤΗ Σε όλη την Ελλάδα υπήρχαν το 1941/’42/’43, 300 χιλιάδες Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι στρατιώτες διοικούμενοι από τρεις Διοικήσεις – τη Διοίκηση Βορείου Ελλάδος, Νοτίου Ελλάδος και του Φρουρίου της Κρήτης – οι οποίοι δέσποζαν απόλυτα του ελληνικού χώρου.  85 χιλιάδες από αυτούς βρίσκονταν στην Κρήτη.
Δυο ενισχυμένες γερμανικές μεραρχίες 40 χιλιάδων ανδρών με έδρες τις πόλεις Χανιά, Ηράκλειο κατανεμημένες σε 12 χιλιάδες  στα Χανιά,  8 χιλιάδες στο Ρέθυμνο, 18 χιλιάδες στο Ηράκλειο και δυο ενισχυμένες ιταλικές μεραρχίες συνολικής δύναμης περίπου 45 χιλιάδων ανδρών, που είχαν κατανεμηθεί, σε Λασίθι και σε μικρό μέρος σε Ηράκλειο, με έδρες τις πόλεις Αγ. Νικολάου και Νεάπολης, αποτέλεσαν το Στρατό Κατοχής.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην ΚΡΗΤΗ
1942 / ’43 / ’44 / ’45
Θ1) Μέχρι τα μέσα του 1942, οι Σύμμαχοι ενδιαφέρονταν μόνο για την οργάνωση δικτύου πληροφοριών και την διευκόλυνση μετάβασης στην Αίγυπτο, ανδρών, που παρέμεναν τόσο στην ηπειρωτική Ελλάδα όσο  και στην Κρήτη. Με το πνεύμα αυτό, λειτούργησαν οι ομάδες αντίστασης, που από τον Ιούνιο του 1941 οργανώθηκαν στην Κρήτη. Μέχρι τότε συνεπώς, η ακαθοδήγητη Αντίσταση δεν έδρασε με επιτελικό σχέδιο για την εξουδετέρωση του εχθρού.
Εξάλλου, στην αντιστασιακή προσπάθειά του, ο Κρητικός Λαός, ένιωθε απαραίτητο   η αντίστασή του να είναι οργανωμένη και να έχει μια επαφή και βοήθεια τόσο από την Ελληνική Κυβέρνηση Καΐρου όσο και από τους Συμμάχους.
Για την αντίσταση κατά του κατακτητή, που αυτή έπαιρνε έκταση στην Κρήτη, το Καϊρο δεν έδινε και πολύ σημασία, μέχρι την άνοιξη – καλοκαίρι του 1942. ως τότε το ενδιαφέρον και η συνεργασία τους με τις αντιστασιακές οργανώσεις, περιοριζόταν στην απόκρυψη, ασφάλεια και συντήρηση των συμμάχων στρατιωτικών , που είχαν παραμείνει στο νησί, μέχρι την επιβίβασή τους σε υποβρύχια ή πλοιάρια για την Αίγυπτο. Ακόμη από το Σεπτέμβριο του 1941 ανέπτυξαν ζωηρό ενδιαφέρον για πληροφορίες, που εξασφάλιζαν από δίκτυα και έστελναν στο Κάιρο, με ασύρματο. Αλλά τίποτε περισσότερο.
Ο Κρητικός Λαός όμως, ιδιαίτερα οργανωμένος στις αντιστασιακές οργανώσεις, αισθανόταν την ανάγκη μιας ουσιαστικής συνεργασίας με τους συμμάχους, για την υλοποίηση του στόχου του, που ήταν η απόκτηση της Ελευθερίας.
Τη λύση στις ανησυχίες των αντιστασιακών οργανώσεων της Κρήτης, την έδωσε η κατάσταση του βορειο-αφρικανικού μετώπου τον Ιούνιο του 1942, όταν τα πράγματα για τους συμμάχους δεν πήγαιναν καλά και ο Ρόμελ τους απωθούσε προς την Ανατολή. Ο κύριος παράγοντας των επιτυχιών της Γερμανο-Ιταλικής αυτής στρατιάς, ήταν ο άνετος, άφθονος και γρήγορος ανεφοδιασμός της με τη Λουφτβάφε από τα αεροδρόμια της Κρήτης. Αυτά όπως και τα λιμάνια, αλλά και οι αποθήκες πολεμικού υλικού και υγρών καυσίμων, έπρεπε με κάθε τρόπο να αχρηστευθούν.
ΙΟΥΝΙΟΣ 1942
Βορειοαφρικανικό Μέτωπο και Κρήτη
Η2α) Αυτά ξεκίνησαν από τις Ανάγκες του πολέμου στη Βόρεια Αφρική, κέντρο ανεφοδιασμού της εκεί Γερμανο-Ιταλικής στρατιάς, ήταν η Τρίπολη της Λιβύης. Όσο όμως η στρατιά αυτή προχωρούσε προς την Ανατολή απωθώντας προς την Αίγυπτο τη Βρετανική, η απόσταση από την Τρίπολη μεγάλωνε και ξεπερνούσε τα 1,500 χιλιόμετρα.
Η2β) Οι Γερμανοί το «ΦΡΟΥΡΙΟ ΚΡΗΤΗ» από την αρχή Ιουνίου 1942 μετέβαλαν σε ΟΡΜΗΤΗΡΙΟ και ΒΑΣΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ στα ΜΕΤΩΠΑ ΑΦΡΙΚΗΣ – ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ –τότε θαυματούργησε πάλι ο ΑΣΤΡΑΤΕΥΤΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ σαν ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ.
Ουσιαστική Αντίσταση ξεκινά 6 μήνες μετά.
Ο Ιούνιος του 1942 ήταν πολύ κρίσιμος μήνας για τον Συμμαχικό Αγώνα στην Βόρειο Αφρική. Ο Μοντγκόμερι που μόλις είχε παραλάβει την διοίκηση της 8ης στρατιάς, οχυρώθηκε στο Ελ Αλαμέιν σε αμυντικό αγώνα και κρατούσε τις θέσεις εκεί με κάθε θυσία, γιατί αν το μέτωπο αυτό έπεφτε, η Αλεξάνδρεια θα κινδύνευε και το σχέδιο των κατακτητών θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αυτό προέβλεπε την κατάληψη Αλεξάνδρειας – Καΐρου και το άνοιγμα θύλακα προς Ανατολάς, μέσω  Μοσούλης για την Σοβιετική Ένωση, με αντικειμενικό σκοπό να χτυπήσει τους Ρώσους προς Καύκασο.
Παράλληλα η Ε’ Ομάδα Γερμανικών στρατιών Βαλκανικής ετοιμαζόταν να στείλει μέσω Ηπειρωτικής Ελλάδας με τον άξονα Γοργοποτάμου -Αθηνών και δια των βάσεων Κρήτης, μεταξύ των άλλων, 300,000 άνδρες στη Λιβύη και Αίγυπτο. Η Κρήτη ήταν το κύριο αλλά και το μόνο προγεφύρωμα που μπορούσε να εξυπηρετήσει τα στρατεύματα του Άξονα στην Βόρεια Αφρική.
Οι θαλάσσιες μεταφορές ήταν όχι μόνο δύσκολες και χρονοβόρες, αλλά και επικίνδυνες. Ο συμμαχικός στόλος επαγρυπνούσε, ενώ η Λουφτβάφε, ήταν τότε ακατανίκητη.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ στην ΚΡΗΤΗ
α + β) Τότε άνοιξη – καλοκαίρι του 1942, επενέβη η Αντίσταση και η Συμμαχική αεροπορία σε μια από τις σημαντικότερες και επιτυχέστερες αποστολές του πολέμου κατέστρεψε με μια σειρά πολεμικές αποστολές τα όνειρα και τις προοπτικές των Ναζί. Από το αεροδρόμιο Ηρακλείου, άρχισε να υπονομεύεται η αερογέφυρα των κατακτητών, που στήριζε τις ελπίδες για τις παραπέρα νίκες και δόξες του Ρόμελ.
Πολύ μεγαλύτερης σημασίας από την Καταστροφή της Γέφυρας του Γοργοποτάμου, είναι οι Καταστροφές των Κρητικών Αεροδρομίων, αφού συνέβαλαν αποφασιστικά στην Μάχη του Ελ Αλαμέϊν και τη Μάχη της Ερήμου, που έγινε με σημαντικά μικρότερες δυνάμεις απ’ όσες σχεδίαζαν να διαθέτουν οι Γερμανοί.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ – ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
Η πρώτη μεγάλη Αντιστασιακή Επιχείρηση πραγματοποιείται:
α) το βράδυ της 11ης Ιουνίου του 1942, όταν στο Ηράκλειο ολιγομελής ομάδα σαμποτέρ που προερχόταν από την Μέση Ανατολή και στηριζόταν σε πληροφορίες Ελληνικού κατασκοπευτικού δικτύου, κατέστρεψε επί του εδάφους 17 αεροπλάνα Γιούγκερς.
β) Την επιχείρηση αυτή ακολούθησαν τον Ιούνιο 1942 μια σειρά καταστροφές αποθηκών, αεροπορικών μέσων και αεροδρομίων. Πρώτες ήταν οι καταστροφές των αποθηκών πολεμικού υλικού του πεζικού δυτικά του Αεροδρομίου Καστελλίου Πεδιάδας Ηρακλείου.
Εδώ οι Γερμανοί είχαν κατασκευάσει τις μεγαλύτερες αποθήκες της περιοχής των Βαλκανίων για κάθε είδους πολεμικό υλικό και δεξαμενές υγρών καυσίμων.
Την επιχείρηση αυτή ακολούθησαν:
γ) Τα σαμποτάζ και οι καταστροφές του Μάλεμε και 300 γερμανικών αεροπλάνων στο έδαφος.

δ) Και την 24η Ιουνίου του 1942 η Μεσσαρά – Τυμπάκι του μεγαλύτερου αεροδρομίου των Βαλκανίων, που κατασκευάστηκε στον κάμπο Μεσαράς, το αεροδρόμιο του Τυμπακίου Ηρακλείου, κοντά στην ακτή του Λιβυκού Πελάγους ανατολικά των συνόρων του νομού Ρεθύμνου, όπως υπολογίζεται καταστράφηκαν 350 γερμανικά αεροπλάνα.
ε) Μετά το κύμα των σαμποτάζ και των βομβαρδισμών των συμμαχικών αεροπλάνων στην αρχή του καλοκαιριού του 1942 και την ανάπτυξη της Αντίστασης στο Νησί, όπως και την αναθάρρηση του πληθυσμού –που υπήρχαν φήμες για ανακατάληψη του Νησιού με ανακατάληψη από τους Συμμάχους- η συμπεριφορά του κατακτητή μπήκε σε νέα φάση.
στ) Έτσι, μετά το καλοκαίρι του 1942 και τα τρία επόμενα χρόνια, 1943-1944-1945 οι κατακτητές με μια ασυγκράτητη σκληρή στάση, επιχείρησαν μέσα από ωμότητες, σκληρή και απάνθρωπη συμπεριφορά να κάμψουν τους υπερήφανους και αναθαρρημένους Κρητικούς. Σ’ όλο αυτό το διάστημα οι συγκρούσεις με τους «αντάρτες» στα βουνά και στις πεδιάδες στα ρέματα και τα φαράγγια, τα ρουμάνια και τις βουνοκορφές των κρητικών βουνών ή οι εξορμήσεις των αποσπασμάτων ή ολόκληρων στρατευμάτων των κατακτητών κατέληγαν σε αψιμαχίες, ένοπλες συγκρούσεις, συμπλοκές ή και μάχες. Και τις περισσότερες φορές μετά από αυτές σε εκτελέσεις ή συλλήψεις αθώων αμάχων ή υπόπτων, εκθεμελιώσεις ή πυρπολήσεις και καταστροφές περιοχών ή χωριών ή σπιτιών ή καταστροφή των τροφών των κατοίκων και φυλακίσεις ή εξορίες υπόπτων ή αγωνιστών σ’ όλο το Νησί.
Η περίοδος αυτή της ηρωικής και αιματοβαμμένης Κρητικής αντίστασης αποτελεί δραματικά ένδοξη σελίδα της ιστορίας του έθνους και είναι αδύνατο εδώ να αποδοθεί αναλυτικά. Οι χιλιάδες πρωταγωνιστές και αγωνιστές της και οι 100άδες μάχες και συμπλοκές στα κρητικά βουνά και πεδιάδες αποτελούν περίλαμπρη φάλαγγα ηρώων και πολύτιμο κομμάτι της πιο λαμπρής Ελληνικής Ιστορίας, αλλά είναι αδύνατο να παρελάσουν σ’ αυτήν την παρουσίαση.
Έφτασε σε Επεισόδια τύπου «Σύλληψη και Απαγωγή» του Στρατηγού Κραϊπε.

Ελάχιστες είναι πάντως οι πόλεις, κωμοπόλεις ή τα χωριά της Κρήτης, που δεν θρήνησαν αναρίθμητα θύματα ή δεν δοκίμασαν τις ωμότητες και βιαιότητες των κατακτητών σ’ αυτή την περίοδο μέχρι το τέλος της κατοχής.
Όμως, οι Μάχες και οι Συμπλοκές που έγιναν ανάμεσα στις Δυνάμεις Κατοχής και τις Ένοπλες Αντιστασιακές Δυνάμεις της Κρήτης, ήταν αναρίθμητες και ονομαστές, έτσι ώστε σήμερα να είναι δύσκολη η απαρίθμηση της κάθε μιας χωριστά, αν και κάθε μια χωριστά πολλές φορές ήταν Μικρό Αρκάδι ή Μεσολόγγι.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΩΜΟΤΗΤΩΝ
Θ1) Η επιτροπή ωμοτήτων, που μετά την κατοχή περιήλθε το νησί και μάζεψε στοιχεία για τις αναίτιες καταστροφές από τον κατακτητή υπολόγισε σε 3,500 τους νεκρούς από τις εκτελέσεις, σε 8,800 τις ολοκληρωτικές καταστροφές σπιτιών και σε 2,100 τις μερικές καταστροφές σπιτιών, ενώ υπήρξαν αναρίθμητες συλλήψεις, φυλακίσεις ή ομηρίες, που υπέστησαν οι κάτοικοι του Νησιού.
Το ίδιο διάστημα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έκλινε ραγδαία υπέρ των Συμμάχων. Μετά το Ελ Αλαμέιν και το Στάλινγκραντ είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τις δυνάμεις του Άξονα. Στη Βόρειο Αφρική μετά το Ελ Αλαμέιν άρχισε η καταδίωξη των συμμάχων τους σε όλη τη Βόρειο Αφρική και από κει το πέρασμα των τελευταίων στην Ευρώπη.
Κατάρρευση της Ιταλίας
Ι1) Όταν στις 25 Ιουλίου 1943 πραγματοποιήθηκε από τους συμμάχους απόβαση στη Σικελία, ο Μουσολίνι, ύστερα από απόφαση του Ιταλού Μονάρχη, κηρύχθηκε έκπτωτος, και φυλακίστηκε.
Τον Σεπτέμβριος του 1943
η Ιταλία Καταρρέει
Στις 3-9-43, η Ιταλία καταρρέει, ακολουθεί ανακωχή και παράδοση του ιταλικού στόλου στον Κάνιγκαμ, γίνεται απόβαση (4-9-43) Αγγλοαμερικανικών στρατευμάτων στην Ιταλία και η υπογραφή της συνθηκολόγησης.
Τα ιταλικά στρατεύματα, που βρίσκονται στην Ελλάδα, αφοπλίσθηκαν από τους Γερμανούς.
Όμως τα απομένοντα γερμανικά στρατεύματα επιμένουν απτόητα κάθε μέρα και πιο σκληρά στην προσπάθεια κατάπνιξης με κάθε μέσο της Αντίστασης.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
ΙΑ1) Με την είσοδο και το προχώρημα του 1944 και ενώ οι μεραρχίες των Ναζί καταδιώκονταν ανηλεώς στο ανατολικό, στο ιταλικό και αργότερα στο μέτωπο της Νορμανδίας ο αντιστασιακός αγώνας σε όλο το ελλαδικό χώρο εντεινόταν. Το ίδιο και στο Νησί, όπου τα σαμποτάζ και οι συγκρούσεις πήραν συστηματικότερο στρατιωτικό τύπο και καθοδήγηση αφού οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης και του Συμμαχικού Στρατηγείου Μ. Ανατολής, είχαν αναλάβει το συντονισμό και την διεύθυνση των κινήσεων των ανταρτών και των αντιστασιακών οργανώσεων και του λαού. Η απάντηση και οι αντιδράσεις του κατακτητή μεγάλωσαν και οι μάχες και οι εκτελέσεις ή οι καταστροφές πήραν ακόμη πιο σκληρή και αποτρόπαιη μορφή.
Τον Οκτώβριο του 1944 σημειώθηκε η απελευθέρωση των Αθηνών, την ίδια εποχή, οι 23,000 Γερμανοί στρατιώτες που αποτελούσαν τότε τα στρατεύματα κατοχής και που επί 4 χρόνια κατείχαν και κυκλοφορούσαν στα 8,300 τετρ. Όλης της Κρήτης συμπτύχθηκαν και περιορίστηκαν σε έκταση 350 περίπου τετρ. Χιλ., γύρω από τα Χανιά. Οι νομοί Λασιθίου, Ηρακλείου και Ρεθύμνου εγκαταλείφθηκαν στην Αντίσταση, που ενωμένη, με τους 4,000 περίπου ένοπλους αντάρτες και αντιστασιακές οργανώσεις των περιοχών και με τη διεύθυνση των εκπροσώπων της Κυβέρνησης, τους κατέλαβε.
Στην Βίλα Αριάδνη της Κνωσού
η παράδοση του Νησιού «Φρούριον Κρήτης»
ΙΒ1) Ενώ προχωρούσε το 1945 ο ναζισμός έδινε τις τελευταίες θανάσιμες μάχες ύπαρξης στις νησίδες εδαφών, που απέμεναν. Η Ελλάδα με την βοήθεια της Αντίστασης επανερχόταν στο ελεύθερο κομμάτι του Νησιού. Στις 10 Μαΐου του 1945 στη Βίλα Αριάδνη της Κνωσού, ο Έλληνας Στρατιωτικός Διοικητής, ο εκπρόσωπος των Συμμάχων και ο Γερμανός Διοικητής του Φρουρίου Κρήτης διατύπωσαν τους όρους παράδοσης και υπέγραψαν το Πρωτόκολλο παράδοσης του νησιού από τον κατακτητή.
Στις 21 Μαΐου ο Έλληνας Στρατιωτικός Διοικητής και Έλληνες και Σύμμαχοι Αξιωματικοί μπήκαν στα Χανιά και παρέλαβαν τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ενώ την επόμενη και μεθεπόμενη 22-23 τα στρατεύματα κατοχής επιβιβάστηκαν σε πλοία και αποχώρησαν από το Νησί.
Το μεσημέρι της 23ης Μαΐου, ο Λαός των Χανίων υποδέχθηκε έξαλλος από ενθουσιασμό τους αντάρτες και τον Ελληνικό Στρατό, που μπήκαν ελευθερωτές στο τελευταίο σκλαβοκομμάτι του Νησιού και της Ελλάδας.
ΙV
ΛΟΓΟΙ – ΑΙΤΙΕΣ
της  ΜΑΧΗΣ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην ΚΡΗΤΗ
Οι Αιτίες – Λόγοι που η Κρητική Αντίσταση πήρε αυτή τη μορφή και απέκτησε αυτόν τον χαρακτήρα είναι πολλοί και συνδέονται και σχετίζονται μεταξύ τους. Να μερικοί:
Πρώτος Λόγος: η τακτική των κατακτητών με τα απάνθρωπα Αντίποινα και τις Εκτελέσεις. Οι κατακτητές από μιας αρχής κατάπληκτοι από τον οδυνηρό αιφνιδιασμό της ολοκληρωτικής συμμετοχής του πληθυσμού στη μάχη για την υπεράσπιση του πάτριου εδάφους, πέρασαν αστραπιαία σε τακτική εκδικήσεων και αντιποίνων κατά των αμάχων, που ξεκίνησαν από την 2η Ιουνίου και κράτησαν μέχρι την αμνηστία -ψευτοαμνηστία- για τον Λαό του Σεπτεμβρίου 1941, και σε κτηνώδη μεταχείριση των επιζώντων θεωρώντας, όπως έλεγαν, ότι παραβιάστηκαν οι κανόνες του πολέμου. Το ακλόνητο επιχείρημα των κατοίκων ότι αυτοί που συμμετείχαν στην 10ήμερη μάχη ήταν οι επιστρατευμένοι ή ότι προασπιζόντουσαν ελεύθερο έδαφος της πατρίδας τους και συνεπώς, πολεμούσαν κατά τους «κανόνες πολέμου» δεν τους έκαμπτε ούτε τους επηρέαζε κατά οποιονδήποτε τρόπο. Αντίθετα τους ερέθιζε και τους εξωθούσε σε νέες αιματηρές ακρότητες. Εξάλλου, αντιλήφθηκαν από μιας αρχής όπως λέει ο Μακένζυ «πως δεν είχαν άλλο τρόπο να κάμψουν τέτοιους πολεμιστές» και γι’ αυτό βούλιαξαν στο «έγκλημα».
Δεύτερος Λόγος: το γεγονός ότι τα Ελληνικά και συμμαχικά στρατιωτικά τμήματα που υποχωρούσαν δεν πρόφτασαν να επιβιβαστούν των πλοίων και να περάσουν στην  Αίγυπτο και Μέση Ανατολή. Έτσι, μετά την επιβίβαση στα πλοία και την φυγή στην βόρειο Αφρική και Αίγυπτο 10,000 περίπου συμμάχων και στρατιωτών και τον εγκλεισμό σε στρατόπεδο μερικών ακόμη χιλιάδων, παρέμεινε ένας αριθμός 10,000-15,000 πολεμιστών που περιφέρονταν ζητώντας βοήθεια στις πόλεις και τα χωριά της Κρήτης, όπου με κίνδυνο και αυτοθυσία των κατοίκων προστατεύθηκε από τους διώκτες κατακτητές, κρυμμένοι μήνες και χρόνια προκειμένου να μην αιχμαλωτιστούν και να φυγαδευτούν τελικά στην Αίγυπτο. Όμως, αυτό από την πρώτη μέρα αποτελούσε έγκλημα κατά των κατακτητών, τιμωρούμενο με κεφαλική ποινή.
Τρίτος Λόγος: το γεγονός ότι όπως όλη η χώρα, αλλά σε άπειρα μεγαλύτερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο σημείο της επικράτειας παρέμεινε σχεδόν ζώνη επιχειρήσεων. Ο αγώνας σε αέρα και θάλασσα γύρω απ’ την Κρήτη και η άμεση γειτονία της ένα από τα δύο, μετά το 1941 μεγάλα θέατρα πολέμου, εκείνο της Αφρικής – Μέσης Ανατολής, που τη μετέτρεπε σε Βάση Εξόρμησης και Εφοδιασμού των δυνάμεων του ΑΞΟΝΑ σε άνδρες και πολεμικό υλικό, στη Βόρεια Αφρική – Αίγυπτο – Μέση Ανατολή, την κατέστησε από την πρώτη στιγμή μέχρι σχεδόν την τελευταία του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου το «επίζηλο γέρας» – κατά την έκφραση του Τσώρτσιλ – των αντιμαχόμενων στην  Ανατολική Μεσόγειο. Γι’ αυτό το λόγο και μετά το πάρσιμο της από τις δυνάμεις του ΑΞΟΝΑ παρέμεινε ο πρώτος στρατιωτικός στόχος του Αρχηγείου της Μέσης Ανατολής. Από τον Ιούλιο  του 1941 επανέρχονται μυστικά οι στρατιωτικοί σύμβουλοι της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Συμμαχικού Στρατηγείου ανάμεσα στα αντάρτικα σώματα που είχαν συγκροτήσει ο ντόπιοι στην αρχή για την υποβοήθηση της φυγάδευσης όσων είχαν εγκλωβιστεί στο Νησί μετά την κατάληψή του και μετά την άνοιξη του ’42 για τον συντονισμό επιθετικών αντιστασιακών πράξεων μεγάλης βαρύτητας για το συνολικό αγώνα κατά των Ναζί και των Φασιστών, και που έκτοτε παρέμειναν σταθερά μέχρι το τέλος σαν στρατιωτικοί σύνδεσμοι της Αντίστασης με την Ελληνική Κυβέρνηση  και το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής.
Τέταρτος  Λόγος: ο Λαός και οι Παραδόσεις του. Η ιστορία και οι παραδόσεις της Κρήτης παράλληλα και ταυτόχρονα με τον χαρακτήρα , την ψυχολογία του Λαού, αλλά και τον ψυχισμό, που σφράγισε το τελευταίο και το πιο κρίσιμο γι’ αυτόν επεισόδιο. Τον Ηρωικό Αγώνα για την Ελευθερία του Νησιού. Να πως βλέπει ο Άγγλος συγγραφέας Μακένζυ αυτή την στάση των Κρητικών.
«Κατά   την Νήσου ταύτης, της οποίας οι κάτοικοι επί 60 γενεάς και πλέον είχαν πολεμήσει και δεινοπαθήσει δια την ελευθερία των, έπεσε την 20η Μαίου 1941 μια φαντασμαγορία από αιματηρά τρομοκρατία. Παιδιά, γυναίκες και γέροντες κατεσφάγησαν ως ακριβώς κατεσφάζοντο τόσον συχνά εις το παρελθόν οι πρόγονοι των υπό των δυναστών της Νήσου των. Προγονικαί φωναί ηχούν εις τα ώτα των Κρητών. Αναμνήσεις περασμένων μαχών επυρπόλουν τας καρδιάς των. Άνδρες και γυναίκες έλαβον τα όπλα και δεν τα εγκατέλειψαν παρά μόνον αφού και ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης έφυγε κατησχυμένος από το Νησί».
Να όμως τι αναφέρει και αναφορά προς τις κατοχικές Αρχές των πρώτων ημερών της κατοχής, που είχε συντάξει συνταγματάρχης της γερμανικής Αντικατασκοπίας:
«Το νησί αυτό κατοικείται από ένα περήφανο Λαό που αγαπά την ελευθερία του. Οι υψηλές αδύνατες σιλουέτες των Κρητικών, με τα πλατιά τούρκικα βρακιά των, τις φαρδιές ζώνες, τα ιδιόρρυθμα καλύμματα της κεφαλής με τα μαυροκαφεδιά πρόσωπα, με αδρά χαρακτηριστικά, υπενθυμίζουν την Ασία και την Αφρική.
Τα συνδυάζουν όλα εις ένα. Ληστές και κλέφτες, έμποροι και αγαθοί, χωρικοί και κυνηγοί με καλό χαρακτήρα, άγριοι βοσκοί και κυνηγοί. Όταν ο Κρητικός ταξιδεύει στην Ελλάδα λέει: «πάω στην Ευρώπη» κι αυτό εκφράζει άρτια πόσο ο Κρητικός θεωρεί το Νησί του σαν ένα ιδιαίτερο κόσμο. Και έχει το λόγο της αυτή η αντίληψη, γιατί η Κρήτη είναι ένας ιδιαίτερος κόσμος, ταυτόχρονα παράδεισος και κόλαση… Και καταλήγει: … Αυτός ο λαός είναι αδύνατο να υποταγεί στη μοίρα του.  Με πρώτη ευκαιρία θα πιάσει πάλι τα όπλα.
Πέμπτος Λόγος: η Μάχη της Κρήτης υπήρξε Παλλαϊκή και Πάνδημος. Σ’ αυτή συμμετείχε ολόκληρος ο Λαός και η Αντίσταση ξεπήδησε ουσιαστικά από τη ΜΑΧΗ της ΚΡΗΤΗΣ. Συνέχισε τη Μάχη της Κρήτης σε συνθήκες ΚΑΤΟΧΗΣ. Ο 10ήμερος Αγώνας της απόκρουσης του κατακτητή, έμπλεξε λίγο – πολύ ολόκληρο σχεδόν τον πληθυσμό, που από την πρώτη ημέρα της Κατοχής τον κατέστησε «Εγκληματία» τιμωρούμενο με Θάνατο σύμφωνα με τη νέα τάξη πραγμάτων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ & ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Όμως, πιο σημαντικό απ’ ΟΛΑ που μένει σαν ΔΙΔΑΓΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, είναι ότι ΟΧΙ ΜΟΝΟ η ΜΑΧΗ αλλά και η Αντίσταση των 4 στρόγγυλων χρόνων είχαν ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ και ΙΔΙΑ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ.
Πρώτο Χαρακτηριστικό: το πρώτο και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της «Μάχης της Κρήτης», Κρητικής Αντίστασης, υπήρξε ότι ξεκίνησε αστραπιαία και αντανακλαστικά, πρωτόβουλα και ακαθοδήγητα. Καμία Οργάνωση ή Κυβερνητική κατεύθυνση δεν προηγήθηκε. Ήδη από τις 29 Μαίου, τελευταία μέρα άμυνας κατά του εισβολέα, εμφανίζεται το φαινόμενο «Μαχητές της Μάχης της Κρήτης», στρατιωτικοί και πολίτες να τραβιούνται στα ορεινά συγκροτώντας ένοπλες ομάδες ανταρτών με την απόφαση να μην παραδοθούν και να συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα κατά του κατακτητή. Να πως εκθέτει σε αναφορά της εποχής ένας από τους πρωταγωνιστές της Αντίστασης την απόφασή του αυτή. «Μετά το πέρας του αγώνος τον οποίο έδωσαν μετά των εν Κρήτη συμμαχικών στρατευμάτων και την κατάκτησίν της Νήσου υπό των Γερμανών, τόσον εγώ, όσον και πλείστοι άλλοι συμπατριώται μου, μη δεχόμενοι ουδεμίαν υποταγήν προς τους Γερμανούς, αλλά ελαυνόμενοι αφ’ ενός μεν υπό  του αισθήματος της ελευθερίας, αφ’ ετέρου δε εκ του γεγονότος ότι σύμμαχοι συνέχιζαν τον πόλεμον αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και εμείς τον αγώνα μας κατά το μέτρον του δυνατού».
Δεύτερο Χαρακτηριστικό: το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι το κλίμα αντίθεσης κατά του κατακτητή, από μιας αρχής, υπήρξε πάνδημο και επιθετικό. Στην αρχή με την παροχή προστασίας κάλυψης και φιλοξενίας, την εξασφάλιση φυγάδευσης στους Έλληνες και Συμμάχους πολεμιστές, που είχαν εγκλωβιστεί στο Νησί ή δεν είχαν ακόμη διαφύγει προς τη Μ. Ανατολή και που παρείχαν όλοι οι Κρητικοί ανεξαίρετα και χωρίς φόβο και στη συνέχεια με την ένταξη σε οργανώσεις με πράξεις ή ενέργειες  ένοπλης ή μη Αντίστασης.
Τρίτο Χαρακτηριστικό: το τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι ο αγώνας υπήρξε συντονισμένος και αλληλοτροφοδοτούμενος από τις Ελληνικές και Συμμαχικές δυνάμεις στην Αφρική. Η αντίσταση στη Κρήτη από πολύ νωρίς βρισκόταν σε επαφή με την Ελληνική Κυβέρνηση Μ. Ανατολής. Σχεδόν δεν διακόπηκε καθόλου η ανοικτή γραμμή ανάμεσα στην Κρήτη και το Κάιρο. Η γεωπολιτική και στρατιωτική θέση του Νησιού, οι εξελίξεις των επιχειρήσεων του Πολεμικού Θεάτρου Μ. Ανατολής ανέδειξαν από το 1942 και μέχρι σχεδόν το τέλος του πολέμου τη μοναδική αξία της θέσης του νησιού αλλά και την αγωνιστικότητα, την εθελοθυσία, τη φλόγα και την πολεμική αποτελεσματικότητα των κατοίκων του σε μοναδικό στρατηγικό παράγοντα για την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τέταρτο Χαρακτηριστικό: το τέταρτο χαρακτηριστικό είναι ο ενωτικός, αντι- εμφυλιοπολεμικός και φιλάδελφος χαρακτήρας της Κρητικής αντίστασης και της συμπεριφοράς όλων των παραγόντων και οργανώσεων που εμφανίστηκαν από την πρώτη μέρα μέχρι την 22η Μαίου του 1945. Η Αντίσταση στην Κρήτη ξεκίνησε ενωτικά και μολονότι στην πορεία επηρεάστηκε από την κατάσταση της Ελλάδας, έκλεισε συναγωνιστικά χωρίς αιματηρές συγκρούσεις και διαμάχες. Σε μεγάλο βαθμό – ιδιαίτερα μετά τα μέσα του 1942 – που συνδέθηκε και επηρεαζόταν από την ηπειρωτική Ελλάδα, δεν στερήθηκε του ιδιαίτερου πολιτικού χαρακτήρα, που είχαν οι αντιστασιακές οργανώσεις στην κατοχή. Όμως, πουθενά και ποτέ δεν εξελίχθηκε σε αιματηρή αναμέτρηση, αλλά αντίστροφα χαρακτηρίστηκε από συμφωνίες συντονισμού και συνεργασίας.
Το φαινόμενο του συγκρητισμού και της συναδέλφωσης – προγονική Κρητική παράδοση – προ του κοινού εχθρού και για χάρη του κοινού σκοπού επιβλήθηκε και επέπλευσε όλων των επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων των οργανώσεων ή των ατόμων.
Πέμπτο Χαρακτηριστικό: το πέμπτο χαρακτηριστικό είναι ότι αν ληφθούν υπόψη οι στρατηγικές και πολιτικές αναλογίες, ήταν η μακρότερη, σκληρότερη  και αιματηρότερη της χώρας. Διήρκησε 4 ολόκληρα χρόνια. σημείωσε 100άδες αψιμαχίες ένοπλες συγκρούσεις και μικρές ή μεγάλες μάχες σε όλο το Νησί και είχε πολλές χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες από μάχες, αλλά και εκτελέσεις αμάχων, εκτός από τους φυλακισμένους, εκτοπισμένους ή ομήρους και τους ολοκληρωτικά ή μερικά κατεστραμμένους οικισμούς ή περιουσίες.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε ο Κρητικός Τύπος μετά την Κατοχή οι απώλειες σε νεκρούς, τα θύματα πολέμου και οι καταστροφές οικιών ήταν συνολικά για το Νησί: έτσι εκτός από τις Απώλειες των 9-10 χιλιάδων νεκρών και τις ασύλληπτες καταστροφές που στο 1ο μέρος της μάχης (21 Μαίου – 1 Ιουνίου 1941). Εκτελεσθέντες και φονευθέντες 6,603 καταστροφές οικιών 12,903 ορφανά από πατέρα, 4,456 ορφανά από μητέρα 1,846.
Αλλά πάνω απ’ όλα και δηλωτικό για όλα είναι το γεγονός ότι η Αντίσταση στη Κρήτη – γέννημα , τέκνο της Μάχης της Κρήτης – είναι Ιστορικά ΒΕΒΑΙΟ, ότι υπήρξε η πρώτη σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και προηγήται χρονικά κατά πολύ και αυτής της Γιουγκοσλαβικής του Τίτο ή της ελληνικής του Ηπειρωτικού χώρου. Επίσημη ημερομηνία έναρξης του Αντιστασιακού Αγώνα των Ένοπλων Αρχηγείων, θεωρείται η 15η Ιουνίου 1941 – που άλλη Ελλάδα δεν υπάρχει αντιστασιακή κίνηση πριν από τον Σεπτέμβριο του 1941.
ΜΑΧΗ & ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ  τους στον ΠΟΛΕΜΟ
Οι συνέπειες της ΜΑΧΗΣ & της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην εξέλιξη του Πολέμου υπήρξαν σημαντικές. Να τους:
α) Μαζί με την Μάχη τους Ελλάδας καθυστέρησαν την επίθεση των Γερμανών στη Ρωσία και επέτρεψαν στο «στρατηγό Χειμώνα» να παίξει το γνωστό του ρόλο.
β) Κατάφερε θανάσιμο πλήγμα στο μοντέρνο όπλο του Χίτλερ: Τους ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΕΣ, απαραίτητο εξάρτημα του μοντέρνου πολέμου και τους κανόνες τακτικής του Blietz Krietz του «αστραπιαίου κτυπήματος», που είχε επινοήσει η Χιτλερική μηχανή. Χαρακτηριστικά πρέπει να σημειωθεί ότι από τότε και σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του πολέμου ο Χίτλερ απέφυγε να χρησιμοποιήσει ξανά τους αερομεταφερόμενους αλεξιπτωτιστές. Η Κρήτη υπήρξε «ο τάφος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών και του νέου όπλου». Έσωσε την Ρωσία – Στρατάρχης Ζουκωφ.
γ) Σώθηκε η Κύπρος, η Μάλτα, η Συρία και το Ιράκ.
δ) Δίδαξε τους συμμάχους τους δυνατότητες  των επεμβάσεων των αλεξιπτωτιστών, που τόσο πολύ και με τόση επιτυχία χρησιμοποιήθηκαν αργότερα στο Δυτικό μέτωπο. Νορμανδία, κλπ.
ε) Αποτέλεσε την ζώνη προετοιμασίας πολέμου σε ολόκληρο το μέτωπο Βόρειας Αφρικής – Μέσης Ανατολής και γι’ αυτό Ζώνη Επιχειρήσεων σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του πόλεμου και μέχρι μεταφορά από τους συμμάχους από την Αφρική στην Ευρώπη.
V
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι 10 ημέρες από τις 20 έως 30 Μαίου του ’41, που εξελίχθηκε η τιτανομαχία με την πρωτοφανή «ιδιόρρυθμη» φυσιογνωμία, που εμφάνισε η Μάχη της Κρήτης, αλλά και τα 4 πλήρη έτη ΜΑΧΗΣ και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, αποτελούν αναμφισβήτητα ένα καθοριστικό για την πορεία του πολέμου γεγονός, μοναδικό για μερικές πτυχές του στην ιστορία των επεισοδίων του μεγάλου αγώνα. Η μορφή των συγκρούσεων, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Κρήτη και η αυθόρμητη, αυτόματη αντίδραση του αστράτευτου λαού με την αυτόκλητη παρουσία στο πεδίο της μάχης αμάχων και πολλές φορές άοπλων όλων των ηλικιών και καταστάσεων αποτέλεσε πρωτόφαντο,  μοναδικό και ανεπανάληπτο ίσως φαινόμενο, που την πέρασε στην ιστορία σαν την πιο «παράδοξη» μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ανάμεσα στις χιλιάδες άλλες της έδωσε το όνομά της, το δικό της  όνομα. Είναι για όλους τους ανθρώπους η ΜΑΧΗ της ΚΡΗΤΗΣ, που στέκει δίπλα στις γιγαντομαχίες του Στάλινγκραντ, της Αγγλίας, της Νορμανδίας και σε λίγες άλλες επώνυμες και διακεκριμένες. Και αυτό που αυτή πια μας δίνει, σωστότερα μας «παραδίδει», εκτός από το τιμημένο όνομα της είναι το ΜΗΝΥΜΑ της. «ΕΜΕΙΣ, ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕ ΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ».
Φίλες και φίλοι,
Ο εικοστός αιώνας ΣΦΡΑΓΙΣΤΗΚΕ από 2 Παγκοσμίους Πολέμους. Αναρρίθμητες Επαναστάσεις – Πραξικοπήματα – Χούντες – Δικτατορίες – Αντιστάσεις – Απελευθερώσεις – ατελείωτη Ανακύκληση Πολιτευμάτων, αλλά τελικά με ΣΩΤΗΡΙΑ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Στρατιωτικούς – και Πολιτικο–Οικονομικούς και Κοινωνικούς Ολοκληρωτισμούς) και της ΠΑΤΡΙΔΑΣ όπως πρώτος ο Πολύβιος είπε: Τα Πολιτεύματα Ανακυκλώνονται.
Ο 21ος αιώνας ΞΕΚΙΝΗΣΕ με ΠΟΛΕΜΟΥΣ μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και συνεχίζεται εν μέσω Πολέμων και Κοινωνικών αναστατώσεων  σε διάφορες Περιοχές της Γης. Όμως, Πολιτικά και Οικονομικο- Κοινωνικά φαινόμενα σαν εκείνα που εκτίναξαν ψιλά τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, αρχίζουν να επανεμφανίζονται καθαρά σε πολλές Δυτικές Κοινωνίες, ενώ στις Ανατολικές Περιοχές Πόλεμοι και Εισβολές μαίνονται .
Η Παγκοσμιοποίηση των Οικονομιών και των Αγορών, η Οικουμενικοποίηση των Κοινωνιών και ο Κοσμοπολιτισμός των Εξουσιών σαν ΑΣΚΟΣ του ΑΙΟΛΟΥ, εξαπολύει θύελλες και αναστατώσεις  σε εκτεταμένες περιοχές της Ευρασίας και της Αφρικής που σαρώνονται από Πολέμους και Αντι-Πολέμους στο όνομα των σύγχρονων Πολιτικών ή Θρησκευτικών     « -ΙΣΜΩΝ » που επειδή όμως δεν λαμβάνουν υπόψη τους Λαούς και τις Θρησκείες της Περιοχής Μέσης Ανατολής, Αραβίας, Αφρικής, βάζουν σε νέα δοκιμασία τις Οικουμενικές – Περιφερειακές – Εθνικές ισορροπίες με άδηλο μέλλον.
Γι’ αυτό άλλη μια φορά, μπαίνουν σε δοκιμασία ψυχής Αρχές και Αξίες, που χαρακτήριζαν την Ιστορία και τον Πολιτισμό των Λαών της Περιοχής.
Μέχρι στιγμής η Παγκοσμιοποίηση Νικά στην Κορυφή, αλλά Ηττάται στη Βάση. Έτσι συμβαίνει συχνά στην Ιστορία. Το ίδιο συνέβη και στην Κρήτη πριν από 70 και χρόνια. ΟΙ ΛΑΟΙ ΑΡΓΟΥΝ – ΑΛΛΑ ΝΙΚΟΥΝ.
Εμείς οι Κρητικοί από Προγονικές Εντολές και Φωνές, πιστεύουμε στις 2 πιο δυνατές ρίζες της Ανθρώπινης Ψυχής, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, αλλά το πρόβλημα δεν είναι το «Θεραπεύειν» όσο είναι το «Προλαμβάνειν». Γι’ αυτήν την Πρόληψη η Μεγαλύτερη και Λαμπρότερη Ιστορική Παρακαταθήκη μας είναι η ΜΑΧΗ και η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην ΚΡΗΤΗ το 1941-45.
Αυτήν θα συνεχίσουμε και θα αξιοποιήσουμε και στον 21ο αιώνα, που άρχισε απ’ τα πρώτα βήματα, τα πρώτα κιόλας χρόνια του – τις Προκλήσεις του – ΚΑΛΩΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ …
Ποτέ δεν εγκαταλείψαμε το ΑΡΧΑΙΟ – ΕΛΛΗΝΙΚΟ «ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ» .


ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ – ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε.
04/05/2009 in 1 | Comments closed
Στις 30 Απριλίου έληξε η προθεσμία του δημοψηφίσματος για το ΝΑΙ ή ΟΧΙ της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., τα αποτελέσματα του οποίου έχουν ως κάτωθι :
ΝΑΙ = 2% με 2 ψήφους
ΟΧΙ = 95% ΜΕ 79 ψήφους
ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ = 1% με 1 ψήφο
ΑΛΛΑ = 1% με 1 ψήφο
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
29/04/2009 in 1 | Comments closed


Η φυσιογνωμία του Μαΐου στη λαϊκή αντίληψη είναι δίσημη – συνυπάρχει σ΄ αυτήν :
το ΚΑΛΟ και το ΚΑΚΟ,
η ΓΕΝΝΗΣΗ της ΖΩΗΣ και ο ΘΑΝΑΤΟΣ της ΖΩΗΣ
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

Ο εθιμικός εορτασμός της Πρωτομαγιάς, ως της τελικής νίκης του καλοκαιριού κατά του χειμώνα και της κατίσχυσης της ζωής επί του θανάτου έχει μακρότατη παράδοση με ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές, που αποσκοπούσαν στη γονιμότητα των αγρών και κατ΄ επέκταση και των ζώων και των ανθρώπων.
Οι Αρχαίοι Έλληνες ως φλογεροί φυσιολάτρες γιόρταζαν το άνοιγμα των λουλουδιών και τον ερχομό της άνοιξης. Σύμβολό τους ήταν το ρόδο που μαζί με τις ορφικές διδασκαλίες, το άνθος αυτό έγινε σύμβολο και υμνήθηκε ως η νύμφη των ανθέων.
Ο Ανακρέων  ύμνησε έτσι το άνθος αυτό του Μαγιού:
« Ρόδον, άνθος των ερώτων
αναμίξωμε   τω βάκχω
ρόδον, ω ωραίο άνθος
ενθέντες τοις κροτάφοις
ευθυμήσωμεν εν τούτοις».
Στη σύγχρονη Ελλάδα η Πρωτομαγιά έχει γίνει λαϊκή γιορτή των λουλουδιών που γιορτάζεται την παραμονή το βράδυ και όλη τη μέρα της 1ης Μαΐου, με έξοδο στους αγρούς, με συλλογή λουλουδιών και με λαϊκά γλέντια και διασκεδάσεις. Η Αθήνα γιόρταζε και γιορτάζει το Μάη χαρούμενα μέσα στους κήπους και στα λουλούδια. Παλαιότερα έτρεχαν όλοι στους ανθόκηπους που ήταν στα Βόρεια της πόλης. Εκεί πέρα «στα Πατήσια, στα Πατήσια, όπου πάει ο δρόμος ίσια »…
Για αυτές τις πρωτομαγιάτικες εκδρομές στα Πατήσια, ο Σουρής έγραψε στα 1878:
« Καλώς τονε τον Μάη με τους γλυκούς ζεφύρους.
Με τα κουκιά τα φρέσκα, τους μυρωδάτους τσίρους.
Με τ’ άνθη, με τα ρόδα, με τα χλωρά γρασίδια,
Με μουσικαίς, τραγούδια, ερωτικά παιχνίδια,
Γέλια, φωναίς, μεθύσια, Ψυχή μου στα Πατήσια
Για δέτε τι μαγεία στων Πατησιών το μέρος!
Εδώ σαν πεταλούδα κρυφοπετά ο Έρως.
Είναι φανερή η σύνδεση της αναζωογόνησης της φύσης με τον Έρωτα.
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Πρωτομαγιά: μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη, για την ελευθερία του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Ιστορικά ξεκίνησε από επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργατών στον Καναδά το 1872.
Λάβαρο της Πρωτομαγιάς έγιναν οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές Μάη του 1886. Στη διαδήλωση του 1886 400.000 εργάτες απαίτησαν το 8ωρο. Ακόμα και το ‘87 εκτελέστηκαν εργάτες με αναρχικές και αριστερές πολιτικές καταβολές. Η επέτειος της Πρωτομαγιάς είναι φόρος τιμής σε αυτούς τους αγωνιστές. Η Πρωτομαγιά είναι ένας ακόμη αγώνας της Μνήμης ενάντια στη γενικευμένη λήθη.
1Η ΜΑΗ 1886   ΣΙΚΑΓΟ
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΗ
Οι «μάρτυρες του Σικάγου», οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο δια απαγχονισμού σε μια δίκη παρωδία.
Οι Parsons, Engel, Spies και Fischer απαγχονίστηκαν στις 13 Νοεμβρίου 1886 και ο Lingg αυτοκτόνησε στη φυλακή μια μέρα πριν τον απαγχονισμό του.
Στις  25 Ιουνίου 1889, στους τάφους τους έγινε τελετή και αναρτήθηκε ένα χάλκινο μνημείο με χαραγμένες επάνω τις τελευταίες λέξεις του Spies :
Ελλάδα
Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης.
Σε μια συγκέντρωση στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ’ αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον “Επιτάφιο”.

O ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΤΟ ΜΑΪΟ ΤΟΥ 1936 ΣΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ
Η δολοφονία του νεαρού απεργού και ο θρήνος της μάνας του πάνω από το πτώμα του  αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Ρίτσο, ο οποίος το ίδιο έτος έγραψε τον «ΕΠΙΤΑΦΙΟ», ένα ωραιότατο ποίημα που θυμίζει πολύ δημοτικό μοιρολόϊ.
«Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου
πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,
πως κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις δε γροικάς τα που πικρά σου λέω;…»
Ο «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ» εκδόθηκε το 1936 από το «Ριζοσπάστη» σε 10.000 αντίτυπα, που τα τελευταία 250 κάηκαν απ’ τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου στους στήλους του Ολυμπίου Διός.
Όταν ο Παλαμάς διάβασε τον «ΕΠΙΤΑΦΙΟ», αφιέρωσε στο Ρίτσο τους ακόλουθους στίχους :
« Το ποίημά σου το πικρό, το ζουν ιχώρ κ’ αιθέρας
καθάριος όρθος της αυγής, μηνάει το φως της μέρας.
Σε μια φρικίαση τραγική χαμογελάει, μιας πλάσης ρυθμός.
Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις».
Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ’ τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: “Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος”.
Το Μάη του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε σε συγκέντρωση των “Φίλων της Ειρήνης” για την παγκόσμια ύφεση όταν δέχτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα. Έξω απ’ την αίθουσα ο Λαμπράκης χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά εξέπνευσε στις 27 Μαΐου. Ο Λαμπράκης είχε συμμετοχή σε ειρηνιστικές πορείες τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα, κι ήταν απ’ τα κεντρικά πρόσωπα στην εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Το 1976, πάλι πρώτη Μαΐου, είχαμε το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη σε τροχαίο. Ο Αλέκος Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον δικτάτορα Παπαδόπουλο, με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού, τον Αύγουστο του 1968. Είχε συλληφθεί άμεσα και είχε τελειώσει την απολογία του με τη φράση “Δεν υπάρχει, κύριοι στρατοδίκαι, ωραιότερο κύκνειο άσμα για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας”. Η παγκόσμια κατακραυγή της δίκης απέτρεψε την εκτέλεση του Παναγούλη. Στη φυλακή βασανίστηκε μέχρι την απελευθέρωσή του. Η αμνηστία που έδωσε ο Παπαδόπουλος τον Αύγουστο του 1973 κάλυπτε και τον Αλέκο Παναγούλη. Η συγκυρία του θανάτου του Παναγούλη σε τροχαίο χαρακτηρίζεται από πολλούς ιδιαίτερα ύποπτη, επειδή μόλις λίγο καιρό πριν το θάνατό του, είχε φέρει στη δημοσιότητα στοιχεία από τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ.

Το ΠΟΝΤΙΚΙ έγραψε: H ματωμένη Πρωτομαγιά του «ανίκητου»
Αυτή την Πρωτομαγιά συμπληρώνονται 30 χρόνια από τον ξαφνικό χαμό του ήρωα της δημοκρατίας Αλέκου Παναγούλη. Ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για τον λαό, αλλά είχε μια περίεργη σχέση με τα πλήθη. Χωρίς να έχει πολιτική στήριξη πίσω του ξεκίνησε αντιδικτατορικό αγώνα μόνος του, στην πορεία τον πίστεψαν ελάχιστοι και ακόμα λιγότεροι τον βοήθησαν, στη μεταπολίτευση πολλοί τον θαύμασαν, αλλά ελάχιστοι τον ψήφισαν, και, ενώ με την κηδεία του κατάφερε να βγάλει εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους, σήμερα βρίσκεται στο ίδιο στάδιο που ήταν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας: τον έχουν όλοι ξεχάσει.
Ξημερώματα Σαββάτου Πρωτομαγιάς του 1976 και το αυτοκίνητο του βουλευτή Αλέξανδρου Παναγούλη τρέχει με μεγάλη ταχύτητα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης κατευθυνόμενο προς τη Γλυφάδα, ενώ δίπλα του ένα ή δύο αυτοκίνητα μοιάζουν σαν να κάνουν κόντρα μαζί του.
Κάποια δευτερόλεπτα αργότερα ακούγεται ένας μεγάλος κρότος και ένα σύννεφο καπνού και σκόνης απλώνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Οι πρώτοι περαστικοί που πλησιάζουν στο ατύχημα για να βοηθήσουν βρίσκουν τον Αλέκο Παναγούλη ετοιμοθάνατο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Έφυγε μέσα στα χέρια τους βγάζοντας μόνο τρία «αχ».
Από την επόμενη ημέρα η φράση «πολιτική δολοφονία» είναι σε όλα τα στόματα και όλα, το πρώτο διάστημα, συνέτειναν σε αυτό. Από τη μία, ο κατά πολλούς «μοναδικός αντιστασιακός» που είχε ή φίλους ή εχθρούς, αλλά σίγουρα δεν άφηνε κανέναν αδιάφορο, και από την άλλη, το έντονα πολιτικοποιημένο κλίμα της εποχής, μαζί με τη μισή «αποχουντοποίηση» και τα «σταγονίδια».
Η δημοσίευση των αρχείων της ΕΣΑ που ο ίδιος είχε αποκαλύψει και η γρήγορη απαγόρευσή τους δημιουργούν ένα κλίμα σύγκρουσης μεταξύ του Παναγούλη και του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ. Ο Παναγούλης μάλιστα είχε ζητήσει συνάντηση με τον Καραμανλή για να τον ενημερώσει για το θέμα των αρχείων, μια και καταλάβαινε ότι αυτά τα χαρτιά που είχε στα χέρια του θα του δημιουργούσαν πολλά προβλήματα.
Αλλά και ο εισαγγελέας της υπόθεσης Δημήτρης Τσεβάς μιλούσε στην αρχή για εγκληματική ενέργεια: «Ερευνάται η υπόθεσις προς πάσα κατεύθυνσιν και αφήνει μεγάλα λογικά περιθώρια στην πιθανότητα της εγκληματικής ενέργειας. Είναι περίεργο τροχαίο ατύχημα. Τόσο περίεργο, ώστε να μην μπορεί κανείς να υποστηρίξει λογικώς ότι είναι ατύχημα». Όλοι ψάχνουν τα άγνωστα «Πεζώ» «Φορντ» «Αλφα Ρομέο» ή «Τζάγκουαρ» που τον έβγαλαν από την πορεία του, ενώ κάποιοι μιλάνε για σφαίρα με αναισθητικό που τον ακινητοποίησε.
Τη σύγχυση επιτείνει η εμφάνιση του Μιχάλη Στέφα στις 3 Μαΐου, ο οποίος ισχυρίζεται πως προκάλεσε χωρίς δόλο το ατύχημα με ένα ξαφνικό φρενάρισμά του, το οποίο λόγω μεγάλης ταχύτητας ο Παναγούλης δεν μπόρεσε να αποφύγει. Η παρουσία του αυτόκλητου Στέφα, που παρουσιάζεται από τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες σαν μέλος του «Ρήγα Φεραίου», αλλά και η δυσκολία να τεκμηριώσει τα λεγόμενά του στην αναπαράσταση που γίνεται, πείθει μόνο αυτούς που είναι έτοιμοι να πειστούν και πεισμώνει αυτούς που δεν θέλουν να δεχτούν τη θεωρία του ατυχήματος.
Τα ερωτήματα πολλά: Γιατί ο Παναγούλης, ενώ βρισκόταν ήδη στο Παλαιό Φάληρο και μπορούσε να κατευθυνθεί στο σπίτι του στη Γλυφάδα από την παραλιακή, θέλησε να κάνει έναν τεράστιο κύκλο πηγαίνοντας από τη Λεωφόρο Συγγρού και μετά από τη Βουλιαγμένης; Τα αμάξια που τον οδήγησαν στην πορεία θανάτου ήταν δύο ή τρία και αληθεύει ότι υπήρχε λογομαχία μεταξύ των οδηγών; Όλοι έχουν από ένα δικό τους ερώτημα, ένα δικό τους σενάριο.
Η κηδεία γίνεται στις 5 Μαΐου και μεταβάλλεται σε πάνδημο δημοκρατικό συλλαλητήριο με συνθήματα κατά του Αβέρωφ, ενώ ακούγεται συνέχεια μια κραυγή που θα κοσμούσε τους τοίχους της πόλης για πολλά χρόνια: ZEI. Σε αυτή την παλλαϊκή διακομματική συγκέντρωση – κηδεία δεν παρίστανται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο πρωθυπουργός Καραμανλής, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις δεν στέλνουν επίσημο εκπρόσωπο.
Όλοι οι άλλοι όμως είναι εκεί. Όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως εκατοντάδες χιλιάδες λαού, που ίσως προσπαθούν να παραφράσουν έναν στίχο του Παναγούλη: «Δεν σε κατάλαβα λαέ (Θεέ). Για πες μου πάλι! Να σε ευχαριστήσω ζητάς ή να σε συγχωρέσω;». Κορυφαία στο πλήθος, η μορφή της ηρωικής μητέρας τού «Ανίκητου» Αθηνά, που έχει ζητήσει να μη σταυρώσουν τα χέρια του παιδιού της μέσα στο γυάλινο φέρετρο, γιατί αυτά τα χέρια ήταν πολλά χρόνια ενωμένα με τις χειροπέδες…
Λίγο διάστημα μετά, ένας παρακρατικός με το όνομα Γεώργιος Λεονάρδος είχε μιλήσει για κάποια οργάνωση «Αράχνη» που δολοφόνησε τον Παναγούλη, αλλά στη δίκη που έγινε κατέπεσαν όλοι οι ισχυρισμοί του και καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμηση. Υπήρξε δικαστική καταδίκη για τον θάνατο του Παναγούλη, μόνο που αυτή δεν ήταν για δολοφονία, αλλά για αυτοκινητικό δυστύχημα. Ο Στέφας καταδικάστηκε σε φυλάκιση 11 μηνών και η ποινή εξαγοράστηκε προς 150 δρχ. την ημέρα. Η οικογένεια Παναγούλη δεν ήταν εκεί για να ακούσει την ποινή και μίλησε για παρωδία.
Ο ρόλος των ΜΜΕ
Για τα μέσα ενημέρωσης της εποχής, ο θάνατος του Παναγούλη ήταν η σημαντικότερη είδηση μετά την επάνοδο της δημοκρατίας. Τις πρώτες ημέρες που δεν υπήρχαν εφημερίδες λόγω της αργίας της Πρωτομαγιάς και της Κυριακής, η αποκλειστική πηγή πληροφόρησης ήταν τα κρατικά μέσα, που, όπως ήταν φυσικό, αντιμετώπισαν με τρόμο την πανελλήνια βεβαιότητα της δολοφονίας και ακολούθησαν πλήρως την κυβερνητική γραμμή που από την πρώτη στιγμή μιλούσε για ατύχημα.
Για να δώσει βαρύτητα στην κυβερνητική άποψη, η τηλεόραση ανέφερε ότι «(…) στην εξέταση αίματος που του έγινε αμέσως μετά το ατύχημα ανευρέθησαν 57,5 χιλιοστά του γραμμαρίου οινόπνευμα κατά μίλι λίτρου του αίματος…». Για τον πολύ κόσμο που δεν είχε άλλη ενημέρωση και για τους περισσότερους που δεν ήξεραν ότι αυτό το ποσοστό ήταν μέσα στα φυσιολογικά όρια οινοπνεύματος, τους έμενε η βεβαιότητα πως ήταν ένα ατύχημα που προκλήθηκε από την υπερβολική ταχύτητα του Παναγούλη που είχε πιει.
Το κλίμα άλλαξε άρδην από τη Δευτέρα 3 Μαΐου που κυκλοφόρησαν οι εφημερίδες και παρουσιάστηκαν όλες οι απόψεις, που στην ουσία ήταν οι εξής δύο: δολοφονία ή ατύχημα. «Τα Νέα»: «Τον σκότωσαν για να μην κάνει αποκαλύψεις. Χτυπήθηκε από σφαίρα δηλητηρίου;». Βραδυνή: «άπλετο φως στον θάνατο του Παναγούλη. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν σε κλασικό τροχαίο ατύχημα». Είναι αξιοπερίεργο, αλλά η μόνη εφημερίδα που δεν είχε κύριο θέμα τον θάνατο του Παναγούλη ήταν ο «Ριζοσπάστης».
Αντίστοιχη δημοσιότητα δόθηκε και στα έντυπα του εξωτερικού, μόνο που εκεί η βεβαιότητα για δολοφονία ήταν φανερή: «Ντέιλι Εξπρές»: «Δολοφόνοι κλείνουν το στόμα του Έλληνα μάρτυρα των βασανιστηρίων». «Τάιμ»: «Οι Έλληνες γνωρίζουν πολλά για ήρωες και μύθους, ώστε να μην πιστεύουν σε ατυχήματα».
Ακόμα και 15 ημέρες μετά τον θάνατό του, ο σάλος όχι μόνο δεν είχε κοπάσει αλλά τα σενάρια, οι υποθέσεις και οι αμφιβολίες περί σκευωρίας και συγκάλυψης συνεχίζονταν αμείωτα, σε σημείο που ο τότε υφυπουργός Προεδρίας Παναγιώτης Λαμπρίας έστειλε επιστολή στην Ένωση Ιδιοκτητών και την ΕΣΗΕΑ με την οποία ζητούσε να «(…) παύσει η διαστρέβλωση των γεγονότων γύρω από τον θάνατο του Αλέκου Παναγούλη», ενώ έκανε λόγο για τεχνητή πρόκληση ανησυχιών που θα μπορούσε να προκαλέσει κινδύνους και για την ίδια τη δημοκρατία.
Ποιος να το περίμενε πως ο αγωνιστής της δημοκρατίας θα ήταν υπαίτιος με τον θάνατό του στο να κινδυνεύσει η… δημοκρατία. Η επιστολή αυτή ξεσήκωσε νέο κύμα αντίδρασης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση, τα οποία μίλησαν για απόπειρα φίμωσης του Τύπου και προληπτική λογοκρισία.
Αντιπροσωπευτική του κλίματος της εποχής είναι η επιστολή που είχε στείλει στον Καραμανλή ο δημοσιογράφος Β. Βασιλείου: «Με στενοχωρεί πολύ που, εκτός από έναν ασφαλιστή αυτοκινήτων, δεν συνάντησα κανέναν άλλον που να αποκλείει την εκδοχή της δολοφονίας στον θάνατο του Παναγούλη. Νομίζω ότι θα ήταν καλό να μας προβληματίσει ότι σε τέτοιες στιγμές μόνο ένας δημοσιογράφος βρίσκεται για να υποστηρίξει επωνύμως τις θέσεις μιας Κυβερνήσεως στηριζόμενης στο 54,5%».
Στις επετείους του θανάτου του Αλέκου Παναγούλη συνηθίζεται να ακούγεται το σύνθημα «Ζει», προφανώς διότι πολλοί θυμούνται την εφηβεία τους. Δυστυχώς, τριάντα χρόνια μετά, στη σημερινή απολιτική εποχή, όπου η ιδιώτευση, το προσωπικό μικροσυμφέρον και τα κάθε λογής σκουπίδια γεμίζουν τις καθημερινές ασχολίες μας, θα λέγαμε ότι ο Παναγούλης δεν ζει στις καρδιές μας ενθυμούμενοι κάποιον στίχο του Γιάννη Ρίτσου: «Κατεβάσανε τις σημαίες, μπήκαν στα σπίτια τους, μετράνε τα λεφτά τους».
«Ψυχή φυλακισμένη στο κορμί
Κορμί φυλακισμένο στη ζωή
Ζωή φυλακισμένη μες στο Χρόνο
Πνεύμα που από όποια φυλακή κι αν βγει
σε φυλακή πάλι θα πέσει
Κι είναι μονάχα το κορμί
που αγάπησε τη φυλακή του
Πώς να μην έρθει ο θάνατος λοιπόν;»

Το μνημόσυνο του Αλέξανδρου Παναγούλη θα γίνει την 1η Μαΐου 2009, στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών, στις 12:00 το μεσημέρι.
Μικρό μνημείο στη νησία της λεωφόρου Βουλιαγμένης, πάνω από το σταθμό του Αγίου Δημητρίου, στο σημείο όπου ο Αλέκος Παναγούλης βρήκε το θάνατο.
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΠΝΥΚΑΣ 21ος Αιώνας
Οι Συναγωνιστές και φίλοι του Αλέξανδρου Παναγούλη το 2008 έδωσαν τις μαρτυρίες τους σε ημερίδες, μέσα από τις οποίες περνά ανάγλυφα ο Αντιδικτατορικός Αγώνας, με την κορυφαία πράξη του – την ΑΠΟΠΕΙΡΑ κατά του ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ, για την οποία ζητήθηκαν δυο θάνατοι:

του Αλέξανδρου Παναγούλη και του Ελευθέριου Βερυβάκη

Με την αγόρευση  του Βασιλικού Επίτροπου  για τους θανάτους της Ομάδας της Απόπειρας και το Ψήφισμα του Δημοφάντους των Τυραννοκτόνων Αρμοδίου και Αριστογείτονα (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Επίσης επιβλήθηκαν πολυετείς φυλακίσεις στους κάτωθι :
·     Κλωνιζάκης ΙωάννηςØ
·     Λεκανίδης ΝικόλαοςØ
·     Ζαμπέλης ΝικόλαοςØ
·     Ελευθεριάδης ΓεώργιοςØ
·     Αβράμης ΓεώργιοςØ
·     Γιώτας ΕυστάθιοςØ
·     Κλωνιζάκης ΑρτέμιοςØ
·     Βαλασέλης ΙωάννηςØ
·     Πρίντεζης ΝικόλαοςØ
Το πιο πάνω υλικό μαζί με σημειώματα και δημοσιεύματα των Πρωταγωνιστών της Ομάδας της απόπειρας αποτελεί το περιεχόμενο του βιβλίου :
«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ – ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ»
Το οποίο έχει ήδη παρουσιαστεί :
Στις :
· 26 Νοεμβρίου στην Παλιά Βουλή
· 14-15-16 Φεβρουαρίου – Χρυσούπολη – Καβάλα – Θεσσαλονίκη
· 24 Απριλίου στο Δήμο Καλλιθέας
· 27 Απριλίου στα ΧΑΝΙΑ
· 28 Απριλίου στο ΗΡΑΚΛΕΙΟ
· 29 Απριλίου στο ΡΕΘΥΜΝΟ
Και θα ακολουθήσει μια παρουσίαση στις 5 Μαϊου στο Δήμο Αιγάλεω

**************************************************
ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ “ΤΡΙΤΟΙ” ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ : Ευτύχης Δαμιανάκης για Αλ. Παναγούλη
ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ : Μιλτιάδης Κλωνιζάκης … 33 χρόνια μετά
ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ : Καλαϊτσόγλου Σταύρος … στα μαύρα χρόνια της Χούντας
haniotika-nea. : ΑΡΧΕΙΟ
Εφημερίδα “ΠΑΡΟΝ” : Παναγιώτης Κρητικός  : …Ζητούνται Παναγούληδες
Σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών Βελιγραδίου: Νικόλαος Κ. Παπανικολάου…”…ο παράφορα ερωτευμένος με την ελευθερία”
In.gr: Γιώργος Ρωμαίος

ΠΑΣΠ  ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Αλέκος Παναγούλης: Ένας ήρωας
Η επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην χώρα μας δεν αιφνιδίασε τον Αλέκο Παναγούλη ο οποίος, ήδη πριν από το πραξικόπημα, επέμενε στην αναγκαιότητα δημιουργίας μυστικών οργανώσεων, έτοιμων να προβούν σε αντιστασιακές δράσεις αμέσως μετά την επιβολή της επικείμενης, όπως έλεγε, δικτατορίας. Σε μία συνομιλία του τον Φεβρουάριο του 1967, στο ημιυπόγειο καφενείο των οδών Ακαδημίας και Σίνα, με τους Γιάννη Δράκο και Παναγιώτη Ν. Κρητικό, τους είχε πει, όπως σημειώνει ο Π. Ν. Κρητικός στο βιβλίο του: “Αντίσταση κατά της Δικτατορίας, 1967-1974″: “Επειδή εγώ είμαι στρατιώτης και δεν μπορώ να πάω στο Καστρί, να πάτε να πείτε στον Παπανδρέου ότι η δικτατορία είναι ζήτημα ημερών και να λάβει τα μέτρα του. Του το λέει αυτό, ένας απλός στρατιώτης”. Αυτό βέβαια, σημειώνει ακόμη ο Π. Ν. Κρητικός, δεν το μεταφέραμε στον Παπανδρέου διότι γνωρίζαμε ότι και εκείνος δεν υποτιμούσε αυτόν τον κίνδυνο.

Το πρωινό της 13ης Αυγούστου 1968, ο Αλέκος Παναγούλης, επικεφαλής τότε της οργάνωσης “Ελληνική Αντίσταση” στην οποία συμμετείχε και ο αδελφός του Στάθης Παναγούλης, πραγματοποίησε την απόπειρα εκτέλεσης του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Στις 7.40 περίπου, το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Παπαδόπουλος ερχόμενος από τον συνοικισμό Καλυβίων, μέσω της παραλιακής οδού Αθηνών-Σουνίου και κατευθυνόμενος προς το κέντρο της Αθήνας, προσπέρασε το σημείο που ο Παναγούλης είχε παγιδεύσει με εκρηκτικό μηχανισμό δικής του κατασκευής. Όταν το αυτοκίνητο είχε απομακρυνθεί κατά είκοσι μέτρα από το σημείο εκείνο, η βόμβα εξερράγη.
Δύο ώρες αργότερα, η αστυνομία εντόπισε τον αγωνιστή που κρυβόταν πίσω από έναν βράχο. Το σημείο όπου συνελήφθη ο Παναγούλης απείχε περίπου 150 μέτρα από το σημείο όπου ανακαλύφθηκε η μπαταρία του εκρηκτικού μηχανισμού.
Ο Παναγούλης οδηγήθηκε στην ανακριτική αρχή και η δίκη του ορίστηκε για την 1η Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου. Επειδή όμως συνέπεσε με την κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου, διακόπηκε για να επαναληφθεί λίγες ημέρες αργότερα, από τις 4 ως τις 18 Νοεμβρίου. Έτσι, μέσα από μία “παραξενιά” της Ιστορίας, η επέτειος της δίκης του μεγάλου αντιστασιακού συμπίπτει πια με την ηρωική επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Όχι μόνον ολόκληρος ο ελληνικός λαός αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθούσαν με αγωνία τις εξελίξεις.
Συγκατηγορούμενοι του Παναγούλη ήταν οι Λευτέρης Βερυβάκης, Γιάννης Κλωνιζάκης, Νίκος Λεκανίδης, Νίκος Ζαμπέλης, Γιώργος Ελευθεριάδης, Γιώργος Αβράμης, Ευστάθιος Γιώτας, Αρτέμης Κλωνιζάκης, Τζάννος Βαλασέλης, Αντώνης Πρίντεζης, Δημήτρης Τιμογιαννάκης, Αλέξανδρος Σιγάλας, Βασίλειος Αναστασόπουλος και Μιχάλης Παπούλας.
Ο Αλέκος Παναγούλης στάθηκε υπερήφανος απέναντι στο στρατοδικείο και καταδικάστηκε δις εις θάνατο. Μετά την καταδίκη, ολόκληρη η Ευρώπη διαμαρτύρεται και απαιτεί να μην εκτελεστεί η ποινή. Οι φόβοι κάποιων από τους μετριοπαθέστερους μεταξύ των χουντικών για το πολιτικό κόστος που θα είχε για την “κυβέρνηση” η θανάτωση του αντιστασιακού, είχαν ως αποτέλεσμα την συνεχή αναβολή της εκτέλεσης. Τον Ιούνιο του 1969, με την βοήθεια του φίλου του αγωνιστή Γεώργιου Μωράκη, ο Παναγούλης απέδρασε από το κρατητήριο του Μπογιατίου όπου τον είχαν φυλακίσει, δυστυχώς όμως συνελήφθη και πάλι λίγο αργότερα. Τα βασανιστήρια και οι ταπεινώσεις που υπέστη μέσα στην φυλακή ο υπερήφανος υπέρμαχος της Δημοκρατίας ήταν πολλά και σκληρά. Όμως εκείνος γνώριζε πως η ελευθερία της πατρίδας του άξιζε κάθε θυσία. Δεν υπάρχουν σίδερα, κελιά και δεσμωτήρια που να μπορούν να φυλακίσουν την αγάπη για την πατρίδα, την λαχτάρα για την ελευθερία και το πάθος για την δημοκρατία.
Ο Παναγούλης πέθανε την Πρωτομαγιά του 1976, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο πρόωρος θάνατός του αποδόθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο μοντελίστ Μ. Στέφας δήλωσε στον ανακριτή ότι εκείνος τον κτύπησε, κατά λάθος. Αλλά στην αναπαράσταση του “ατυχήματος”, είχε συγκεντρωθεί κόσμος που, πεπεισμένος ότι επρόκειτο για δολοφονία του αγωνιστή από κάποιους οι οποίοι ήθελαν να τον κάνουν να σιωπήσει για πάντα, ειρωνευόταν τον Στέφα και διαμαρτυρόταν εξοργισμένος.
Όσοι γνώρισαν τον Αλέκο Παναγούλη, όσοι βρέθηκαν κοντά του στις δύσκολες εκείνες στιγμές της δικτατορίας, αλλά και όσοι, νεώτεροι, τον αγάπησαν μέσα από τον μύθο του, θα θυμούνται πάντοτε την ιστορική του πια φράση: “Θέλω να νικήσω, αφού δεν μπορώ να νικηθώ”.
Γιάννης Ραψομανίκης
Ηράκλειο Κρήτης, 01.05.2008

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ – ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1976
Καταχωρήθηκε: April 30, 2008, 3:30am EDT από Γιαννης Ραψομανικης

Η Πρωτομαγιά του 1976 σημαδεύτηκε από το τραγικό γεγονός της δολοφονίας ενός από τους κορυφαίους αγωνιστές ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, Αλέξανδρου Παναγούλη. Ένας πραγματικός ήρωας της σύχρονης ιστορίας μας, που συνέδεσε το όνομα του με την ηρωϊκή πράξη της απόπειρας δολοφονίας του δικτάτορα – τύρρανου Παπαδόπουλου. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης με κίνδυνο τη ζωή του, αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία και κατάφερε να επιζήσει την περίοδο της δικτατορίας. Η τραγική ειρωνεία δολοφονήθηκε εν καιρώ “δημοκρατίας”. Το 1974 εκλέχθηκε βουλευτής της ΄Β Αθηνών και έβαλε ως πρωταρχικό στόχο την κάθαρση της πολιτικής ζωής και την απομόνωση όλων όσων είχαν συνεργαστεί με το δικτατορικό καθεστώς. Την Πρωτομαγιά του 1976 σκοτώνεται σε “τροχαίο ατύχημα” στη λεωφόρο Βουλιαγμένης λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελοι ΕΣΑ).
Συλλαλητήριο στην Κύπρο
24/04/2009 in 1 | Comments closed
Συλλαλητήριο στην Κύπρο…
… για την επέτειο του ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν

Aπό την Συντονιστική Επιτροπή Κινήσεων και Σωματείων και Οργανώσεων Συλλαλητηρίου για την 5η Επέτειο του ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν
Κύπρος Ώρα Μηδέν
Σε ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή του Συλλαλητηρίου αναφέρει:
Συμπατριώτες, η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ για την Κύπρο μας πλησιάζει και πάλι. Ας σταθούμε και τώρα αγονάτιστοι μπροστά στο ενδεχόμενο ενός νέου καταστροφικού Σχεδίου λύσης τύπου Ανάν. Ας στείλουμε Μήνυμα αποφασιστικότητας για διεκδίκηση μιας ατόφιας δίκαιης λύσης στη βάση του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Καλούμαστε όλοι να συμμετάσχουμε στο Συλλαλητήριο, Παρασκευή 24 Απριλίου, στις 7:00 μ.μ. στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, ημέρα της Επετείου του ΟΧΙ του λαού μας στο Δημοψήφισμα του 2004.
Βάσος Λυσσαρίδης και Γεράσιμος Αρσένης θα είναι οι κύριοι ομιλητές. Χαιρετισμούς θα απευθύνουν η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, αρχηγοί ή εκπρόσωποι κομμάτων, ο τέως Ευρωδικαστής Λουκής Λουκαΐδης και εκπρόσωποι των 35 Κινήσεων, Σωματείων και Οργανώσεων Κύπρου και Ελλάδας οργανωτών του Συλλαλητηρίου.Θα διαβαστεί επίσης μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη.
Στο ζωντανό μουσικό-Αγωνιστικό μέρος του Προγράμματος… συμμετέχει και ο μεγάλος Κρητικός καλλιτέχνης Πάρης Περισυνάκης, ο οποίος θα τραγουδήσει με τη λύρα του Κρητικά τραγούδια.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ
Αναρτήθηκε από press.gr@hotmail.com
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
23/04/2009 in 1 | Comments closed

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ – 42 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
21/04/2009 in 1 | Comments closed
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ!

Πέρασαν ήδη σαράντα δύο (42) χρόνια (21 Απριλίου 1967  – 21 Απριλίου 2009) από την αποφράδα ημέρα του Πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών.
Οι άφρονες Συνταγματάρχες επί επτά ολόκληρα χρόνια έβαλαν τον Ελληνικό Λαό στο «γύψο», στερώντας του το πολυτιμότερο ανθρώπινο αγαθό : την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Για να μην αντιμετωπίσει η χώρα μας ανάλογο  περιστατικό πρέπει η Μεταπολιτευτική μας Δημοκρατία να αποκτήσει και αναπτύξει τα  ποιοτικά πολιτικά και ηθικά της αντανακλαστικά. Να αποβάλει τους επίορκους σημερινούς πολιτικούς άνδρες, που παραβαίνουν  τους κανόνες της εντιμότητας και της ηθικής. Τα κόμματα να αυτοκαθαρθούν, οι ηγέτες τους να αρθούν στο ύψος των αναγκαίων περιστάσεων και να υπάρξουν αυστηροί τιμωροί όσων παραβατούν λησμονώντας το ιερό καθήκον της εντιμότητας και της αγάπης στο Λαό και στην Πατρίδα.
Αναστάσιμες ευχές
14/04/2009 in 1 | 25 comments


Η ΠΝΥΚΑ 21ος Αιώνας σας εύχεται
ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ
και σας καλεί σε ένα
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ…
Το βιβλίο “ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ – ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ” … περιοδεύει
25/02/2009 in 1 | 1 comment
ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΕΛΑΤΕ ΣΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ - ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

· 24 Απριλίου στο Δήμο Καλλιθέας
· 27 Απριλίου στα ΧΑΝΙΑ
· 28 Απριλίου στο ΗΡΑΚΛΕΙΟ
· 29 Απριλίου στο ΡΕΘΥΜΝΟ
· 5 Μαϊου στο Δήμο Αιγάλεω
ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ 24 Απριλίου ***************************************************
ΚΡΗΤΗ
Πατήστε πάνω στις κάτωθι προσκλήσεις:
ΧΑΝΙΑ 27 Απριλίου 2009
Από την εφημερίδα “ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ” …
Να τι έγραψε ο Κρητικός Τύπος για τις παρουσιάσεις του βιβλίου όπου παρουσιάστηκε αντίστοιχα:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ 28/04/09  (ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ)
Πρωταγωνιστής και Βάρδος της αντίστασης Ήρωας σε μια αντιηρωική εποχή, συνεχίζει να παραμένει στη λαϊκή συνείδηση ο Αλέξανδρος Παναγούλης, ο μαχητικός, ανιδιοτελής, αγωνιστής της Δημοκρατίας.  Μέσα σε αυτό το πνεύμα πραγματοποιήθηκε χθες και στα Χανιά η παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο “Αλέξανδρος Παναγούλης. Πρωταγωνιστής και βάρδος της αντίστασης” από την κίνηση πολιτών “Πνύκα -21ος αιώνας”.
Στην κατάμεστη αίθουσα του Δ.Σ. Χανίων, οι μνήμες της περιόδου της δικτατορίας αλλά και πιο πριν των αγώνων του ανένδοτου, των γεγονότων της αποστασίας κ.ά. αναβίωσαν από τους ανθρώπους που έζησαν από κοντά και πορεύτηκαν μαζί με τον Παναγούλη.
“Κάνοντας αυτήν την παρουσίαση του βιβλίου και στα Χανιά θέλαμε μια πλατειά επαφή της ιστορίας της αντίστασης και του προτύπου της, του Αλέκου Παναγούλη, με τον Κρητικό λαό”, ανέφερε ο πρώην υπουργός κ. Λ. Βερυβάκης. Δίνοντας περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, που έγινε ανάρπαστο από τους παρευρισκομένους, ο κ. Βερυβάκης σημείωσε πως “έχουμε 15 μαρτυρίες παλιών συναγωνιστών και φιλών. Από αυτή την πλευρά δεν έχει έναν οποιονδήποτε συγγραφέα αλλά έναν συλλογικό συγγραφέα που έχει την «ιδιορρυθμία» να μην καταθέτει αυτά που πληροφορήθηκε αλλά να δίνει μαρτυρία γι’ αυτά που έζησε. Από αυτή την πλευρά το θεωρούμε απαραίτητο και για τον ιστορικό του μέλλοντος”.

ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ
Στην κοινή του πορεία με τον Αλέκο Παναγούλη από το 1961, όταν γνωρίσθηκαν, φοιτητές τότε και οι δύο στο Πολυτεχνείο, τα γεγονότα του ανένδοτου και της αποστασίας, στη δημιουργία της οργάνωσης “Ελληνική αντίσταση” και σ’ άλλα άγνωστα σε πολλούς γεγονότα αναφέρθηκε ο Γιάννης Κλωνιζάκης.  Ιδιαίτερη δε αναφορά έκανε στην προετοιμασία και στην εκτέλεση της βομβιστικής απόπειρας σε βάρος του δικτάτορα Παπαδόπουλου, την τυραννοκτονία, όπως ανέφερε, δίνοντας πλούσιες πληροφορίες για μια προσπάθεια που ελάχιστοι νέοι γνωρίζουν σήμερα.
“ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ”
“Αποτίουμε φόρο τιμής σε έναν Έλληνα – ζηλωτή που ήταν ο μοναδικός συνειδητός αγωνιστής της Δημοκρατίας και της ελευθερίας που διέθεσε τον εαυτό του σε αυτήν την ιδέα. Ήταν άνθρωπος που δεν υπέκυψε στις σειρήνες του εκμαυλισμού, δεν υποτάχθηκε, παρέμεινε και μετά το τέλος της δικτατορίας μεγαλόψυχος, τολμηρός και θαρραλέος. Είναι χρέος τιμής να τον τιμήσουμε και να μην τον αγνοήσουμε όπως κάνουν οι σφετεριστές των αγώνων των άλλων συστηματικά σε αυτόν τον τόπο”, δήλωσε στους δημοσιογράφους ο κ. Γιώργος Πρασιανάκης, τ. βουλευτής, συμπληρώνοντας πως “σε δύσκολες συνθήκες, θα ξαναγεννηθούν Παναγούληδες”.
Ο πρώην πρόεδρος της ΕΔΗΝ, Νίκος Νικολαΐδης, σημείωσε από τη μεριά του πως ο Παναγούλης δεν ήταν ο μόνος που πάλεψε για τη Δημοκρατία καθώς και χιλιάδες άλλοι βασανίσθηκαν και φυλακίσθηκαν “αλλά η διαφορετικότητά του ήταν ότι έβαλε ως μεγάλο στόχο την ανατροπή της χούντας”. Επίσης υπογραμμίσε πως “στο δικαστήριο δεν ζήτησε επιείκεια. Το ωραιότερο κύκνειο άσμα κάθε αγωνιστή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας”.
Στο οδοιπορικό -γνωριμία με τον Παναγούλη, αλλά και στο ήθος και την αγωνιστικότητά του- επικεντρώθηκε η αναφορά του κ. Γιώργου Μωράκη.
Αποσπάσματα από το  βιβλίο διάβασε ο Αντώνης Γκαζής, δικηγόρος και τέως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων, σημειώνοντας πως ουσιαστικά “…το έχουν συγγράψει φίλοι και συναγωνιστές του στην απόπειρα κατά του επικεφαλής της χούντας των συνταγματαρχών, δικτάτορα Παπαδόπουλου, φίλοι και συναγωνιστές του στο Πολυτεχνείο, την ΟΝΕΚ, την ΕΔΗΝ, την Ελληνική Αντίσταση κατά τη δικτατορία στην Ελλάδα και το εξωτερικό”.

ΣΥΜΒΟΛΟ
Μιλώντας στους δημοσιογράφους το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, κ. Ευτύχης Δαμιανακης, υπογράμμισε πως “ο Αλέξανδρος Παναγούλης υπήρξε και θα υπάρχει ως σύμβολο και συνώνυμο της αντίστασης ένας μεγάλος Έλληνας που έδειξε με την τίμια στάση και τους αγώνες του ότι όλα αλλάζουν και αυτός με την αντιδικτατορική του δράση κατάφερε μόνος του να κινητοποιήσει  πανευρωπαϊκά και παγκόσμια τις κοινωνίες ούτως ώστε να μην εκτελεστεί η ποινή των δις ισόβια που του επεβλήθη”.
Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης. “Λίγες ημέρες μετά την αποφράδα ημέρα της 21ης Απριλίου του 1967 είναι χρέος  μας να αφιερώσουμε λίγο από τον χρόνο μας στον άνθρωπο και αγωνιστή Παναγούλη”, ανέφερε συμπληρώνοντας πως το βιβλίο που παρουσιάσθηκε αποτελεί “χρέος απέναντι στη Δημοκρατία που δεν πρόλαβε να χαρεί για πολύ ο Παναγούλης”.
Ανοίγοντας την εκδήλωση ο συντονιστής της, διευθυντής των “Χ.Ν.”, Γιάννης Γαρεδάκης, τόνισε πως “ο Παναγούλης σε καιρούς δύσκολους, σε χρόνια πέτρινα με την ενέργειά του -την απόπειρα δηλαδή δολοφονίας κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου- κατά που είχε δηλώσει παλιότερα ο Μίκης Θεοδωράκης -«φορτώθηκε όλη την Ελλάδα στην πλάτη του, τη στιγμή που είμαστε όλοι γονατισμένοι και κανείς δεν μιλούσε»… Είναι πραγματικά να διερωτάται κανείς: Μήπως οι ήρωες στα χρόνια που ζήσαμε και ζούμε μας γίνονται ασυνείδητα βάρος; Βάρος σε όλους εμάς, που όπως αναφέρεται στην προαναφερθείσα δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη, «δειλιάσαμε, δεν μιλήσαμε, δεν αντισταθήκαμε»”.
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ 04/05/09  Ρωγμή και ακτίνα φωτός
Mια ακόμα ρωγμή στο βαρύ πέπλο της σιωπής, μια ακόμα ακτίνα φωτός στο βαθύ σκοτάδι η παρουσίαση του βιβλίου “Αλέξανδρος Παναγούλης, πρωταγωνιστής και βάρδος της αντίστασης” και στην πόλη μας την προηγούμενη Δευτέρα 27 Απριλίου. Με δεδομένο ότι ακριβώς γιατί “ο Παναγούλης ενοχλεί ως μνήμη, ως ανθρώπινο αίτημα, ως πολιτικό σχήμα”, όπως χαρακτηριστικά έγραψε (“Χανιώτικα νέα”, 1 Μαΐου 2009) ο και γιος του συναγωνιστή του και συμπολίτη μας Γιάννη Κλωνιζάκη, πολιτικός μηχανικός και μέλος της ΠΕΣΔΗΝ Νεολαίας Παναγούλη Μιλτιάδης Κλωνιζάκης, οι κινούντες τα νήματα της πολιτικοκοινωνικής ζωής της χώρας μας τον αγνοούν επιδεικτικά. “Αν δώσεις το όνομα του Παναγούλη στις μηχανές αναζήτησης του internet, βρίσκεις μόνιμα άσχετες αναφορές”, σημειώνει επί του προκειμένου στο ίδιο άρθρο ο εν λόγω νεολαίος και παρατηρεί ότι στα σχολικά βιβλία δεν υπάρχει ούτε ένα από τα ποιήματά του. Και βεβαίως με συνδεδομένο ότι από μόνη της η έκδοση του όποιου βιβλίου, όσο καλό κι αν είναι, δίχως παρουσίαση κινδυνεύει να μείνει αδιάβαστο. Να γιατί μίλησα για “ρωγμή” και “ακτίνα φωτός”. Ευτυχώς που κάποιοι επιμένουν να δημιουργούν τις πρώτες και να εκπέμπουν τις δεύτερες. Για να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές, γιατί γι’ αυτές γράφτηκε το περί ου ο λόγος βιβλίο, τον Αλέκο Παναγούλη και να συνομιλήσουν μαζί του.

ΗΡΑΚΛΕΙΟ 28 Απριλίου 2009

ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Συγκλόνισαν οι μαρτυρίες για τον ήρωα της Αντίστασης

Του Γιάννη Ζωράκη
Πτυχές από τη ζωή του “πρωταγωνιστή και βάρδου της ελληνικής αντίστασης” Αλέξανδρου Παναγούλη, ξεδιπλώθηκαν χθες στην αίθουσα του δημοτικού καταστήματος της οδού Ανδρόγεω στο πλαίσιο παρουσίασης βιβλίου για τον μεγάλο αγωνιστή.
Στην εκδήλωση, όπου παραβρέθηκε πλήθος κόσμου και εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παρουσιάστηκαν με τρόπο γλαφυρό μαρτυρίες συναγωνιστών του Αλέξανδρου Παναγούλη, οι οποίες περιλαμβάνονται στο βιβλίο, ενώ παράλληλα έγινε μια λεκτική αναπόληση στις αξίες και τις αρετές της δημοκρατίας, έτσι όπως γι’ αυτές αγωνίστηκαν φωτισμένοι Έλληνες.
Για το βιβλίο “Αλέξανδρος Παναγούλης – Πρωταγωνιστής και βάρδος της ελληνικής αντίστασης” μίλησαν οι συναγωνιστές και φίλοι του, ενώ υπεύθυνος για να διευθύνει την συζήτηση ήταν ο πρόεδρος της κίνησης πολιτών “Πνύκα 21ος αιώνας” κ. Νικόλαος Νικολαϊδης. Σημειώνεται ότι η κίνηση πολιτών είχε παράλληλα την ευθύνη διοργάνωσης της εκδήλωσης.
Για το βιβλίο παράλληλα μίλησε και η νομάρχης Ηρακλείου κ. Βαγγελιώ Σχοιναράκη – Ηλιάκη.
Σύνολο μαρτυριών
Ένα “μπουκέτο” δεκαπέντε συνολικά μαρτυριών, από συναγωνιστές του Αλέκου Παναγούλη, συνθέτει το βιβλίο “Αλέξανδρος Παναγούλης – Πρωταγωνιστής και βάρδος της Αντίστασης”. Η κάθε μαρτυρία, ιδωμένη από την προσωπική σκοπιά του εκάστοτε γράφοντος, αποτυπώνει μία ξεχωριστή πτυχή του μεγάλου αγωνιστή, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
“Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι συλλογικός και μέσα από τις μαρτυρίες τους οι συναγωνιστές του Αλέξανδρου δίδουν την κατάθεση τους προκειμένου να οικοδομηθεί το βιβλίο” ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός, βουλευτής και γενικός γραμματέας της “Πνύκας” κ. Λευτέρης Βερυβάκης.
“Είναι ένα βιβλίο μαρτυριών, οι οποίες σε διάφορες περιόδους για διάφορους λόγους, λένε πλευρές του έργου και της προσωπικότητας του Αλέκου Παναγούλη. Εξ αυτού του λόγου, προκύπτει αυτόματα ότι η σημασία του ως ιστορική ύλη είναι αυτονόητη” προσέθεσε ο πρώην υπουργός.

Αντιπαράδειγμα
Ως αντιπαράδειγμα στην σημερινή “εποχή πτώσης και παρακμής” προβάλλεται το βιβλίο για τον Αλέξανδρο Παναγούλη, σύμφωνα με τον κ. Βερυβάκη.
“Σε εποχές παρακμής όπως η σημερινή, τα αντίθετα παραδείγματα όπως του Αλέκου Παναγούλη, είναι αυτά τα οποία μπορούν να συγκρατήσουν την ελπίδα που έχει όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη να υπάρχει” τόνισε ο τέως υπουργός προσθέτοντας:  “Η ελπίδα λοιπόν χάριν των σημερινών και των αυριανών Ελλήνων γαντζώνεται σε κάθε παρόμοια περίπτωση από τον ήρωα που τον ενέπνευσε με το παράδειγμα του”.
O τέως υπουργός επιπρόσθετα έκανε αναφορά σε μια αναγκαιότητα επιστροφής στην ανθρωποκεντρική αντίληψη, όπου η αρετή αποτελεί την μοναδικά και “τελική εγγύηση ότι και ο τόπος και ο λαός μπορούν να βγουν ωφελημένοι από οποιασδήποτε μορφής διδαχή, όπως την διδαχή σε αρετή και σωφροσύνη που προσφέρει το συγκεκριμένο βιβλίο”.
Τιμή
Ιδιαίτερη τιμή και χαρά, υποστήριξε η νομάρχης Ηρακλείου πως αποτελεί η παρουσία των συναγωνιστών και φίλων του Αλέκου Παναγούλη στο Ηράκλειο. Αναφερόμενη στην ομιλία της η νομάρχης στους ανθρώπους αυτούς, τόνισε το μεγαλείο τους να ασχολούνται με τα κοινά και την πολιτική, όχι για προσωπικό όφελος, αλλά για το καλό του τόπου.
“Ο Αλέκος Παναγούλης ήταν ο άνθρωπος εκείνος που με την ζωή του και με τον τρόπο που αγωνίστηκε έστειλε πολλά μηνύματα ενώ ταυτόχρονα έδωσε το παράδειγμα του πώς ένας ενεργός πολίτης αγωνίζεται για την δημοκρατία” τόνισε σε δηλώσεις της η κ. Σχοιναράκη, υπογραμμίζοντας: “Σήμερα οι συναγωνιστές εκείνης της εποχής κάνουν αναφορά στον ίδιο και στην δράση του κι είναι σημαντικό πως έχουμε κοντά μας ανθρώπους που έζησαν σε δύσκολες εποχές, αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία και έδειξαν πως ότι σήμερα θεωρείται αυτονόητο για μας, τότε χρειάζονταν μεγάλος αγώνας για να το κατακτήσουν, αγώνας μεγάλος που ως τίμημα είχε ακόμα την ίδια τη ζωή. Τέτοιους ανθρώπους τους έχουμε ανάγκη στην εποχή μας”.

ΡΕΘΥΜΝΟ  29 Απριλίου 2009


Η Λήδα Σήσκου έγραψε :
ΡΕΘΥΜΝΟ
Η παρουσίαση του βιβλίου για τον Αλέξανδρο Παναγούλη
01/05/09
Ήταν 13 Αυγούστου του 1968 όταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης επιχείρησε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο και απέτυχε.
Αυτή, ήταν και η αρχή της γέννησης ενός νέου ήρωα στις καρδιές των ανθρώπων, που είδαν για πρώτη φορά ένα φως μέσα στο σκοταδισμό που τους είχε επιβάλει η δικτατορία. Ο ήρωας αυτός βασανίστηκε, δικαιώθηκε και τελικώς απελευθερώθηκε και συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Για λίγο όμως, γιατί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ο Αλέξανδρος Παναγούλης βρέθηκε νεκρός την Πρωτομαγιά του 1976, πριν καν προλάβει να περάσει το κατώφλι της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του.
Αυτόν τον ήρωα θέλησαν να τιμήσουν και όσοι παρευρέθηκαν στο «Σπίτι του Πολιτισμού», στις 29 Απριλίου. Με αρκετή συγκίνηση έγινε η παρουσίαση του βιβλίου για τον Αλέξανδρο Παναγούλη με τίτλο, “Πρωταγωνιστής και Βάρδος της Αντίστασης”. Πρόκειται για την ανθολόγηση των εκδηλώσεων, που διοργανώνει κατά καιρούς η κίνηση πολιτών “Η Πνύκα – 21ος αιώνας”.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν και μίλησαν για τον αλησμόνητο συναγωνιστή τους φίλοι και συνοδοιπόροι του, όπως επίσης και τοπικοί παράγοντες που τρέφουν ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπό του. Την έναρξη της εκδήλωσης έκανε ο κ. Γιάννης  Χαλκιαδάκης, εκδότης της εφημερίδας «Ρεθεμνιώτικα Νέα», εκφράζοντας τη χαρά του για την πραγματοποίησή της και για την παρουσία του πρώην υπουργού κ. Λευτέρη  Βερυβάκη και του κ. Γιάννη Κλωνιζάκη.
Όπως τόνισε στην ομιλία του ο κ. Χαλκιαδάκης, δύσκολα σήμερα οι νέοι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια εκείνης της εποχής, υπογραμμίζοντας πως “αν τους μιλήσεις για τις εποχές που όριζε την προκοπή και την ευτυχία ενός νέου ανθρώπου ένα χαρτί νομιμοφροσύνης και μια υπογραφή υποταγής, θα δυσκολευτούν να το καταλάβουν.” Ανέδειξε την μεγάλη αξία αυτού του βιβλίου, αναφέροντας πως “σήμερα που έχουμε χάσει το μέτρο των αξιών, αυτά τα βιβλία μας επιτρέπουν να ελπίζουμε. Γιατί οι μαρτυρίες που περιέχουν, αποκαλύπτουν την αναγκαιότητα του αγώνα για τα ιδανικά μας.”
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε και ο δήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γιώργος Μαρινάκης, που μίλησε για τον ήρωα Αλέξανδρο Παναγούλη και τη σημαντική του προσφορά στη δημοκρατία και την ελευθερία της χώρας μας. Από την πλευρά του ο κ. Βερυβάκης, που συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου, σε δηλώσεις του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τόνισε πως “το βιβλίο Αλέξανδρος Παναγούλης , “Πρωταγωνιστής και Βάρδος της Αντίστασης” είναι ουσιαστικά μια καταγραφή μαρτυριών των συναγωνιστών και φίλων του Αλέκου Παναγούλη που τότε συνεβίωσαν πάνω σε μια αντιστασιακή δράση, για την οποία νομίζω λίγο πολύ όλοι θα πρέπει να έχουν όχι μόνο το ιστορικό, αλλά και το ενδιαφέρον του παραδείγματος. Ήταν από αυτή την πλευρά χαρά για μας το ότι στρογγυλέψαμε μέσα από κάποιες διαδικασίες  ημερίδων αυτές τις καταγραφές και φιλοδοξία μας ήταν και είναι να τις παρουσιάσουμε και στο ελληνικό κοινό, όποιο και όσο από αυτό έχει ενδιαφέρον για εκείνη την περίοδο, για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα αυτό το παράδειγμα. Σήμερα βεβαίως είναι η εποχή όχι του ήρωα, αλλά του αντιήρωα, αλλά το γεγονός ότι το παράδειγμα του Αλέξανδρου Παναγούλη  μπορεί ακόμη και κατά αντίθεσιν να συμβάλλει εις στη διαμόρφωση των σημερινών καταστάσεων, είναι για μας πεποίθηση”
Στη συνέχεια το λόγο πήραν ο κ. Μωράκης, ο οποίος ήταν ο δεσμοφύλακας που βοήθησε τον αγωνιστή να δραπετεύσει από τη φυλακή, ο κ. Νίκος Νικολαΐδης πρώην πρόεδρος της ΕΔΗΝ και ο τέως Νομάρχης κ.  Κώστας Στρατινάκης.
Η εκδήλωση έγινε με τη συνοδεία μουσικής του κ. Μπάμπη Πραγματευτάκη και στη διάρκειά της ο κ. Βασίλης Δραμουντάνης ερμήνευσε μελοποιημένα ποιήματα του Αλεξάνδρου Παναγούλη. Επίσης η κ. Βάγια Πραματευτάκη, η κ. Εύα Λαδιά και ο κ. Μάρκος Πελαντάκης απήγγειλαν μερικά από τα ποιήματα που έγραψε με το αίμα του ο ηρωικός αυτός άνθρωπος, στα χρόνια που πέρασε στα χέρια των βασανιστών του μέσα στις φυλακές.
Διεύθυνσή μου
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
Αλέξανδρος Παναγούλης (Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 5 Ιουνίου 1971 – Μετά από  ξυλοδαρμό)
ΛHΔA ΣIΣKOY
***********************************************************************************
ΑΙΓΑΛΕΩ 5 Μαΐου 2009

ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑ ή ΚΑΤΑΡΑ? ****************************** 
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μαυρομιχάλη 15 & Σόλωνος
Αθήνα 106 79
ΕΦΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΡΗ ΚΑΜΠΙΤΑΚΗ
210 36 01 140
Fax: 210 36 08 270
e'mail :pnika21@otenet.gr
ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΕΕΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
http://kafeneio-gr.blogspot.com/search/label/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CE%B1
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
· 15νθήμερη εφημερίδα – Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΟΣ
· Η «ΠΝΥΚΑ»
· Μηνιαίο Περιοδικό – ΑΚΤΙΝΕΣ ΠΝΥΚΑΣ
· ΟΡΓΑΝΩΣΗ
· ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
o Συνεντεύξεις Ελ.Βερυβάκη Ηιgh TV
§ Ηigh TV Ιανουάριος ‘09
§ High TV – Φεβρουάριος ‘09
§ Ηigh TV – Mάρτιος ‘09
§ Ηigh TV – Απρίλιος ΄09
§ Εφημερίδα Ε.Ω. – Κ. Παπαπαναγιώτου
· ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
o 25 Απριλίου 2005 – πρακτικά
o 3 Iουνίου 2005- πρακτικά
· ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
· PHOTO
· ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ…
· Αποστάγματα
· ΗΜΕΡΙΔΕΣ
o 5η ημερίδα – απομαγνητοφώνηση
o 6η ΗΜΕΡΙΔΑ – ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΩΝ
o 7η ημερίδα – απομαγνητοφώνηση τοποθετήσεων…
o 8η Ημερίδα – απομαγνητοφώνηση εισηγήσεων
o 10η ΗΜΕΡΙΔΑ – ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΛ.ΒΕΡΥΒΑΚΗ
o 13η Ημερίδα – απομαγνητοφώνηση τοποθετήσεων
o 15η ΗΜΕΡΙΔΑ Περίληψη Παρέμβασης Λ.Βερυβάκη
o 15η Ημερίδα Ομιλία Γ.Αρσένη
o 18Η ΗΜΕΡΙΔΑ – Ομιλία Λ.Βερυβάκη
o 19η ημερίδα παρέμβαση Ελ. Βερυβάκη
o 19η ημερίδα Νικ.Νικολαϊδης – Τραπεζικό σύστημα
o Απομαγνητοφώνηση 19ης ημερίδας
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ
· ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΡΥΒΑΚΗΣ
· Παρουσίαση βιβλίου ΑΛ.ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΒΟΥΛΗ
Blog Stats
· 3,210 hits
ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ…
Σήμερα γιορτάζει...
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

stopglobalwarming
http://www.stopglobalwarming.org/
FREE GAZA

border code
border code

Παρασκευή, 07 Απριλίου 2006
Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ

H μάχη των οχυρών... 6-10 Απριλίου 1941

Οι ελληνικές δυνάμεις που θα αντιμετώπιζαν τα δύο γερμανικά Σώματα Στρατού στην Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη συγκροτούσαν το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ). Πριν από τη γερμανική επίθεση, την περίοδο Φεβρουαρίου - Μαρτίου 1941, όταν γίνονταν συσκέψεις για την αποστολή βρετανικού εκστρατευτικού σώματος, η παραμονή του ΤΣΑΜ στην περιοχή ήταν αμφίβολη, καθώς οι Βρετανοί πίεζαν για τη σύμπτυξη των δυνάμεων του στη γραμμή Βέρμιο-Αλιάκμονα, ώστε να υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Αντίθετα, ο Έλληνας Αρχιστράτηγος, Αλέξανδρος Παπάγος εξαρτούσε μια τέτοια απόφαση από τη στάση της Γιουγκοσλαβίας, ελπίζοντας ότι αν επιδεικνυόταν από την ελληνική πλευρά θέληση για αντίσταση στην περιοχή θα επηρεαζόταν η απόφαση της να βγει στον πόλεμο με την πλευρά των Συμμάχων.
Επιπλέον φοβόταν ότι μια τέτοια απόφαση θα είχε καταστροφικές συνέπειες στο ηθικό των στρατιωτών και των πληθυσμών. Η διαφωνία των δύο πλευρών, που ήταν σοβαρή και λίγο έλειψε να οδηγήσει σε ρήξη, οδήγησε στη συμβιβαστική πρόταση του Παπάγου για κατάτμηση των ελληνοβρετανικών δυνάμεων και την παραμονή των δυνάμεων του ΤΣΑΜ στις αρχικές θέσεις τους. Οι δυνάμεις του ΤΣΑΜ, αν και είχαν υποστεί αφαίμαξη από τη μεταφορά μεγάλου μέρους τους στο μέτωπο της Αλβανίας, κατόρθωσαν να κρατήσουν ψηλά την τιμή του ελληνικού στρατού και ανάγκασαν τον Χίτλερ να αποδώσει εύσημα στον ελληνικό στρατό στο λόγο του στο Ράιχσταγκ στις 5 Μαΐου 1941.

Αεροπορικός βομβαρδισμός του οχυρού Παλιουριώνες

Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 05:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941, νωρίτερα δηλαδή από την 06:00 που αναφερόταν στη γερμανική διακοίνωση που επιδόθηκε στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον Γερμανό πρεσβευτή πρίγκιπα Έρμπαχ. Η υλική υπεροχή των Γερμανών «αντισταθμιζόταν» από την ελληνική οχύρωση, το υψηλότατο ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών και την υποτίμηση των παραγόντων αυτών από τους Γερμανούς.

Η επίθεση

Οι μάχες εξελίχθηκαν από ανατολικά προς δυτικά:
6 Απριλίου
Στη Θράκη οι δυνάμεις των ταξιαρχιών Έβρου και Νέστου συμπτύχθηκαν με αποτέλεσμα τα οχυρά Νυμφαία και Εχίνος να περικυκλωθούν, ήδη από τις πρώτες ώρες της 6ης Απριλίου. Παρά τον σφοδρό βομβαρδισμό πυροβολικού και αεροπορίας και τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του πεζικού, τα οχυρά άντεξαν όλη την ημέρα και ανάγκασαν τους Γερμανούς να τα παρακάμψουν και να κινηθούν νοτιότερα χρησιμοποιώντας ημιονικές οδούς.

Δυτικότερα, στο οροπέδιο του Κάτω Νευροκοπίου, η επίθεση της 72ης γερμανικής Μεραρχίας επικεντρώθηκε κυρίου στα δυτικά της τοποθεσίας, όπου υπήρχαν οι κύριες οδεύσεις που οδηγούσαν προς Δράμα και Σέρρες. Την περιοχή υπεράσπιζαν οι δυνάμεις του Συγκροτήματος Καραντάγ της XIV Μεραρχίας και η VII Μεραρχία. Το κύριο βάρος της επίθεσης από τέσσερα γερμανικά τάγματα δέχτηκαν τα οχυρά Λίσσε, Πυραμιδοειδές (που ήλεγχαν την οδό προς Δράμα) και Περιθώρι, Μαλιάγκα (που ήλεγχαν την οδό προς Κάτω Βροντού-Σέρρες). Οι γερμανικές δυνάμεις πεζικού υποστηρίζονταν από πυροβόλα εφόδου και πυροβολικό, αλλά δεν είχαν αεροπορική κάλυψη. Όλες οι κατά μέτωπον επιθέσεις των Γερμανών και οι προσπάθειες διείσδυσης αποκρούστηκαν από τα πυρά των οχυρών και του ελληνικού πυροβολικού.
Η κύρια προσπάθεια των Γερμανών εκδηλώθηκε στη στενωπό του Ρούπελ (οχυρά Παλιουριώνες, Ρούπελ, Καρατάς Κάλη) και στο Μπέλες.

Από τις επιχειρήσεις των Γερμανών
εναντίον κάποιου ελληνικού οχυρού στις 6 Απριλίου 1941

Στη στενωπό του Ρούπελ, που υπεράσπιζε το Συγκρότημα Σιδηροκάστρου της XIV Μεραρχίας, επιτέθηκε το ενισχυμένο 125ο Σύνταγμα Πεζικού(που είχε λάβει μέρος στις επιχειρήσει στη «γραμμή Μαζινό») με την υποστήριξη πυροβόλων εφόδου, πυροβολικού και 120 περίπου αεροπλάνων στούκας και άλλων μονάδων. Δεν στάθηκε δυνατό πάντως να καταφθάσει ο λόχος από το Σύνταγμα των Βραδεμβούργιων που προβλεπόταν να καταλάβει τη γέφυρα Λουτρών Σιδηροκάστρου. Όπως στο Κάτω Νευροκόπι έτσι και εδώ η επίθεση του Συντάγματος κατέληξε σε πανωλεθρία. Παρά τους ανελέητους βομβαρδισμούς (αεροπορικούς και πυροβολικού) ελάχιστες ζημιές προκλήθηκαν στα οχυρά και το ηθικό των ελληνικών δυνάμεων συνέχισε να είναι ακμαίο. Ωστόσο, γερμανικό τμήμα αποτελούμενο από άνδρες του (αποδεκατισμένου) II/125ου τάγματος κατόρθωσε να διεισδύσει στα νώτα της τοποθεσίας και να οργανωθεί στο ύψωμα Γκολιάμα.
Με την ίδια σφοδρότητα εκδηλώθηκε η γερμανική επίθεση και στο Μπέλες με δύο ορεινές μεραρχίες, μεγάλο αριθμό στούκας και τεράστιο όγκο πυροβολικού (165 πυροβόλα). Οι αγώνες στην περιοχή, που υπεράσπιζε η XVIII Μεραρχία, έλαβαν δραματική μορφή από την πρώτη ημέρα. Μέχρι το τέλος της 6ης Απριλίου οι Γερμανοί της 5ης Ορεινής Μεραρχίας (που επιτέθηκε στην οχυρωμένη τοποθεσία) είχαν καταφέρει, έπειτα από σκληρούς αγώνες και σφοδρό βομβαρδισμό, να επικαθήσουν στα οχυρά Ιστίμπεηκαι Κελκαγιά, που ήταν κοντά στα σύνορα, και άρχισαν να εκτοξεύουν καπνογόνα αέρια στο εσωτερικό τους και να φράσσουν τα φατνώματα για να αναγκάσουν τη φρουρά τους να παραδοθεί. Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε για τους αμυνόμενους ούτε από την εκτέλεση πυρών του ελληνικού πυροβολικού πάνω στα οχυρά εναντίον των ευρισκομένων στην επιφάνεια τους Γερμανών, ούτε από τις ηρωικές αντεπιθέσεις εφεδρικών τμημάτων των οχυρών.

Oμάδα γερμανών καταδρομέων ανεβαίνει ένα ύψωμα στον
υποτομέα Θύλακος, στην κορυφή του οποίου υπάρχει ελληνικό πολυβολείο
ή πυροβολείο που έχειήδη καταληφθεί από γερμανικές δυνάμεις

Δυτικότερα, η γερμανική 6η ορεινή Μεραρχία κατάφερε να κινηθεί μέσα από τεράστιους ορεινούς όγκους στο δυτικό τμήμα του όρους, όπου δεν υπήρχαν μόνιμες οχυρώσεις. Οι ολιγάριθμες ελληνικές δυνάμεις πολέμησαν με απαράμιλλο θάρρος, κυρίως οι φρουρές των διάσπαρτων πολυβολείων. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η φρουρά του πολυβολείου Π8 υπό τον λοχία Δημήτριο Iντζο αμύνθηκε έως τις 16:00 προκαλώντας τέτοια φθορά στο εχθρικό τμήμα που ο διοικητής του, εξοργισμένος, αφού συνεχάρη τον Iντζο, διέταξε στη συνέχεια τηνεκτέλεση του. Στο τέλος της ημέρας οι Γερμανοί είχαν φθάσει στη Ροδόπολη και κατέλαβαν τον σιδηροδρομικό σταθμό, γεγονός που ανάγκασε την ηγεσία του Τμήματος Στρατιάς Ανατολής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) να διατάξει τη σύμπτυξη της XVIII Μεραρχίας ανατολικά του Στρυμόνα. Παράλληλα επιφόρτισε την XIX μηχανοκίνητη Μεραρχία με το έργο της άμυνας έναντι της 6ης Ορεινής Μεραρχίας στα δυτικά του Μπέλες, από τη λίμνη Δοϊράνη έως την κοιλάδα Ροδόπολης.

7 Απριλίου
Την επόμενη ημέρα, 7 Απριλίου οι αγώνες συνεχίστηκαν σε όλο το μέτωπο, άρχισαν όμως να πραγματοποιούνται τα πρώτα ρήγματα στην ελληνική άμυνα. Στη Θράκη, οι δυνάμεις της Ταξιαρχίας Έβρου πέρασαν στο τουρκικό έδαφος όπου αφοπλίσθηκαν, γεγονός που οδήγησε τον διοικητή της υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση στην αυτοκτονία στις 9 Απριλίου στα Ύψαλα της Ανατολικής Θράκης. Το οχυρό Νυμφαία αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 23.00, αφού υπέστη βομβαρδισμό από το σύνολο του πυροβολικού του XXX Σώματος Στρατού. Δυτικότερα το οχυρό Εχίνος συνέχισε την αντίσταση του όλη την ημέρα, περικυκλωμένο από παντού.
Στο οροπέδιο του Κάτω Νευροκοπίου οι γερμανικές επιθέσεις, εναντίον των οχυρών Λίσσε, Πυραμιδοειδές και Ντάσαβλι αποκρούσθηκαν εκ νέου. Ωστόσο οι Γερμανοί κατέλαβαν το ύψωμα Ουσόγια, βόρεια του Λίσσε και του Πυραμιδοειδούς, ενώ άλλο τμήμα κατέλαβε το ύψωμα Κρέστη, δημιουργώντας προϋποθέσει για την εκβίαση της διάβασης Καλαποτίου και την περαιτέρω διείσδυση στα νώτα της τοποθεσίας. Για την αντιμετώπιση της απειλής συγκροτήθηκε το απόσπασμα Καλαποτίου.

Η σβάστικα υψώνεται στο οχυρό Παλιουριώνες. Σύμφωνα με ελληνικές πηγές οι Γερμανοί 
ανάρτησαν τη σημαία τουςμόνο μετά την αποχώρηση και του τελευταίου Έλληνα 
στρατιώτη από το οχυρό

Στον τομέα της XIV Μεραρχίας, η κατάσταση έγινε κρίσιμη καθώς οι Γερμανοί εισέδυσαν στα νότια της τοποθεσίας του Κέντρου ΑντίστασηςΣταυρός προκαλώντας πλήρη σύγχυση στα ελληνικά τμήματα. Την κατάσταση έσωσε η μοίρα πυροβολικού υπό τον ταγματάρχη Κουρούκλη η οποία, με εύστοχες βολές, κατόρθωσε να ανακόψει τη γερμανική προέλαση, ενώ στις 21:00 ελληνικό απόσπασμα με την υποστήριξη του πυροβολικού κατόρθωσε με τη λόγχη να απωθήσει τους Γερμανούς. Στο οχυρό Περιθώριη διείσδυση γερμανικού τμήματος στις στοές του οδήγησε σε δραματικό αγώνα σώμα με σώμα και στην εξόντωση των Γερμανών που είχαν εισδύσει. Ταυτόχρονα εκδηλώθηκε αντεπίθεση από τμήμα εφόδου εναντίον των γερμανικών τμημάτων που είχαν επικαθήσει στην επιφάνεια του. Επιθέσει εναντίον του οχυρού Μαλιάγκα δεν είχαν αποτέλεσμα.
Στη στενωπό του Ρούπελ οι Γερμανοί υπέστησαν εκ νέου πανωλεθρία, παρόλο που τα στούκας έκαναν χρήση βομβών των 500 κιλών. Η παρουσία, όμως του γερμανικού τμήματος στην Γκολιάμα αποδείχθηκε επικίνδυνη καθώς υποδείκνυε στόχους στην αεροπορία, με αποτέλεσμα την καταστροφή μιας πυροβολαρχίας διαμετρήματος 6 δακτύλων (150 χιλ.). Οι δυνάμεις της XVIII Μεραρχίας, αφού ολοκλήρωσαν τη σύμπτυξη τους, κατέστρεψαν τις γέφυρες Λουτρών και Μεγαλοχωρίου.
Στο Μπέλες, τα οχυρά Ιστίμπεη Κελκαγιά, αναγκάστηκαν να παραδοθούν, το Αρπαλούκι εκκενώθηκε και μόνο το οχυρό Ποποτλίβιτσα συνέχιζε την αντίσταση του. Μετά από αυτό δυνάμεις της 5ης Ορεινής Μεραρχίας προωθήθηκαν νοτιότερα φθάνοντας στο Νέο Πετρίτσι. Δυτικότερα στο μέτωπο της XIX Μηχανοκίνητα Μεραρχίας δεν σημειώθηκαν ιδιαίτερα επεισόδια, αλλά η προέλαση της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στο γιουγκοσλαβικό έδαφος ήταν ραγδαία. Το απόγευμα της 7ης Απριλίου κατέλαβε τη Στρώμνιτσα αναγκάζοντας τους Γιουγκοσλάβους να συμπτυχθούν δυτικά του Αξιού, και δίνοντας τη δυνατότητα στους Γερμανούς να χρησιμοποιήσουν την κοιλάδα του ποταμού για να εισβάλουν στην Ελλάδα και να υπερκεράσουν την οχυρωμένη τοποθεσία. Για την αντιμετώπιση του κινδύνου διατάχθηκε η XIX Μηχανοκίνητη Μεραρχία να επεκταθεί προς αριστερά και να καλύψει τον διάδρομο του Αξιού, κίνηση απελπισίας περισσότερο, χωρίς πιθανότητα επιτυχίας.

Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο στον Προμαχώνα

8 Απριλίου
Την 8η Απριλίου η φρουρά του οχυρού Εχίνοςαναγκάστηκε να το εκκενώσει. Στο Κάτω Νευροκόπι οι Γερμανοί απέτυχαν και πάλι να καταλάβουν τα οχυρά Πυραμιδοειδές, Λίσσε και Ντάσαβλη, Μαλιάγκα και Περιθώρι. Το ίδιο όμως απέτυχαν και οι προσπαθεί ανακατάληψης του υψώματος Κρέστη από το ελληνικό απόσπασμα Κάλαποτίου. Και τη μέρα αυτή διεξήχθησαν σφοδρές μάχες σώμα με σώμα στο Περιθώρι.
Στη στενωπό του Ρούπελ, η κάθοδος δυνάμεων της 5ης Ορεινής Με-ραρχίας στο Νέο Πετρίτσι και η παρουσία του τμήματος του 125 ΣΠ στο ύψωμα Γκολιάμα δημιουργούσαν σοβαρότατη απειλή στο αριστερό της XIV Μεραρχίας, η οποία ενισχύθηκε με διάφορες μονάδες. Στο Μπέλες, παραδόθηκε το οχυρό Ποποτλίβιτσα.
Ενώ, όμως η «γραμμή Μεταξά» παρέμενε σχετικά αρραγής, οι Γερμανοί προήλαυναν ήδη από δύο κατευθύνσεις στα δυτικά του ΤΣΑΜ. Η 2η Τεθωρακισμένη Μεραρχία πέρασε τη μεθόριο κοντά στη Δοϊράνη και κατευθύνθηκε νότια προς Θεσσαλονίκη ανατρέποντας τα ασθενή ελληνικά τμήματα.Ταυτόχρονα, πέντε τάγματα της 6ης Ορεινής Μεραρχίας επιτέθηκαν κατά της τοποθεσίας Κρουσίων, πέτυχαν ρήγμα δυτικά του υψώματος Δοβά Τεπέ και προήλασαν νότια προς Κιλκίς.
Έπειτα από αυτά δεν έμεναν πολλά περιθώρια αντίδρασης στον διοικητή του ΤΣΑΜ αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο. Δυνατότητα σύμπτυξα της στρατιάς δεν υπήρχε και περαιτέρω συνέχιση των μαχών θα οδηγούσε σε άσκοπη αιματοχυσία. Έπειτα από δύο τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο αποφασίστηκε να προταθεί στον διοικητή τα 2α Τεθωρακισμένα Μεραρχίας, αντιστράτηγο Φάιελ η σύναψη έντιμης συνθηκολόγησης. Η πρόταση έγινε δεκτή και ησυνθηκολόγηση υπογράφτηκε στις 14:00 τα 9ης Απριλίου στη Θεσσαλονίκη. Σε παράρτημα του πρωτοκόλλου αναγνωρίστηκε ο ηρωικός αγώνας του ΤΣΑΜ και εκφραζόταν η επιθυμία να μη σταλούν αξιωματικοί και οπλίτες σε στρατόπεδα συγκέντρωσα. Ακόμα συμφωνήθηκε να παραμείνουν στη θέση τους οι πολιτικές αρχές. Η απόφαση συνθηκολόγησα δυσαρέστησε τα μαχόμενα τμήματα και πολλοί θέλησαν να διαφύγουν προς τη μαχόμενη ακόμα Ελλάδα, σκέψη που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω αντικειμενικών δυσχερειών.

Τέσσερις Έλληνες αιχμάλωτοι μεταφέρουν σωρό συναδέλφου
τους για ταφή μετά την παράδοση ελληνικού οχυρού.

9 Απριλίου
Κατά τα άλλα, οι μάχες συνεχίστηκαν και την 9η Απριλίου. Στον τομέα τα Ταξιαρχίας Νέστου (περιοχή Ξάνθης) οι Γερμανοί απέτυχαν να διαβούν το Νέστο. Στο Κάτω Νευροκόπι, στον τομέα τα VII Μεραρχίας, οι Γερμανοί στο ύψωμα Ουσόγια καθηλώθηκαν από τα σφοδρά πυρά του οχυρού Πυραμιδοειδές και του ελληνικού πυροβολικού, ενώ οι ελληνικές δυνάμεις του αποσπάσματος Καλαποτίου κατόρθωσαν έπειτα από σκληρή μάχη να ανακαταλάβουν το ύψωμα Κρέστη. Δυτικότερα, στο Συγκρότημα Καραντάγ (XIV Μεραρχία) σημειώθηκαν εντυπωσιακές ελληνικές επιτυχίες. Γερμανική δύναμη, μεγέθους τάγματος, που κατόρθωσε να διεισδύσει τη νύχτα 8-9 Απριλίου στα μετόπισθεν του Συγκροτήματος Καραντάγ διαμέσου των οχυρών Περιθώρι και Παρταλούσκα, καταδιώχθηκε κατόπιν θαρραλέας αντεπίθεσης μικτού τμήματος από εφεδρικές διμοιρίες, το οποίο συνέλαβε 102 Γερμανούς αιχμαλώτους. Επιπλέον, γερμανική διλοχία που κατάφερε να καταλάβει το ύψωμα Άγιος Κωνσταντίνος, αντιμετώπισε ελληνική αντεπίθεση που κατέληξε στην ανακατάληψη του υψώματος και την αιχμαλωσία 250 Γερμανών.

10 Απριλίου 1941. Στρατιώτες της φρουράς του Ρούπελ
αποχωρούν συντεταγμένα από το οχυρό, μετά την παράδοσή του.
Η περηφάνια στα πρόσωπά τους καταδεικνύει στους παριστάμενους
Γερμανούς ότι δεν ηττήθηκαν

Στη στενωπό του Ρούπελ, οι απόπειρες των Γερμανών να συντρίψουν την αντίσταση των οχυρών απέτυχαν εκ νέου. Όμως μεγάλη ελληνική επίθεση εναντίον του γερμανικού τμήματος στην Γκολιάμα είχε καταστροφικά αποτελέσματα: 48 νεκροί και περίπου 100 τραυματίες. Δυτικότερα, μόνο η φρουρά τριών πολυβολείων στο Ρουπέσκο συνέχισε την αντίσταση της. Οι ελληνικές απώλειες σε όλο το μέτωπο του ΤΣΑΜ ανήλθαν σε 1.000 νεκρούς και τραυματίες περίπου. Οι αντίστοιχες γερμανικές ανήλθαν σε 555 νεκρούς, 2.134 τραυματίες, 170 αγνοούμενους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό των συνολικών απωλειών τους στη διάρκεια τα επιχείρησα «Μαρίτα», γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος τα ελληνικής αντίστασης. Οι εκδηλώσει θαυμασμού των Γερμανών (τιμητικά αγήματα στα οχυρά, δηλώσει προς Έλληνες αξιωματικούς) και το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες αιχμάλωτοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά το τέλος των επιχειρήσεων, αποτελούν αδιάσειστες αποδείξεις τα μαχητικότητα που επέδειξαν οι ελληνικές δυνάμεις στη «μάχη των οχυρών».

6 ΕΩΣ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

Στις 0515 της 6ης Απριλίου 1941, χωρίς να τηρηθούν τα συνηθισμένα διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας για απάντηση, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ελληνικό έδαφος και στη Νότια Γιουγκοσλαβία.

Την ίδια μέρα, αλλά ένα τέταρτο αργότερα από την έναρξη της επίθεσης, ο Γερμανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, έδωσε στον Αλέξανδρο Κορυζή τον τότε ‘Ελληνα Πρωθυπουργό, διακοίνωση στην οποία διατυπώνονταν αστήρικτοι ισχυρισμοί, περί παραβίασης της ουδετερότητας από την ελληνική πλευρά και αναγγελόταν η γερμανική εισβολή.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός των Αθηνών, με την γνωστή του λιτότητα αλλά πλήρη μηνυμάτων γλώσσα, πληροφορούσε τον ελληνικό λαό :

‘’…. Από της 0515 ο εν Βουλγαρία Γερμανικός Στρατός προσέβαλε όλως απροόπτως τα ημέτερα στρατεύματα επί της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Τα στρατεύματά μας αμύνονται του πατρίου εδάφους’’.

Ένδεκα ήταν οι Γερμανικές Μεραρχίες που έκαναν την επίθεση, εμπειροπόλεμες και πλούσια εξοπλισμένες.

Από την δική μας πλευρά, τρεις μόνο Μεραρχίες με μικρή επάνδρωση και με το καλλίτερο υλικό τους να έχει προωθηθεί στο Αλβανικό μέτωπο, όπου συνεχιζόταν ο άνισος αλλά νικηφόρος αγώνας κατά της Ιταλίας.

Η οχυρωμένη τοποθεσία που ξεκίναγε από το όρος ΜΠΕΛΕΣ και έφθανε μέχρι τον ποταμό ΝΕΣΤΟ η Γραμμή Μεταξά, όπως λέγεται, αποτελούσε ένα αντιστάθμισμα, στην ανισότητα των δυνάμεων, αλλά η Γερμανική υπεροχή δεν έπαυε να είναι καταθλιπτική.

Η οχυρωμένη αυτή τοποθεσία, ξεκίναγε από την ανατολική όχθη του ΑΞΙΟΥ ποταμού και έφθανε, κατά μήκος της μεθορίου με Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, μέχρι τις δυτικές όχθες του ΝΕΣΤΟΥ ποταμού.

Στο μήκος της γραμμής αυτής, είχαν κατασκευασθεί από το 1936 και μέχρι τις παραμονές της γερμανικής εισβολής, σειρά μονίμων οχυρών, είκοση ένα στον αριθμό, που παρουσίαζαν αξιόλογη μαχητική ισχύ, με την προϋπόθεση να επανδρωθούν και με τις προβλεπόμενες δυνάμεις του στρατού.

Κάθε ένα από τα 21 οχυρά ήταν στην πραγματικότητα ένα περίκλειστο οχυρωματικό έργο, με δυνατότητα ολόπλευρης άμυνας, κατασκευασμένο βαθειά μέσα στο έδαφος από μπετόν, με ολμοβολεία, πυροβολεία, παρατηρητήρια, στεγανές εξόδους για την έξοδο του προσωπικού για αντεπιθέσεις, με υπόγειες στοές και θαλάμους, νοσοκομεία, αποθήκες συστήματα αερισμού και φωτισμού.

Εδώ αξίζει να πούμε ότι όταν μετά την κατάρευση της γραμμής Μεταξά, τα επισκέφθηκε, στα τέλη Μαϊου 1941, Γερμανική επιτροπή ειδικών για τις οχυρώσεις, διαπίστωσε ότι το σύστημα αυτό των οχυρώσεων, αποτελούσε τον χρυσό κανόνα μεταξύ του Γαλλικού συστήματος της γραμμής ΜΑΖΙΝΟ και των συστημάτων άλλων χωρών (Βελγίου, Γερμανίας) και ήταν το καταλληλότερο για την μορφολογία του ελληνικού εδάφους.

Η αντίσταση των ανδρών των Οχυρών δεν κράτησε για πολύ.

Τέσσερεις μέρες μόνο.

Αλλά η αυτοθυσία τους και ο ηρωϊσμός τους, λίγο παραμελημένα σήμερα – όχι από την επίσημη ιστορία, αλλά από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που μας υποβάλλουν κατά όπως θέλουν τα θέματα επικαιρότητας – είχε αποτελέσματα.

Από Ελληνικής πλευράς, νεκροί και τραυματίες 1.000

Από Γερμανικής πλευρά, 2.759 (νεκροί 555, τραυματίες 2.134, αγνοούμενοι 170).

Στις μέρες μας, που όλα τούτα φαίνονται μακρινά και ξεπερασμένα, αλλά και για ορισμένους ίσως ακούγονται και παράξενα, έως παρεξηγήσιμα,

Στις μέρες μας που δύσκολα θα βρίσκαμε τη δύναμη για το ΧΡΕΟΣ, το θάρρος, το κουράγιο, τη θέληση να κλειστούμε στα έγκατα της γης και να περιμένουμε νάρθουν οι μακελάρηδες (μήπως και αυτοί το δικό τους χρέος δεν κάναν;).

Στις μέρες μας που όλα τα βλέπουμε από την πλευρά την ωφελιμιστική – και για να μη μας πουν αναίσθητους το ρίχνουμε στην ευρωπαϊκή μας κουλτούρα, της διεθνοποίησης και του ατομικισμού,

Σ’ αυτές τις μέρες, και με την ευκαιρία των 65 χρόνων που πέρασαν από τότε, αισθάνομαι εγώ πλέον το ΧΡΕΟΣ - το ελάχιστο που μπορώ να κάνω – να γράψω τα ονόματα των Διοικητών καθενός Οχυρού, ξέροντας πως κανένας τους (όσοι τουλάχισον ζουν ακόμα), δεν θα μπορέσει να διαβάσει τούτο το σημείωμα και λόγω ηλικίας αλλά κυρίως λόγω συμβατότητας με τη νέα μορφή των ημερολογίων.

‘Εχουμε λοιπόν και λέμε (από Δυτικά πτος τα Ανατολκά)

ΟΧΥΡΟ ΠΟΠΟΤΛΙΒΙΤΣΑ Λοχαγός Θελούνης.
ΟΧΥΡΟ ΙΣΤΙΜΠΕΗ Ταγματάρχης Πικουλάκης Ξανθός.
ΟΧΥΡΟ ΚΕΛΚΑΓΙΑ Λοχαγός Ζακυνθινός Τηλέμαχος.
ΟΧΥΡΟ ΑΡΠΑΛΟΥΚΙ Ταγματάρχης Καραθάνος Δημήτριος.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΛΗΟΥΡΙΩΝΕΣ Ταγματάρχης Χατζηγεωργίου Αλέξανδρος.
ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ Αντισυνταγματάρχης Δουράτσος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΡΑΤΑΣ Ταγματάρχης Κοντογιάννης Αστέριος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΛΗ Ταγματάρχης Κωστόπουλος Κων/νος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΣΕΚ Λοχαγός Θύμης Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΜΠΑΖΩΡΑ Ταγματάρχης Κώτσης Αναστάσιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΑΛΙΑΓΚΑ Λοχαγός Θεωδορόπουλος Ευστάθιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙ Λοχαγός Δαράτος Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΡΤΑΛΟΥΣΚΑ Λοχαγός Δρακουλαράκος Σταύρος.
ΟΧΥΡΟ ΝΤΑΣΑΒΛΗ Υπολοχαγός Κόνιαρης Ιωάννης.
ΟΧΥΡΟ ΛΙΣΣΕ Ταγματάρχης Δετοράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΕΣ Λοχαγός Ρογκάκος Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΣΤΙΛΛΟ Λοχαγός Θεοδωράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Λοχαγός Χατζίκος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΡΤΙΣΕΒΑ Λοχαγός Δημίδης Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΕΧΙΝΟΥ Ταγματάρχης Δρακούσης Χρήστος.
ΟΧΥΡΟ ΝΥΜΦΑΙΑΣ Ταγματάρχης Αναγνωστός Αλέξανδρος.

Μακάρι να μπορούσα να βρώ, αλλά και να γράψω τα ονόματα των 10.069 Αξιωματικών και Οπλιτών, που επάνδρωναν, τα 21 οχυρά τότε, αλλά κυρίως τα ονόματα των 1000 νεκρών και τραυματισμένων, στον αγώνα τους, για μένα (και για μας).

‘Ηταν αδύνατο αν και όχι ακατόρθωτο.

Στα 21 αυτά ονόματα, περιέχονται ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.




posted by ΠΗΓΑΣΟΣ @ 6:12 πμ 8 comments links to this post

8 Comments:
At Σάββατο, Απρίλιος 08, 2006 9:02:00 πμ, Greg said...
Άριστα κάνεις και τα γράφεις.

Πρέπει να θυμόμαστε συνέχεια ότι αξίζει πολλές φορές να "πολεμάμε" (με εισαγωγικά για να συμπεριλάβει κάθε είδος μάχης) ακόμη κι' αν η τελική ήττα είναι ενίοτε δεδομένη. Τα στρατηγικά κέρδη απ' το τετραήμερο αυτό της σπουδαίας μα απέλπιδος μάχης (τα οποία δεν αφορούν μόνο εθνική υπερηφάνεια), τα έχουν αναλύσει οι ειδικοί και δεν θα το αποτολμήσω ξανά εγώ.

Θα μείνω όμως στο διαχρονικό και διαρκώς επίκαιρο μήνυμά της, ειδικά στις μέρες μας, που η επίθεση σε κάθε αξία, πίστη, κεκτημένο, τρόπο ζωής, παράδοση, ιστορία, ακόμα και στην κοινή λογική, είναι ολοκληρωτική, από τους αυτοαποκαλούμενους θιασώτες του open society και φανατικούς λάτρεις του free commerce.

Μου έδωσες επίσης το ερέθισμα, να γράψω για κάτι που με "ντριβελίζει" μέρες τώρα.


At Τετάρτη, Απρίλιος 12, 2006 3:57:00 μμ, ΠΗΓΑΣΟΣ said...
Ναι αγαπητε Greg είναι ''ολοκληρωτική, από τους αυτοαποκαλούμενους θιασώτες του open society και φανατικούς λάτρεις του free commerce'',όπως τονίζεις και συμφωνώ. Γί' αυτό και έγραψα, ό,τι έγραψα στις 11-34-2006. Ήταν η σειρά σου να μου δώσεις με το comment σου αυτό το ερέθισμα!! Σ'ευχαριστώ.


At Πέμπτη, Απρίλιος 13, 2006 11:37:00 μμ, ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ said...
«Τὰ Οχυρὰ δὲν παραδίδονται· κυριεύονται.»

Ὁ Διοικητὴς τοῦ Ροῦπελ πρὸς τοὺς Γερμανοὺς ἀγγελιοφόρους, οἱ ὁποῖοι μόλις τοῦ εἶχαν μεταφέρει τὴν εἴδηση τῆς συνθηκολογήσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. (Τὰ Ὀχυρά (Ἑλληνο-βουλγαρικὰ σύνορα), ὡς γνωστόν, ἀντιστέκονταν ἀκόμη, ἀλλὰ οἱ Γερμανοὶ εἰσέβαλαν μέσῳ Γιουγκοσλαβίας, τὴν ὁποῖα διέλυσαν σὲ τρεῖς ἡμέρες, καὶ ἔτσι οἱ μαχητὲς τῶν Ὀχυρῶν βρέθηκαν περικυκλωμένοι.)

Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ἡρώων τῶν Ὀχυρῶν τῆς Γραμμῆς Μεταξᾶ!


At Πέμπτη, Απρίλιος 20, 2006 12:51:00 πμ, ΠΗΓΑΣΟΣ said...
Αγαπητέ ΚΑΛΛΙΜΑΧΕ
Κατ'αρχή να σε ευχαριστήσω που με μνημονεύεις στο υπέροχο μπλογκακι σου.
Ναι,πολλοί ήταν αυτοί που θαύμασαν το σθένος και την αντίληψη του ΧΡΕΟΥΣ που είχαν και έδειξαν (γιατί την είχαν βέβαια),οι απλοί και καθημερινοί ΠΡΟΓΟΝΟΙ μας, απλοί στρατιώτες και αξιωματικοί των ΟΧΥΡΩΝ.
Να μη ξεχνάμε ότι και αυτός ο ΧΙΤΛΕΡ ακόμη, ένοιωσε την ανάγκη να μνημονεύσειότι ''..Η ιστορική δικαιοσύνη όμως με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι απ’ όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν, ο Έλλην Στρατιώτης, ιδίως, επολέμησε με ύψιστον ηρωϊσμό και αυτοθυσίαν. Εσυνθηκολόγησε μόνον όταν η εξακολούθησις της αντιστάσεως δεν ήτο πλέον δυνατή και δεν είχε κανέναν λόγον.’’
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ Η ΜΝΗΜΗ.
ΥΓ
Σε ότι έχει σχέση με την ''ΓΡΑΜΜΗ ΜΕΤΑΞΑ'', σου υπόσχομαι, όταν θα βρώ τον χρόνο να κάνω ένα αφιέρωμα, καθαρά επαγγελματικό -αντικειμενικό, μακρυά και πέρα από τα πολιτικά παρεπόμενα του ονόματος ΜΕΤΑΞΑ.
Ευχαριστώ και πάλι για το link και τον χαρακτηρισμό.


At Τετάρτη, Δεκέμβριος 30, 2009 6:14:00 μμ, Konstantinos said...
Με συγκινουν τα κειμενα και τα σχολια σας διοτι ο παππους μου,Τσεκαρης Κωνσταντινος του Χρηστου,ηταν τηλεφωνητης στο οχυρο του Εχινου. Και ειναι ακομη εν ζωη. Ταπεινα και περιφανα συχνα περιγραφει ιστοριες εκεινων των ημερων τονιζοντας οτι δεν θα χαναν ποτε, εαν οι Γερμανοι δεν περνουσαν μεσω Γιουγκοσλαβιας.
Με τιμη, Τσεκαρης Κων/νος


At Δευτέρα, Ιανουάριος 11, 2010 4:41:00 μμ, Ανώνυμος said...
@ Konstantinos

Αγαπητέ μου, τιμή μου θα ήταν αν μας έστελνες κάποια μικρή αφήγηση, από ότι θυμαται ο Σεβαστός Παππούς σου. Να είσαι βέβαιαο ότι θα την ανεβάσουμε άμεσα
Σε ευχαριστώ

ΠΗΓΑΣΟΣ


At Πέμπτη, Ιούνιος 03, 2010 11:48:00 μμ, rtmone's complex said...
καλησπέρα από το ναύπλιο!

ενδιαφέρον ποστ!
ο παππούς μου καθώς και ο πρώτος ξαδερφός του, οι οποίοι είναι 92 χρονών, πολέμησαν στο Κελκαγιά. οι γερμανοί στην συνέχεια τους πήγαν αιχμάλωτους στην άνω τζουμαγιά βουλγαρίας.

τα ονόματά τους είναι ηλιόπουλος παναγιώτης και ηλιόπουλος αναστάσιος.

αν επιθυμείτε περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνείστε μαζί μου στο tasosil@hotmail.com .


At Σάββατο, Ιούνιος 05, 2010 10:49:00 μμ, ΠΗΓΑΣΟΣ said...
@ rtmone's complex

Αγαπητέ μου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Είσαι πολύ τυχερός που έχεις 2 Ήρωες εν ζωή δίπλα σου. Δεν ξέρω αν το έχεις σκεφτεί αλλά ακόμα και απλή καταγραφή των όσων μπορούν σήμερα να θυμηθούν οι Παπούδες σου, είναι ένας μεγάλος θησαυρός.
Αν έχεις κάτι από τις αναμνήσεις τους καταγεγραμμένο, ή αν θέλεις και μπορείς κάτι να καταγράψεις, με μεγάλη μου τιμή θα το δημοσιεύσω.
Σε ευχαριστώ που με διάβασες


Δημοσίευση σχολίου

Links to this post:
6-10 Απριλίου 1941. Αφιέρωμα σε αυτούς που πολέμησαν για την ...
Η σημαία του Οχυρού Ρούπελ Στις 0515 της 6ης Απριλίου 1941, χωρίς να τηρηθούν τα συνηθισμένα διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας για απάντηση, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ελληνικό έδαφος ...
posted by ΘΑΝΟΣ @ Τετάρτη, Απρίλιος 07, 2010 8:18:00 πμ
Δημιουργία Συνδέσμου



ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ

Το ερώτημα που θέτουν πολλοί είναι αν ο Χίτρλερ διέθετε μυστικά όπλα και τι είδους όπλα ήσαν αυτά; Και τούτο διότι έχουν κυκλοφορήσει φανταστικές ιστορίες που αντί να φωτίσουν την αλήθεια την συσκότισαν ακόμη περισσότερα μεταξύ του μύθου και της φαντασίας. Θα ξεκινήσουμε λοιπόν από τον Α1ΠΠ ο οποίος εξέθρεψε το Ναζιστικό καθεστώς. Βρισκόμαστε ολίγον μετά την ταπεινωτική και εξουθενωτική Συνθήκη των Βερσαλλιών που σφράγισε τον Α! Π.Π. Αυτή και η οικονομική καταστροφή που έπληξε την Γερμανία ήτο η κυριότερη αιτία της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Η υπόσχεση του Χίτλερ προς τον ταπεινωνένο και πεινασμένο Γερμανικό λαό ήτο ψωμί, δουλειά και η Εθνική Ανόρθωση της Γερμανίας. Αλλά πως; Η κυριότερη διάσταση εθνικής ισχύος είναι η Ενοπλες Δυνάμεις(Ε.Δ) . Μόνον όταν ένα κράτος έχει ισχυρές Ε.Δ μπορεί να υποστηρίξει αποτελσματικά την εξωτερική του πολιτική, να εξασφαλίσει την εθνική του άμυνα και ασφάλεια και να ικανοποιήσει τους εθνικούς του στόχους. Ο Χίτλερ λοιπόν εκ των πρώτων του έργων ήτο η ενίσχυση στο έπακρον των Ε.Δ. Επειδή η Γερμανία ήτο σχετικά ολιγάριθμο έθνος, σε σχέση με τους αντιπάλους της(Γαλλία, Βρετανία, Σοβιετική Ενωση κ.α) και δεν διέθετε άφθονες πρώτες ύλες, οι Γερμανικές Ε.Δ έπρεπε να στηριχθούν στην ποιοτική αναβάθμιση έναντι της ποσότητος των αντιπάλων της. Αρα ήτο ανάγκη να επιτύχουν επαναστατικές τεχνολογικές καινοτομίες στα οπλικά συστήματα, στην στρατηγική και στην τακτική του πολέμου. Ετσι έφτασαν στον Αστραπιαίο Πόλεμο(Blitz Krieg) ο οποίος βασίστηκε στον τολμηρό ελιγμό με βάση το τριώνυμο:
α/ Τεθωρακισμένες Δυνάμεις,( με τα περίφημα Πάντσερ) ,
β/ Αεροπορία Υποστηρίξεως (τα τρομερά Στούκας) και
γ/ τα Υποβρύχια(U-Boote) για την αποκοπή του ανεφοδιασμού των αντιπάλων του.
Ο συνδυασμός τούτων έδωσε τις πρώτες νικηφόρες εκστρατείες εναντίον της Πολωνίας, Γαλλίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Σοβιετικής Ενώσεως κ.α και απομόνωσε την Βρετανία.
Απο το 1936 ο Χίτλερ είχε δώσει εντολή να αναπτύξουν τα «θαυματουργά όπλα»(Wunderwaffen) Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η έρευνα επί των νέων οπλικών συστημάτων δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Οι Γερμανοί μηχανικοί αναζήτησαν νέες επαναστατικές ενεργειακές πηγές, νέα συστήματα προωθήσεως, νέα άνευ πιλότου καθοδηγούμενα οχήματα , νέα εκρηκτικά κ.α. Η έρευνα τούτων ανατέθηκαν ερευνητικά κέντρα, σε εργαστήρια εταιρειών και τεχνολογικά ιδρύματα. Οι δοκιμές εγένοντο σε ειδικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, η κυριότερη εκ των οποίων ήτο το Πεενεμούντε.
Κατωτέρω θα αναφερθούμε σε πραγματικά οπλικά συστήματα και όχι στην φημολογία και στα φανταστικά μυθεύματα για ιπταμένους δίσκους, ΑΤΙΑ(UFO) και την λοιπή παραφιλολογία , που κυκλοφόρησε μετά την λήξη του πολέμου, το 1947. Αυτήν την «ουφολογία» την θεωρώ ως εσκεμμένη προπαγάνδα, η οποία εξυπηρέτησε τα σχέδια των ΗΠΑ κατά την εποχή του ψυχρού πολέμου και εξυπηρετεί ίσως και σήμερον τους καναλανανθρώπους να παραμυθιάζουν τον κόσμο . Ομως θα ναφερθούμε και σ’ αυτήν στο τέλος της μελέτης απλώς και μόνον για την ενημέρωση των αναγνωστών. Τα πραγματικά όπλα είναι τα εξής :
1/ V-1 Καθοδηγούμενος Πύραυλος (Cruise Missile )
2/ V-2 Βαλλιστικός Πύραυλος(Ballistic Missile)
3/ Ατομική Βόμβα
4/ Ελικόπτερον
5/ Αεριωθούμενα Αεροσκάφη
6/ Πυροβόλα Μαμούθ
7/ Πυραυλικά Αντιαεροπορικά Οπλα( Βλήματα Αέρος-Αέρος και Αέρος-Εδάφους)
8/ V-3 Υπερ-Πυροβόλα
9/ Υποβρύχια (U-Boote)-Τορπίλες- Σνόκερλ και άλλες θαλάσσιες καινοτομίες
10/ Χημικά –Βιολογικά (Αέρια Νεύρων)
Εκ τούτων άλλα μεν ετέθηκαν σε επιχειρησιακή χρήση, χρησιμοποιηθέντα προς το τέλος του πολέμου, άλλα παρήχθησαν στα εργοστάσια αλλά δεν πρόλαβαν να χρησιμοποιηθούν στο πεδίο της μάχης , μερικά έμειναν στα πρωτότυπα και δεν πρόλαβαν να δοκιμασθούν, ενώ άλλα έμειναν στα σχέδια. Ο Χίτλερ δεν ήτο έτοιμος την εποχή του 1939, να διεξάγει ένα νικηφόρο πόλεμο ιδιαίτερα εναντίον του πανίσχυρου βιομηχανικού κολοσσού των ΗΠΑ, διότι ακόμη δεν είχε παράγει τα νέα του όπλα . Μερικά από τα θαυματουργά όπλα ετέθησαν σε επιχειρησιακή χρήση το τελευταίο ή προτελευταίο έτος του πολέμου, ενώ άλλα δεν μπόρεσαν να βγουν από τα εργοστάσια , τα πεδιά δοκιμών ή και τα σχεδιαστήρια των εργαστηρίων. Ησαν τόσο πολλά τα σχέδια και τόσο επαναστατικές και καινοτομικές οι μακέτες που δεν ήτο κατορθωτόν όλα να τύχουν ικανοποιητικής προτεραιότητος και χρηματοδότησης για την τελική ανάπτυξη τους. Και τούτο για πολλούς και ποικίλους λόγους εκ των οποίων οι κυριότεροι ήσαν :
1/ Οι ρεαλιστικές ανάγκες του πολέμου απαιτούσαν την παραγωγή των δοκιμασμένων επιχειρησιακών οπλικών συστημάτων για την διεξαγωγή του πολέμου. Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα τον παραμερισμό των καινοτομιών σε βραδύτερο χρόνο. [Παράδειγμα η αναβολή της αναπτύξεως της ατομικής βόμβας ως την ημέρα ενάρξεως του πολέμου , οπότε ο Χίτλερ έδωσε εντολή για την εντατικοποίηση των ερευνών. Ενα απο τα εργαστήρια παραγωγής του «Βαρέως Υδατος»(Διοξειδίου του Δευτερίου) ήτο στο Vemok της Νορβηγίας , όπου διεξήχθη μυστική επιχείρηση κομμάντος με την υποστήριξη της συμμαχικής βομβαρδιστικής αεροπορίας για την καταστροφή της]
2/ Η Γερμανία είχε περιορισμένες πρώτες ύλες και στερείτο ορισμένων στρατηγικών υλών διότι αυτές εισήγοντο απο το εξωτερικό. [ Παράδειγμα η κατασκευή του Πυραύλου V-1 εγένετο ο σκελετός του από σίδηρο και τα τοιχώματα απο κόντρα πλακέ διότι υπήρχε σπάνις αλουμινίου. Και φυσικά δεν είναι ακόμη γνωστόν ότι η επιχείρηση για την κατασκευή της γέφυρας του Γοργοποτάμου τον Νοέμβριο 1942 έγινε για την διακοπή της ροής του Αλουμινίου απο την Στεραιά Ελλάδα στην Γερμανία. Τούτο αναφέρεται στο βιλίο «YIANNIS» του Ελληνο-Αμερικανού κ. Γιάννη Γιάνναρη από το Σικάγο ο οποίος ήτο διοικητής των Αμερικανών κομμάτος(OSS) που συμμετείχαν στην επιχείρηση εκείνη]
3/ Ο ανταγωνισμός των εταιρειών μεταξύ τους , αλλά και μεταξύ των Γενικών Επιτελείων για το ποιός θα λάβει τα περισσότερα προγράμματα και κονδύλια.
4/ Οι παλινωδίες συχνά του δικτάτορα χάλασαν τα σχέδια και επέφεραν αλλαγή των προγραμμάτων . [Παράδειγμα η αναβολή της μαζικής κατασκευής του πρώτου στον κόσμο αεριωθουμένου Me -262 του οποίου η επιτυχής δοκιμή έγινε στις 22/4/43 . Τότε ο Χίτλερ έδωσε διαταγή να τροποποιηθεί σε βομβαρδιστικό μακράς ακτίνος. Αποτέλεσμα τούτου ήτο να εμφανισθεί στο πεδίο της μάχης στο δυτικό μέτωπο την άνοιξη του 1944]
5/ Οι σαρωτικοί βομβαρδισμοί των Συμμάχων-και ιδιαίτερα των Αμερικανικών βομβαρδιστικών Β-17- κατέστρεφαν συστηματικά την βιομηχανική βάση των Γερμανικών πόλεων, εξάρθωναν το συγκοινωνιακό δίκτυο και διέλυαν τις θέσεις δοκιμών και εκτοξεύσεως των Πυραύλων V-1 και V-2 στο Πεενεμούντε, στην Γαλλία και Ολλανδία.
Στα τελευταία στάδια του πολέμου η ευαίσθητη πολεμική βιομηχανία των θαυματουργών όπλων είχε μεταφερθεί σε υπόγειες στοές για ν’ αποφεύγει τα τρομακτικά χτυπήματα της Αμερικανικής Αεροπορίας.
Τα πρώτα επιχειρησιακά όπλα που έλαβον μέρος στις επιχειρήσεις στο τελευταίο έτος του πολέμου ήσαν οι Πύραυλοι , πρώτα ο V-1 και μετά ο V-2
Ο Καθοδηγούμενος Πύραυλος (Cruise Missile) V-1 ή FZG-76
Ητο ο πρώτος καθοδηγούμενος πύραυλος στην ιστορία του ανθρώπου. Πατήρ του ο μηχανικός Πάουλ Σμίντ, ο οποίος από το 1928 είχε συλλάβει την ιδέα ενός παλμικού κινητήρα τζετ, τον οποίον ονόμασε Pulse Jet. Ο κινητήρας αυτός είχε ανάγκη από μιά συγκεκριμένη πίεση αέρος για να ξεκινήσει την λειτουργία του και για να είναι αποδοτικός.
Τα χαρακτηριστικά του ήσαν :
Μήκος: 8,5 μ.
Ανοιγμα πτυρύγων : 5,3 μ.
Βάρος κατά την απογείωση: 2.180 klg
Ακτίνα δράσεως: 240-370 χλμ.
Ταχύτης: 600-800 χλμ/ώ
Οροφή Πτήσεως: κάτω των 3.000 μ.
Εκρηκτικά: 830 klg εκρηκτικής ύλης trialen ή amonol

Μειονεκτήματα:

α/ δεν μπορούσε να ξεκινήσει από την στάση, παρά μόνον με την βοήθεια εκτοξευτήρα,
β/ εάν πετούσε άνω των 3.000 μ η ατμοσφαιρική πίεση μειονόταν και η λειτουργία της μηχανής ήτο προβληματική.
γ/ Η καθοδήγηση του δεν ήτο αξιόπιστη. Να σημειωθεί ότι η τεχνολογία εκείνη την εποχή βρισκόταν στα σπάργανα και τα πρώτα όπλα των ιπταμένων οχημάτων δεν διέθεταν ακρίβεια σκοπεύσεως και στερούσαν στα συστήματα καθοδήγησης των.
δ/ Οι αντοχές των βαλβίδων ανοίγματος και κλεισίματος του θαλάμου καύσεως λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και πιέσεων ήσαν ευαίσθητες και καταστρέφοντο, χρειάσθηκαν δε προσπάθειες για την βελτίωση τους.
ε/ ο πύραυλος αυτός ήτο λίαν τρωτός από την αεροπορία και τα αντιαεροπορικά πυρά λόγω της χαμηλής οροφής πτήσεως του(δεν υπερέβαινε τα 3.000 μ.) και της μικρής σχετικά ταχύτητος του( περίπου 800 χλμ/ω)

Πλεονεκτήματα

α/ Η λειτουργία του ήτο απλή και λειτουργικά φθηνή.
β/ Μπορούσε να παραχθεί σε μεγάλους αριθμούς(Χρειαζόταν μόνον 500 εργάσιμες ώρες)
γ/ Το κόστος του χαμηλό 5.000 Μάρκα(όταν το τανκς κόστιζε 100.000 Μ.)
δ/ Εβάλετο απο σταθερή ή κινητή εξέδρα με καταπέλτη ατμού. Καύσιμο καταπέλτη :Δύο ουσίες , ήτοι Υπεροδείδιο του Υδρογόνου και Ασβέστιον. Οι καταπέλτες ήσαν εγκατεστημένοι στο Καλαί της Γαλλίας και μετά την προέλαση των Συμμάχων μετεφέρθησαν στην Ολλανδία.
ε/ Μπορούσαν να εκτοξευθούν και απο αεριωθούμενο αεροσκάφος. Τα Γερμανικά βομβαρδιστικά εκτόξευσαν 400 εξ αυτών. Υπήρχαν και 100 κομάτια με πιλοτήριο και προορίζοντο ως ιπτάμενες βόμβες για προσβολή από καμικάζι, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήθησαν
στ/ Η κατασκευή του , ελλείψει αλουμινίου,ήτο από φύλα σιδήρου και κόντρα πλακέ,.
.

Συνολικά ως τον Φεβρουάριο 1944 κατασκευάσθησαν 1400 κομμάτια και ,αν όλα έβαιναν καλώς έως τον Μάιο 1944, προβλεπόταν η κατασκευή 10-12.000 V-1 . Τότε θα εγένετο μαζική επίθεση κατά της Βρετανίας. Ομως οι σφοδροί συμμαχικοί βομβαρδισμοί στο εργοστάσια της Fieseler , Φαλερσλέμπεν, στα πεδίου δοκιμών στο Peenemunde, αλλά και στους χώρους αναπτύξεως, καθυστέρησαν την παραγωγή και εκτόξευση του. Ετσι ο στόχος των 8.000 V-1 πραγματοποιήθηκε στα μέσα του 1944 και η πρώτη επιτυχής επιχειρησιακή βολή κατα του Λονδίνου έγινε στις 13 Ιουνίου 1944 με δέκα(10) πυραύλους. Εξ αυτών οι 4 δεν κατάφεραν να πάρουν ύψος και κατέπεσαν, άλλοι δύο(2) έπεσαν στην Μάγχη και μόνον τεσσερις(4) έπεσαν στον στόχο τους στο Λονδίνο. Συνολικά εκτοξεύθηκαν 9.000 πύραυλοι εντός διμήνου εναντίον Αγγλικών πόλεων. Εξ αυτών μόνον 6.700 πύραυλοι χτύπησαν το Βρετανικό έδαφος. Το Λονδίνο δέχθηκε συνολικά 2.500 πυραύλους. Οι συνολικές απώλειες ήσαν 12.000 νεκροί , 34.000 τραυματίες και σημαντικές υλικές καταστροφές και πτώση του ηθικού των κατοίκων. Αυτές ήσαν οι πιό φρικτές ημέρες του Λονδίνου.

V-2 Ο Πρώτος στην Ιστορία Βαλλιστικός Πύραυλος

Πατέρας των Βαλλιστικών Πυραύλων αυτών ήτο ο Βέρνερ Φον Μπράουν με την επιστημονική του ομάδα. Παπούς του όπλου αυτού ήτο ο Χέρμαν Ομπερθ, ο οποίο στις αρχές της δεκαετίας του 30 συνέλαβαν την ιδέα κατακτήσεως του διαστήματος . Αργότερα η ομάδα αυτή στρατολογήθηκε από το Ναζιστικό καθεστώς και ξεκίνησε τα πειράματα. Στην ομάδα αυτών των ρομαντικών νέων πρωτοστατούσε ο Βέρνερ Φον Μπράουν, ο οποίος λόγω της ιδιοφυίας του απενεμήθη απο το Ναζιστικό καθεστώς ο βαθμός του ανθυπολοχαγού των SS.
Η ομάδα του Χέρμαν Ομπερθ συνέπεσε με την επιθυμία του Γερμανικού Σρατού-πριν απο την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία- να παρακάμψει τους περιορισμούς που της είχαν επιβληθεί από την συνθήκη των Βερσαλλιών για νέους εξοπλισμούς. Ομως αυτή δεν προέβλεπε τους πυραύλους και τα νέα όπλα , τα οποία δεν ήσαν τότε γνωστά και δεν αναφέροντο ρητώς στην Συνθήκη. Το όλον πρόγραμμα είχε αναλάβει ο Λοχαγός Πυροβολικού Ντόνμπέργκερ, ο οποίος ήλθε σε επαφή με την Ομάδα Ομπερθ και τους έβαλε στο πρόγραμμα του Στρατού για την ανάπτυξη του Πυραύλου V-2, Ηδη το 1933 ήτο έτοιμος ο πρώτος πύραυλος της ομάδος του Φον Μπράουν με τον κωδικό Α1. Το 1935 ήσαν έτοιμοι δύο πύραυλοι που δοκιμάσθησαν με επιτυχία από το νησάκι του Μπόρκουμ στην Βαλτική Θάλασσα . Οι πύραυλοι αυτοί διέθεταν και γυροσκόπιο για να επιτύχουν σταθερότητα στην πτήση. Ηδη το 1936 η ομάδα είχε κατασκευάσει ένα γιγαντιαίο πύραυλο , ο οποίος προωθείτο από έναν ισχυρότατο πυραυλοκινητήρα και μπορούσε να μεταφέρει τεράστιο φορτίο σε μεγάλες αποστάσεις. Λόγω των ηυξημένων αναγκών σε δοκιμές το μικρό κέντρο δοκιμών του Κούμερσντορφ κοντά στο Βερολίνο εκρίθη ακατάλληλον και ανασφαλές , γι’ αυτό μεταφέρεται στο Πεενεμούντε στην Βαλτική. Τον Α1 διαδέχεται ο Α2 και αυτόν ο πενταπλάσιος σε μέγεθος Α3 , ο οποίος όμως στις δοκιμές του 1937-38 αποτυγχάνει παταγωδώς. Μετά από τροποποίσεις επι των τροποποίησεων το 1939 δοκιμάζονται 25 πύραυλοι Α5 με επιτυχία, αλλά ο γιγάντιος
και πανίσχυρος Α4 δοκιμάζεται με επιτυχία στις 13 Ιουνίου 1942 και ως τον Οκτώβριο είχε δοκιμάσει και τον τρίτο πύραυλο Α3.
Τα χαρακτηριστικά του
1/ Μήκος 14μ. και διαμέτρου 1,7 μ.
2/ Βάρος κατά την απογείωση δέκατρείς (13) τόνοι
3/ Εντός 1 λεπτού ανέπτυσσε την καταπληκτική για την εποχή του ταχύτητα των 5 mach(ήτοι πέντε φορές την ταχύτητα του ήχου)
4/ Πετούσε σε ύψος άνω των 100.000 ποδών έξω απο την ατμόσφαιρα, και ήτο άτρωτος από αντιαεροπορικά πυρά ή πυρά Α/Φ
5/ Σύμφωνα με τις προσδοκίες του Αλμπερχτ Σπέερ (διευθυντού της πολεμικής βιομηχανίας ) θα μπορούσε να παραχθεί σε 900 κομμάτια τον μήνα. Ομως το 1943 αποτελεί την καμπή του πολέμου για τον Χίτλερ. Αρχίζουν ανελέητοι βομβαρδισμοί εναντίον των Γερμανικών πόλεων απο τα Αμερικανικά βομβαρδιστικά. Τότε βομβαρδίζεται και το Πεενεμούντε με μεγάλες απώλειες σε επιστημονικό προσωπικό, αλλά και μεγάλου αριθμού Εβραίων και Πολωνών φυλακισμένων που εργάζοντο εκεί. Τότε μετεφέρθη
6/ Εκρηκτικά. 975 klg
7/ Βεληνεκές 370 χλμ.
8/ Καύσιμα. 5 τόνους υγρού οξυγόνου και 3,8 τόνους μεθανόλης
9/ Διάρκεια πτήσεως ως τον στόχο 3,5 λεπτά.
10/ Συνολικά κατασκευάσθηκαν 6.000 V-2 και κατ’ άλλους ξεπέρασε τους 10.000 τεμμάχια.
11/ Εναντίον της Αγγλίας εκτοξεύθηκαν μόνον 1120 , εκ των οποίων οι 1054 πέτ υχαν τον στόχον τους
12/ Φόνευσαν περίπου 2.700 άτομα και τραυμάτισαν 6.532. Ομως οι ζημίες που προξένησαν ήσαν τεράστιες και η πτώση του ηθικού πολύ μεγάλη.
13/ 1650 Πύραυλοι V-2 εβλήθησαν και εναντίον της Αμβέρσας, Λιέγης, Βρυξελλών, Λουξεμβούργου ακόμη και εναντίον των Παρισίων.
14/ Αντίθετα από το V-1 ο V-2 είχε ανάγκη από ένα περίπλοκο σύστημα υποστήριξης και δημιουργία εγκαταστάσεων να τον φιλοξενήσουν. Συνοκικά είχαν γίνει 45 θέσεις εκτόξευσης για τις κινητές πυροβολαρχίες το σύνολο δε εξ αυτών ήσαν στην περιοχή του Πα-Ντε Καλαί και του Χερβούργου.

Στα σχέδια του Χίτλερ ήτο να βελτιώσει το βεληνεκές του V-2 ώστε να τον καταστήσει διηπειρωτικό πύραυλο, ικανόν να χτυπήσει τις ΗΠΑ και ιδιαίτερα την Νέα Υόρκη. Και λέγεται ότι το μοντέλο Α9/Α10 (Amerikarokete) είχε θεωρητικά αναπτύξει αυτές τις δυνατότητες, αλλά ουδέποτε πέταξε. Ομως καθώς το πρόγραμμα είχε σημαντικά καθυστερήσει η λήξη του πολέμου έβαλε τέλος στα σχέδια του. Τα νέα θαυματουργά όπλα του Χίτλερ δεν μπόρεσαν αντιστέψουν το ρου της ιστορίας και το μοιραίο τέλος του Γ! Ράιχ. Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία των V-1 και V-2.

ΤΑ ΑΕΡΙΩΘΟΥΜΕΝΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ της LUFTWAFFE

Η πτήση με αεριώθηση δεν ήτο κάτι καινούργιο το 1939, όταν ξεκίνησε ο Β! Π.Π. Η Γερμανία ήτο η μοναδική χώρα που διέθετε προς το τέλος του Β! ΠΠ αεριωθούμενα μαχητικά, τα οποία όμως δεν στάθηκαν αρκετά για να δώσουν την αεροπορική υπεροχή και ν’αντιστρέψουν τον ρου του πολέμου. Μία απο τις φροντίδες του Χίτλερ για νέες καινοτομίες στον αεροπορικό πόλεμο ήτο και η κατασκευή αεροσκαφών σύγχρονης τεχνολογίας και προωθημένης αεροναυπηγικής. Προς τούτο διέθεσε υπέρογκα κονδύλια για έρευνα και ανάπτυξη στην LUFTWAFFE. Ο Χίτλερ γνωρίζοντας την υστέρηση της Γερμανίας σε αριθμό και πόρους θέλησε να αντιστρέψει την ισορροπία προς όφελος του χρησιμοποιώντας ανώτερη ποιοτική τεχνολογική υπεροχή στον αέρα, στην ξηρά και στην θάλασσα. Πρωτοπόρος στον τομέα της πυραυλοκινησης ήτο ο Φρίτζ Στάμμερ. Αυτός κατόρθωσε το 1928 να κάνει την πρώτη επιτυχή δοκιμαστική πτήση με αεριοθούμενο αεροσκάφος, για την ακρίβεια αεριωθούμενο ανεμοπλάνο. Από τότε ήσαν γνωστοί οι πυραυλοκινητήρες στην Γερμανία, αλλά μετά την άνοδο του Χίτλερ εντάθηκαν και συστηματοποιήθησαν οι δοκιμές προκειμένου να αντικαταστήσουν τους παραδοσιακούς εμβολοφόρους κινητήρες. Το 1938 οι δύο χαρισματικοί μηχανικοί Γιοακίμ Παμπστ Φον Οχάιν και ο βοηθός του Μάξ Χαν παρουσίασαν τον πρώτο απολύτως λειτουργικό κινητήρα, τον HeS -3. Αυτός τοποθετήθηκε στο πρώτο αεριωθούμενο μαχητικό , το Xe-178, το οποίον έκανε μιά επιτυχημένη πτήση την 27ην Αυγούστου του 1939. Βέβαια το αεροσκάφος αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα και καθυστέρησε την παρουσίαση του στην ιεραρχία του Υπουργείου Αεροπορίας. Ομως την 1ην Νοεμβρίου 1939 που έγινε η παρουσίαση του δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα που προσδοκούσε ο Χάνκελ και οι αξιωματούχοι έφυγαν παγερά αδιάφοροι μετά την πρώτη πτήση του αεριωθουμένου αεροσκάφους. Χωρίς να γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια ματαιώσεως της αναπτύξεως του εν λόγω αεροσκάφους, ένα είναι βέβαιον ότι η Γερμανία έχασε μιά μοναδική ευκαιρία να αποκτήσει ένα νέο όπλο, πλήρως λειτουργικό αεριωθούμενο που θα επέφερε τον αιφνιδιασμό των αντιπάλων της. Τελικώς το πρόγραμμα τούτο εγκατελήφθη. Οι δύο μηχανές που ανέπτυξαν οι πραναφερθέντες μηχανικοί , η 109-001 και 109-006 ήταν εκείνες που θα έδιναν κίνηση στο νέο πρωτότυπο της Henkel, το He-280.

Το Πρωτο Αεριωθούμενο Me-262

Στις 2 Απριλίου 1941 πραγματοποιήθηκε επιτυχής δοκιμή του αεροσκάφους ενώπιον της Henkel και μετά τρίμηνον επανελήφθη ενώπιον του Υπουργείου Αεροπορίας με απόλυτη επιτυχία. Μόνον τότε η ηγεσία του Γ! Ράιχ έδωσε γεναία χρηματοδότηση για την ανάπτυξη του αεροσκάφους σε μαζική παραγωγή. Αλλά και πάλι επελέγη το μοντέλο της Messerschmitt το οποίον έμελλε να είναι το Me-262. Βέβαια δεν κατέβηκε ξαφνικά απο τον ουρανό το Me-262. Από το 1938 εργάζοντο στο σχέδιο οι μηχανικοί Χανς Μάουχ και Χέλμουτ Σλεπ και ο σχεδιαστής αεροναυπηγός Χανς Αντς και μετά απο συνεχείς βελτιώσεις παρουσίασαν το Me-262. Ομως το μοντέλο τούτο καθυστέρησε σοβαρά λόγω τεχνικών δυσκολιών και παλινοδιών της υπηρεσίας εξοπλισμών και των εμπλεκομένων εταιρειών. Η εντολή ήτο να κατασκευάσει η Messerschmitt ένα αεριωθούμενο αεροσκάφος το οποίον να διαθέτει ωριαίαν ταχύτητα 850χλμ/ω επί μίαν ολόκληρη ώρα. Το Α/Φ αυτό θα ήτο αήτητο την εποχή όπου τα ταχύτερα Α/Φ των συμμάχων δεν υπερέβαιναν τα 600χλμ/ω. Ομως το Α/Φ αυτό λόγω καθυστερήσεως κατασκευής του κινητήρος απο την BMW τελικά έκανε επιτυχή δοκιμή στις 22 Απριλίου 1943. Ο ίδιος ο αρχηγός επιχειρήσεων της LUFTWAFFE, ο Αντολφ Γκάλαντ που πέταξε με το Me-262 εντυπωσιάσθηκε τόσο πολύ που δήλωσε : «Ενοιωθα σαν να με σπρώχνει κάποιος άγγελος» Η μαζική παραγωγή απο την Messerschmitt ξεκίνησε με αργοπορία στις 5 Ιουνίου 1943. Στο μεταξύ οι μαζικοί βομβαρδισμοί στην Γερμανία εντάθηκαν και βομβαρδίσθηκε και το εργοστάσιο της Messerschmitt στο Ρέγκενσμπουργκ, με αποτέλεσμα την περαιτέρω καθυστέρηση. Ομως και πάλι λογάριαζαν χωρίς την τελική εντολή του Χίτλερ που ήτο εντελώς διαφορετική. Ενώ αυτοί ήθελαν ένα Α/Φ Διώξεως το οποίον να εξασφαλίσει την αεροπορική υπεροχή στην Γερμανία που είχε απωλεσθεί απο την κυριαρχία της πανίσχυρης αμερικανικής αεροπορίας, ο Φύρερ αντί να δώσει το πράσινο φως για την μαζική παραγωγή , αποφάσισε την μετασκευή του σε βομβαρδιστικό , δυνάμενο να μεταφέρει μιά βόμβα 500 klg σε μεγάλες αποστάσεις ως την Αγγλία. Η τροποποίηση αυτή από τεχνικής πλευράς ήτο δύσκολη διότι επρόκειτο για την κατασκευή ενός άλλου Α/Φ . Ετσι τελικά ξεκίνησε η παραγωγή δύο τύπων Me-262, του Sturmvogel που ήτο βομβαρδιστικό και του Schwabe που ήτο καταδιωκτικό, σε αναλογία 20 προς 1. Το Me-262 βγήκε και ως νυκτερινό καταδιωκτικό. Είχαν προγραμματισθεί να βγουν 1.450 Α/Φ εντός των επτά πρώτων μηνών . Τελικά βγήκαν μόνον 450 . Αυτά κατόρθωσαν να καταφέρουν σοβαρά πλήγματα στην συμμαχική αεροπορία , χωρίς όμως να μπορέσουν να αντιστρέψουν τον ρου του πολέμου, ο οποίος απο το 1943 είχε κάνει ορατή την ήττα του Αξονος. Να σημειωθεί ότι την ίδια εποχή είχαν ετοιμάσει και οι Βρετανοί το δικό τους αεριωθούμενο Α/Φ, το Gloster Meteor.

To Αεριωθούμενο Ar-234

Εν αντιθέσει με τους κολοσσούς Henkel και Messerschmitt μιά μικρή εταιρεία , η Arado ανέπτυξε το δεύτερο αεριωθούμενο που χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά απο την LUFTWAFFE σε ικανούς αριθμούς κατά την διάρκεια του Β! Π.Π. Πρόκειται για το Ar-234(Blitz=Κεραυνός) το οποίον ήτο έτοιμο τον χειμώνα του 1941. Ομως όπως και στην περίπτωση του Me-262 καθυστέρησε η κατασκευή των κινητήρων τζετ που είχε αναλάβει η BMW και η JUMO. Το Ar-234 ήτο ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος που μπορούσε να ίπταται σε μεγάλα ύψη,ήτοι απο 9.000-12.000 μ και να είναι άτροωτο από την συμμαχική αεροπορία. Επίσης ανεπτύχθησαν και δύο εκδόσεις : Η μία ως βομβαρδιστικού , που μπορούσαν να μεταφέρουν δύ τόνους βομβών σε μεγάλη ακτίνα δράσης, περίπου 1600 χλμ. Η άλλη ως Α/Φ νυκτρινής δίωξης. Η επιχειρησιακή του ταχύτητα ήτο 750-850χλμ/ω. Η σχεδίαση του παρότι ήτο αεριωθούμενο , εν αντιθέσει προς το πρωτοποριακό Me-262, ήτο παραδοσιακή που θύμιζε εμβολοφόρα βομβαρδιστικά .
Αυτά ήσαν τα μοναδικά αεριωθούμενα αεροσκάφη που χρησιμοποιήθηκαν απο την Γερμανία σε μεγάλο αριθμό κατά τον Β! Π.Π Βέβαια οι Γερμανοί σχεδιαστές είχαν σχεδιάσει αρκετά πρωτοποριακά σχέδια , ενώ άλλα είχαν φύγει απο το σχεδιαστήρια και είχαν φθάσει στην κατασκευή πρωτοτύπων. Ορισμένα απο αυτά τα σχέδια ήσαν επαναστατικά για την εποχή τους και παρήχθησαν τα μεταπολεμικά χρόνια απο την αεροναυπηγική βιομηχανία της δύσεως.

Τα Μοντέλα της Γερμανικής Αεροναυπηγικής Βιομηχανίας ήσαν τα εξής:

1/ Το Καταδιωκτικό του Λαού(Volksjager)
Αυτό θα ήτο ένα λαικό φθηνό αεροσκάφος με ευτελή υλικά και αναλώσιμον για την αντιμετώπιση της πλημμυρίδος των συμμαχικών βομβαρδισμών. Υπήρξαν πολλά σχέδια αλλά τελικά σχεδιάσθηκε το He -162 Salamander ή Spats από δουλαλουμίνιο η άτρακτος και κόντρα πλακέ. Τούτο παρήχθη κατά τα τελευταία στάδια του πολέμου σε 275 κομμάτια τα οποία εξόπλισαν όπως όπως τις μοίρες διώξεως με νεαρούς πιλότους των SS με ελάχιστη πτητική πείρα. Λέγεται ότι ένα απο αυτά κατέρριψε ένα Α/Φ Typhoon RAF.
2/ To Ju-287.
Ητο το πρώτο Α/Φ με κεκλιμένες πτέρυγες με κλίση προς τα εμπρός. Θα έφερε τέσσερις κινητήρες με ώση 1300 κιλών έκαστος καθώς και δύο πυραύλους που θα βοηθούσαν στην απογείωση. Το Ju-287V-1 ήτο εξ ίσου πρωτοποριακό σχέδιο και έπεσε στα χέρια των Σοβιετικών. Το Ju-287 V-2 θα ανέπτυσσε ταχύτητα 1000 χλμ/ω.
3/ Το Me -262
Αυτό σχεδιάσθηκε σε διάφορες παραλλαγές, όπως το πρώτο αεριωθούμενο Α/Φ της Messerschmitt με πτέρυγα μεταβλητής γεωμετρίας (τεχνική που έχει καθιερωθεί σε όλα τα σύγχρονα αεροσκάφη), την εισαγωγή του αέρος στην τουρμπίνα από το ρύγχος του σκάφους κ.α Τα σχέδια αυτά έπεσαν στα χέρια τόσο των Αμερικανών όσο και των Σοβιετικών. Αργότερα οι Αμερικανική Bell κατασκεύασε το δικό της πειραματικό μοντέλο Bell-Χ με πτέρυγα μεταβλητής γεωμετρίας .

4/ Το Me-263 (Comet) της Messerschmitt

5/ Το Me-264
Αυτό ήτο βαρέως βομβαρδισμού με μακρά ακτίνα δράσεως της Messerschmitt. Αυτό προορίζοντο για τον ατομικό βομβαρδισμό της Αμερικής .

6/ Το Do-335(Βέλος)
Αυτό ήτο το ταχύτερο εμβολοφόρο Α/Φ της εποχής του. Το πρωτότυπο πέταξε τον Σεπτέμβριο του 1943 και οι επιδόσεις του ήσαν εκπληκτικές ιδιαίτερα στον τομέα της ταχύτητος,. Πέτυχε ταχύτητα 765χλμ/ω και ξεπέρασε σε ταχύτητα αλλά και σε ευελιξία οποιοδήποτε άλλο εμβολοφόρο αεροσκάφος . Ενώ όλοι οι άλλοι τοποθετούσαν τους κινητήρες στις πτέρυγες ο Dornier τοποθέτησε τους κινητήρες στο σκάφος. Διέθετε επίσης μεγάλη ισχύ πυρός(ένα πυροβόλο των 30χιλ. και 2 πολυβόλα. Επίσης ήτο το πρώρο Α/Φ με εκτινασσόμενο καθισμα.

7/ Το Co-229 της Gotha.
Επονομάσθηκε και Ιπταμένη Πτέρυγα διότι ήτο πρωτοποριακό ακόμη και για τα επόμενα χρόνια ώς την κατασκευή του αθέατου Αμερικανικού Α/Φ Stealth. Ητο μονοθέσιο και ανέπτυσσε ταχύτητα 1000χλμ/ω σε ύψος 20.000 ποδών και φορτίο βομβών 2 τόνων. Σε μιά νέα έκδοση ηπρωτοποριακή πτέρυγα των αδελφών Χόρτεν θα ανέπτυσσε ταχύτητα 850χλμ/ω , ακτίνα ενεργείας 11.000 χλμ. με δυνατότηα μεταφοράς 4 τόνων βομβών ακόμη και στην Νέα Υόρκη ,ουδέποτε κατασκευάσθηκε ως υπερατλαντικό βομβαρδιστικό , διότι πήρε την εντολή κατασκευής του πολύ αργά λίγο πριν λήξει ο πόλεμος.

8/ Το Ba-349 (Οχιά)

9/ Το πρώτο ΑΤΙΑ(UFO)
Στην τράπεζα του σχεδιαστηρίου βρέθηκε και ένα επαναστατικό σχέδιο του Omega Diskus που ομοιάζει απαράλλαχτα με τα αξιοπερίεργα ΑΤΙΑ(Αγνωστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα) Αυτό και μόνον το εύρημα έδωσε λαβήν στην φαντασία ορισμένων ευφάνταστων εγκεφάλων για να μιλήσουν για ΑΤΙΑ(UFO), για Εξωγήινους, για Αρειανούς και άλλα αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενα αντικείμενα. Αλλά αυτά θα τα αναλύσουμε σε ιδιαίτερο κεφάλαιο.

ΤΑ ΘΗΡΙΩΔΗ ΠΥΡΟΒΟΛΑ

Η τάση του Χίτλερ για υπερμεγέθεις ή και τερατώδεις υπερκατασκευές τον ωδήγησαν και στον τομέα της βλητικής να κατασκευάσει τιτάνια πυροβόλα.
1/ V-3 . Η Αντλία Πιέσεως(Hochdruckpumpe) ή HDL
Αυτό ήτο ένα εξωτικό κανόνι που δεν είχε εμφανισθεί ποτέ . Τούτο ανάγεται στο 1885 και ευφευρέτες του είναι δύο Αμερικανοί μηχανικοί που το πρότειναν στο Αμερικανικό Πεντάγωνο αλλά τελικά δοκιμάσθηκε χωρίς επιτυχία. Αυτό λειτουργούσε με πολλά γεμίσματα κατά μήκος της κάννης και αυτή ήτο η δυσκολία του να εκμεταλλευθεί την ισχύ όλων των γεμισμάτων. Και τούτο διότι λόγω της ταχύτητος οτυ βλήματος εντος της κάννης αρκετά δεν προλάμβαναν να πυροδοτηθούν. Ο Χίτλερ έδωσε το 1943 εντολή να κατασκευασθεί το πυροβόλο τούτο μακρού βεληνεκούς (200 χλμ) για τον βομβαρδισμό του Λονδίνου. Τούτο ήτο εξαιρετικά ογκώδες
Κάννη 150 χιλιοστών(κατά μήκος της κάννης θα ετοποθετούντο 25-28 γεμίσματα σε ειδικούς θύλακες)
Μήκος 150 μ.
Ανατέθηκε η κατασκευή σε έξη εταιρείες μεταξύ των οποίων στην Krupp και Skonda. Ωστόσο παρά τις προσπάθειες των Γερμανών τεχνικών δεν μπόρεσαν να επιλυθούν τα πολλά προβλήματα που είχαν σχέση με την ακρίβεια βολής, την κίνηση αυτού του Γολιάθαν κ.α και η πτώση της Γερμανίας ματαίωσαν το σχέδιο προ της πραγματοποιήσεως του.
2/ Η Χονδρή Βέρθα(The Grosse Vertha)
Βέρθα ήτο το όνομα της εγγονής του ιδρυτού της εταιρείας Φρειδερίκου Αλφρέδου Κρουπ. Η πρόταση της Κρουπ ήτο όντως εξωπραγματική, αφού ζήτησε να κατασκευάσει πυροβόλα των διαμέτρου κάννης 70, 80 και 100 εκατοστών. Οι προδιαγραφές όμως του όπλου δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις διότι θα ήτο ένα στατικό πυροβόλο που δεν θα μπορούσε να κινηθεί διότι οι γέφυρες και οι δρόμοι δεν άντεχαν το φορτίο του, η υπηρέτηση του απαιτούσε 2.000 άνδρες, θα έβαζε βλήματα 7 τόνων και για την κίνηση του θα χρειαζόταν διπλή σιδηροτροχιά. Η πίεση της κάννης ήτο τρομακτική και αποδείχθηκε εξαιριτικά δύσκολη η επίλυση των βλητικών προβλημάτων . Εν τω μεταξύ η πτώση της γραμμής Μαζινώ ματαίωσε και την συνέχιση του προγράμματος.

3/ Το Γιγάντιο Πυροβόλο Gustav
Το πρώτο γιγάντιο πυροβόλο ήτο έτοιμο στις αρχές του 1942. Το όνομα του ήτο Gustav και χρησιμοποιήθηκε κατά την πολιορκία της Σεβαστουπόλεως. Αν και έβαλε 48 μόνον βλήματα η δράση του συνέβαλε σημαντικά στην πτώση της πόλεως. Και δεν έρριξε την 49 βολή διότι οι ραβδώσεις της κάννης του κατεστράφησαν και έπρεπε να μεταφερθεί στα εργοστάσια Krupp στην Γερμανία για επισκευή.

ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

Τα Γερμανικά άρματα μάχης ήσαν τα καλύτερα του πολέμου και άκόμη και τώρα οι Γερμανοί έχουν την πρωτοπορία στον τομέα των αρμάτων μάχης με τα άρματα Leopard. Το πρώτο άρμα δημιούργησε ο προσωπικός φίλος του Χίτρλερ και σχεδιαστής και κατασκευαστής αρμάτων Φερδινάρδος Πόρσε(Τώρα βγάζει τα φημισμένα και πανάκριβα αυτοκίνητα πολυτελείας ) Το πρώτο άρμα που σχεδιάσε για τον Β! ΠΠ ήτο το Maus (Ποντίκι) ένα όμως ποντίκι που ήτο σωστός κολοσσός
1/ Το Maus. Τα χαρακτηριστικά του ήσαν
Πυροβόλο 150 ή και 120 χιλιοστών
Πολυβόλο των 75 χιλιοστών
Εμπρόσθια θωράκιση πάχους 350 χιλιοστών
Βάτος 190 τόνοι
Ταχύτης 20 χλμ/ω
Κατασκευάσθηκαν έξη πρότυπα, αλλά ήσαν τόσο ογκώδη που το σχέδιο εγκαταλήφθηκε, διότι δεν ήτο επιχειρησιακώς εκμεταλλεύσιμο.

2/ Το Θωρηκτόν της Ξηράς
Εμπνευστής του άρματος ήτο ο Ιγκμαρ Γκρόττε που σχεδίασε τα υποβρύχια U-Boat
Βάρος 1000 τόνους
Μήκος 35 μ.
Πλάτος 14 μ.
Υψος 11μ.
Πλάτος ερπύστριας 3,6μ.
Κίνηση : Δύο 24κύλινδροι κινητήρες ΜΑΝ V με Ισχύ 17.000 ίππους
ή οκτώ 20κύλινδροι Daimler –Benz με Ισχύ 16.000 ίππους.
Οπλισμός δύο πυροβόλα των 280 χιλιοστών επί πυργίσκου θωρηκτού πλοίου.
Κατασκευαστής η Κρουπ. Αλλά κι’ αυτό όπως και οι προηγούμενες παραλλαγές του έμειναν στα σχέδια για τους ΄ιδιους λόγους της ελλείψεως ευελιξίας.

ΟΙ ΑΝΤΙΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ

Η αύξηση της ταχύτητος και του ύψους πτήσεως των Αμερικανικών βομβαρδιστικών και η μεγάλη ισχύς πυρός τους σε σύγκριση με τα Γερμανικά καταδιωκτικά επέβαλε την ανάγκη κατασκευής αντιαεροπορικών βλημάτων προηγμένης τεχνολογίας με αυτόματη σκόπευση. Τότε κατασκευάσθησαν τα πρώτα αντιαεροπορικά-και όχι μονον-βλήματα.
1/ Ο Αγγελιοφόρος του Ρήνου(Rheinbote) Ητο αντιαεροπορικό εδάφους
-αέρος και εκτοξεύετο από ειδικό όχημα.
2/ Η Κόρη του Ρήνου (Rheintochter) ήτο ένας εξελιγμένος πύραυλος εδάφους-αέρος. Προβλέπονταν να έχει τα εξής χαρακτηρηστικά : Ταχύτης 1300χλμ/ω. Δραστικό βεληνεκές 40χλμ. Υψος 6.000μ. Παρήχθησαν 50 αντίτυπα αλλά τελικά τον πρόλαβε η λήξη του πολέμου και δεν χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά.
3/ Ο Hs 293 της Henschel ήτο πύραυλος αέρος-επιφανείας και αέρος –αέρος.. Στην συνέχεια τοποθετήθηκε μικροκάμερα με μικροπομπό στο ρύγχος και ηδύνατο να τηλεχειρισθεί με ακρίβεια. Χρησιμοποιήθηκε για την βύθιση της κορβέτας Egret και αριθμού εμπορικών πλοίων
4/ Ruhrstahl . Είχαν παραγγελθεί 1000 κομμάτια για τον εξοπλισμό των Α/Φ Me αλλά δεν πρόλαβαν να χρησιμοποιηθούν λόγω βραδύτητος κατασκευής των κινητήρων .
5/ Ο Hs 117(Schmetterling=Πεταλούδα) εδάφους –αέρος ήτο ένας ογκώδης πύραυλος βάρους κατά την απογείωση 440 κιλών. Δεν έμελλε να κατασκευασθεί λόγω παραγκωνισμού του από άλλα επείγονται οπλικά συστήματα .
6/ Ο Taifun(Τυφών) Είναι ο μοναδικός πύραυλος εδάφους –αέρος που χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιάκώς κατά τον Β! Π.Π
7/ Πύραυλος Wasserfall. Εφευρέτης της είναι ο ίδιος ο Φον Μπράουν . Η δοκιμασμένη πυραυλική του τεχνολογία μπρορούσε να φτιάξει έναν τέτοιο πύραυλο . Το μόνο εμπόδιο ήτο τα όργανα κατευθύνσεως στον στόχο που ακόμη την εποχή εκείνη δεν ήσαν αξιόπιστα. Ομως ο πύραυλος που έφτιαξε ήτο αρκετός ογκώδης, ήτοι 7,84 μέτρα μήκος και 3, 5 τόνων βάρους.
8/ Ο Etzian της Messerschmitt ήτο ένας φθηνός πύραυλος. Μόνον τα μηχανικά του μέρη ήσαν μεταλλικά, ενώ τα τοιχώματα του ήσαν φτιαγμένα απο κόντρα πλακέ . Παρόλα αυτά ήτο βαρύς . Ζύγιζε 1800 κιλά και η γόμωση του ήτο 300 κιλά. Διέθετε τέσσαρες πυραυλοωθητές. Ανώτερο ύψος 12.000 μ. και δραστικό βεληνεκές 24 χλμ.
9/ Το Frietz-x Δεν ήτο αυτοκινούμενο βλήμα , ήτο όμως κατευθυνόμενον -το πρώτον του είδους του- και χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά . Το βλήμα αυτό χρησιμοποιήθηκε εναντίον πλοίων με σημαντική επιτυχία.(Εβύθησε ή αχρηστευσε τα Ιταλικά θωρηκτά Roma και Italia μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών. Επίσης τα Βρετανικά καταδρομικά Janus, Spartan και Uganda, το θωρηκτό Warspite και τα Αμερικανικά πολεμικά πλοία Philadelphia και Savannah,) Το βλήμα αφηνόταν απο ύψος 4.000-8.000μ και εν συνεχεία κατευθυνόταν δια ραδιοκυμάτων προς τον στόχον.
10/ Οι Ιπτάμενες Τορπίλες . Αυτές ήσαν ραδιοκατευθυνόμενες εναντίον μεγάλων πλοίων επιφανείας. Το όπλον αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε διότι το πρόλαβε η λήξη του πολέμου.

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ

Ο άνθρωπος που ανακάλυψε πρώτος την πυρηνική σχάση ήτο ο Γερμανός νομελίστας Οττο Χαν. Οι Γερμανοί καθηγητές Φρίτς και Χανς Στράσσμαν τον Δεκέμβριο του 1938 πέτυχαν την σχάση του Ουρανίου 235. Την ίδια εποχή ήτο στην Γερμανία και ο λαμπρότερος ίσως φυσικός και νομπελίστας της εποχής Φον Χάιζενμπεργκ, τέθηκε επι κεφαλής του ατομικού ερευνητικού προγράμματος. Από ότι γνωρίζουμε απο το Αμερικανικό Σχέδιο Μανχάτταν αυτό ήτο το κλειδί για την ανακάλυψη της ατομικής βόμβας.. Το επόμενο βήμα ήτο η εγκατάσταση ενός ατομικού αντιδραστήρα για την παραγωγή του σχάσιμου υλικού σε επαρκή ποσότητα για την κατασκευή της βόμβας ουρανίου. Αλλά δεν ξέρουμε για ποιό λόγο τον Ιούνιο του 1942 το πρόγραμμα της βόμβας σταμάτησε μυστηριωδώς να αποτελεί προτεραιότητα. Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι Γερμανοί είχον αναπτύξει πιθανότατα σε μορφή βόμβας αλλά και εκρηκτικών κεφαλών για πυραύλους , όμως τούτο δεν επιβεβαιώνεται απο τα πράγματα . Διότι αν είχαν θα έπρεπε να τα χρησιμοποιήσουν έστω και στα τελευταία στάδια του πολέμου ούτως ώστε να τύχουν μιάς αξιοπρεπούς συνθηκολογήσεως. Ωστόσο ο Χίτλερ αναζητούσε ένα όπλο μαζικής καταστροφής , το οποίον θα μπορούσε να έχει καθοριστική επίδραση στην έκβαση του πολέμου. Δεν είναι δε τυχαίον ότι πάντα ομιλούσε για κάποιο υπερόπλο και προετοίμαζε αεροσκάφη και πυραύλους μακρού βεληνεκούς για να πλήξει ακόμη και τις ΗΠΑ, αλλά ποτέ δεν το κατόρθωσε. Χωρίς όμως το ισχυρό γέμισμα της ατομικής βόμβας οι πύραυλοι V-1 και V -2 με τα συμβατικά εκρηκτικά γεμίσματα τους έχαναν την στρατηγική τους αξία και εμείωναν σημαντικά το αποτέλεσμα. Και τούτο διότι οι πύραυλοι αυτοί ήσαν στρατηγικά όπλα και όχι τακτικά . Το Γερμανικό περιοδικό του πολέμου Signal σε ένα απο τα τελευταία τεύχη του το 1945 έγραφε για το υποθετικό χτήπημα μιάς συμμαχικής πόλεως με πύραυλο V -2, αλλά το παράδοξο ήτο ότι προέβλεπε μιά εκτεταμένη καταστροφή . Απεικόνιζε μιά τεράστια δέσμη φωτός στην περιοχή πρόσκρουσης και σε μιά σειρά ομοκέντρων κύκλων περιέγραφε την καταστροφή ανάλογα με τις Ζώνες και την εγγύτητα τους προς το Σημείον Μηδέν=εκρήξεως (Ground Zero) Οσοι έχουν περάσει απο τις Σχολές Πυρηνικών Οπλων θυμίζει τα αβάκια των ομοκέντρων κύκλων που και σήμερον χρησιμοποιούν οι αναλυτές πυρηνικών στόχων για να καθορίσουν το μέγεθος της καταστροφής μιάς πυρηνικής εκρήξεως, ανάλογα με την ισχύ του όπλου, το ύψος εκρήξεως, τον άνεμο, την κάλυψη και το είδος του στόχου κ.ο.κ Πιό χαρακτηριστικός ήτο ο τίτλος του εικονογραφήματος που έγραφε «Σαν σκηνή από εφιάλτη» Και τότε μεν οι Ευρωπαίοι δεν έζησαν τον ατομικό εφιάλτη . Ομως σε λίγους μήνες τον έζησαν οι κάτοικοι της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι που ισοπεδώθησαν από δύο Αμερικανικές ατομικές βόμβες. Η πρώτη βόμβα στην Χιροσίμα ήτο βόμβα ουρανίου και η δεύτερη στο Ναγκασάκι ήτο βόμβα πλουτωνίου. Ο Αδόλφος Χίτλερ είχε ακουσθεί πολλές φορές να ομιλεί για υπερόπλα . Στις 7 Ιουλίου 1943 είχε εξομολογηθεί στον Βάλτερ Ντονμπέργκερ ότι « δεν θα είχε γίνει ο πόλεμος αν οι πύραυλοι V ήσαν έτοιμοι το 1939» Η δήλωση αυτή αποδεικνύει τρία τινά
α/ Ο Χίτλερ δεν ήθελε τον πόλεμο, αλλά του τον επέβαλαν οι σύμμαχοι και δη του τον κήρυξαν οι Εβραίοι το 1933, όπως ισχυρίζονται οι ναζί.
β/ Ο Χίτλερ κυρήσσοντας τον πόλεμο στην Πολωνία το 1939 εμπλόφαρε και δεν ανέμενε ότι θα του κήρυσσαν τον πόλεμο η Γαλλία και Βρετανία και αργότερον και οι ΗΠΑ.
γ/ Η τελευταία και μάλλον απίθανη εκδοχή είναι ότι ο Δεκανεύς Χίτλερ του Α! Π.Π ήτο εντελώς ανίδεος απο στρατηγική. Διότι αλλιώς δεν θα ξεκινούσε - ή έστω και θα ριψοκινδύνευε- έναν πόλεμο χωρίς ακόμη να είναι έτοιμος από πλευράς «θαυματουργών όπλων»
Πάντως οι σύμμαχοι πράκτορες ομιλούσαν για για πυραύλους με θεωρητικό βεληνεκές 500 ή και 800 χλμ ο οποίος είχε μιά σχάσιμο κεφαλή ατομικού τύπου, που θα κατέστρεφε το κάθε τι εντός ακτίνος 700μ. Ενα απο τα εργαστήρια παραγωγής του «Βαρέως Υδατος»(Διοξειδίου του Δευτερίου) ήτο στο Vemok της Νορβηγίας , όπου διεξήχθη μυστική επιχείρηση κομμάντος με την υποστήριξη της συμμαχικής βομβαρδιστικής αεροπορίας για την καταστροφή της Ο πράκτωρ Κίρφες ανακρινόμενος ομολόγησε στους Σοβιετικούς ότι τα Fergetungwaffen επρόκειτο να εξοπλιστούν με ατομικά όπλα. Ανάλογες είναι και οι μαρτυρίες των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Αλλά όπως και στο Ιράκ, έτσι και στην Ναζιστική Γερμανία οι αποδείξεις για ατομικά όπλα ελλείπουν. Η επίσημη εκδοχή είναι ότι απο τον Ιούνιο του 1942 για ανεξήγητους λόγους το ατομικό πρόγραμμα της Γερμανίας σταμάτησε μυστηριωδώς.


ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΠΛΑ

Κατά την διάρκεια του Α! ΠΠ μιά από τις πλέον τρομακτικές εμπειρίες των στρατιωτικών που πολεμούσαν στον πόλεμο των χαρακωμάτων ήσαν τα χημικά όπλα. Αέρια μουστάρδας , υείτης(χλώριο) φωσγένιο προκαλούσαν τον φόβο και τον τρόμο. Μολονότι οι απώλειες απο χημικές ουσίες ήσαν σχετικά ελάχιστες (μόνον 100.000 από χημικά έναντι 10.000.000 του συνόλου των απωλειών των εμπολέμων) το ψυχολογικό αποτέλεσμα ήτο υπέρτερον . Κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου οι Γερμανοί επιστήμονες προχώρησαν στην ανάπτυξη των θανατηφόρων αερίων νεύρων, υπο την ονομασίαν «Παράγων C» Και ενώ κατά τον Α! ΠΠ υπήρχε κάποια σχετική προστασία με την αντιασφυξιογόνο μάσκα , αυτή δεν σε προστάτευε από τα θανατηφόρα αέρια. Τα αέρια νεύρων χρειάζονταν μόνον να έλθουν σε επαφή σε ελαχίστη ποσότητα με το θύμα τους για να το καταβάλουν. Αδρανοποιούσαν για ελάχιστα δευτερόλεπτα ή λεπτά το νευρικό σύστημα και επέφεραν έναν αγωνιώδη θάνατο. Οι ουσίες αυτές ήσαν το Sarin , το Tabun και το Soman , τα οποία ήσαν τριάντα φορές πιό θανάσιμα από το φ()ωσγένιο, που εθεωρείτο το πιό θανατηφόρο κατά τον Α! ΠΠ. Μετά το τέλος του Β! ΠΠ ευρέθησαν στην Γερμανία αποθηκευμένα μισό εκατομμύριο βλήματα με την πράσινη λωρίδα και τα γράμματα GA και 100.000 βόμβες αεροσκαφών γεμάτες με Tabun . Μικρότερος ήτο ο αριθμός των βλημάτων με το λίαν θανατηφόρο Sarin, ενώ το Soman δεν είχαν προλάβει να το αναπτύξουν μαζικά. Τα τρομακτικά χημικά όπλα δεν χρησιμοποιήθησαν απο ουδένα των αντιπάλων, διότι δεν είχαν βρει το αποτελεσματικό αντίδοτο για να αντιμετωπίσουν τις απώλειες σε προσωπικό και την πτώση του ηθικού. Τα βιολογικά όπλα εστρέφοντο κυρίως κατά η ζωική και φυτική παραγωγή του αντιπάλου και όχι το προσωπικό , διότι η εξάπλωση μιάς ασθένειας θα ήτο εξ ίσου βλαβερή στα φίλια τμήματα και στον πληθυσμό, όπως και στον εχθρόν. Και ενώ ακόμη και ο Χίτλερ δεν έκανε χρήση βιολογικών και χημικών ουσιών κατά τον Β! ΠΠ οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν τόσον τα πυρηνικά όπλα και το απεμπλουτισμένο ουράνιο, όσον και τα χημικά (αποφυλωτικά ή Κίτρινος Παράγων) στο Βιετνάμ , στο Ιράκ για την αποψίλωση των δασών και την καταστροφή της παραγωγής . Υπάρχουν υπόνοιες ότι ο ιός HIV, που προκαλεί το AIDS, και ο ιός που προκαλεί την γρίππη των πτηνών έχουν παραχθεί σε πειραματικά εργαστήρια προς τον σκοπόν διάδοσης ασθενειών και την αύξηση των κερδών των φαρμακευτικών εταιρειών.

ΝΑΥΤΙΚΑ ΟΠΛΑ

Εντυπωσιακά ήσαν και τα επιτεύγματα των Γερμανών επιστημόνων και στον κατά θάλασσα πόλεμο και ιδιαίτερα στον υποβρυχιακό πόλεμο. Η Γερμανία ήτο στεριανή χώρα και δεν ήτο δυνατόν να συγκριθεί στην θαλάσσια κυριαρχία με την αποικιακή και ναυτική Μεγάλη Βρετανία που κυριαρχούσε σε ωκεανούς και θάλασσες. Εξ άλλου οι περιορισμοί που της είχαν επιβληθεί με την Συνθήκη των Βερσαλλιών απηγόρευαν την ναυπήγηση μεγάλου διαμετρήματος πολεμικών πλοίων. Η διέξοδος στον περιορισμό αυτό ήτο η ανάπτυξη του υποβρυχίου. Βέβαια εναυπήγησαν και ορισμένα θωρηκτά , τα επονομαζόμενα «θωρηκτά τσέπης» τα οποία διέθεταν μεγάλη ταχύτητα και βαρύ εξοπλισμό, αλλά ο κύριος βραχίων της ναυτικής της ισχύος ήτο το υποβρύχιον(U-Boat) Αυτά είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των συμμαχικών πλοίων . Ενέπιπτον εναντίον των μεμονωμένων πλοίων και μετέπειτα των νηοπομπών κατά αγέλας(αγέλες λύκων)
Οι Γερμανοί έκαναν καινοτομικές βελτιώσεις όπως
α/ Η Βεντάλια Τορπιλών ( Schnee-Orgel) , που αποτελείτο από μιά συστοιχία έξη τορπιλοσωλήνων , οι οποίοι έβαλλον ισάριθμες τορπίλες σε μιά ομοβροντία.
β/ Ο νέος επαναστατικός κινητήρας τορπιλών Jumo KM8. Αυτός είχε την ιδιότητα
1/ να μην αφήνει ίχνος, διότι κατανάλωνε τα ίδια τα υπολείμματα του και
2/ κινούσε τορπιλη 2 τόνων με ταχύτητα 40 κόμβων. (Δεν πρόλαβε να χρησιμοποιηθεί επιχειρησιακά)
γ/ Η τορπίλη εντοπισμού ήχου(Falke) Αυτή κατευθύνετο αυτομάτως προς τον ήχο των μηχανών των πλοίων . Αρχικά η τορπίλη αποδείχθηκε αποτελεσματική έως ότου οι Βρετανοί άφηναν πίσω απο τα πλοία δύο ογκώδεις σιδηροσωλήνες (Boxer) οι οποίοι εποντίζοντο και εσύροντο σε αρκετή απόσταση πίσω απο τα πλοία . Το εικονικό σύστημα ήχου υπερέβαλε σε ήχο εκείνον του πλοίου και ήλκυε την ηχητική τορπίλη προς το μέρος του.
δ/ Η μαγνητική νάρκη. Οι σύμμαχοι τις εξουδετέρωναν με τα ναρκαλλιευτικά με την εφαρμογή μαγνητικού πεδίου σε καλωδιώσεις έξω του πλοίου

Αργότερον με την ανακάλυψη της συσκευής ηχοβολισμού Sonar οι σύμμαχοι μπορούσαν εντοπίζουν τα Γερμανικά υποβρύχια και να τα εξουδετερώνουν.
Για την απόκρυψη των υποβρυχίων απο τα συμμαχικά Sonar οι Γερμανοί εφεύρον το Pillenwerfer ή Bold . Τούτο ήτο ένα κάνιστρο που εξαπέλυε ειδικό χημικό βασισμένο στο καρβίδιο. Αυτό δημιουργούσε φράγμα απο φυσσαλίδες οι οποίες καθιστούσαν πρακτικά αδύνατον τον εντοπισμό του υποβρυχίου. Το κυριότερο μειονέκτημα των Γερμανικών υποβρυχίων ήτο
α/ μικρή αυτονομία και
β/ μικρή σχετικά ταχύτης των εν καταδύσει και η ανάγκη ανάδυσης των για να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις . Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα τον εύκολο εντοπισμό των απο τις αεροπορικές περιπολίες των συμμάχων υπεράνω του Ατλαντικού . Ο εναέριος εντοπισμός των υποβρυχίων και η ρίψη βομβών βυθού από αέρος ήτο ένα αποτελεσματικό μέσον για την εξουδετέρωση των υπό των συμμάχων. Οι Γερμανοί είχαν φθάσει σχεδόν στο τέρμα προς την νίκη, αλλά δεν μπόρεσαν τελικά να κόψουν το νήμα διότι το τεχνολογικό πεδίο μετεβλήθη άρδην υπέρ των Αγγλο-Αμερικανών. Η ανακάλυψη του ραντάρ μπορούσε να εντοπίζει και την νύκτα τα πλέοντα εν επιφανεία Γερμανικά υποβρύχια . Οι δοκιμές για ένα νέο τύπο υποβρυχίου ξεκίνησαν αργά , μόλις το 1940 , όταν ο ιδιοφυής καθηγητής Χέλμουτ Βάλτερ ο εφευρέτης του ομωνύμου κινητήρα αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο , πρωτότυπο υπερσύγχρονο υποβρύχιο. Ητο το πειραματικό V-80 εκτοπίσματος 75 τόνων που εκινείτο με έναν ατμοστρόβιλο που τροφοδοτείτο από έναν υβριδικό κινητήρα χημικής αντιδράσεως. Κατόρθωσε να επιτύχει ταχύτητα 40 κόμβων έναντι των 11 κόμβων των συμβατικών τότε υποβρυχίων. Προς το τέλος του πολέμου οι Γερμανοί έφτιαξαν δύο μοντέλα υποβρυχίων ,
1/το ΧΧΙΙΙ παράκτιο. Τούτο έφερε δύο μόνον τορπίλες και είχε μικρή αυτονομία(μόνον 350 χλμ)
2/ το ΧΧΙ ωκεανοπόρο . Μόνον δύο υποβρύχια ΧΧΙ ωκεανοπόρα παραδόθησαν στο Γερμανικό ναυτικό και η δοκιμή τους απεδείχθη λίαν επιτυχής . Τα χαρακτηριστικά του ήσαν:
Εκτόπισμα 1819 τόνων εν καταδύσει
Μήκος 76,7 μ.
Πλήρωμα 57 άνδρες
Ταχύτης 17 κόμβους εν καταδύσει
Τορπιλοσωλήσνες 6
Μπορούσε να μείνει επί μακρόν εν καταδύσει πλέον αφανώς με 5-6 κόμβους. Λέγεται ότι ένα απο αυτά τα υποβρύχια , το U-2521 πέρασε κάτω απο στολίσκο Βρετανικών πολεμικών πλοίων που αναζητούσαν Γερμανικά υποβρύχια χωρίς να γίνει αντιληπτόν. Ητο όμως αργά διότι ο πόλεμος είχε ήδη κριθεί σε πάμπολλα επίπεδα. Η θάλασσες και οι ωκεανοί είχαν καταβρόχθησαν το άνθος της Γερμανικής νεολαίας που επάνδρωσε τα Γερμανικά υποβρύχια. Αυτά κατά το πλείστον βυθίσθηκαν αύτανδρα και έγιναν ο μόνιμος τάφος μέσα στα ξεσκισμένα απο τις βόμβες βυθού κουφάρια τους .
Αυτά ήσαν τα πραγματικά Μυστικά Οπλα των Ναζί . Στο επόμενο κεφαλαιο θα πραγματευθούμε προς χάριν των αναγνωστών μας και της Αλήθειας τα Φανταστικά(εξωπραγματικά) Οπλα των Ναζί( όπως λ.χ εξωγήινα UFO, ΑΤΙΑ κλπ) τα οποία κινούνται μεταξύ μύθου και φαντασίας. Επίσης θα περιγράψουμε τους Γερμανικούς και Ελληνικούς μύθους που ομιλούν για φανταστικά( παλαιά και σύγχρονα) όπλα .

Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΞ

Η 5η Φάλαγγα ήτο ένα νέο όπλο που εμφανίσθηκε στον Β! ΠΠ . Η Προπαγάνδα που ως τότε ασκείτο χωρίς μέθοδο απο τις κυβερνήσεις αποτέλεσε μιά νέα διάσταση του πολέμου εκείνου και αιφνιδίασε τους Συμμάχους . Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητος αυτή είχε ενταχθεί από τον Χίτλερ ως μέσον πολέμου . Σπονδυλική στήλη αποτέλεσαν τα Γερμανικά μέσα προπαγάνδας και ενημερώσεως της κοινής γνώμης , που ενεργούσαν με απόλυτη επιτυχία, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου . Πρωτοπόρο μέσον προπαγάνδας εκείνη την εποχή ήτο το Ραδιόφωνο, που τότε έκανε μαζικά την εμφάνιση του. Επίσης ήσαν και οι στρατιές των ναζιστών και φιλοναζιστών πρακτόρων που αλώνιζαν τις χώρες-στόχους της Βέρμαχτ και παρέλυον την προς άμυνα αντίσταση των αντιπάλων πριν απο κάθε στρατιωτική εισβολή. Παράλληλα ήσαν και οι σαμποτέρ και προβοκάτορες που δημιουργούσαν τα αρνητικά αποτελέσματα, προκειμένου να τα εκμεταλλευθεί η Γερμανική προπαγάνδα. Ητο δε τόση η επιτυχία του Ψυχολογικού Οπλου ώστε η άμυνα της Ευρώπης κατέρρευσε(πλην της Ελλάδος) κυριολεκτικά σαν χαρταετός σε ελάχιστες ημέρες:
Ελλάς:           219   
Νορβηγία        61   
Γαλλία            43  [Η υπερδύναμη της εποχής]
Πολωνία         30   
Βέλγιο             18 
Ολλανδία          4    
Γιουγκοσλαβία 3  
Δανία               0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή  για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….]
Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο   0
Η 5η Φάλαγγα του Χίτλερ είχε την δύναμη να παραλύει την άμυνα των λαών πριν ακόμη δώσουν την μάχη . Πατέρας της προπαγάνδας είναι το δαιμόνιος Γκαίμπελς . Το σύνθημα του ήτο «πέσε πέσε κάτι θα μείνει» Η επανάληψη και το ψεύδος διαμορφώνει την κοινή γνώμη. Από αρχαιοτάτης εποχής βέβαια υπήρχε η προπαγάνδα σαν μέσον επηρεασμού της κοινής γνώμης. Ομως ο Γκαίμπελς την έβαλε σε σωστές επιστημονικές και τεχνολογικές βάσεις και την έκανε εφηρμοσμένη τέχνη και «εργαλείο» με αρχές και κανόνες, που προηγείτο του πολέμου και άνοιγε ψυχολογικά ρήγματα στην γραμμή αμύνης του αντιπάλου . Προσβάλλει την ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου και ελέγχει την σκέψη, μειώνει την δραση και δημιουργεί χάος και αμφιβολία. Ετσι καθιστά απρόθυμο το άτομο για αντίσταση. Το αήττητον του Αξονος ήτο το κυριαρχούν σλόγκαν που έκαμπτε το ηθικόν των μαχητών . Τους υπέβαλε την ιδέα ότι κάθε αντίσταση ήτο άπελπις και καταδικασμένη. Επομένως η παράδοση ήτο η περισσότερο σόφρων λύση. Με διάφορα συνθήματα(η Γερμανία υπεράνω όλων) , προιστορικά σύμβολα(σβάστικα), και με διάφορα εκφοβιστικά τεχνάσματα (όπως λ.χ, τα αεροπλάνα στούκας καθέτου εφορμήσεως, τα «θαυματουργά όπλα» , οι τεθωρακισμένες στρατιές , το αγέρωχο ύφος, το βήμα της χήνας, η σιδηρά πειθαρχία και αυστηρότης μέχρι ωμότητος των Γερμανικών στρατευμάτων κ.α) έκαμτε το ηθικό του αντιπάλου. Με την μέθοδο του μονοδρόμου των επιλογών ο Γκαίμπελς είχε κερδίσει ανέμακτες νίκες σε όλη την Ευρώπη. Ακόμη και οι Γερμανοί στρατηγοί , όπως λ.χ ο Ρόμελ , είχαν δημιουργήσει ένα φωτοστέφανον γύρω τους , που παρέλυε την διάθεση προς αντίστασιν της συμμαχικής 8ης Στρατιάς της Αφρικής. Εκτοτε την ανάγκη του Ψυχολογικού Πολέμου αντελήφθησαν πλήρως και οι Σύμμαχοι , οι οποίοι ενέταξαν τον Πόλεμο τούτο στα σχέδια τους κατά τον Ψυχρό Πόλεμο εναντίον του Κομμουνισμού και της Σοβιετικής Ενώσεως με απόλυτη επιτυχία. Η προπαγάνδα βασίζεται στην μισή αλήθεια ή στην αποσιώπιση τάυτης και συνήθως στο ψέμμα και στην διαστρέβλωση της αλήθειας . Και ως ένα βαθμό η διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως οφείλεται και στην καλύτερη και πιό διεισδυτική και λογικοφανή προπαγάνδα των δυτικών . Και τούτο διότι το ΝΑΤΟ μελέτησε με επιστημονικό τρόπο τον ψυχολογικό έλεγχο της γνώσεως και της σκέψεως των μαζών και τα εφήρμωσε διά των ΜΜΕ και ιδιαίτερα μέσω της μικρής οθόνης. Η ενημέρωση και ψυχαγωγία της κοινής γνώμης, σήμερον εργαλεία προπαγάνδας: τα ΜΜΕ έγιναν η Τετάρτη Εξουσία(Τύπος , Ραδιόφωνο, Τηλεόραση, Ψυχαγωγία-Κινηματογράφος, εκδόσεις-βιβλίο κ. α) και διαμορφώνουν και ελέγχουν την πολιτική εξουσία, την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο. Με τον «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας» η Προπαγάνδα έγινε ένα τρομερότατο όπλο στα χέρια των ολίγων και σε βάρος των πολλών . Εχει καταθλιπτική επίδραση στο άτομο που νοιώθει αδύναμον να αντιδράσει ενάντια στις παγκόσμιες εξουσιαστικές δυνάμεις.
Συμπέρασμα . Ο Γκαίμπελς σε σύγκριση με τους σημερινούς επιστήμονες προπαγανδιστές μοιάζει με ερασιτέχνη . Σήμερα με την βοήθεια των πιό σύγχρονων τεχνολογικών και επιστημονικών μέθόδων κάνουν σωστή πλύση του εκεφάλου του ατόμου. Εχουν την δύναμη να βάζουν στην σκέψη του ατόμου εκείνο που αυτοί θέλουν να σκεφθεί. Με τον τρόπο αυτό έχουν αποβλακώσει τις κοινωνίες ώστε να μην αντιδρούν ακόμη και μπρος στην καταστροφή τους.

Βιβλιογραφία:
1/Τα Μυστικά Οπλα του Γ! Ράιχ , Γεώρ. Ψαρουλάκης, εκδότης Παγκόσμια Πολεμική Ιστορία-Σειρά Οπλα
2/ ΕΛΛΑΝΕΙΟΝ ΗΜΑΡ τ. 27 Δεκ-Φεβ 2004-2005 . Γήινα ΑΤΙΑ
3/ Διαδίκτυον. World War 2: German "vengeance weapons" - V1, V2 and V3 κ.α


Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ(1ον)
ΤΟ ΨΕΜΜΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ



Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τούτο δεν αληθεύει διότι διαφοροποιούνται οι συνθήκες και τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν. Μολονότι σήμερον η κατάσταση έχει αρκετές ομοιότητες με την εποχή της δεκαετίας του 30’ υπάρχουν και αρκετές ανομοιότητες σε σχέσει με την εποχή εκείνη. Οι ομοιότητες
αναφέρονται στην πολύπλευρη κρίση που σαρώνει τώρα- όπως τότε- τον κόσμο και στις ίδιες δυνάμεις που ήσαν τότε και τώρα υπεύθυνες. Η ανομοιότητες είναι ότι σήμερον δεν υπάρχουν εθνικοί ηγέτες στην Δύση και το παγκοσμιοποιημένο σιωνιστικό κεφάλαιο έχει επιβάλει την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Η σπουδαιότερη όμως ειδοποιός διαφορά είναι ότι σήμερον λείπει ένας Αδόλφος Χίτλερ στην Γερμανία και στον κόσμο για τον βγάλει από την κρίση. Είναι γεγονός ότι εδώ και 17 αιώνες ο σιωνισμός επεβλήθη στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και μέσω αυτής κατέστρεψε τον Ελληνικό Πολιτισμό, που μόλις είχε ξεπροβάλει ένα διαφορετικό μοντέλο για το σύμπαν, την ζωή και τον άνθρωπο.
Με τα τρία άρθρα που θα επακολουθήσουν θα προσπαθήσω να αποκαταστήσω την αλήθεια αναφορικά με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ειδικότερα να δώσουμε την πραγματική εικόνα του , κάπως διαφορετική από εκείνη του υπερφυσικού και μεταφυσικού Χίτλερ που προσπαθούν να αποδώσουν σήμερον στο πρόσωπο του . Οι νέοι σήμερον επηρεασμένοι από την σιωνιστική προπαγάνδα και από τις μεταφυσικές και σατανιστικές αντιλήψεις της εποχής τους θεωρούν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με την βοήθεια κάποιων αποκρυφιστικών και σατανικών δυνάμεων και ιδιοτήτων που διέθετε , χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τις αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε στην Γερμανία, απότοκος των οποιων ήτο η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία. Ισως αυτό να μην συμφέρει στο κατεστημένο διότι και σήμερον επικρατούν παρόμοιες συνθήκες. Επομένως δεν θα ασχοληθούμε με το αρνητικό προσωπείο του παρανοικού , ψυχοπαθούς και αιμοσταγούς δικτάτορα . Μόνον θα πούμε ουαί της ηττημένοις! Γιατί αν είχε νικήσει η Γερμανία τώρα θα έλεγαν και θα έγραφαν τα αντίθετα. Ωστόσο για να είμαστε αντικειμενικοί θα επαινέσουμε το θετικό του έργο για την ανόρθωση της πεσμένης Γερμανίας , αλλά θα ασκήσουμε και αυστηρά κριτική στο έργο και τις ημέρες του , καθώς και στην Εβραϊκή φυλή την οποία αντιπαθούσε ο Χίτλερ γιατί θεωρούσε τους Εβραίους ως υπευθύνους των δεινών της ανθρωπότητος και ειδικότερον της Γερμανίας.
Νομίζω ότι αυτή η σειρά άρθρων θα ωφελήσει τον κόσμο , ιδιαιτέρως σήμερα όπου εξ αιτίας της βουλιμίας και απληστίας του Εβραϊκού πολυεθνικού κεφαλαίου ο κόσμος έχει μπει σε μια βαθυτάτη κρίση από την οποία ουδείς γνωρίζει πότε και πως θα βγούμε από αυτήν και με ποιο κόστος.
Εμείς οι γεροντότεροι, που έχουμε λίγο- πολύ ζήσει τα γεγονότα εκείνης της εποχής ή τ’ ακούσαμε απο πρώτο χέρι , έχουμε εντελώς διαφορετική αντίληψη για το θέμα τούτο. Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία διότι υπεσχέθη στον πεινασμένο και καθημαγμένο τότε Γερμανικό Λαό τρία πράγματα: Ψωμί , Δουλειά και Εθνική Ανόρθωση.

Συγκεκριμένα αυτός ανέβηκε στην εξουσία για τους εξής λόγους:

1/ Ανατροπή της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Επι τη βάσει της Συνθήκης αυτής παραδόσεως της Γερμανίας μετά τον Α! Π. Π επεβλήθησαν δυσβάστακτοι όροι αποζημιώσεως προς τους εμπολέμους. Η άποψη ενίων ότι οι Γερμανοί δεν ήσαν υπεύθυνοι του πολέμου , ούτε ήθελαν αυτόν τον πόλεμο είναι θέμα ιστορικών και δεν θα ασχοληθούμε.
2/ Οικονομική Καταστροφή. Αποτέλεσμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και των δυσβάστακτων πολεμικών αποζημιώσεων που επεβλήθησαν στην Γερμανία με την Συνθήκη των Βερσαλλιών ήτο να βυθισθεί η χώρα σε μιά άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή. [Αρκεί να αναφέρουμε ότι το 1921 το Αμερικανικό δολάριο(USD) είχε 70 Γερμανικά Μάρκα(DM) , ενώ μετά τριετίαν , ήτοι το 1924, το USD ετιμάτο προς 5 τρισεκατομμυρια DM] Ετσι το Γερμανικό κράτος έκοβε συνεχώς πληθωρικό χρήμα , ενώ η χώρα εμαστίζετο απο φοβερή ανεργία και φτώχεια.
3/ Το Αμερικανικό κράχ . Η Γερμανική οικονομία που ακόμη δεν είχε βγει απο την φοβερή κρίση του 1923 , ξαναδοκιμαζόταν απο το Αμερικανικό κραχ του 1929 .
4/ Καταστροφή της Μεσαίας Τάξεως. Τότε επήλθε καταστροφή της Μεσαίας τάξεως της Γερμανίας και τα πάντα εξαγοράσθησαν από την μικρή μειονότητα των Εβραίων , οι οποίοι είχαν προδιάθεση προς το χρήμα και λόγω των διεθνιστικών των διασυνδέσεων με το απανταχού της γης Εβραικό Κεφάλαιο, εξαγόρασαν τα πάντα σε ευτελείς τιμές, όπως συνέβη και στην Ρωσία του Γιέλτσιν το 1989-92. Τότε οι Εβραίοι έγιναν κυρίαρχοι της Γερμανικής οικονομίας, όπως σήμερα έχουν σχεδόν κυριαρχήσει παγκοσμίως.
5/ Τα πάντα στα χέρια των Εβραίων . Το 1923 υπήρχαν 150 Εβραϊκές Τράπεζες -περιλαμβανομένης και της Reich Bank που είχε εξαγορασθεί από τους Εβραίους- και μόνον 11 ΜΗ Εβραϊκές. Το 41% της σιδηροβιομηχανίας και το 57% της Μεταλλουργίας είχε περιέλθει σε Εβραϊκά χέρια. Το 1928, το 80% των Χρηματηστηριακών Αξιών ανήκε σε Εβραίους. Το ¼ των καθηγητών Πανεπιστημίου ήσαν Εβραίοι. Το 1931, επι συνόλου λιγότερο του 1% του πληθυσμού οι Εβραίοι φοιτητές της Νομικής και Ιατρικής αντιπροσώπευαν το 50%, οι διευθυντές των Θεάτρων το 50% και στο Βερολίνο το 80%. Μήπως η κατάσταση εκείνη μοιάζει με την σημερινή;
6/ Οι Εβραίοι άνθρωποι της Διαφθοράς. Οι Εβραίοι κατηγορούνται και για προαγωγή και διάδοση της διαφθοράς και την πτώση των αξιών στην Γερμανία. Το Βερολίνο του μεσοπολέμου είχε καταντήσει ένα απέραντο εβραϊκό καμπαρέ. Μήπως και σήμερον το Χόλλυγουντ εξάγει την ηθική παρακμή και την πτώση των αξιών; [Λεπτομερής ανάλυση της Εβραϊκής φυλής θα γίνει στο 2ον άρθρο με τίτλο: «Η ΕΒΡΑΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ» Σ’ αυτό θα δοθούν απαντήσεις γιατί η φυλή αυτή είναι μισητή στους λαούς και γιατί οδηγεί τον κόσμο στα αδιέξοδα και την καταστροφή.
7/ Διπλάσιο το κατά Κεφαλήν Εισόδημα. Το 1929, το κατακεφαλήν εισόδημα των Εβραίων ήτο διπλάσιο αυτό των Γερμανών. Ακόμη και το 1938 και παρά τους διωγμούς που υπέστησαν σύμφωνα με τους Times κατείχον το 1/3 του πλούτου της Γερμανίας. Μήπως σας θυμίζει κάτι από την σημερινή εποχή;

8/ Τα ΜΜΕ υπό τον έλεγχο τους. Ο Εβραικής καταγωγής μεγαλοεκδότης ULLSTEIN εξέδωσε δωδεκάδες ημερησίων εφημερίδων, εβδομαδιαίων περιοδικών και άλλων ποικίλων εντύπων και ουσιαστικά μονοπώλησε την πληροφόρηση της Γερμανίας.
(Πηγές Sir Arthur Bryant the British historian “Unfinished Victory” 1940 pp 136-144, Sarah Gordon “The Hitler , German and the Jewish Question”, Arthur Koestler confirms ”The God that Failed”ed. RHS Grossman, p 31)
Σήμερον τα παγκόσμια ΜΜΕ ανήκουν κατά 98% σε Εβραικά χέρια ή ελέγχονται από αυτούς.

9/ Φυλετικές διακρίσεις σε βάρος της Πλειοψηφίας. Αυτές ασκούντο εκ μέρους της μειοψηφίας των Εβραίων (λιγότεροι του 1%) επι της πλειοψηφίας των Γερμανών. Μήπως η κατάσταση εκείνη σας θυμίζει την σημερινή, όπου οι γηγενείς κάτοικοι τρομοκρατούνται από τους λαθρομετανάστες, που εισβάλουν ανεμποδίστως κατά στίφη, και οι γηγενείς δεν μπορούν να βρουν το δίκαιο τους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα;
10/ Οι Εβραίοι σε θέσεις-κλειδιά. Εκτός απο την Οικονομία οι Εβραίοι κατέλαβαν και τον τομέα της Πολιτικής- και όχι μόνον . Επίσης σχεδόν μονοπώλησαν τα καταστήματα της Kurfurstendamm(κεντρικής λεωφόρου) του Βερολίνου αλλά και το εμπόριο της Γερμανίας. Πλήθος επαγγελμάτων, όπως, γιατροί, δικηγόροι, καλλιτέχνες, χρηματιστές, επιστήμονες, διανοούμενοι ήσαν Εβραίοι σε βαθμό ώστε οι εντόπιοι να μην είναι εις θέσιν να τους συναγωνισθούν όχι λόγω αξίας αλλά λόγω Εβραικής καταγωγής . Μήπως σας θυμίζει κάτι το όνομα Δαυίδ και Σάρα στα έργα και η προτίμηση των Εβραίων στις διάφορες υψηλές θέσεις-κλειδιά στις ΗΠΑ, Βρετανία και όχι μόνον;

11/ Οι Εκλεκτοί και οι Gentiles. Για να σταδιοδρομήσει κάποιος έπρεπε πρώτα να κάνει παραχωρήσεις υπέρ των Εβραίων που κρατούσαν τα κλειδιά της πολιτικής, οικονομικής, καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής της χώρας. Θαρρείς και οι Εβραίοι είναι εξυπνότεροι των λοιπών φυλών που αποκαλούν Gentiles(κτήνη). Παρόμοια φυσικά μορφή φυλετικών διακρίσεων σε βάρος των μη Εβραίων συμβαίνουν και σήμερον στον κόσμο και φυσικά και στην χώρα μας.(Πηγή “Disgace Abounding” Douglas Reed 1938, p 152-3)
11/ Οι Εβραίοι κηρύσσουν Πόλεμο κατά της Γερμανίας . Οταν ο Χίτλερ τους δήμευσε τις τράπεζες και τις περιουσίες που άρπαξαν για ένα ξεροκόματο το 1923 , τότε που ο πληθωρισμός είχε μηδενίσει τις αξίες , αυτοί-μέσω των διεθνών Εβραικών οργανώσεων και των ελεγχομένων ΜΜΕ - κήρυξαν παγκόσμιο πόλεμο κατα της Γερμανίας και επέβαλαν μπουκοτάζ σε βάρος των Γερμανικών προιόντων. [Μήπως αυτό σας θυμίζει τίποτα από τις ημέρες μα;] Η εφημερίδα London Daily Express στις 24 Μαρτίου 1933 γράφει σαν τίτλο «Judea Declares War on Germany», δηλαδή Η Ιουδαία κηρήσσει τον πόλεμο στην Γερμανία. Το μποϋκοτάζ επεβλήθη σε απάντηση στον Νόμο της Νυρεμβέργης που επέβαλε ο Χίτλερ για την ακύρωση των αγοαπωλησιών των Γερμανικών περιουσιών . Μήπως δεν είχε κάνει το ίδιο το Ελληνικό κράτος μετά την Κατοχή ; Δεν προέβη στην ακύρωση των αγοραπωλησιών που καρπώθησαν οι μαυραγορίτες; Αλλά για την ειρωνία της τύχης τον ίδιο νόμο επέβαλε και το κράτος του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων.
12/ Η Αδύνατη Δημοκρατία της Βαιμάρης. Την εποχή εκείνη προ της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, η Δημοκρατία της Βαιμάρης, που είχε διαδεχθεί την βασιλεία του Κάιζερ, ήτο ανίσχυρη διότι ανελάμβαναν συμμαχικές κυβερνήσεις χωρίς κοινό πρόγραμμα και προσανατολισμό. Τότε ο γηραιός πρόεδρος –στρατάρχης Χίντεμπουργκ είχε εξουσιοδοτηθεί να κυβερνά με προεδρικά διατάγματα.
13/ Ο Αγών Καταλήψεως της Εξουσίας. Τότε στην Γερμανία υπήρχαν δύο ακραίες δυνάμεις που εμάχοντο για την επικράτηση της εξουσίας:
α/ Το Κομμουνιστικό Κόμμα υπό τους Εβραίους Karl Radek , Karl Liebnecht και Roza Luxemburg που υποστηρίζοντο απο τους Εβραίους της Σοβιετικής Ενώσεως (δεδομένου ότι εκ των 23 μελών του Πολίτμπυρώ οι 17 ήσαν Εβραίοι)
β/ Το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα υπό τον Αδόλφο Χίτλερ, εναν άσημο και φτωχό καλλιτέχνη, αλλά με χαρισματική προσωπικότητα που μπορούσε να μαγνητίσει τα πλήθη.
14/ Οι Σκοποί του Χίτλερ. Οι διακηρυγμένοι σκοποί του Χίτλερ ήσαν οι εξής:
α/ Να επανορθώσει τις αδικίες της επαίσχυντης κατ’ αυτόν Συνθήκης των Βερσαλλιών.
β/ Να αντιμετωπίσει τον ξενοκίνητο Κομμουνιστικό κίνδυνο
γ/ Να δώσει δουλειά και ψωμί στον Γερμανικό Λαό, ο οποίος κυριολεκτικά λιμοκτονούσε.
15/ Απλοικός αλλά Αποτελεσματικός Στην αρχή τα διάφορα κόμματα δεν τον πήραν στα σοβαρά διότι ήτο τόσο τραγική η κατάσταση ώστε κανείς δεν πίστευε ότι ήτο εις θέσιν κάποιος ηγέτης να την βελτιώσει. Ομως ο Χίτλερ απεδείχθη στο έπακρον επαρκής και αποτελεσματικός για δύο λόγους:
α/ διότι διέθετε ισχυροτάτη θέληση και ηγετικά προσόντα
β/ διότι διέθετε απλή λογική , τόσο μάλιστα απλή που φαινόταν παιδαριώδης, απραγματοποίητη και εκτός πραγματικότητος
γ/ δεν ήτο κλέφτης, άρπαγας και εραστής της ύλης για τον εαυτόν του
. Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο Χίτλερ έκανε την Γερμανία ένα απέραντο στρατόπεδο εργασίας. Ανόρθωσε την οικονομία, έβαλε μπρος στα εργοστάσια, έφτιαξε μεγάλους αυτοκινητοδρόμους, εκσυγχρόνισε τις Ενοπλες Δυνάμεις, ανόρθωσε την παιδεία και τον αθλητισμό και ξανάδωσε υπερηφάνεια στο Γερμανικό Εθνος. Προ παντός όμως έδωσε ψωμί και δουλειά σε όλους.
16/ Νομότυπη η Κατάληψη της Εξουσίας. Ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία νομότυπα και όχι δια πραξικοπήματος, όπως τον κατηγορούν. Στις εκλογές του 1928 έλαβε 2,6%, ενώ το 1932 το κόμμα του ανέβηκε στο 37% και έγινε Καγγελάριος, ως ηγέτης του πλειοψηφούντος κόμματος. Οταν σε λίγο πέθανε ο γηραίος στρατάρχης Χίντεμπουργκ έγινε νομότυπα και πρόεδρος και διοικούσε με νομοθετικά διατάγματα-όπως είχε εξουσιοδοτηθεί από την Ράιχσταγκ ο στρατάρχης Χίντερμπουργκ. Εν συνεχεία νομότυπα διέλυσε την Βουλή και έγινε Φύρρερ.
17/ Ο Γερμανικός Μύθος και τα Αρχέτυπα Σύμβολα Ο Χίτλερ εξύψωσε το εθνικό φρόνημα των Γερμανών και με τον Γερμανικό μύθο περί «Αρείας Φυλής» και με διάφορα αρχέτυπα σύμβολα του Γερμανικού Έθνους(παρόμοια με τα σύμβολα της Ελληνικής Μυθολογίας), όπως την Σβάστικα, οιστρηλάτισε τον Λαό . Επίσης ήτο ο πρώτος που χρησιμοποίησε την προπαγάνδα –και ιδιαίτερα τα ραδιοφωνικά ηλεκτρομαγνητικά μέσα- για την διάδοση του μηνύματος του με απόλυτη επιτυχία. Όμως παρότι ο Χίτλερ χρησιμοποιούσε ορισμένα αρχαιοελληνικά αρχέτυπα φολκλορικού τύπου, αγνοούσε εις βάθος το Ελληνικό Πνεύμα και αυτό κατά την γνώμη του γράφοντος υπήρξε η αιτία της πτώσεως του. Αν ο Χίτλερ εφήρμοζε το πρόγραμμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι υπέρ βέβαιον ότι θα είχε επικρατήσει με ειρηνικά μέσα και θα είχε εξουδετερώσει τους εχθρούς του Εβραίους που τον πολέμησαν με την βοήθεια της Βρετανίας και της Αμερικής. Την κριτική για το ιδεολογικό έργο του Χίτλερ θα αναπτυχθεί στο 3ον Κεφάλαιο με τίτλο: «ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ»
18/Ο Χίτλερ μισούσε τον Κομμουνισμό και αισθανόταν ανασφάλεια από την ύπαρξη της Σοβιετικής Ενώσεως στα Ανατολικά του σύνορα. Ομως δεν μισούσε την Δύση, ούτε ήθελε να την εξαφανίσει.
19/ Κατάργηση του Κανόνα του Χρυσού.Το πρώτο πράγμα μετά την ανάληψη της εξουσίας ήτο να καταργήσει τον κανόνα του Χρυσού. Σταμάτησε τον τοκογλυφικό δανεισμό από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, γεγονός που του στοίχησε την εχθρότητα των τραπεζιτών και κεφαλαιοκρατών κύκλων της Δύσεως. Αντί του δανεισμού καθιέρωσε το σύστημα Κλήρινγ(αμοιβαίας ανταλλαγής των αγαθών) βγάζοντας έξω απο τις συναλλαγές το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Την ανόρθωση και ευμάρεια της Γερμανίας εβάσισε στην Παραγωγικότητα και αποκόλλησε τα εισοδήματα από το κυνήγι πληθωρισμού και αυξήσεων .
20/ Τα φιλολαικά Αρθρα του Συντάγματος. Καθιέρωσε τα κάτωθι φιλολαϊκά άρθρα στο Σύνταγμα της Γερμανίας :
Αρθρο 11ον Απαιτούμε την κατάργηση δημιουργίας εισοδήματος μέσω της δουλείας του τόκου
Αρθρον 14ον Απαιτούμε συμμετοχή στα κέρδη των μεγάλων βιομηχανιών.
Αρθρον 16ον Απαιτούμε την δημιουργία μιάς υγιούς μεσαίας βιομηχανικής τάξεως και την συμμετοχή της σε όλα τα Δημόσια έργα και σε όλα τα επίπεδα του κράτους.
Αρθρον 18ον Υποσχόμεθα να πατάξουμε τους κερδοσκόπους και την μαύρη οικονομία.
21/ Οι απανταχού της γης Εβραίοι του κήρυξαν τον πόλεμο διότι:
α/ Εξέδωσε νόμο για την ακύρωση των αγοραπωλησιών και επιστροφή των διαρπαγειθεισών περιουσιών το 1923 αντί πινακίου φακής.
β/ Για την κρατικοποίση της Reichsbank και των άλλων Εβραικών τραπεζών , καθώς και για την οποία απεκόλλησε απο τον κανόνα του χρυσού. (Μήπως σας ενοχλεί που η αμαρτωλή Federal Reserve Bank (FED) η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και οι λοιπές μεγάλες τράπεζες ανήκουν σε εβραίους μεγαλοτραπεζίτες, οι οποίοι σήμερον ευθύνονται για την μεγάλη κλοπή που συντελείται στον κόσμο , με την ευκαιρία της κατάρρευσης του νομισματοπιστωτικού συστήματος ; Αν δεν σας ενοχλεί τότε ασφαλώς θα απολαύσετε λίαν συντόμως την επιβολή της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας.)
γ/ Για τον διωγμό και εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
δ/ Για το αντι-σημητικό πνεύμα που επικρατούσε εκείνο τον καιρό στην Γερμανία.
22/ Οι Σύμμαχοι δεν δέχθηκαν Ειρήνη. Οταν μετά την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας και Πολωνίας έκανε πρόταση ειρήνης και την αποχώρηση από αυτές, οι σύμμαχοι ζήτησαν επι πλέον να επανέλθει η Γερμανία στον κανόνα του χρυσού.

Συμπεράσματα: Ο Χίτλερ δεν ήτο προετοιμασμένος για ένα Παγκόσμιο Πόλεμο με την συμμετοχή της Αμερικής . Προ παντός όμως δεν ήτο επαρκώς προετοιμασμένος για ένα ιδεολογικό πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις που αντιπροσώπευαν τότε τη Δημοκρατία και τον ελεύθερο κόσμο. Από απόψεως στρατιωτικής προπαρασκευής δεν ήσαν έτοιμα τα «θαυματουργά όπλα» όταν ξεκίνησε τον πόλεμο. Αν είχαν ετοιμασθεί τα πυρηνικά και πυραυλικά όπλα θα μπορούσε να αποκτήσει συγκριτικό αποτέλεσμα σε σχέση με τους αντιπάλους του στην Ευρώπη και Σοβιετική Ενωση, οι οποίοι και πολυαριθμότεροι ήσαν και διέθεταν άφθονους πλουτοπαραγωγικούς πόρους . Η αμφίσημη και ασαφής στρατηγική του Χίτλερ προκύπτει και από το περίεργο σταμάτημα των Γερμανικών Δυνάμεων στην Δουνκέρκη και την αναβολή εισβολής στην Βρετανία. Ακόμη δεν έχουν δοθεί σαφείς απαντήσεις γιατί επέτρεψε στο Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα να φύγει με τις ψαρόβαρκες ανενόχλητο από την Δουνκέρκη . Οι ερευνητές της ιστορίας θεωρούν ότι τούτο ήτο χειρονομία καλής θελήσεως για ειρήνευση προς την Αγγλία. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία δεν έγινε συνθηκολόγηση, αλλά οι Σύμμαχοι προτίμησαν στην τελεία καταστροφή του αντιπάλου. Η Γερμανία βγήκε και πάλι κατεστραμμένη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τούτον διεδέχθη ο Ψυχρός Πόλεμος και η διαίρεση της Ευρώπης σε σφαίρες επιρροής(Ανατολική –Δυτική Ευρώπη). Η Ευρώπη βρέθηκε και πάλι υπό κατοχή ξένων προς την Ευρώπη δυνάμεων , της Αμερικής και της Σοβιετικής Ενώσεως.
Ομως μετά την πτώση του Ναζιστικού καθεστώτος, το οποίον καταδικάσθηκε παγκοσμίως, δεν είδαμε να αναβιώσει η πραγματική δημοκρατία και να επικρατήσει η ειρήνη, όπως επαγγέλοντο οι Σύμμαχοι . Αντίθετα είδαμε παθογένειες παρόμοιες με εκείνες της δημοκρατίας της Βαιμάρης να εξαπλώνονται σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ο «εκλεκτός λαός της Βίβλου» και η άρχουσα τάξη των τραπεζιτών και πολυεθνικών μεγαλοκεφαλαιούχων δημιουργεί παντού συνθήκες αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας, καταστροφής της μεσαίας τάξεως, διαχωρισμού του κόσμου σε πλούσιους και προλετάριους, ανάμειξη και πολτοποίηση των εθνών, ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων και την άσκηση διακρίσεων των μειοψηφιών σε βάρος της πλειοψηφιών, ανασφάλεια, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, ανεργία και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Τούτο όμως δημιουργεί και πάλι ευνοικές συνθήκες για την ανάδειξη μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες εθνικών ηγετών και δικτατορικών καθεστώτων σαν αυτό του Χίτλερ, Σαντάμ Χουσείν, Ούγκο Τσάβες, Αχμεντινεζάντ κ.α Είναι προτιμότερο να διοικείσαι από ημέτερους δικτάτορες παρά από ξένους αχυράνθρωπους και μαριονέττες του διεθνούς σιωνισμού.

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ


Με το παρόν άρθρο θέλω να αποκαταστήσω την αληθεία αναφορικά με την εικόνα του υπερφυσικού και μεταφυσικού Χίτλερ που προσπαθούν να αποδώσουν σήμερον στο πρόσωπο του . Οι νέοι σήμερον επηρεσμένοι από την προπαγάνδα και απο τις μεταφυσικές και σατανιστικές αντιλήψεις της εποχής τους θεωρούν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με την βοήθεια κάποιων αποκρυφιστικών και σατανικών ιδιοτήτων , χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τις αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε στην Γερμανία, απότοκος των οποιων ήτο η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία. Ισως αυτό να μην συμφέρει στο κατεστημένο διότι και σήμερον επικρατούν σχεδόν παρόμοιες συνθήκες. Επομένως δεν θα ασχοληθούμε με το αρνητικό προσωπείο του παρανοικού , ψυχοπαθούς και αιμοσταγούς δικτάτορα . Μόνον θα πούμε ουαί της ηττημένοις! Γιατί αν είχε νικήσει η Γερμανία τώρα θα έλεγαν τα αντίθετα. Εμείς οι γεροντότεροι, που έχουμε λίγο- πολύ ζήσει τα γεγονότα εκείνης της εποχής ή τ’ ακούσαμε απο πρώτο χέρι , έχουμε εντελώς διαφορετική αντίληψη για το θέμα τούτο. Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία διότι υπεσχέθη στον πεινασμένο και καθημαγμένο τότε Γερμανικό Λαό τρία πράγματα: Ψωμί , Δουλειά και Εθνική Ανόρθωση.

Συγκεκριμένα αυτός ανέβηκε στην εξουσία για τους εξής λόγους:

1/ Ανατροπή της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Επι τη βάσει της Συνθήκης αυτής παραδόσεως της Γερμανίας μετά τον Α! Π. Π επεβλήθησαν δυσβάστακτοι όροι αποζημιώσεως προς τους εμπολέμους. Η άποψη ενίων ότι οι Γερμανοί δεν ήσαν υπεύθυνοι του πολέμου , ούτε ήθελαν αυτόν τον πόλεμο είναι θέμα ιστορικών και δεν θα ασχοληθούμε.
2/ Οικονομική Καταστροφή. Αποτέλεσμα του πολέμου και των δυσβάστακτων πολεμικών αποζημιώσεων ήτο να βυθισθεί η χώρα σε μιά άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή. [Αρκεί να αναφέρουμε ότι το 1921 το Αμερικανικό δολάριο(USD) είχε 70 Γερμανικά Μάρκα(DM) , ενώ το 1924 το USD ετιμάτο προς 5 τρισεκατομμυρια DM] Ετσι το Γερμανικό κράτος έκοβε συνεχώς πληθωρικό χρήμα , ενώ η χώρα εμαστίζετο απο φοβερή ανεργία και φτώχεια.
3/ Το Αμερικανικό κράχ . Η Γερμανική οικονομία που ακόμη δεν είχε βγει απο την φοβερή κρίση του 1923 , ξαναδοκιμαζόταν απο το Αμερικανικό κραχ του 1929 .
4/ Καταστροφή της Μεσαίας Τάξεως. Τότε επήλθε καταστροφή της Μεσαίας τάξεως της Γερμανίας και τα πάντα εξαγοράσθησαν από την μικρή μειονότητα των Εβραίων , οι οποίοι είχαν προδιάθεση προς το χρήμα και λόγω των διεθνιστικών των διασυνδέσεων με το απανταχού της γης Εβραικό Κεφάλαιο, εξαγόρασαν τα πάντα σε ευτελείς τιμές, όπως συνέβη και στην Ρωσσία του Γιέλτσιν. Τότε οι Εβραίοι έγιναν κυρίαρχοι της Γερμανικής οικονομίας.
5/ Τα πάντα στα χέρια των Εβραίων . Το 1923 υπήρχαν 150 Εβραικές Τράπεζες περιλαμβανομένης και της Reich bank και μόνον 11 ΜΗ-Εβραικές. Το 41% της σιδηροβιομηχανίας και το 57% της Μεταλλουργίας ήτο σε Εβραικά χέρια. Το 1928, το 80% των Χρηματηστηριακών Αξιών ανήκε σε Εβραίους. Το ¼ των καθηγητών Πανεπιστημίου ήσαν Εβραίοι. Το 1931, επι συνόλου λιγότερο του 1% του πληθυσμού οι Εβραίοι φοιτητές της Νομικής και Ιατρικής αντιπροσώπευαν το 50%, οι διευθυντές των Θεάτρων το 50% και στο Βερολίνο το 80%.
6/ Οι Εβραίοι άνθρωποι της Διαφθοράς. Οι Εβραίοι κατηγορούνται και για διάδοση της διαφθοράς και την πτώση των αξιών στην Γερμανία. Το Βερολίνο του μεσοπολέμου είχε καταντήσει ένα απέραντο εβραικό καμπαρέ.

7/ Διπλάσιο το κατά Κεφαλήν Εισόδημα. Το 1929, το κατακεφαλήν εισόδημα των Εβραίων ήτο διπλάσιο αυτό των Γερμανών. Ακόμη και το 1938 και παρά τους διωγμούς που υπέστησαν σύμφωνα με τους Times κατείχον το 1/3 του πλούτου της Γερμανίας.

8/ Τα ΜΜΕ υπό τον έλεγχο τους. Ο Εβραικής καταγωγής μεγαλοεκδότης ULLSTEIN εξέδωσε δωδεκάδες ημερησίων εφημερίδων, εβδομαδιαίων περιοδικών και άλλων ποικίλων εντύπων και ουσιαστικά μονοπώλησε την πληροφόρηση της Γερμανίας.

(Πηγές Sir Arthur Bryant the British historian “Unfinished Victory” 1940 pp 136-144, Sarah Gordon “The Hitler , German and the Jewish Question”, Arthur Koestler confirms ”The God that Failed”ed. RHS Grossman, p 31)

9/ Φυλετικές διακρίσεις σε βάρος της Πλειοψηφίας. Αυτές ασκούντο εκ μέρους της μειοψηφίας των Εβραίων (λιγότεροι του 1%) επι της πλειψηφίας των Γερμανών.
10/ Οι Εβραίοι σε θέσεις-κλειδιά. Εκτός απο την οικονομία οι Εβραίοι κατέλαβαν και τον τομέα της πολιτικής- και όχι μόνον . Επίσης σχεδόν μονοπώλησαν τα καταστήματα της Kurfurstendamm(κεντρικής λεωφόρου) του Βερολίνου αλλά και το εμπόριο της Γερμανίας. Πλήθος επαγγελμάτων, όπως, γιατροί, δικηγόροι, καλλιτέχνες, χρηματιστές, επιστήμονες, διανοούμενοι ήσαν Εβραίοι σε βαθμό ώστε οι εντόπιοι να μην είναι εις θέσιν να τους συναγωνισθούν όχι λόγω αξίας αλλά λόγω Εβραικής καταγωγής .
11/ Οι Εκλεκτοί και οι Gentiles. Για να σταδιοδρομήσει κάποιος έπρεπε πρώτα να κάνει παραχωρήσεις υπέρ των Εβραίων που κρατούσαν τα κλειδιά της πολιτικής, οικονομικής, καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής της χώρας. Θαρρείς και οι Εβραίοι είναι εξυπνότεροι των λοιπών φυλών που αποκαλούν Gentiles(κτήνη). Παρόμοια φυσικά συμβαίνουν και σήμερον στον κόσμο και φυσικά και στην χώρα μας.(Πηγή “Disgace Abounding” Douglas Reed 1938, p 152-3)
11/ Οι Εβραίοι κηρύσσουν Πόλεμο κατά της Γερμανίας . Οταν ο Χίτλερ τους δήμευσε τις τράπεζες και τις περιουσίες που άρπαξαν για ένα ξεροκόματο το 1923 , τότε που ο πληθωρισμός είχε μηδενίσει τις αξίες , αυτοί-μέσω των διεθνών Εβραικών οργανώσεων και των ελεγχομένων ΜΜΕ - κήρυξαν παγκόσμιο πόλεμο κατα της Γερμανίας και επέβαλαν μπουκοτάζ σε βάρος των Γερμανικών προιόντων. [Μήπως αυτό σας θυμίζει τίποτα από τις ημέρες μας. Η εφημερίδα London Daily Express στις 24 Μαρτίου 1933 γράφει σαν τίτλο «Judea Declares War on Germany», δηλαδή Η Ιουδαία κηρήσσει τον πόλεμο στην Γερμανία. Το μπουκοτάζ επεβλήθη για τον Νόμο της Νυρεμβέργης που επέβαλε ο Χίτλερ για την ακύρωση των αγοαπωλησιών των Γερμανικών περιουσιών . Μήπως δεν είχε κάνει το ίδιο το Ελληνικό κράτος μετά την Κατοχή ; Δεν προέβη στην ακύρωση των αγοραπωλησιών που καρπώθησαν οι μαυραγορίτες; Αλλά για την ειρωνία της τύχης τον ίδιο νόμο επέβαλε και το κράτος του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων
12/ Η Αδύνατη Δημοκρατία της Βαιμάρης. Την εποχή εκείνη προ της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, η Δημοκρατία της Βαιμάρης, που είχε διαδεχθεί την βασιλεία του Κάιζερ, ήτο ανίσχυρη διότι ανελάμβαναν συμμαχικές κυβερνήσεις χωρίς κοινό πρόγραμμα και προσανατολισμό. Τότε ο γηραιός πρόεδρος –στρατάρχης Χίντεμπουργκ είχε εξουσιοδοτηθεί να κυβερνά με προεδρικά διατάγματα.
13/ Ο Αγών Καταλήψεως της Εξουσίας. Υπήρχαν δύο ακραίες δυνάμεις που εμάχοντο για την εξουσία:
α/ Αφ’ ενός οι Κομμουνιστές υπό τους Εβραίους Karl Radek , Karl Liebnecht και Roza Luxemburg που υποστηρίζοντο απο τους Εβραίους της Σοβιετικής Ενώσεως (δεδομένου ότι εκ των 23 μελών του Πολίτμπυρώ οι 17 ήσαν Εβραίοι)
β/ Και αφ’ ετέρου το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα υπό τον Αδόλφο Χίτλερ, εναν άσημο και φτωχό καλλιτέχνη, αλλά με χαρισματική προσωπικότητα που μπορούσε να μαγνητίσει τα πλήθη.
14/ Οι Σκοποί του Χίτλερ. Οι διακηρυγμένοι σκοποί του Χίτλερ ήσαν οι εξής:
α/ Να επανορθώσει τις αδικίες της επαίσχυντης κατ’ αυτόν Συνθήκης των Βερσαλλιών.
β/ Να αντιμετωπίσει τον Κομμουνιστικό κίνδυνο
γ/ Να δώσει δουλειά και ψωμί στον Γερμανικό Λαό, ο οποίος κυριολεκτικά λιμοκτονούσε.
15/ Απλοικός αλλά Αποτελεσματικός Στην αρχή τα διάφορα κόμματα δεν τον πήραν στα σοβαρά διότι ήτο τόσο τραγική η κατάσταση ώστε κανείς δεν πίστευε ότι ήτο εις θέσιν να την βελτιώσει. Ομως ο Χίτλερ απεδείχθη στο έπακρον επαρκής και αποτελεσματικός για δύο λόγους:
α/ διότι διέθετε ισχυροτάτη θέληση και ηγετικά προσόντα
β/ διότι διέθετε απλή λογική , τόσο μάλιστα απλή που φαινόταν παιδαριώδης, απραγματοποίητη και εκτός πραγματικότητος. Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο Χίτλερ έκανε την Γερμανία ένα απέραντο στρατόπεδο εργασίας. Ανόρθωσε την οικονομία, έβαλε μπρος στα εργοστάσια, έφτιαξε μεγάλους αυτοκινητοδρόμους, εκσυγχρόνισε τις Ενοπλες Δυνάμεις, ανόρθωσε την παιδεία και τον αθλητισμό και ξανάδωσε υπερηφάνεια στο Γερμανικό Εθνος. Προ παντός όμως έδωσε ψωμί και δουλειά σε όλους.
16/ Νομότυπη η Κατάληψη της Εξουσίας. Ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία νομότυπα και όχι δια πραξικοπήματος, όπως τον κατηγορούν. Στις εκλογές του 1928 έλαβε 2,6%, ενώ το 1932 το κόμμα του ανέβηκε στο 37% και έγινε Καγγελάριος, ως ηγέτης του πλειοψηφούντος κόμματος. Οταν σε λίγο πέθανε ο γηραίος στρατάρχης Χίντεμπουργκ έγινε νομότυπα και πρόεδρος και διοικούσε με νομοθετικά διατάγματα-όπως είχε εξουσιοδοτηθεί από την Ράιχσταγκ ο στρατάρχης Χίντερμπουργκ. Εν συνεχεία νομότυπα διέλυσε την Βουλή και έγινε Φύρρερ.
17/ Ο Γερμανικός Μύθος και τα Αρχέτυπα Σύμβολα Ο Χίτλερ εξύψωσε το εθνικό φρόνημα των Γερμανών και με τον Γερμανικό μύθο περί «Αρείας Φυλής» και με διάφορα αρχέτυπα σύμβολα όπως την αντίστροφη Σβάστικα, οιστρηλάτισε τον Λαό . Επίσης ήτο ο πρώτος που χρησιμοποίησε την προπαγάνδα –και ιδιαίτερα τα ραδιοφωνικά ηλεκτρομαγνητικά μέσα- για την διάδοση του μηνύματος του με απόλυτη επιτυχία.
18/Ο Χίτλερ μισούσε τον Κομμουνισμό και αισθανόταν ανασφάλεια από την ύπαρξη της Σοβιετικής Ενώσεως στα Ανατολικά του σύνορα. Ομως δεν μισούσε την Δύση ούτε ήθελε να την εξαφανίσει.
19/ Κατάργηση του Κανόνα του Χρυσού.Το πρώτο πράγμα μετά την ανάληψη της εξουσίας ήτο να καταργήσει τον κανόνα του Χρυσού. Σταμάτησε τον τοκογλυφικό δανεισμό από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, γεγονός που του στοίχησε την εχθρότητα των τραπεζιτών και κεφαλαιοκρατών κύκλων της Δύσεως. Αντί του δανεισμού καθιέρωσε το σύστημα Κλήρινγ(αμοιβαίας ανταλλαγής των αγαθών) βγάζοντας έξω απο τις συναλλαγές το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Την ανόρθωση και ευμάρεια της Γερμανίας εβάσισε στην Παραγωγικότητα και αποκόλλησε το κυνήγι πληθωρισμού και εισοδημάτων .
20/ Τα φιλολαικά Αρθρα του Συντάγματος.Τούτο φαίνεται από τα πιό κάτω άρθρα :
Αρθρο 11ον Απαιτούμε την κατάργηση δημιουργίας εισοδήματος μέσω της δουλείας του τόκου
Αρθρον 14ον Απαιτούμε συμμετοχή στα κέρδη των μεγάλων βιομηχανιών.
Αρθρον 16ον Απαιτούμε την δημιουργία μιάς υγιούς μεσαίας βιομηχανικής τάξεως και την συμμετοχή της σε όλα τα Δημόσια έργα και σε όλα τα επίπεδα του κράτους.
Αρθρον 18ον Υποσχόμεθα να πατάξουμε τους κερδοσκόπους και την μαύρη οικονομία.
21/ Οι απανταχού της γης Εβραίοι του κήρυξαν τον πόλεμο διότι:
α/ Εξέδωσε νόμο για την ακύρωση των αγοραπωλησιών και επιστροφή των διαρπαγειθεισών περιουσιών το 1923.
β/ Για την κρατικοποίση της Reichsbank και των άλλων Εβραικών τραπεζών , καθώς και για την οποία απεκόλλησε απο τον κανόνα του χρυσού.
γ/ Για τον διωγμό και εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
δ/ Για το αντι-σημητικό πνεύμα που επικρατούσε εκείνο τον καιρό στην Γερμανία.
22/ Οι Σύμμαχοι δεν δέχθηκαν Ειρήνη. Οταν μετά την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας και Πολωνίας έκανε πρόταση ειρήνης και την αποχώρηση από από αυτές, οι σύμμαχοι ζήτησαν επι πλέον να επανέλθει η Γερμανία στον κανόνα του χρυσού.

Συμπεράσματα: Ο Χίτλερ δεν ήτο προετοιμασμένος για ένα παγκόσμιο πόλεμο με την συμμετοχή της Αμερικής. Τούτο φαίνεται από το γεγονός ότι δεν ήσαν έτοιμα τα «θαυματουργά όπλα» όταν ξεκίνησε τον πόλεμο. Αν είχαν ετοιμασθεί θα μπορούσε να αποκτήσει συγκριτικό αποτέλεσμα σε σχέση με τους αντιπάλους του στην Ευρώπη και Σοβιετική Ενωση, οι οποίοι και πολυαριθμότεροι ήσαν και διέθεταν άφθονους πλουτοπαραγωγικούς πόρους . Εξ άλλου τούτο προκύπτει και από το περίεργο σταμάτημα των Γερμανικών Δυνάμεων στην Δουνκέρκη και την αναβολή εισβολής στην Βρεταννία. Ομως μετά την πτώση του Ναζιστικού καθεστώτος, το οποίον καταδικάσθηκε παγκοσμίως, δεν είδαμε να αναβιώσει η πραγματική δημοκρατία και να επικρατήσει η ειρήνη, όπως επαγγέλωντο . Αντίθετα είδαμε τις παθογένειες της δημοκρατίας της Βαιμάρης να εξαπλώνονται σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ο «εκλεκτός λαός της Βίβλου» και η άρχουσα τάξη των τραπεζιτών και πολυεθνικών μεγαλοκεφαλαιούχων δημιουργεί παντού συνθήκες αποσταθεροποίησης, καταστροφής της μεσαίας τάξεως, διαχωρισμού του κόσμου σε πλούσιους και προλετάριους, πολτοποίηση των εθνών, ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων και την άσκηση διακρίσεων των μειοψηφιών σε βάρος της πλειοψηφιών. Τούτο όμως δημιουργεί και πάλι ευνοικές συνθήκες για την ανάδειξη μέσα απο δημοκρατικές διαδικασίες αυταρχικών ηγετών και δικτατορικών καθεστώτων σαν αυτό του Χίτλερ.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Achtung! Achtung!
All music below is entirely in accordance
with IsraHell's Jewish Nuremberg Laws!
_________________________________

German Military War Songs - Lore lore lore
http://www.youtube.com/watch?v=B7DGPnSdgw4
panzeraxe | August 20, 2008
German Military Music Marches War Songs Nazi Third Reich

Hei--di, heido, heida, hei--di, heido, heida Lore lore lore
Lore, Lore, Lore, Lore, schön sind die Mädchen
von siebzehn, achtzehn Jahr.
Lore, Lore, Lore, Lore, schöne Mädchen gibt es überall;
und kommt der Frühling in das Tal,
grüß mir die Lore noch einmal, adé, adé, adé,
und kommt der Frühling in das Tal,
grüß mir die Lore noch einmal, adé, adé, adé.

Category:
Music


German March Songs ww2-I
http://www.youtube.com/watch?v=X-5dlv6-B74&feature=related




German March Songs ww2-II

http://www.youtube.com/watch?v=W-GckZ8EgYE&feature=bulletin
panzeraxe | June 08, 2009
The most popular songs of the third Reich in very high quality.
Playlist:
1.Panzerlied
2.Ich bin ein freier Wildbretschütz
3.Morgen marschieren wir
4.Das Brombeerlied/Es wollt' ein Mädchen früh aufstehn
5.Lili Marlen / Lili Marleen / Lilli Marlene / Lily Marlene



German Military War Songs - Lore lore lore
http://www.youtube.com/watch?v=B7DGPnSdgw4


German Military War Songs-Ein Heller und ein Batzen

http://www.youtube.com/watch?v=DkOgJOQIafw&NR=1

panzeraxe | September 05, 2008
German Military Music Marches War Songs Nazi Third Reich

Hei--di, heido, heida, hei--di, heido, heida Lore lore lore
Ein Heller und ein Batzen

1. Ein Heller und ein Batzen,
Die waren beide mein, ja mein
Der Heller ward zu Wasser,
Der Batzen zu Wein, ja Wein,
Der Heller ward zu Wasser,
Der Batzen zu Wein.

Heidi, heido, ha ha (x2)
Heidi, heido, hei ha ha ha

Die Wirtsleut und die Maedel,
Die rufen beid': "Oh weh! Oh weh!",
Die Wirtsleut, wenn ich komme,
Die Madel, wenn ich geh, ja geh.
Die Wirtsleut, wenn ich komme,
Die Maedel, wenn ich geh.

Mein Strumpf die sind zerrissen,
Mein Stiefel sind entzwei, ja zwei
Und draussen auf der Heide,
Da singt der Vogel frei, ja frei.
Und draussen auf der Heide,
Da singt der Vogel frei.

Und gab's kein Landstrass nirgends,
Da sass ich still zu Haus, ja Haus
Und gass's kein Loch im Fasse,
a trank ich gar nicht draus! Ja draus.
Und gab's kein Loch im Fasse,
Da trank ich gar nicht draus!

Das war 'ne wahre Freude,
Als mich der Herrgott schuf, ja schuff.
Ein Kerl wie Samt und Seide,
Nur schade, dass er suff, ja suff.
Ein Kerl wie Samt und Seide,
Nur schade, dass er suff.



Τα εγκλήματα του ναζισμού στην Ελλάδα 1941-1944
Παρασκευή, 08 Ιανουάριος 2010 16:00

Θυσίες του λαού μας στην Αντίσταση

Κατακτώντας την Ελλάδα οι φασίστες οι Ναζί, δεν κάθισαν πάνω σε δάφνες, αλλά σε δηλητηριασμένα αγκάθια. Κάθε ημέρα που περνούσε είχαν και πολλές λαχτάρες, στα βουνά, από τον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ, στις πολιτείες, στα χωριά, κάθε ημέρα άφηναν πλήθος νεκρούς και τραυματίες. Είχαν αρχίσει να χάνουν την ψυχραιμία τους μ' αυτόν τον ατίθασο λαό και ξεθύμαιναν όπου έφταναν. "Γκρέκο Παρτιζάνι" ξεφώνιζαν με λύσσα, για κάθε Έλληνα αντιστασιακό.

Μετά από κάθε λαχτάρα, μη μπορώντας να ξεθυμάνουν αλλού έμπαιναν στα ελληνικά χωριά, γκρέμιζαν, έβαζαν φωτιά και σκότωναν, όσους κατοίκους μπορούσαν να πιάσουν εκεί ή και περαστικούς στους δρόμους.

Στην Κρήτη στις 2 Ιουνίου 1941 ο στρατηγός Στουρμ έκαψε τα χωριά Πηγή, Αδέλη, Λουτρό, Παλαιοχώρι και σκότωσε όσους μπόρεσε (αριθμός κατηγορητηρίου Εγκλ. Πολέμου 58/1945) και την ίδια ημέρα ο στρατηγός Στουντέντ ισοπέδωσε το χωριό Κάνδανος και σκότωσε όσους κατοίκους έπιασε. Ακολούθησε την 1η Αυγούστου 1941 η καταστροφή των χωριών Αλικανό, Βατόλικος, Σκηνές,Μουρνιές, Μεσαρά, Πρασσέ, Νέα Ρούματα, Ορθώνι, Κάραντο, Σκαφιδάκια με πολλές δεκάδες εκτελέσεις χωρικών (αριθ. κατηγορ. 49/1947).

Στις 3 Μάη του 1943 κατέστρεψαν τα χωριά Σαχτούρια, Μαγαρικάρι κλπ. και σκότωσαν πολλούς αμάχους. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1943 ο στρατηγός Μπρόγκιερ κατέστρεψε τα χωριά Βουρμιές, Μουρτιά, Ριζά κλπ. και σκότωσε δεκάδες χωρικούς (κατηγορητήριον 1/1946) κι ακολούθησαν οι καταστροφές των χωριών Συκολογος, Κάλαμη, Πεύκο, Σύμη, Κεφαλόβρυσα, Κρεββατά και Βιάνου με πολλές δεκάδες θύματα απ' τον άμαχο πληθυσμό (κατηγορητήριον 16/1946). Στις 15 Σεπτέμβρη 1943 κατέστρεψαν τα χωριά Άγιος Βασίλης, Μουρνιές, Μύρτα, Κάτω Σίμη, Ρίζες και τουφέκισαν 62 ομήρους. Στην πόλη του Ηρακλείου, στις 30 Σεπτέμβρη του 1943 βομβάρδισαν από αέρος και κατέστρεψαν τα χωριά Σούγια, Λειβαδά, Μονις, Κωστογέρακο, Γδόχτα με διαταγή του στρατηγού Αντρέ.

Τον Αύγουστο του 1944 εξόντωσαν την ομάδα του Μπαντουβά, έκαψαν τα χωριά Ανώγεια, Βρύνες, Σαχτουρία, Άγιοι Δέκα, Γκογκόλες, Βελή, Βασιλική, Βαρίζια, Αγ. Αντώνης και άλλα 30 γύρω χωριά και (κατηγορητήριον 16/1946), στις 7 Ιουνίου, κλείδωσαν κι αμπάρωσαν 250 έξω απ' τη Σαντορίνη και λίγους μήνες πριν φύγουν απ' την Ελλάδα κατέστρεψαν αμέτρητα χωριά. Αμυδρή εικόνα της αντίστασης της Κρήτης είναι η πάραπάνω περιγραφή. Η Κρήτη είταν πολύ σκληρό καρύδι για τους Ναζί. Κι αυτό αποδεικνύεται από την επιτύμβια πλάκα που εντοίχισαν στο λιμάνι του Ηρακλείου για να θυμούνται ότι «εδώ σκοτώθηκαν 18.000 αλεξιπτωτιστές". Αλλά και οι ηρωικοί Κρητικοί είχαν αρκετές απώλειες (αριθμός κατηγορητηρίου 16/1946). Τους Γερμανούς πολέμησαν εκεί και διάφορα άλλα αντάρτικα, μαζί με τον ΕΛΑΣ Κρήτης.

Αγαπητέ νεώτερε αναγνώστη. Είμαι βέβαιος πως νιώθεις σωστά το νόημα του πρώτου στίχου του "Ύμνου εις την Ελευθερίαν", όπως τον έγραψε ο Σολωμός.

Κατά τη γνώμη του γράφοντος, μετά την Αθήνα η Κρήτη έρχεται δεύτερη σε αγώνες και θυσίες, αλλά και όλα τα λοιπά διαμερίσματα της χώρας όμως δεν υστέρησαν στην προσφορά τους στον αντιστασιακό αγώνα. Δεν είναι δυνατόν βέβαια να έχουμε εδώ πλήρη εικόνα των γεγονότων. Απλώς θα σημειώσουμε μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία, ενδεικτικώς, όσα είδαμε με τα μάτια μας προ παντός κι όσα ακούσαμε τότε.

Από τους τελευταίους μήνες του 1942 τα βουνά, οι πόλεις και τα χωριά όλης της Ελλάδος είχανε τελείως ξεσηκωθεί σ' έναν παλλαϊκό αντιστασιακό οργασμό που όσο πήγαινε δυνάμωνε διαρκώς. Οι πολλές ενέδρες πέτυχαν όχι μόνον να έχει μια σημαντική αιμορραγία απωλειών, αλλά και να αισθάνεται ότι δεν είναι ο κυρίαρχος στον τόπο που κατέκτησε. Όλα αυτά πολλαπλασίασαν το μίσος των κατακτητών κατά του λαού μας και για κάθε ζημιά που πάθαινε στις μάχες, ξεσπούσε σε αντίποινα. Και κατ' αρχήν είχαν διακηρύξει πως για κάθε Γερμανό που θα σκοτωνότανε στην Ελλάδα, από Έλληνες της αντίστασης θα εκτελούσαν 10 Έλληνες. Αργότερα το ποσοστό τροποποιήθηκε. Για κάθε Γερμανό που θα σκοτωνόταν στην Ελλάδα, από Έλληνες της αντίστασης θα εκτελούσαν 50 ομήρους και για κάθε άνδρα των ταγμάτων ασφαλείας 10 ομήρους.

Έτσι για κάθε συφορά που πάθαιναν λυσσούσαν και τελικά ξέσπαζαν στα χωριά, στους ομήρους, στους διαβάτες των δρόμων και στα γυναικόπαιδα. Σκότωναν, εβίαζαν, λεηλατούσαν, γκρέμιζαν και έκαιγαν σπίτια, κατέστρεφαν ολόκληρα χωριά. Για πολλές ατομικές περιπτώσεις υπάρχουν κατατεθειμένα στο Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου κατηγορητήρια και βουλεύματα για πράξεις πρωτοφανούς κτηνωδίας.

Στις 26.11.43 υπό τας διαταγάς του στρατηγού Λε Σουίρ, του συνταγματάρχη Ντάουνερ, του λοχαγού Τάννερ και άλλων χιτλερικών αξιωματικών (αριθμός κατηγορητηρίου 5/1947) κρέμασαν στο Μονοδέντρι της Λακωνίας 110 ομήρους Σπαρτιάτες, σ' αντίποινα για τις μεγάλες απώλειες που είχαν στη μάχη που έγινε εκεί με τους αντάρτες. Το Νοέμβριο του 1943 σκότωσαν 50 στο Άργος (αριθ. κατηγ. 253/1946). Στη Μεσσηνία εκτέλεσαν το 1943-1944 πάνω από 500 ομήρους για τρομοκράτηση του πληθυσμού (αριθ. κατηγ. 56/1947). Στις 13 Δεκέμβρη 1943 έκαψαν τα Καλάβρυτα και σκότωσαν σε 3 ώρες 689 άνδρες που δεν πρόλαβαν να φύγουν (αριθ. κατηγ. 35/1946) και συνέχισαν το όργιο αίματος στην Κερκίνη και στους Ρόγους που έβαλαν πολυβόλα και σκότωσαν τους εκκλησιαζόμενους όπως έβγαιναν απ' το σκόλασμα της εκκλησίας του χωριού, και τερμάτισαν την επιδρομή μεταφέροντας τα λάφυρα, σε 80 κατάφορτα ζώα, τα πιο πολλά κειμήλια της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου.

Στις 5 Δεκέμβρη 1943 κρέμασαν στην Ανδρίτσα του Ναυπλίου 50 ομήρους και σκότωσαν άλλους τόσους διαβάτες που συναντούσαν στο δρόμο. Τον Ιανουάριο του 1944 μόνο, σκότωσαν 456 ομήρους από τις φυλακές της Τρίπολης, 15 στο Αίγιο, 60 στην Κόρινθο, 10 στο Ναύπλιο και ανάλογους σ' όλες τις πόλεις της Πελοποννήσου. Στις 24.2.1944 σκότωσαν 200 ομήρους στο Παλαιοχώρι της Μεγαλούπολης και συνέχισαν το όργιό τους μέχρι τέλους της κατοχής σ' όλο το Μωρηά, σκοτώνοντας, κρεμώντας, λεηλατώντας, καίγοντας σπίτια και χωριά.

Στη Στερεά Ελλάδα και στην Εύβοια τα ίδια. Στις 10.1.1944 (αριθ. κατηγ. 116 και 166γ/1945) οι Γερμανοί υπό τον ταγματάρχη Ρίκερτ και το λοχαγό Φαμπ, για να παγιδεύσουν τους αντάρτες έντυσαν σαν δραπέτες τάχα των φυλακών Λειβαδιάς 20 Γερμανούς φαντάρους. Πίσω ερχότανε γερμανικός στρατός. Οι αντάρτες σκότωσαν 18 απ' τους μασκαρεμένους αυτούς και απομακρύνθηκαν. Σ' αντίποινα οι Γερμανοί έκαψαν το Δίστομο και σκότωσαν 218 πολίτες, αφού διέπραξαν λεηλασίες και άλλες φοβερές ωμότητες. Στις 10-15 Νοέμβρη του 1942 ο Ιταλός συνταγματάρχης Κονσόλμι (αριθ. κατηγ. 252/1945) έκαμε φρικτά βασανιστήρια στη Βόνιτσα και πολλούς φόνους αργότερα στη Λευκάδα.

Τον Ιούλιο του 1943 οι Γερμανοί βομβάρδισαν το Γαλαξίδι με πολλές δεκάδες νεκρούς και τουφέκισαν στα χωριά Σούρτζα και Βραϊλα τουλάχιστον 50 κατοίκους. Στις 5 Μάη του 1943 ο Ιταλός συνταγματάρχης Ουγκολίνι κι ο στρατηγός Μπονέλε (κατηγορητήριον 228/1946) κατέστρεψαν το Δαδί και σκότωσαν πολλούς κατοίκους, τον Οκτώβρη του 1943 οι Γερμανοί κατέστρεψαν το Καρπενήσι και τα χωριά Κάψη, Φραγκίστα, Μικρό και Μεγάλο Χωριό, Μακρακώμη, Αγ. Βλάσση κλπ.

Στις 9 Σεπτέμβρη 1943 σε προσπάθεια των ανταρτών να αφοπλίσουν παραδοθέντα τμήματα των Ιταλών, ύστερα από μικρή μάχη, κατέφθασαν Γερμανικές δυνάμεις υπό τον Διευθυντή των Ες-Ες Ρούγκελ (αριθ. κατηγορητηρίου 18/1946) και λεηλάτησαν, γκρέμισαν και έκαψαν σπίτια και σκότωσαν πολλούς πολίτες στη Λειβαδιά. Στις 27.2.44 στο χωριό Στενή της Λειβαδιάς σκότωσαν πολλούς κατοίκους και στις 4 Απριλίου 1944 σε μια μάχη με τους αντάρτες πλησίον εκεί στη θέση "Καρακόλιθο", που υπεχώρησαν οι αντάρτες με αρκετές απώλειες, ο συνταγματάρχης Χάιτελ και ο λοχαγός Βέρνερ, έφεραν επιτόπου και εξετέλεσαν 110 κρατουμένους απ' τις φυλακές Λειβαδιάς (κατηγορητήριον 287 και 368/1945).

Βέβαια δεν είναι δυνατόν να περιγράψουμε εδώ όλες τις θυσίες και τους αγώνες του λαού μας στην κατοχή. Ενδεικτικώς αναφέρουμε ελάχιστα περιστατικά, από τα κυριότερα που διαλέξαμε.

Κατά τη διάρκεια που ιστορούμε στη Στερεά Ελλάδα έγιναν εκτελέσεις πολιτών, 250 στο Μεσολόγγι, 130 στο Αγρίνι, 180 στη Λειβαδιά και ανάλογες σ' όλες τις πόλεις και στα χωριά της Στερεάς και της Ευβοίας.


Στη Θεσσαλία τα ίδια.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1943 μια Ιταλική μονάδα έπεσε σ' ενέδρα των ανταρτών. Μετά τη μάχη ο στρατηγός Μπονέλλι και ο συνταγματάρχης Βάλι έκαψαν το χωριό και σκότωσαν επί τόπου πολλούς κατοίκους (κατηγορητήριον 8/1946). Στις 28 Φεβρουαρίου 1943 έκαψαν το χωριό Τσιότσι και σκότωσαν πολλούς κατοίκους γιατί έξω απ' το χωριό είχαν υποστεί επίθεση ανταρτών. Στις 7 Μαρτίου 1943 επειδή σε μάχη με τους αντάρτες είχαν 70 Ιταλούς νεκρούς και 100 αιχμαλώτους ξέσπασαν στο κοντινό χωριό Οξυνιά Καλαμπάκας που το κατέστρεψαν με 9 κοντινά χωριά. Στην Τσαρίτσανη κάνοντας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις οι Ιταλοί στις 12 Μαρτίου 1943 έκαψαν το χωριό και σκότωσαν 40 κατοίκους (κατηγορητήριον 79 και 198/1946).

Στα Φάρσαλα όπου σε μάχη οι αντάρτες εξόντωσαν τη φρουρά στις 29 Μαρτίου 1943, μια ισχυρή μηχανοκίνητη ιταλική φάλαγγα κατέστρεψε την πόλη και σκότωσε 50 πολίτες. Στο Δομοκό 12-28 Απρίλη 1943 σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατέστρεψαν 27 χωριά. Στις 8 Απριλίου 1943 μετά από μάχη με αντάρτες οι Ιταλοί κατέστρεψαν τα χωριά Βουνοχώρα και Αγία Ευφημία, στο τέλος Μαϊου 1943 για το σαμποτάζ στη γαλαρία του Κούρνοβου, σκότωσαν 50 ομήρους.

Στις 17 Αυγούστου 1943 ο στρατηγός Ινφάντε (αριθ. κατηγ. 184/1946) χρησιμοποίησε στρατήγημα κατά των ανταρτών. Μια μονάδα κάλεσε τον ΕΛΑΣ για να του παραδοθεί και ενώ ένα τμήμα ανταρτών πήγαινε με προφύλαξη να τους παραλάβει, έπεσε σε ιταλική ενέδρα. Έγινε τότε εκεί γερή μάχη και σκοτώθηκαν πολλοί κι απ' τα δυο μέρη. Μετά τη μάχη ο Ινφάντε διέταξε να καταστραφεί η πόλη του Αλμυρού και σκότωσαν 33 ομήρους.

Στις 31 Μαρτίου 1944 οι Γερμανοί σκότωσαν στην Κρανώνα για σαμποτάζ 65 ομήρους. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1943 οι συνταγματάρχες Σιούμερς και ο υποστράτηγος Μπέκερτ, σε αντίποινα εναντίον των ανταρτών σκότωσε και τους 44 άρρενες κατοίκους του χωριού Ελευθέριον. Στις αρχές Οκτωβρίου 1943 έγιναν πολλές συλλήψεις στο Βόλο και στις 24 Φεβρουαρίου 1944 σκότωσαν 100 σ' αντίποινα για πολύνεκρο σαμποτάζ. Έξω από τ' άλλα στη Θεσσαλία κατεστράφησαν τα χωριά Χαλίκι, Μαλακάσι, Δολιανά, Κρανιά, Περλιάγκο, Άνω και Κάτω Μουτσιάρα, Γαρδίκι, Βετερνίκο, Βιτζίστα, Τουρνά, Δραμίζι, Πύρα, Ξηροχώρι, Τυφλοσέλι, Τζούρτζια, Μισδάνι, Καλιφωνι κλπ.


Η Ήπειρος πότισε κι αυτή με πολύ αίμα, το δέντρο της Ελευθερίας.

Τον Ιούλιο του 1943 γερμανικά τμήματα με το πρόσχημα εκκαθαριστικών επιχειρήσεων των στρατηγών Λαντς και Φον Στέντερ (αριθ. κατηγορητηρίου 61/1946) κατέστρεψαν τη Μπισοτίτσα και εκτέλεσαν 165 κατοίκους. Οι ίδιοι, κι ο ταγματάρχης Φούλνερ, μπήκαν στις 5 το πρωί της 16 Αυγούστου του 1943 στο χωριό Κομένο, που ήταν γεμάτο κόσμο από το πανηγύρι της Παναγίας, χύθηκαν στο χωριό σκότωσαν 318 άτομα, λεηλάτησαν, έβαλαν φωτιά κι έφυγαν, στις 4 Σεπτέμβρη 1943 πολιόρκησαν το χωριό Λιγγάδες, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ζωντανούς 84 κατοίκους απ' τους οποίους οι 40 ήσαν παιδιά κάτω των 10 ετών. Στις 5.7.44 ο συνταγματάρχης Ντιόνερ (αριθ. κατηγ. 200/1945), λεηλάτησε κι έκαψε τα Γρεβενά και σκότωσε πολλούς κατοίκους. Σ' όλη τη διάρκεια της κατοχής ο στρατηγός Λαντς, ο Ιταλός αντιβασιλεύς της Αλβανίας Φραντζέσκο Ζακομπίνι και οι αδελφοί Ντίνο, Τσάμηδες αρχηγοί της φασιστικής "Μιλίτσια" των Αλβανών, μόνο στην Περιφέρεια Παραμυθιάς διέταξαν και εκτελέστηκαν 201 Έλληνες, στο Μαργαρίτι 114 και στην Περιφέρεια Πάργας 600 (αριθ. κατηγ. 2/1948).

Στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία έδρασαν ο στρατηγός Κρένσκυ και ο συνταγματάρχης Ρίττερ φον Έμπερλαϊν (αριθ. κατηγορητηρίων 486/1945). Κατά διαταγή τους, στις 17 Οκτωβρίου 1941 σκότωσαν 212 κατοίκους των Άνω και Κάτω Κορδιλίων, στις 20 Οκτωβρίου 1941, 135 κατοίκους στο Μεσόβανο, στις 25 Οκτωβρίου 1941 όλους όσους κατοίκους βρήκαν στο χωριό Αμπελόφυτο και αργότερα εκατοντάδες ομήρους στα στρατόπεδα της Θεσσαλονίκης. Οι ίδιοι αξιωματικοί ευθύνονται για τις καταστροφές και το λουτρό αίματος που εξαπελύετο περιοδικώς στις Περιφέρειες Καστοριάς, Άργους Ορεστικού και Εδέσσης, όπου στα έτη 1942 και 1943 οργίασαν και οι Ιταλοί συνταγματάρχες Ντελ Ζούντιτσε και Βενιέρι (αριθ. κατηγορητηρίου 206/1944 και 206/1946) με εκατοντάδες εκτελεσθέντες εκεί.

Αλλά και οι Βούλγαροι κατακτητές, σύμμαχοι των Γερμανών οι άνθρωποι του φασιστικού καθεστώτος του Βασιλέα Βόρι δεν πήγαν πίσω. Οι Βούλγαροι φασίστες νόμισαν πως ήρθε η ευκαιρία να εκβουλγαρίσουν δια της βίας τον ελληνικό πληθυσμό. Στην προσπάθειά τους αυτή έκαναν εγκλήματα που ξεπέρασαν τη θηριωδία των χιτλερικών. Μέσα σε δύο ημέρες, από 28-30 Σεπτέμβρη του 1941 έκαναν μια εξωφρενικά εγκληματική εξόρμηση. Μέσα σε συνθήκες φρίκης βασάνισαν και σκότωσαν χιλιάδες Έλληνες που δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι είναι Βούλγαροι.

Ο συνταγματάρχης Μιχαήλωφ εκτέλεσε τις 2 ημέρες αυτές πολλές εκατοντάδες Ελλήνων στη Δράμα, ο αντισυνταγματάρχης Μπεκιόρωφ έκαψε το Δοξάτο και σκότωσε 400, ο αντισυνταγματάρχης Χρίστεφ, με τον ταγματάρχη Κεραμιχαήλωφ κλπ. έκαψαν τα Κουδούνια και το Νικηφόρο όπου σκότωσαν 77 Έλληνες και κατερήμαξαν τα χωριά Κοργών, Αδριανης, Χωριστής, Προσωτσάνης, Μικρόπολι, Τουρβοβο, Αγιοχώρι, Καληβρύση, Κάτω Νευροκόπι, Κοκινόγεια, Χρυσοκέφαλο, Φιλίππων, Αλιστράτη, Μεγαλόκαμπο και στην Καβάλα Πλατάνια, Τρινόλοφο, Πλατανόβρυση, Τερψιθέα, Λικνίσκη, Χαμοκερασιά, Σαχίνη, Δρυόμοτπο, Παληάμπελα κλπ. όπου έσφαξαν, τουφέκισαν και κρέμασαν συνολικά πολλές εκατοντάδες Έλληνες που αρνήθηκαν να εκβουλγαριστούν.

Οι βασανισμοί, οι λεηλασίες, οι βιασμοί, οι εκτοπίσεις στη Βουλγαρία και η τρομοκρατία κατά του πληθυσμού στη Μακεδονία και Θράκη κατά το δεκαήμερο αυτό, αλλά και σε όλη την κατοχή, δεν περιγράφονται. Στις αρχές του Απρίλη 1944 σημειώθηκε μια νέα εξόρμηση στα μέρη αυτά, από μικτές γερμανοβουλγαροϊταλικές μονάδες στρατού. Νέες λεηλασίες, νέα απάνθρωπα τρομοκρατικά μέτρα και σκοτωμοί. Μόνο στην Κλεισούρα εκτελέστηκαν στις 5 Απρίλη 233 γυναικόπαιδα, και έδρασαν τότε ο στρατηγός Μαρίνωφ (αριθ. κατηγορητηρίου 25/1946), ο συνταγματάρχης Κάλτσεφ, ο στρατηγός Ζούντιτσε και ο συνταγματάρχης Βενιέρι (αριθμός κατηγορητηρίου 206/1946). Τα ίδια βάσανα και θυσίες υπέστη ο λαός μας τότε και στα Νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, αλλά και παντού έδειξαν οι Έλληνες την ίδια αντιστασιακή επιμονή και δεν έπαυσαν να σκοτώνουν κατακτητές.

Αυτά που αναφέραμε είναι πάρα πολύ λίγα και σε χονδρές γραμμές από το απερίγραπτο μαρτύριο του λαού μας, που υπέστη, τάχα σε αντίποινα για την αντιστασιακή του δράση στις πόλεις και τα χωριά.

Αντίποινα και οι Τούρκοι στα 1821 έκαναν ίσως μόνο τις σφαγές της Χίου και εφρικίασε και εξανέστη τότε όλη η Ευρώπη. Οι κατακτητές μας στην εποχή που ιστορούμε, άλλα ήλπιζαν να επιτύχουν στη χώρα μας και άλλα βρήκαν. Οι Γερμανοί ήθελαν προπαντός να στείλουν Έλληνες στρατιώτες, να πολεμήσουν στο Ρωσικό μέτωπο, πράγμα που το κατόρθωσαν σε όλες σχεδόν τις κατεχόμενες χώρες, ενώ από την Ελλάδα όχι μόνο δεν πήγε, ούτε ένας φαντάρος αλλά τους απασχολήσαμε και 300.000 στρατό. Οι Ιταλοί αφετέρου ήθελαν να κάνουν αποικία τους, τους "λαούς της Ελλάδος", όπως έλεγαν, και οι Βούλγαροι να εκβουλγαρίσουν τη Μακεδονία και Θράκη και να τις ενσωματώσουν στο κράτος του Βόρι. Όχι μόνο δεν πέτυχαν τους σκοπούς τους αλλά και 50.000 τουλάχιστον απ' αυτούς την περίοδο αυτή έφαγε το σκοτάδι.

Απ' όλες αυτές τις χιλιάδες εγκλημάτων πολέμου που αναφέρονται στα κατηγορητήρια του Ελληνικού Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου (πολλαστημόριο της πραγματικότητος), μόλις 11 Γερμανοί, ένας Βούλγαρος κι ένας Ιταλός βρέθηκαν και δικάστηκαν, και στο κατηγορητήριο των στρατηγών Λιστ, Κούντζε, Φέλμυ, Λαντς, Σπάϋντελ, Ντένερ, Φον Λάιζερ και Ρεμπλιτς στη δίκη της Νυρεμβέργης, προσετέθησαν στα εγκλήματα που είχαν κάνει και σε άλλες χώρες και οι ελληνικές κατηγορίες, και τιμωρήθηκαν οι δύο πρώτοι σε ισόβια και οι υπόλοιποι σε φυλάκιση από 20-7 ετών. Ο Φέρτς και ο Γκέτνερ μάλιστα αθωώθηκαν! Αν τους ζητήθηκε και συγνώμη για την ταλαιπωρία δεν έγινε γνωστό. Στο ελληνικό κατηγορητήριο τότε αναφέρεται πολύ σωστά επί λέξει "ότι τα θύματά των, εξετελούντο εις αντίποινα, δια πολεμικάς ενεργείας νομίμως συγκροτημένων στρατιωτικών σωμάτων εις τας κατεχομένας χώρας".

Αγαπητέ αναγνώστη. Υπάρχουν αρκετοί ίσως που εκφράζουν τη γνώμη ότι σκαλίζοντας τις φρικτές συνθήκες των αντιθέσεων του παρελθόντος, κάνουμε κακό, διότι δηλητηριάζουμε τις καλές σχέσεις που έχουν ήδη αποκατασταθεί μεταξύ των εθνών. Την θεωρία αυτή πρόβαλλαν προ ολίγων ετών και οι Τούρκοι, όταν μας παρεκάλεσαν να ξεκρεμάσουμε από το Εθνικό Περίπτερο της Έκθεσης Θεσσαλονίκης, τις προσωπογραφίες του Κολοκοτρώνη, του Μπότσαρη, του Καραϊσκάκη και του Μιαούλη, ώστε να ξεχαστεί κάθε σκιά που θίγει τάχα τη "φιλία" των 2 εθνών μας, διότι αλλιώς δε θα μπορέσουν να συμμετάσχουν στην Έκθεση. Αλίμονο όμως στο έθνος που δεν προβάλλει με υπερηφάνεια τις τιμητικότερες εθνικές περγαμηνές του, τις θυσίες του δηλαδή και τους ιερούς νεκρούς που πρόσφερε στους αγώνες για την Ελευθερία του. Άσχετο μ' αυτό το χρέος, είναι η διατήρηση της φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Οι λαοί δεν τρέφουν έχθρα ένας για τον άλλο, ούτε μίσος. Οι εγκληματικές ηγεσίες των λαών, όταν παίρνουν την εξουσία, δημιουργούν τους πολέμους για ατομικό τους όφελος και εκεί ο άνθρωπος αποθηριώνεται.

Οι λαοί φταίνε μόνο όταν με την αδιαφορία τους αφήνουν ν'αναρριχώνται στην εξουσία εγκληματικοί χαρακτήρες και αντιλαϊκά καθεστώτα. Εξαπολύονται τότε οι πόλεμοι και οι καταστροφές απλώνονται και στα δύο μέρη. Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγώνες του λαού μας κατά τον αντιστασιακό αγώνα που ιστορούμε. Θυσίασε ο λαός μας 70.000 περίπου ήρωες και θύματα που εκτέλεσαν οι επιδρομείς, και ακόμα 30.000 νεκρούς ήρωες στρατιώτες στην Αλβανία, στο αντάρτικο και στις μαχητικές μονάδες στις πόλεις. Αλλά μήπως τουλάχιστον 50.000 νεκρούς δεν άφησαν στη χώρα μας οι κατακτητές, στα αλβανικά βουνά, στην αντίσταση της Κρήτης, στις μάχες με τους αντάρτες στα βουνά και στις πόλεις;

( Από το τελευταίο βιβλίο του Θόδωρου Τσερπέ, επιμέλεια Στέφανου Ληναίου, «ΤΟ ΑΓΙΟ ΧΑΙΔΑΡΙ,» εκδόσεις ΔΙΟΓΕΝΗΣ, Νοέμβρης 2007 )

H μυστική τεχνολογία των Ναζί και η επιχείρηση των ΗΠΑ στην Ανταρκτική

Posted: 23 Jan 2014 07:34 AM PST

Οι Γερμανοί, πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, έχοντας το αίσθημα του ηττημένου αλλά και του εμπάργκο από τον πρώτο πόλεμο στραφήκαν στην έρευνα νέων εναλλακτικών μορφών ενέργειας και πόρων...

Ένας άγνωστος χώρος που θα εξερευνούσαν ήταν και η Ανταρκτική.

Η πρώτη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική ήταν η Εκστρατεία Gauss το 1901 – 1903, με επικεφαλής τον βετεράνο στην Αρκτική και τη γεωλογία καθηγητή Erich von Drygalski,
και ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ένα αερόστατο για εναερία παρατήρηση στην Ανταρκτική.

Η δεύτερη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική ήταν το 1911-1912 με τον Wilhelm Filchner, που είχε στόχο την διέλευση της Ανταρκτικής για να μάθουν αν υπήρχαν κομμάτια γης χωρίς πάγο.

Η τρίτη ήταν η Νέα Σουηβία 1938 (Neuschwabenland), που άρχισε να εξερευνάται από τη Γερμανία στις 17 Δεκεμβρίου 1938. Για την προετοιμασία τους για την αποστολή, οι Γερμανοί κάλεσαν ένα Αμερικανό πολικό εξερευνητή και αξιωματικό του Ναυτικού, τον Ρίτσαρντ Ε. Μπερντ (Richard Ε. Byrd), που είχε εξερευνήσει μέρος του πόλου με στόχο να ιδρύσει μια αμερικανική βάση στην περιοχή το 1928-1930 με όνομα Little America.

Τότε ο Μπερντ είχε αναστατώσει τον παγκόσμιο Τύπο δείχνοντας ένα φιλμ και αναφέροντας ότι είχε ανακαλύψει περιοχές με ζεστό νερό με βλάστηση και άγνωστα ζώα. Ωστόσο, ο Μπερντ αρνήθηκε να συμμετάσχει στη γερμανική αποστολή.

Η νέα εκστρατεία των Γερμανών ξεκίνησε από το Αμβούργο για την Ανταρκτική με το πλοίο MS Schwabenland, το οποίο θα μπορούσε επίσης να εκτοξεύσει και αεροσκάφη με τη βοήθεια ενός καταπέλτη.

Στις 19 Ιανουαρίου 1939 το πλοίο έφθασε στην ανταρκτική σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει ονομαστεί από την Νορβηγία ως Dronning Maud Land, αρχίζοντας τις πτήσεις, χαρτογραφώντας την περιοχή.

Η περιοχή ήταν μεταξύ του γεωγραφικού πλάτους 69 ° 10 ‘Ν και 76 ° 30′ Ν και γεωγραφικό μήκος 11 ° 30 Δ και 20 ° E 00 ‘, με συνολικό χώρο 600,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αυτή η περιοχή ονομάστηκε Neuschwabenland.

Κατά τη διάρκεια των πτήσεων και των πεζοπόρων αποστολών, εκατοντάδες γερμανικές σημαίες έπεσαν για να συμβολίζουν την κατοχή της Γερμανίας στο έδαφος, αλλά όπως αναφέρουν σήμερα οι Γερμανοί ιστορικοί ήταν προκειμένου να αναιρεθούν τυχόν αξιώσεις της ιδιοκτησίας στη Νορβηγία.

Επιπλέον, η εκστρατεία δημιούργησε μια προσωρινή κατασκήνωση και ανέφερε ότι γύρω από την περιοχή τους υπήρχε κάποια βλάστηση, εξαιτίας των θερμών πηγών κοντά στη λίμνη.

Θα πρέπει να αναφέρουμε και την επίσημη θέση των γερμανικών απόψεων που δηλώνουν ότι η όλη αποστολή αποσκοπούσε στην βιομηχανία της φαλαινοθηρίας που προήχθη μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’30 σε ένα πολύ σημαντικό κλάδο της γερμανικής οικονομίας.

Περισσότερα από 50 πλοία φαλαινοθηρίας υπήρχαν την εποχή του 1938/39, με σχεδόν παράγωγη 500.000 βαρέλια πετρελαίου φάλαινας – εκτός από την Φαλαινοθηρία προβλέπονται επίσης για την παρασκευή εκρηκτικών γλυκερίνη.

Η επιδίωξη της ναζιστικής ηγεσίας ήταν να σταματήσει στο έπακρο η εξάρτηση από εισαγωγές με ένα τετραετές σχέδιο που προέβλεπε μια ολοκληρωμένη επέκταση του γερμανικού φαλαινοθηρικού στόλου και στην Ανταρκτική.

Η αποστολή επίσης είχε στόχο να ερευνήσει για ορυκτό πλούτο και πετρέλαιο αλλά και τη διερεύνηση χώρων για μια πιθανή βάση του Τρίτου Ράιχ.

Το επόμενο έτος, ένα μήνα μετά τις εχθροπραξίες που είχαν αρχίσει στην Ευρώπη, οι Γερμανοί επέστρεψαν στο Neuschwabenland για να τελειώσουν αυτό που είχαν ξεκινήσει, που υποδηλώνει ότι η βάση ήταν υπό κατασκευή.

Όπως προέκυψε, στη περιοχή που ερευνούσαν βρήκαν μια φυσική σήραγγα με πολλά χιλιόμετρα μήκος, που τελικά τους οδήγησε σε ένα κολοσσιαίο υπόγειο σπήλαιο που ήταν ασυνήθιστα ζεστό που ζεσταινόταν προφανώς γεωθερμικά. Στο τεράστιο σπήλαιο αρχικά βρήκαν μια υπόγεια λίμνη αλλά όπως αποδείχθηκε τα σπήλαια ήταν τόσο εκτεταμένα ώστε να έπρεπε να εξερευνηθούν χωριστά.

Οι Ναζί αρχικά κατασκεύασαν μια βάση σε ένα σπήλαιο με αποβάθρες για τα γερμανικά υποβρύχια και η ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιούσαν ήταν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία τους έδωσε τη θερμότητα και ατμό που βοήθησε στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Στις 18 Ιουλίου 1945, εφημερίδες σε όλο τον κόσμο επικεντρώθηκαν σε τίτλους με αναφορές στην Ανταρκτική. Οι New York Times, τότε δήλωσαν "Ο Χίτλερ είναι στο Νότιο Πόλο".

Οι τίτλοι που συγκλόνισαν τον κόσμο βασίζονται, εν μέρει, σε γεγονότα. Τα γεγονότα ερχόταν και από από τον Γερμανό Ναύαρχο Karl Donitz, που αργότερα έζησε ελεύθερος στη Γερμανία, δηλώνοντας την πικρία του ως αξιωματικός όσον αφορούσε γενικά τους ιστορικούς που δεν τολμούσαν να γράψουν για την μεγάλη ναζιστική βάση με όνομα νέο Βερολίνο στην Ανταρκτική.

Ο Γερμανός ναύαρχος είχε αναφέρει ότι το γερμανικό ναυτικό είχε εκτελέσει ένα μεγάλο έργο. Το γερμανικό ναυτικό ξέρει κρυψώνες στους ωκεανούς και κατά συνέπεια είναι πολύ εύκολο να μεταφέρει τον Φύρερ σε ασφαλές μέρος που θα έχει την ευκαιρία να εργαστεί για τα τελικά του σχέδια.

Η ανακάλυψη ήταν ότι βρήκαν μια υποβρύχια τάφρο που τους πήγαινε κατ‘ ευθείαν μέσω της Ανταρκτικής σε ένα υπόγειο παράδεισο με ζεστές υπόγειες λίμνες, και βλάστηση και πάγο.

Το 1952, η κυβέρνηση της νέας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ερεύνησε τις φήμες για την ναζιστική βάση προσπαθώντας να εντοπίσει τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής.

Μια πληθώρα από φήμες υποστηρίζει ότι η Neuschwabenland δεν είχε ποτέ εγκαταλειφθεί από τους Ναζί μετά την πρώτη αποστολή. Στην πραγματικότητα, μερικά μέλη του πληρώματος του “Schwabenland” δήλωσαν ότι θα έκαναν αρκετά ταξίδια στην Ανταρκτική για να εδρεύσουν μια απόρρητη αποικία των Ναζί, και θα χρειαζόταν την μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και βαρέα εργαλεία εξόρυξης και κατασκευής σηράγγων.

Πράγματι τα εναπομείναντα μητρώα των γερμανικών ναυτικών βάσεων αναφέρουν, μαζικές μετακινήσεις τεχνικών υλικών για άγνωστη περιοχή και ότι αρκετά γερμανικά υποβρύχια γέμισαν με υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί που εγκατέλειψαν την Ευρώπη, βρίσκοντας καταφύγιο σε ένα μυστικό δίκτυο σε υπόγεια καταφύγια στην Neuschwabenland.

Γερμανοί επιστήμονες που αιχμαλωτίστηκαν από τους συμμάχους, ενώ το Βερολίνο βομβαρδιζόταν, αποκάλυψαν πως υπήρχαν απόρρητα έγγραφα, σχεδιαγράμματα και χάρτες που αφορούσαν πτητικά άγνωστα μηχανήματα σε σχήμα δίσκου και εγκαταστάσεις μια απόρρητης βάσης στην Ανταρκτική με όνομα Νέο Βερολίνο.

Η επιχείρηση Ηigh Jump

Οι Σύμμαχοι το 1947 θορυβήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν πληροφορήθηκαν τις φήμες που ήθελαν τη βάση της Ανταρκτικής να λειτουργεί τουλάχιστον από το 1935, χάρη στις ενέργειες της ομάδας Βριλ που ήταν μια ανεξάρτητη ομάδα με τεράστια κεφάλαια που ασχολούταν με τις νέες τεχνολογίες αλλά και την εξέλιξη επαναστατικών φουτουριστικών εναέριων οχημάτων σε σχήμα δίσκου.

Σε μικροφίλμ, που εντοπίστηκαν σε γερμανικό υποβρύχιο με προορισμό της νότιες θάλασσες, αποκαλύφθηκε η ανωτερότητα των Γερμανών σε θέματα τεχνολογίας δηλώνοντας ότι ήταν τουλάχιστον 50 χρονιά μπροστά.

Οι Αμερικανοί οργάνωσαν μια ναυτική εκστρατεία με 48 πλοία, μεταξύ αυτών ήταν υποβρύχια, ένα αεροπλανοφόρο και ένα πλοίο που μετέφερε 200 αεροσκάφη. Επίσης συμμετείχαν 4.080 στρατιώτες υπό την ηγεσία του Ναυάρχου Ρίτσαρντ Μπερντ (Richard Byrd), του γνωστού εξερευνητή, με πρόφαση την εξερεύνηση της Ανταρκτικής. Στην πραγματικότητα ήθελαν να βρουν και να καταστρέψουν τη γερμανική βάση.

Η επίσημη ονομασία της εκστρατείας ήταν Highjump (OpHjp). Η αποστολή έφτασε τον χειμώνα του 1946-1947, και έληξε στα τέλη Φεβρουαρίου 1947.

Επισήμως η αποστολή Highjump ήταν να επεκταθεί η ανταρκτική ερευνητική βάση Little America. Ο Μπερντ είχε στη διάθεσή του οκτώ μήνες για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, αλλά σε οκτώ εβδομάδες αναγκάστηκε να επιστρέψει με πολλές απώλειες σε μαχητικά αεροπλάνα! Τι είχε συμβεί;

Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από άντρες της αποστολής, το Αμερικανικό Ναυτικό βρέθηκε αντιμέτωπο με ομάδα πραγματικών ιπτάμενων δίσκων. Στις αερομαχίες που ακολούθησαν με την άφιξη στην Ανταρκτική, καταστράφηκαν τέσσερα αεροπλάνα και αλλά 12 χάθηκαν.

Καθώς υστερούσαν σημαντικά από τη δύναμη πυρός των Γερμανών, οι αμερικανικές υπηρεσίες ανακάλεσαν την αποστολή.

Στις επίσημες αναφορές που κατατέθηκαν, τα τέσσερα αεροπλάνα που καταστράφηκαν φαίνεται να "παρουσίασαν τεχνικά προβλήματα και έπεσαν πάνω σε παγόβουνα".

Ο ναύαρχος Byrd είχε δώσει μια αναπάντεχη, συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα El Mercurio, στο Σαντιάγο, Χιλή στις 5 Μαρτίου 1947. Το δημοσίευμα έγραφε ότι "...ο Ναύαρχος Μπερντ (Byrd) δήλωσε σήμερα ότι ήταν επιτακτική ανάγκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεκινήσει άμεσα μέτρα άμυνας κατά άγνωστων εχθρικών περιοχών. Ο ναύαρχος δήλωσε επίσης ότι δεν ήθελε να φοβίσει κανέναν, αλλά ήταν μια πικρή πραγματικότητα ότι σε περίπτωση ενός νέου πολέμου, οι ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αμυνθούν από ιπτάμενα αντικείμενα, που έρχονται από τον πόλο με απίστευτες ταχύτητες.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο ναύαρχος ανέφερε επίσης ότι σε ένα ταχέως συρρικνούμενο κόσμο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν πλέον να αντλήσουν κανένα αίσθημα ασφάλειας από την απομόνωσή της ή τη γεωγραφική απόσταση από ωκεανούς. Ο ναύαρχος επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την πεποίθησή του ότι ολόκληρη η ήπειρος της Ανταρκτικής πρέπει να παρακολουθείται στενά".

Όσο αφορά τον Ναύαρχο Μπερντ, όταν έφτασε στις ΗΠΑ πέρασε αρκετές εβδομάδες στα ανακριτικά γραφεία.

Όλα τα έγγραφα και το ημερολόγιό του εξαφανίστηκαν περιέργως. Ως ημερομηνία θανάτου του, στη Wikipedia, αναφέρεται η 11η Μαρτίου του 1957.

Τότε ο Αϊζενχάουερ είχε δηλώσει: ”Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα” και επιβεβαιώνεται από την ανησυχητική φράση του ναυάρχου Μπερντ, "στην περίπτωση ενός νέου πολέμου".

Τα τελευταία Τάγματα του Χίτλερ περιμένουν για τη χρυσή ευκαιρία τους

Ήδη από τη δεκαετία του 1950, φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν ανάμεσα στους γερμανικούς εθνικιστικούς κύκλους που ήταν βέβαιοι ότι τα μεταπολεμικά ιπτάμενα οχήματα τύπου δίσκου που πετούσαν σε όλο των κόσμο ήταν στην πραγματικότητα γερμανικά υπερ-όπλα που ήταν υπό ανάπτυξη κατά τη διάρκεια του Τρίτο Ράιχ. (Τότε ας μη ξεχνάμε συνέβη και το περιστατικό του Roswell).

Μέχρι τα τέλη του 1970, νεοναζί συγγραφείς ισχυρίζονταν ότι το θρυλικό Τελευταίo Τάγμα, που είχε σκοπό να διαφυλάξει τα απόρρητα των ναζί μετά τον πόλεμο, ήταν σε ένα τεράστιο υπόγειο παράδεισο στην Ανταρκτική.

Οι William και Landig, δύο νέο-ναζί εκδότες και συγγραφείς, αναφέρουν με γεγονότα, ιστορίες και υποδείξεις την ναζιστική αναβίωση. Ορισμένοι αναφέρουν ότι, όταν οι Αμερικανοί απέτυχαν να χτυπήσουν την υπόγεια βάση των Γερμανών “Neuberchtesgarden” στην Ανταρκτική πραγματοποιήθηκαν χτυπήματα το 1958 υπό το πρόσχημα πυρηνικών δοκιμών.

Αυτό που επίσημα γνωρίζουμε είναι ότι, το 1958 ως μέρος της Επιχείρησης “Argus” έγιναν τρεις ατμοσφαιρικές πυρηνικές εκρήξεις. Οι δοκιμές αυτές ήταν πράγματι στο νότιο ημισφαίριο μεταξύ 2.300 και 3,500 χιλιόμετρα βόρεια της Maud Land. Φυσικά, άλλα αυτά μπορούν να είναι προϊόντα αχαλίνωτης φαντασίας αλλά κανένας δεν έχει αρνηθεί την παταγώδη αποτυχία της αποστολής Ηigh Jump και τις μαρτυρίες των πληρωμάτων ότι αντιμετώπισαν ανώτερα ιπτάμενα αντικείμενα στην Ανταρκτική.

Δείτε ένα ενδιαφέρον ρωσικό ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους:

ΠΗΓΗ